Share

CHAPTER THREE

Author: Ms.Cage
last update Last Updated: 2025-07-07 12:02:16

DIANA’S POV

"Welcome, Mrs. Velasquez."

’Yan ang bungad niya nang bumungad ako sa pintuan ng mansion. Isang malaking bahay na parang hindi tinatapakan ng alikabok. Tahimik, malamig, at amoy imported na polish. Ang sahig ay sobrang kintab, para bang bawat hakbang ko ay may kasamang paalala: You don’t belong here.

Pero tumango lang ako. "This doesn't feel real," bulong ko.

“Well, better get used to it,” sagot niya.

Hindi ko alam kung seryoso siya o may halong biro. Pero hindi na ako nagtanong. Umakyat na lang ako sa kwarto na tinuro ni Manang Celia, malaki, malinis, may sariling banyo. May kwarto pala na ganito kalaki? Isang ganito, puwede nang gawing bahay.

Kinabukasan, ginising ako ni Manang. "Ma'am Diana, may bisita po kayo sa ibaba. Kailangan daw po ni Sir Adrian na bumaba kayo. Andun kasi ang aunt niya, kapatid ng father ni Sir at gusto niya daw na makilala ka. ”

Napakurap ako. Tiyahin niya?

Agad akong bumangon at nag-ayos. Pinilit kong magmukhang presentable. Nagsuot ako ng simpleng damit—hindi mukhang formal, pero hindi rin mukhang palengke. Pagtingin ko sa salamin, bumuntong-hininga ako.

Ito na ’yon.

Pagbaba ko, ramdam ko agad ang tensyon sa hangin. Nakaupo sa mahabang sofa ang tatlong babaeng matitikas, elegante, at parang may sariling red carpet sa katawan. Sa gitna nila, isang babae na agad kong inakala kung sino.

Siya ang may hawak ng power sa silid. Maayos ang postura. Naka-diamond necklace kahit umaga. At ang tingin niya sa akin… parang dumi sa kuko.

"Ikaw pala si Diana," ani Tita Regina, malamig ang boses.

Tumango ako. "Opo."

"Hmm. Mukha kang… simple."

Simple? Sa tono niya, para bang sinabi niyang walang class. Umupo ako sa gilid, pilit iniwasan ang tingin ng mga kasamang babae.

"Adrian," sabi ni Tita Regina, "So, this is the woman you chose to marry without even consulting us? At sino siya? Sino ang pamilya niya? Bakit parang hindi natin siya kilala?"

"Hindi niyo nga siya kilala, Auntie. Kaya ito ang chance niyong makilala siya," sagot ni Adrian, calm pero may diin.

“Where did she even come from? May background ba ’yan? Degree? Business? Trabaho? O galing lang sa kung anong eskinita?”

Hindi ko na napigilan ang panlalamig ng kamay ko. Hinigpitan ko ang hawak sa palad ko. Ayokong magsalita. Ayokong magalit. Pero masakit.

“Enough, auntie,” sabi ni Adrian, mas mahigpit na ang boses. “You don’t get to interrogate my wife.”

Wife. Biglang may kirot sa dibdib ko. Hindi dahil sweet, kundi dahil paalala ito ng kontrata.

Hindi totoo. Wala akong karapatang tawagin siyang asawa. At lalong wala siyang obligasyong ipagtanggol ako. Pero ginawa niya. Harap-harapan.

“Then at least enlighten us, Adrian,” balik ni Tita Regina, taas-kilay. “Did she trap you? Buntis ba siya? O ginamitan mo na naman ng awa at napapayag kang pakasalan siya?”

“Wala siyang ginawang masama, auntie. Ako ang nag-alok.”

Napatingin sa akin si Tita Regina. Ngumiti siya, pero hindi kabaitan ang laman ng ngiti niyang ’yon. "Ganun ba, iha? So tell me, magkano ang kabayaran para tanggapin ang apelyido namin? Desperada kana talaga… To sell your freedom over money, what a cheap and embarrassing life you have.”

Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas, pero dire-diretso ko siyang tiningnan. "Hindi po ako binili. Hindi rin ako nagbebenta ng sarili. Pero kung ang pagiging asawa ni Adrian ay makakatulong sa kapatid kong nasa ospital kahit tawagin niyo pa akong desperadang babae oo napaka desperada ko talaga at tatanggapin ko lahat ng masasakit na salita niyo. Kasi kahit hindi ako mayaman, hindi ko kailangang ipagsigawan ang respeto."

Tahimik ang silid.

