Share

CHAPTER TWO

Author: Ms.Cage
last update Last Updated: 2025-07-07 12:02:26

ADRIAN'S POV

Basang-basa siya. Hindi ko alam kung ulan ang mas marami o luha.

Hindi ko naman talaga planong huminto. I was only passing by the hospital after an emergency board meeting. Pero nung narinig ko ang boses ng babae na mabasag-basag, nanginginig, hindi ko na magawang maglakad palayo.

Nakita ko kung paano siya binabaan ng tingin ng lalaki. Kung paano siya tinawag na pabigat. Kung paano siya iniwan sa ulan at kasabay ng babaeng halos wala namang pakialam kahit may luha sa pisngi ng niloko.

Nakakadiri.

Marami na akong nakitang babae sa corporate world na palaban. Matatapang. Pero kakaiba ‘yung sa kanya. Hindi siya sumigaw, hindi siya nagwala. Tumakbo lang siya, umiiyak. At sa mga mata niya, naroon ‘yung klase ng sakit na hindi na alam kung paano lalaban pa.

Tama nga siguro sila.

I have a weakness for broken things.

Kaya hindi na ako umalis. Hinayaan ko lang siyang mabangga ako. Tumigil ako sa harap niya at tinanong kung okay lang siya, even halatang hindi.

At ngayon, eto kami. Nakatayo sa ulan. Siya ay parang basang sisiw at ako CEO na biglang naging tagapagtanggol ng isang estrangherang halos hindi ko kilala.

Pero may isang bagay akong sigurado: she needed help. And I needed something only a woman like her could give.

“Then marry me,” sabi ko.

Nakita ko ang gulat sa mga mata niya. Hindi siya agad nakasagot. Tila natulala.

"H-ha?" bulong niya.

"I said, marry me."

Nag angat siya ng tingin. “Bakit mo ’to ginagawa? Hindi mo ako kilala.”

Hindi ko siya sinagot agad. Sa halip, kinuha ko ang calling card ko at iniabot sa kanya.

“Come to this address tomorrow. 10 a.m. Bring your ID.”

“Wait, Adrian!” bitin ang tinig niya.

“Mr. Velasquez,” putol ko, malamig pero magaan. “And Diana, right?”

Nagulat siya. “P-paano mo?”

“I listen more than people think I do.” Tumingin ako sa bill na hawak niya. “And I know desperation when I see it.”

Tumalikod na ako. Hindi ko siya hinintay pang sumagot.

Sa totoo lang, ni hindi ko alam kung bakit ko ’yun ginawa. Hindi ako gano’n. Hindi ako impulsive. Pero may naramdaman akong kakaiba noong nakita ko siyang tinatapakan ng lalaking wala namang kuwenta.

Maybe it was pity. Or curiosity. Or maybe… loneliness.

Pagdating ko sa bahay, agad kong pinatawag si Manang Celia para ihanda ang guest room. Ayokong masyadong maaga siyang tumira rito, pero kailangan kong planuhin ang lahat bago umalma si Mom.

The next morning, I was already in my office when she came.

Hindi siya naligaw. Maaga pa nga siyang dumating at basa pa ang buhok, simple lang ang ayos. Pero kahit gano’n, may presence siya. ‘Yung tipong hindi kailangan ng mamahaling damit para mapansin.

Tahimik siyang naupo sa harap ng desk ko habang inaabot ko ang kontrata.

“One year,” sabi ko. “Legal. Walang emosyon. Walang expectations. I will cover your sister’s full medical bills. In exchange, you’ll live with me as my wife publicly.”

“Publicly,” ulit niya. “Ibig sabihin, to convince your family.”

I nodded. “Especially my mother. She wants me to marry someone I can’t stand. With you by my side, I buy myself time. And peace.”

“Anong kapalit kung bigla akong umatras?”

“I’ll pull funding from the hospital. You’ll go back to zero.”

Nagtaas siya ng kilay. “Blackmail ba ’to?”

“Business.” I leaned forward. “You need me. I need you. We don’t need to like each other.”

Tahimik siya. Pinagmasdan lang ako. And in that moment, I realized somethinh, she wasn’t just desperate. She was proud. Even when life kept tearing her down, she didn’t want to be saved like some damsel in distress.

But she would do anything… for her sister.

“Kailangan ko lang ng kopya,” mahinang sabi niya. “Pirmahan ko.”

I nodded. "You’ll move in tonight. My driver will pick you up. Bring what you need."

