CHAPTER 4

CHAPTER 4

Aria’s POV

BIGLA akong nagising dahil sa sikat ng araw na dumampi sa aking mukha. Babangon na agad sana ako ay biglang sumakit ang aking ulo at gano’n na rin ang aking pagkababae. 

“Shit! Nangyari ba talaga iyon?” Hindi ako makapaniwala sa aking naalala. “May nangyari sa aming dalawa ni Uncle Lucio?” 

Alam kong nalasing ako kagabi. Gayunpaman ay talagang naalala ko kung paano kami nagtatalik ni Uncle Lucio. Napatitig na lang ako sa kisame.

“Ang galing niya!” namamangha kong sambit sa sarili. Hindi nawala sa ‘king labi ang ngiti. 

Ilang minuto ang lumipas ay napilit ko naman ang aking katawan na tumayo. Nagbihis na rin ako para hanapin si Uncle Lucio. Alam kong nagustuhan din niya ang nangyari sa amin kagabi.

Kaya nang nasa salas na ako ay agad ko siyang tinawag. 

“Uncle Lucio, nasaan ka ba?” tawag ko. 

Nadatnan ko si Miguel na parang kakagising lang yata. Hindi ko na sana siya papansinin ay tinawag naman niya ako. 

“Aria,” sambit ni Miguel. “Nasaan ba ang Uncle Lucio mo?”

Kumunot ang noo ko. “Hinahanap ko rin siya kasi...”

Natigilan ako. Sasabihin ko na sana iyon pero bawal pala. Dapat pa lang walang makakaalam tungkol doon.

“’Wag mo nga akong kausapin!” singhal ko na lang. Nagmadali akong tumungo sa kusina pero hindi ko nakita si Uncle Lucio. 

Lumabas na rin ako ng bahay pero wala pa rin akong nakitang imahe niya. Kaya nang bumalik ako sa loob ay nadatnan kong nagkakape si Miguel. 

“Wala si Uncle Lucio. May alam ka ba?” Ayaw ko sana siyang kausapin pero nanababahala ako na baka ay iniiwasan ako ni Uncle Lucio. 

Tumitig si Miguel sa ‘kin. “Wala akong alam. Kagigising ko lang, Aria. Pero teka nga, bakit ganiyan ka ka-tense? At saka, paika-ika ka kung maglalakad.”

Dahil sa kaniyang sinabi ay natigilan ako. Kumabog ang dibdib ko ng sobrang bilis. 

“Mag-isip ka ng kasinungalingan, Aria!” giit ko sa ‘king sarili. 

Ikinunot ko ang aking noo. “Pakialam mo? Hinahanap ko lang siya kasi hindi ako marunong magluto at saka walang pagkain sa ref. At itong paika-ika ko, nauntog itong hita ko sa gilid ng aking table dahil nalasing ako kagabi.”

Ngunit sa nakikita ko sa mukha ni Miguel, hindi siya satisfy sa sinabi ko. Mabilis ko siyang tinalikuran bago pa magmukha akong depensive. 

Hahakbang na sana ako ay bigla ulit siyang nagsalita.

“Paglulutuan na lang kita. Magaling pa akong magluto kaysa sa tiyuhin mo,” imporma ni Miguel. 

Kahit nagugutom ako ay wala akong pakialam kung nagmagandang loob siya sa ‘kin. Mabilis ko siyang iniwanan ng walang pasabi. 

SUMAPIT ang gabi ay nakatulog na lang si Miguel sa kuwarto niya ay hindi pa rin nakauwi si Uncle Lucio. Pero ako, naghihintay pa rin ako kay Uncle Lucio. 

Nagbabasa ako ng libro. 

“Ang tagal naman niya? Galit ba siya sa ‘kin kaya niya ako iniiwasan?” sunod-sunod kong tanong sa aking isipan. 

Kahit anong pukos ko sa pagbabasa ay hindi ko pa rin talaga maiwasang isipin si Uncle Lucio.

“Bakit ba naman siya magagalit eh parehas naman naming ginusto iyon?!” sabi ko pa sa sarili. 

Dahil sa aking inis ay inihagis ko sa maliit na lamesa ang libro at sakto ring bumukas ang pintuan ng bahay. Bumungad sa akin si Uncle Lucio. Lasing siya. 

“Uncle!” tawag ko.

Lumingon siya sa akin. Sobrang lasing niya. 

“Aria,” sambit niya sa pangalan ko. 

Agad ko siyang nilapitan. Pero nang lumapit ako ay iniwasan niya ako. 

“’Wag kang sumunod sa ‘kin!” sita niya. Halata sa kaniyang boses ang galit. 

Huminto naman ako agad. “Galit ka ba sa ‘kin, dahil sa nangyari sa ‘ting dalawa?”

Kitang-kita ko ang kunot ng kaniyang noo. 

“’Wag mong banggitin ang bagay na ‘yan dahil marinig ka ni Miguel. Baka kung ano na ang sabihin niyon!” pabulong niyang sambit. Napipigil lamang siya ng galit. 