Tiningnan ko si Adrian. Hindi siya ngumiti, pero tumango siya. Parang may approval sa mga mata niya.

Tumayo si Tita Regina. “Fine. Kung yan ang gusto mo, Adrian. But don’t expect me to treat her like one of us dahil kailanman hindi bababa sa lupa ang langit tandaan moyan. And alam ba ito ng mama mo? Or don't just say na inilihim morin sakanya?”

“You never treat anyone like family anyway. And yes hindi kopa sinabi kay mama and it's none of your business.”

“Ohh come on adrian, you were likely disrespecting the authority of your mother para malaman ang mga desisyon mo sa buhay.”

“I know my desisyon.” Malamig na sagot niya at sabay tayo. Iniwan niya ako sa gitna ng sala, kasama ang masamang tingin ng mga babaeng nasa paligid.

Pagkaalis nila, hindi pa rin ako gumalaw. Ramdam ko ang tensyon, ang kahihiyan, ang bigat sa dibdib.

"Sorry," bulong ni Adrian. “She’s always been like that.”

Umiling ako. “Wala ka namang kailangang i-sorry.”

“Next time, you don’t have to answer her back.”

“Hindi ko siya sinagot para makipag-away. Gusto ko lang ipaalala na hindi ako basura.”

Tahimik siya. At sa unang pagkakataon, nakita ko siyang ngumiti. Kaunti lang. Pero sapat na para mapatigil ako.

"You really are different," bulong niya. "At least this won’t be boring."

At hindi ko alam kung insulto ba ’yon o compliment.

Pero ang alam ko lang… simula pa lang ’to.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWELVE

    DIANA POVMaaga akong nagising, at sa unang pagkakataon simula nang lumipat ako sa kwarto ni Adrian… hindi ako agad bumangon.Hindi dahil sa antok.Kundi dahil naramdaman ko ’yung braso niyang nakaakbay sa akin.Hindi ko alam kung kailan niya ginawa ’yon. Baka sa kalagitnaan ng gabi? Baka napapanaginipan niyang may niyayakap siyang unan?Pero hindi unan ang nasa tabi niya. Ako ’yon.At ngayong nararamdaman ko ang init ng balat niya sa balikat ko, ang bigat ng bisig niyang nakasandal sa’kin… para akong hindi makahinga.Not in a bad way.But in a “why does this feel too good to be fake” kind of way.Dahan-dahan akong gumalaw para hindi siya magising. Ayokong isipin niya na affected ako.Pero sa loob-loob ko… bakit ba parang ayokong alisin ’yung braso niya?---Pagdating ko sa opisina, may nag-aabang na email mula kay Ms. Ria, ang executive assistant ni Mr. Tan — isa sa mga top partners ng Velasquez Holdings.Subject: New Project Assignment – Mr. Lucas JavierNapakunot noo ako.Si Mr. Ja

  • Contracted To My Boss   CHAPTER ELEVEN

    ADRIAN'S POV6:03 a.m.Gising na ako. Sanay na akong ganito, na laging maaga, laging alerto.Pero ngayong araw… mas matagal akong nanatili sa kama.Tahimik.Maliwanag na ang paligid. May sinag na ng araw sa kurtina. Pero hindi pa rin ako bumangon.Kasi sa unang pagkakataon mula nang tumira ako sa mansion na ito, may nakatabi akong babae. Nasa tabi ko si Diana.Nakaharap siya sa akin, nakapikit, banayad ang paghinga. Maayos ang pagkakatulog niya, parang saglit siyang nakaligtas sa gulo ng mundo.At hindi ko alam kung bakit, pero hindi ako makatingin sa iba.Ang buhok niyang medyo basa pa mula kagabi, ang pilikmatang mahaba, at ang kamay niyang bahagyang nakalapat malapit sa kamay ko — tahimik lang siyang nandiyan. Wala siyang ini-expect, wala siyang sinasabi.Pero bakit parang ako itong naguguluhan?I married her para sa peke naming kontrata. Isang kasunduan. Practical. Walang damdamin.Pero ngayon, habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko na sigurado kung asawang papel lang ba siya.O