“Wala naman akong masyadong gamit,” bulong niya, pero hindi ko pinansin. Ayokong kaawaan siya. Ayokong kaawain ko siya.

Hindi ako naniniwala sa marriage. Hindi ako naniniwala sa pagmamahalan. Pero naniniwala ako sa deals. And Diana Ramirez just signed one hell of a deal with me and hanggan deal lang talaga.

Habang pinapanood ko siyang lumabas ng opisina, hindi ko maiwasang mapansin ang isang bagay, yung balikat niyang tuwid kahit halatang pagod. ’Yung paraan ng paglalakad niya, parang ayaw niyang madapa kahit pa sugatan na.

"She’s the perfect embodiment of the song Girl on Fire." A strong woman, unstoppable and resilient. Even though she faced so many struggles in her life she remains strong and ready to fight for life.

Hindi siya kagaya ng ibang babaeng nilalapit sa akin ni Mom. Mas simple siya. Mas tahimik. Pero mas totoo.

And for the first time in a long time… I didn’t mind the company.

That night, dumating siya sa mansion ko. Simple ang suot. Bitbit lang ang isang backpack.

Pinagbuksan siya ni Manang, pero ako mismo ang sumalubong.

“Welcome, Mrs. Velasquez,” sabi ko.

Hindi siya ngumiti. Pero hindi rin siya umatras. Tumango lang siya. "This doesn't feel real."

“Well, better get used to it.”

Kahit walang damdamin, kahit kontrata lang ito—may kakaibang kaba sa dibdib ko habang pinagmamasdan siya. At sa isip ko, isa lang ang malinaw:

She just walked into my life.

And there’s no walking out from here.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TWELVE

    DIANA POVMaaga akong nagising, at sa unang pagkakataon simula nang lumipat ako sa kwarto ni Adrian… hindi ako agad bumangon.Hindi dahil sa antok.Kundi dahil naramdaman ko ’yung braso niyang nakaakbay sa akin.Hindi ko alam kung kailan niya ginawa ’yon. Baka sa kalagitnaan ng gabi? Baka napapanaginipan niyang may niyayakap siyang unan?Pero hindi unan ang nasa tabi niya. Ako ’yon.At ngayong nararamdaman ko ang init ng balat niya sa balikat ko, ang bigat ng bisig niyang nakasandal sa’kin… para akong hindi makahinga.Not in a bad way.But in a “why does this feel too good to be fake” kind of way.Dahan-dahan akong gumalaw para hindi siya magising. Ayokong isipin niya na affected ako.Pero sa loob-loob ko… bakit ba parang ayokong alisin ’yung braso niya?---Pagdating ko sa opisina, may nag-aabang na email mula kay Ms. Ria, ang executive assistant ni Mr. Tan — isa sa mga top partners ng Velasquez Holdings.Subject: New Project Assignment – Mr. Lucas JavierNapakunot noo ako.Si Mr. Ja

  • Contracted To My Boss   CHAPTER ELEVEN

    ADRIAN'S POV6:03 a.m.Gising na ako. Sanay na akong ganito, na laging maaga, laging alerto.Pero ngayong araw… mas matagal akong nanatili sa kama.Tahimik.Maliwanag na ang paligid. May sinag na ng araw sa kurtina. Pero hindi pa rin ako bumangon.Kasi sa unang pagkakataon mula nang tumira ako sa mansion na ito, may nakatabi akong babae. Nasa tabi ko si Diana.Nakaharap siya sa akin, nakapikit, banayad ang paghinga. Maayos ang pagkakatulog niya, parang saglit siyang nakaligtas sa gulo ng mundo.At hindi ko alam kung bakit, pero hindi ako makatingin sa iba.Ang buhok niyang medyo basa pa mula kagabi, ang pilikmatang mahaba, at ang kamay niyang bahagyang nakalapat malapit sa kamay ko — tahimik lang siyang nandiyan. Wala siyang ini-expect, wala siyang sinasabi.Pero bakit parang ako itong naguguluhan?I married her para sa peke naming kontrata. Isang kasunduan. Practical. Walang damdamin.Pero ngayon, habang pinagmamasdan ko siya, hindi ko na sigurado kung asawang papel lang ba siya.O

