บทที่ 1 โยธาแปลว่าอิสระ 2/2

“ระบายอารมณ์ไงมึง เจอแต่พวกตัวเหี้ยในคณะวิศวะมาก็เยอะแล้วปะ เราก็ต้องผ่อนคลายไง ไปกัน” น้ำตาลเองก็ไม่ต่างจากนังป๊อปที่อยากกินเหล้าจะตาย กลับบ้านก็สร้างภาพลักษณ์ที่ดี เป็นกุลสตรีให้แม่ควงออกงานไปขาย เพราะบ้านเป็นไฮโซ

“นั่นดิ...มึงว่าปะว่า คณะเรานี่แม่งน่าจะต้องทำบุญใหญ่ล้างป่าช้าสักที ยังไม่ถึงเดือนสิบเลยออกมาให้คนชิงแล้ว เดินกันยั้วเยี้ย กูกลัวจะเหยียบตีนเข้าสักวัน”

นี่แหละปากฉัน...คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสาวใบหน้าหวานแห่งโยธาที่ปากหมาที่สุด จนไม่มีใครเอาลงสักคน

ฉันก็รอให้คนมาเอาอยู่เหมือนกัน แต่ว่าเห็นอย่างนี้ก็เลือกคนเหมือนกัน

‘หากไม่ดีกว่าใครคนนั้น...ฉันก็ตัดใจให้เอาไม่ลงจริง ๆ’

คิดแล้วก็เศร้า จากนั้นพวกเราก็เข้าเรียนกันด้วยวิชาที่แม่งสูบพลังชีวิตสุด ๆ จนเมื่อถึงเที่ยงก็หิวโซลงมา แต่ฉันดันขอแวะเข้าห้องน้ำก่อน

         แต่พออีสองตัวนั่นเข้าไปบ้างมันดันเถลไถล จนฉันหน้าหงิกเพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า แล้วก็ถูกมันด่า

“เป็นเหี้ยอะไรเอ่ย ทำหน้าให้ดีกว่าส้นตีนหน่อย ทำไมรอแค่นี้รอไม่ได้ ทีรอคนเก่ายังรอได้เลย”

“เหี้ย!”

“หรือไม่จริง”

“แสนรู้”

แสนรู้จริง ๆ ที่ฉันคบ ๆ เลิก ๆ ก็เพราะรักแรกของฉันที่ไม่สมหวัง จากนั้นชีวิตของฉันก็ดั่งต้องคำสาป จนฉันไปดูดวงเขาบอกว่าต้องได้คบกับแฟนคนแรกเพื่อล้างคำสาป

คบได้ก็เหี้ยแล้ว พี่เขามีแฟนแล้วแพลนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว ชีวิตนี้ฉันคงไม่ได้สมหวังในรักแล้วแหละ

“ไปกินข้าวกัน บ่ายได้ข่าวว่าอาจารย์ปล่อยเร็วมึง จะได้กลับไปนอนต่อ” นั่นคืออีป๊อปเอาเรื่องอาจารย์ปล่อยเร็วมาปลอบใจฉัน

แล้วก็เป็นจริง บ่ายเรียนสองชั่วโมงปล่อย แต่วิชานี้ไม่ต้องห่วงอาจารย์น่ะโหดเกิ๊น ออกข้อสอบหนึ่งข้อให้กระดาษมาสิบหน้า กูอยากจะบ้า

“โมจิ มึงจะไปไหนต่อ”

“เดี๋ยวรอพี่ยอดโทรมาให้ไปเอากุญแจคอนโดใหม่ คอนโดพี่ชายฉันโดนเจ้าตัวยึดไปแล้ว เพราะพาสาวมานอนบ่อยฉันเลยจะฟ้องแม่ มันเลยเสนอว่าจะเช่าคอนโดให้ใหม่ เอาใกล้มหาวิทยาลัย”

“พี่ยูตะอะนะ”

“ใช่ดิ...เรียนวิศวะเคมีกลางวันผสมสาร กลางคืนผสมพันธุ์” ฉันว่าอย่างเคือง ๆ ไอ้เข้าใจก็เข้าใจอยู่ แต่คอนโดมีสองห้อง แต่เสือกจะมาล่อกันในครัว ฉันเดินออกมากินน้ำสำลักแทบตาย

“ครอบครัวมึงนี่หรรษาดีเนอะ แถมเกิดไล่ ๆ กันด้วย พ่อมึงนี่สุดยอดไปเลย แทบไม่ให้แม่มึงพัก”

นี่คือเรื่องจริง ใครจะคิดว่าฉันกับพี่ชายห่างกันคนละปี พ่อเอาดุดันเกิ๊น แถมพอจี้ถามอ้างว่าเครียดเลยต้องปลดปล่อย พี่ชายคนโตกับคนกลางเกิดเดือนเดียวกัน มกราคม แต่คนละปี ส่วนฉันเกิดกุมภาพันธ์ เรียกได้ว่าพ่อรอให้แม่พักฟื้นจนสามารถทำลูกได้ใหม่ก็ทำเลย พอฉันเกิดก็ปิดอู่ถาวร

นั่นจึงเป็นที่มาว่าฉันมักสนิทกับพี่ชาย เพราะแทบจะแย่งดื่มนมจากเต้าของแม่มาด้วยกัน

“พ่อกูจัดจ้านแค่ไหน มึงลองคูณสองเข้าไป เพราะอีพี่เทมโป้กับอีพี่ยูตะควงสาวไม่ซ้ำจำไม่ได้”