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TEN

    DIANA'S POV Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang bigat ng pag-uusap namin ni Lyka. Kahit hindi pa siya handang patawarin ako, naiintindihan ko. Hindi madali ang lahat ng ’to para sa kanya at pati na rin para sa akin. Pero sa gitna ng lahat ng sakit, may isang gabi na hindi ko rin malimutan. ’Yung gabi na tahimik lang kaming magkatabi ni Adrian. Walang salita. Walang pangako. Pero sa unang pagkakataon, hindi ko naramdaman na mag-isa ako. At sa parehong gabi ring iyon, parang may unti-unting nagbabago. --- “Diana,” tawag ni Adrian habang papasok siya sa bahay. Galing siya sa office. Tulad ng dati, ayos ang suot niya at naka-black shirt at tailored slacks. Parang laging handa sa photoshoot. Nagulat ako nang bigla siyang lumapit at tumigil sa harapan ko sa hallway. “Ano ’yon?” tanong ko, hawak pa ang basang buhok ko, bagong ligo. “You’ll be moving to my room,” sabi niya diretso. Walang drama. Para bang sinabi lang niyang magpapalit ng bedsheet. Napakapit ako sa towel sa balika

  • Contracted To My Boss   CHAPTER NINE

    ADRIAN'S POV Pagkapasok ko ng mansion, tahimik. Tahimik ang buong paligid, walang usual na tunog ng kutsara't tinidor, walang TV, walang boses ni Diana. Maaga akong natapos sa work at akala ko'y aabutan ko siyang nanonood ng drama o busy sa kusina. Pero wala. Tahimik. Malamig. Hanggang sa narinig ko ang mahinang yabag mula sa dining area. Lumakad ako papunta ro’n, at nakita ko siya. Nasa gilid siya ng mesa, nakaupo, nakayuko habang tinutulak lang ang pagkain niya gamit ang tinidor. Hindi niya namalayan na andoon na ako. “Hindi ka kumakain?” tanong ko, kalmadong boses. Napatingin siya, parang nagulat pa. “Oh. Andiyan ka na pala. Maaga ka ngayon.” Tumango ako. “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko.” “Busog pa ako,” sagot niya. Mahina, walang lakas. “Maaga akong nag-snack kanina.” Alam kong kasinungalingan ’yon. Hindi siya sanay magsinungaling, and I’ve dealt with enough liars to know the signs — shaky fingers, avoiding eye contact, and that fake smile she just gave me. Somet

  • Contracted To My Boss   CHAPTER EIGHT

    DIANA'S POVMaaga pa lang, gising na ako. Maaga rin akong lumabas ng kwarto para magtimpla ng kape, pero tulala lang ako habang hawak ang tasa.Hindi ako makalimot sa nangyari kagabi.Yung mga bulong. Yung tingin ng tao. Yung ngiti ni Adrian habang hawak ang baywang ko. Yung pagtatanggol niya sakin kay Tita Regina.Pero mas hindi ko makalimutan ’yung mga mata niya—hindi galit, hindi malamig—pero may gustong iparating.At natatakot akong malaman kung ano ’yon.“Are you okay?” tanong niya habang dumadaan sa may kusina, bagong paligo, naka-suit ulit.Tumango ako. “Okay lang. Kape?”Umiling siya. “I have to go early. Meeting with the Japan team. Gusto mo bang sumama mamaya sa pagbisita ko kay Lyka?”Napatingin ako sa kanya.“Ikaw pa lang ang di pa niya nakikita mula nang ma-confine siya,” dagdag pa niya, habang inaayos ang relo niya.Tumango ako, pero saglit lang.“Wag nalang. Baka mainit ang ulo ni Doc kung madami sa room. Mas importante ’yang meeting mo,” sagot ko, pilit ang ngiti.Sand

  • Contracted To My Boss   CHAPTER SEVEN

    ADRIAN'S POVPagbalik namin mula sa grocery, pinuntahan ko si Diana sa kusina habang inaayos niya ang mga pinamili namin. May kailangan akong sabihin. May Isang event ngayong gabi. Annual CEO Gala — press, investors, and all the high-society devils I have to fake smile at.“You need to get ready,” sabi ko.Napalingon siya, may hawak pang lata ng condensed milk. “Ha? San tayo pupunta?”“There’s a party tonight. A big one. I want you with me.”Napatigil siya. “Ako?”I nodded. “You’re my wife. It’s time they know that.”Kita ko ang kaba sa mukha niya. "Look at me adrian, so simple and for sure may masasabi nanaman ang mga tao mamayang gabi, Imagine a genius, handsome and one of the powerful CEO in this country having a wife like basang sisiw?. ""I never cared about what they say, Diana. I only care about you - I mean... I only care about myself. And no more explanation. "Natahimik siya. Peru maya-maya'y pumayag narin. "What should i wear?. "“I already took care of it. May dadating

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status