  • Contracted To My Boss   CHAPTER TEN

    DIANA'S POV Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang bigat ng pag-uusap namin ni Lyka. Kahit hindi pa siya handang patawarin ako, naiintindihan ko. Hindi madali ang lahat ng ’to para sa kanya at pati na rin para sa akin. Pero sa gitna ng lahat ng sakit, may isang gabi na hindi ko rin malimutan. ’Yung gabi na tahimik lang kaming magkatabi ni Adrian. Walang salita. Walang pangako. Pero sa unang pagkakataon, hindi ko naramdaman na mag-isa ako. At sa parehong gabi ring iyon, parang may unti-unting nagbabago. --- “Diana,” tawag ni Adrian habang papasok siya sa bahay. Galing siya sa office. Tulad ng dati, ayos ang suot niya at naka-black shirt at tailored slacks. Parang laging handa sa photoshoot. Nagulat ako nang bigla siyang lumapit at tumigil sa harapan ko sa hallway. “Ano ’yon?” tanong ko, hawak pa ang basang buhok ko, bagong ligo. “You’ll be moving to my room,” sabi niya diretso. Walang drama. Para bang sinabi lang niyang magpapalit ng bedsheet. Napakapit ako sa towel sa balika

  • Contracted To My Boss   CHAPTER NINE

    ADRIAN'S POV Pagkapasok ko ng mansion, tahimik. Tahimik ang buong paligid, walang usual na tunog ng kutsara't tinidor, walang TV, walang boses ni Diana. Maaga akong natapos sa work at akala ko'y aabutan ko siyang nanonood ng drama o busy sa kusina. Pero wala. Tahimik. Malamig. Hanggang sa narinig ko ang mahinang yabag mula sa dining area. Lumakad ako papunta ro’n, at nakita ko siya. Nasa gilid siya ng mesa, nakaupo, nakayuko habang tinutulak lang ang pagkain niya gamit ang tinidor. Hindi niya namalayan na andoon na ako. “Hindi ka kumakain?” tanong ko, kalmadong boses. Napatingin siya, parang nagulat pa. “Oh. Andiyan ka na pala. Maaga ka ngayon.” Tumango ako. “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko.” “Busog pa ako,” sagot niya. Mahina, walang lakas. “Maaga akong nag-snack kanina.” Alam kong kasinungalingan ’yon. Hindi siya sanay magsinungaling, and I’ve dealt with enough liars to know the signs — shaky fingers, avoiding eye contact, and that fake smile she just gave me. Somet

  • Contracted To My Boss   CHAPTER EIGHT

    DIANA'S POVMaaga pa lang, gising na ako. Maaga rin akong lumabas ng kwarto para magtimpla ng kape, pero tulala lang ako habang hawak ang tasa.Hindi ako makalimot sa nangyari kagabi.Yung mga bulong. Yung tingin ng tao. Yung ngiti ni Adrian habang hawak ang baywang ko. Yung pagtatanggol niya sakin kay Tita Regina.Pero mas hindi ko makalimutan ’yung mga mata niya—hindi galit, hindi malamig—pero may gustong iparating.At natatakot akong malaman kung ano ’yon.“Are you okay?” tanong niya habang dumadaan sa may kusina, bagong paligo, naka-suit ulit.Tumango ako. “Okay lang. Kape?”Umiling siya. “I have to go early. Meeting with the Japan team. Gusto mo bang sumama mamaya sa pagbisita ko kay Lyka?”Napatingin ako sa kanya.“Ikaw pa lang ang di pa niya nakikita mula nang ma-confine siya,” dagdag pa niya, habang inaayos ang relo niya.Tumango ako, pero saglit lang.“Wag nalang. Baka mainit ang ulo ni Doc kung madami sa room. Mas importante ’yang meeting mo,” sagot ko, pilit ang ngiti.Sand

  • Contracted To My Boss   CHAPTER SEVEN

    ADRIAN'S POVPagbalik namin mula sa grocery, pinuntahan ko si Diana sa kusina habang inaayos niya ang mga pinamili namin. May kailangan akong sabihin. May Isang event ngayong gabi. Annual CEO Gala — press, investors, and all the high-society devils I have to fake smile at.“You need to get ready,” sabi ko.Napalingon siya, may hawak pang lata ng condensed milk. “Ha? San tayo pupunta?”“There’s a party tonight. A big one. I want you with me.”Napatigil siya. “Ako?”I nodded. “You’re my wife. It’s time they know that.”Kita ko ang kaba sa mukha niya. "Look at me adrian, so simple and for sure may masasabi nanaman ang mga tao mamayang gabi, Imagine a genius, handsome and one of the powerful CEO in this country having a wife like basang sisiw?. ""I never cared about what they say, Diana. I only care about you - I mean... I only care about myself. And no more explanation. "Natahimik siya. Peru maya-maya'y pumayag narin. "What should i wear?. "“I already took care of it. May dadating

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status