Chapter 14

Hindi maampat ang luha ni Taliyah Cosme. Iyon ang kanyang unang karanasan. Bukod sa masakit ang kanyang maselang bahagi ay tila ba madurog rin ang kanyang puso at kaluluwa. Sa isang iglap ay nawala ang isang bagay na labis-labis niyang pinakaiingatan. Hindi naman niya masisi si Maximillano dahil pareho lamang silang biktima. Oo nga at pumayag siyang gawin nila iyon ngunit hindi pa rin niya maiwasan ang madiri sa sarili.

Tanging sila na lamang ni Maximillano ang nasa loob ng silid. Nasa labas ng silid ang dalawang kawatan at doon ay abala sa pag-iinuman. Pangalawang araw na mula nang mangyari ang insidente, pagkatapos mangyari iyon ay iniwan sila ng dalawang lalaki sa silid. Matapos siyang kalagan ni Maximillano nang gabi ring iyon ay wala na siyang ginawa kundi ang pangilidan ng luha. Binibigyan naman sila ng makakain ngunit tila ba pati kumain ay nawalan na siya ng gana.

"Taliyah, I'm sorry." Mahinang turan ni Maximillano. "Patawarin mo ako."

Nag-iwas ng tingin si Taliyah sa lal