Kumunot din ang noo ko. “Totoo naman iyon, ah. At saka, parehas naman natin iyong ginusto!”

Humakbang na siya. Napadpad naman siya sa sofa.

“What happened between us was wrong, Aria! Uncle mo ako, kapatid ako ng ama mo!” sabi niyang hindi makapagsalita ng mabilis. 

Napabuntonghininga ako. I hate it when he brings my dad in this conversation. 

“Luckily, hindi kayo tunay na magkapatid,” sagot ko pa. I want him to admit that he likes me. 

I can feel in his looks. He is indenial. 

“And that’s not guarantee to the both of us!” hiyaw niya. 

Nagulat ako nang tumayo siya galing sa kakaupo. Ang kaniyang mata ay nanliliksik. Naalala ko na naman ang mga sinasabi ni papa noon. Nakapatay raw ng isang tao si Uncle Lucio. He has a bad story before. 

“I know. But you know that you like it!” hiyaw ko rin. 

Sa minutong iyon, wala kaming pakialam kung maririnig ba kami ni Miguel. Nilapitan ako ni Uncle Lucio. Kinabahan ako na baka ay sasaktan niya ako. 

“This is wrong, Aria! Lumayo ka na lang sa ‘kin!” singhal niya sa ‘kin.

“No!” singhal ko rin. I want him. Alam kong bawal. Alam kong may consequences ito pero gusto kong mapalapit sa kaniya. I want him more than just my uncle. 

Malapit na talaga siya sa ‘kin. Hindi ako makahakbang. 

“Stay away from me, Aria!” sambit pa niyang galit. 

“N-No,” simple kong sagot. 

Kapagkuwan ay bigla niya akong hinalikan. Natuod ako. Ang kaniyang labi ay lasang beer. But I like the taste of it. Lalo pa’t labi ni Uncle Lucio ito. 

Napahawak ako sa kaniyang magkabilaang braso. 

“Stay away from me, Aria. I am begging you,” sabi niya na isang bulong lang habang nagkaroon ng uwang ang aming mga labi. 

But I kiss him. Hanggang sa ang halikan naming dalawa ay lumalalim. Namalayan ko na lang ang aking sarili na dinala niya ako sa kaniyang kuwarto at doon naman tinuloy ang pag-iisang init ng aming mga katawan.

We have a lustful night that lust for three rounds. At hindi ko pinagsisihan ang lahat.

KINABUKASAN ay maaga akong nagising para bumalik sa ‘king kuwarto. Naligo na rin ako at nagbihis. Napagdesisyunan ko na sumama ako kay Uncle Lucio sa eskuwelahan kung saan siya nagtatrabaho. 

“Here I come!” masayang sambit ko nang nasa labas na ako ng bahay. 

Napalingon agad sa aking direksyon si Uncle Lucio. 

“Don’t push you luck, Aria!” singhal niya sa ‘kin.

But what happened last night makes me crave him more. Masisisi ko ba ang aking sarili? Hindi.

“Sige. Sasabihin ko na lang kay Miguel ang tungkol sa ‘tin!” sabi ko.

Natigilan naman siya. “Don’t try to scare me!”

Pero kita ko sa kaniyang mukha na hindi niya gusto ang maaari kong gawin.

“Alright. Mabilis lang din naman akong kausap, eh!” pananakot ko pa sabay talikod para humakbang at sasabihin kay Miguel ang lahat. 

Nakalimang hakbang pa lang ako ay hinawakan na niya ang aking braso. 

“Aria, wait!” Halata sa boses niya na napipilitan lang siya. “Get inside! Ihahatid mo ako.”

“Talaga, ako ang magda-drive?”

“Para tumahimik ka!” singhal niya sa ‘kin.

Dahil marunong naman akong magmaneho ay um-oo na rin ako. Hindi niya talaga ako matitiis. 

Habang siya muna ang nagmamaneho ay nagdadaldal lang ako. Pero hindi man lang siya sumasagot sa akin. Kahit anong tanong ko sa kaniya ay hindi talaga. 

Nanahimik na lang ako. Mukhang iniiwasan niya talaga ako. 

Nang makauwi na ako sa bahay ay wala si Miguel. Hindi ko naman siya hinanap kasi hindi naman siya importante sa ‘kin. Ako lang nasa bahay buong maghapon. 

At habang nagbabasa ako ng libro, dumating naman ang nakakainis na tao. Hinarap niya ako. 

“Umalis ka nga sa harapan ko!” singhal ko sa kaniya. 

Hindi siya natinag.

“Ano ba?” singhal ko ulit pero this time, tumayo na ako at hinarap siya. “You acted so weird. Wala lang si Uncle ay nagkakaganyan ka na!”

Ngunit hindi siya sumagot agad. Ngumiti pa siya sa ‘kin. Sasampalin ko sana siya ay bigla niya akong hinila sa kusina. 

“Bitiwan mo nga ako!” mabangis kong sita. Baka may gagawin siyang masama sa ‘kin. 

Pero agad niya akong binitiwan. “Alam ko ang ginagawa mo, Aria! Layuan mo si Lucio!”