ที่มาของชื่อพวกเรามาจากญี่ปุ่นทั้งนั้น เทมโป้นั้นที่จริงตั้งใจจะให้ชื่อเทมปุระ แต่ว่าพี่ชายฉันที่ชอบเล่นดนตรีไม่ชอบ จึงขอเปลี่ยนเป็นเทมโป้แทน ส่วนพี่ยูตะนั้นไม่สนใจว่าชื่อเป็นยังไง ส่วนฉันชื่อโมจิเพราะเป็นผู้หญิงเลยจะให้ชื่อน่ารัก ๆ หน่อย

แต่พวกหื่น ๆ มักจะชอบพูดว่าน่ากิน และฉันไม่ชอบ แต่คนที่ฉันชอบก็ดันไม่พูดไง หงุดหงิดฉิบหายเวลาเจอคนบอกว่าฉันน่ากิน

ติ้ง ติ้ง!

เสียงโทรศัพท์มือถือฉันส่งสัญญาณเตือน จากนั้นจึงเปิดดูบอกว่ารอที่หน้ามหาวิทยาลัยให้ขับมาที่รถพี่เขาได้เลย เดี๋ยวจะขับพาไปกลัวฉันหลง

ก็ดีเหมือนกันฉันขี้เกียจดูจีพีเอส ขับตามพี่ยอดไปก็พอ พี่ยอดอะไรก็ดีหมดนะ เทคแคร์ดี หน้าตาดี นิสัยจัดว่าดีนะสำหรับน้องสาวอย่างฉัน แต่คงไม่ดีสำหรับสาว ๆ เท่าไร ด้วยข้อเสียหนึ่งที่ลืมทุกสิ่ง ลืมทุกอย่าง บอกเมื่อเช้าสาย ๆ ลืมแล้ว เลยโดนทิ้งเพราะจำไม่ได้ว่านัดสาวแล้วไปกินเหล้ากับเพื่อน

ใช้เวลาเพียงสิบนาทีฉันที่ขับรถตามพี่ยอดมาจนถึงคอนโดที่หรูหราแห่งหนึ่งใกล้มหาวิทยาลัย แม้ว่ารถจะติดแต่ทว่าก็ใช้เวลาน้อยอยู่ดี ยิ่งทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย

“อยู่ชั้นยี่สิบนะ นี่คีย์การ์ด ห้องนี้ลากกระเป๋าอยู่ได้เลยมีครบทุกอย่าง ทำความสะอาดเรียบร้อย และมีแม่บ้านไปทำความสะอาดให้อาทิตย์ละครั้ง”

พี่ยอดบอกตามข้อมูลที่ได้รับรู้มา ฉันก็พยักหน้ารับ ก่อนจะโบกมือลาเขา แต่ไม่วายเจอพี่ในคณะวิศวะที่ไม่ค่อยสนิทกันมากหรอก แต่ว่าเจอกันตอนรับน้องครั้งหนึ่ง พี่เขาชื่อว่าพี่ริน

“สวัสดีค่ะพี่ริน” ฉันก็รู้จักมารยาทอยู่นะ ไหว้คนที่ควรไหว้ และด่าคนที่ควรด่าเช่นกัน

“น้องโมจิ...ย้ายมาอยู่คอนโดนี้เหรอ”

“ใช่ค่ะ ย้ายมาอยู่คอนโดนี้แล้ว พี่ยูเช่าให้ใหม่”

“ดีเลย พี่อยู่คอนโดข้าง ๆ นะ มีอะไรก็ทักหาพี่ได้เลย พี่ไปก่อน เอาของมาฝากให้เพื่อน เพื่อนพี่ก็อยู่คอนโดนี้เหมือนกัน”

ฉันยิ้มให้พี่เขาก่อนจะโบกมือลา ไม่คิดว่าจะมีคนรู้จักที่นี่ แต่ก็ไม่แปลกเท่าไร เพราะว่าคอนโดนี้ใกล้มหาวิทยาลัย ลูกคนมีเงินก็สามารถอยู่ที่นี่ได้สบาย

ฉันเดินไปบอกนิติส่งคีย์การ์ดให้ตั้งค่าสำหรับขึ้นลิฟต์ด้วย ระหว่างรอหันมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าบรรยากาศช่างดีเหลือเกิน ไม่พลุกพล่าน มีส่วนกลางให้ใช้ มีฟิตเนสใช้ฟรี มีสระว่ายน้ำ เรียกได้ว่าครบครันมาก ๆ เดี๋ยวจะชวนนังป๊อปกับนังน้ำตาลมาเจิม

เมื่อได้รับคีย์การ์ดกลับคืนฉันก็เดินเข้าลิฟต์ กดหมายเลขชั้นที่ยี่สิบ รอเพียงอึดใจก็เคลื่อนขึ้นมาถึง ออกจากลิฟต์ได้ก็มองซ้ายขวาหาห้องที่ว่า จากนั้นเดินตรงไปแตะคีย์การ์ด พร้อมกับเปิดประตู แต่ทว่าเสียงที่ได้ยินกลับทำให้ฉันขมวดคิ้ว

“อ้า...ซี้ด...อื้อ...สะ...สะ...เสียว...อื้อ”

ฉันชะงัก...นี่มันคอนโดใหม่ของฉันนะ แล้วเสียงบ้าอะไรในห้องวะ