CHAPTER TWENTY THREE

ADRIAN'S POV

Tahimik ang buong kwarto habang pinagmamasdan ko si Diana na abala sa paglalagay ng mga gamit sa side table niya. Ilang araw na kaming magkasama sa iisang kwarto, pero pakiramdam ko’y bawat segundo palang ay panibagong torture. Hindi dahil sa inis ako pero dahil sa hirap pigilan ang sarili ko.

She's too close. Too soft. Too damn beautiful.

“Gusto mo ba ng kape?” tanong niya habang nakatingin sa mini coffee machine na nasa sulok ng kwarto. Naka-oversized shirt siya, yung binigay kong pangtulog, at naka-bun lang ang buhok niya. Simple lang. Pero ang puso ko, parang ayaw na ata tumigil sa kakaiba nitong rhythm.

“Yeah,” sagot ko, sabay balik ng tingin sa laptop ko. Kunwari busy. Kunwari di ako naaapektuhan. Pero totoo niyan, isa lang ang gusto kong gawin—yakapin siya. Halikan. Alamin kung may nararamdaman ba siya gaya ng nararamdaman ko.

Pero hindi pwede. Hindi pa.

I need to be sure.

Pumunta siya sa gilid ko at inabot ang tasa ng kape. “Here. Pangtanggal antok.”

Napatingin ak