You are Beautiful

"You're Beautiful"

NAPATINGALA ako sa bahay na pinagdalhan ng matandang lalaki. It was 'Minka' a Japanese traditional house. Hindi siya malaki sa halip katamtaman lang iyon. Hindi ko maiitatangging maganda at napakaaliwalas.

"Halika, iha," he invited me in Japanese local dialect with a smile. Nagsimula itong humakbang papasok ng bahay.

"Hai," yumuko ako pagkatapos ay sumunod ako papasok ng bahay.

Papasok palang kami ng bahay ay may sumalubong sa amin na isang lalaking Hapon, tantiya ko ay nasa mahigit trenta anyos. Nakasuot ng traditional 'Nagagi Kimono' na kulay asul. Nang makita kami nito ay dali itong nagbigay galang at yumuko. "Okaerinasai, masuta Yuma ( maligayang pagbabalik, Master Yuma)."

Tumikhim ang matanda, itinaas nito ang palad sa ere bilang tugon, pagkatapos ay nilampasan nito ang lalaki na nanatiling nakayuko. Tahimik lang akong sumunod sa matanda pero palihim kong ginala ang paningin sa loob.

Bumungad sa akin ang traditional interior ng bahay pero isang bagay ang nakakaagaw ng pansin ko ang isang golden 'katana' na nakadisplay sa pader. Ibabaw niyon ay may isang larawan ng babaeng hapon tantiya ko ay nasa desi otso anyos. Napahinto ako sa tapat niyon sabay na sinuyod ng tingin at napansin iyon ng matanda. Tumikhim ito at binalikan ako. "Mahilig ka ba sa martial arts, iha?" tanong nito sa akin gamit ang sariling lenggwahe sabay na sinuyod din ang nakadisplay sa pader.

"Opo, kaunti po," sagut ko na hindi parin hiniwalay ang titig pero hindi sa katana kundi sa larawan ng babae. Sobrang ganda ng babae parang isang karakter sa mga action movie.

Tumikhim itong muli nang marinig ang sinabi ko. Tumayo ito ng tuwid. "Gusto mo bang matuto ng Kenjutsu? May kilala akong nagtuturo."

Kenjutsu? Kenjutsu is the Japanese art of the sword, oo gusto kong matuto nu'n, may kaunti akong alam pero hindi ko nabihasa dahil sa sunod sunod ang mission ko't nahinto ko ang pagsasanay ng swordmaship. Binalingan ko ang matanda at ngitian ito.

"Kita ko kasi kanina, marunong ka pala ng karate? Bakit hindi ka mag-aral ng Kenjutsu sayang naman," patuloy nito.

"Opo, gusto ko po," sabik kong sagut.

Ngumiti ito nang marinig ang sinabi ko. Ayon na naman ang napakagaan nitong ngiti. "Sige, bukas ipakilala kita sa kaibigan kong nagtuturo ng Kenjutsu, o siya halika muna at samahan mo kong kumain ng haponan."

Dinala ako ng matanda sa veranda, du'n may magandang garden, very traditional. Nakaupo kami kapwa sa isang Zabuton cushion at napagitnaan namin ang chabudai. Maraming hinandang iba't ibang klaseng pagkain ang kasamahan ng matanda sa bahay.

"Itadakimasu," sambit ko na pinagsakop ang palad pagkatapos ay sinunggaban ko na ang pagkain na nasa ibabaw ng mesa. Nakangiti ang matandang nakatuon ang paningin sa akin. Gaya ko ang kumain din ito. Makalipas ang sandali ay kapwa kami natapos, maingat kong nilapag ang chopsticks. "Tabemono o arigato."

"Ano nga pala ang pangalan mo, iha?" Nginitian ako ng matanda.

Ibig kong matawa halos dalawang oras na kaming magkasama ng matanda pero hindi pa namin kilala ang isa't isa.

"Mae, po," dali kong sagut sabay na nagbow ulit.

"Hindi ka ba natatakot sa akin, Mae? Hindi mo ko kilala?"

Ngumiti ako sa tanong nito. "Hindi po, bakit naman ako matatakot, eh hindi mo nga nadali iyong apat na bata kanina, ako pa kaya?!" Walang prenong sagot ko gamit ang Nihongo.

Nang marinig nito ang sagot ko humalakhak ito ng sobra na animo'y kiniliti, sumabay narin ako at tumawa. Nang mahimasmasan ay tumango tango ito. "I ne, mei (I like that, Mae)."

Napag-alaman kong 'Yuma' ang pangalan nito. Habang nanatili akong nakamasid at nakipag-usap sa matanda hindi ko malaman pero pakiramdam ko may bahagi ng kaibuturan ko na napunan. Hindi ko namamalayan na napangiti ako. The old man's energy was so warm and very positive.

KINABUKASAN agad kong hinanda ang sarili. Mabuti at standby muna ako at wala pang bagong destinasyon, kaya malaya akong makagala't makasama si matandang Yuma. Suot ang binigay nitong traditional 'keiko- gi' na puti at itim na hakama ay sumama ako sa sinabi nitong Kenjutsu Club.

Huminto ang kinalulunan naming kotse sa harap ng isang traditional martial arts hall. The outerior was so traditional. Lihim akong napahanga't kahit na makamoderno na ang panahon the place kept and well-preserved. Nauna akong bumaba upang pagbuksan si matandang Yuma.

Nagderi-deritso kami sa loob. Tahimik lang akong nakasunod sa matanda hanggang sinapit namin ang malawak at maaliwalas na espasyo.

May nakikita akong may iilang mga nag-eensayo. Gamit ang bokuto o wooden sword, gaya ko nakasuot ng keiko-gi at hakama.

Tahimik lang akong nasa likod ni Yuma habang hinihintay namin ang incharge ng training center. Sinipat ko ang paningin sa suot kong Tabi socks, yumuko at inayos ko dahil medyo hindi ako komportable-nang dumating ang incharge.

"Yuma sensei, ogenkidesuka (Master Yuma, how are you)?" dinig kong panimula ng lalaking dumating. Nanatili akong nakayuko at inayos ang medyas ko.

"Genkidesuka watashitoisshoni iru hito ga imasu (How are you? I have someone with me)." si matandang Yuma.

"Hai, Yuma-sama."

"Can you train Mae, my daughter?" turan ng matanda sa ka-usap.

Nang marinig ko ang sinabi ni matandang Yuma, napahinto ako sa ginagawa. Parang nanakit ang lalamunan ko dahil sa biglang pasikdo sa emosyon sa dibdib ko, nangingilid ang luha ko sa mga mata nang hindi ko namamalayan. My heart seems to flutter upon hearing the old man, claiming that I am his daughter. Hindi ko napigilan ang sariling emosiyon, sobrang lakas ng tibok ng puso ko-gustong mag-uumalpas ang luha ko sa mga mata. Kahit kailan hindi ko naalala na tinawag ako na anak ng sarili kong ama, and here, Yuma claimed me that I am his daughter. Ganito ba talaga kasarap sa pakiramdam na may isang taong nakaappreciate ang existence mo? Siguro nga, oo dahil pakiramdam ko ay nakalutang ako sa alapaap sa sandaling ito.

"Mae," si matandang Yuma na nilingon akong nanatiling nakayuko, dali kong pinahid ang kaunting luha na tumakas sa mga mata ko at agad na tumayo ng tuwid.

"Hai!" mabilis kong tugon.

"Here is, Mr. Chiharu Harriz. He's the one will train you," pakilala ni Yuma sa akin ng magiging sensei ko.

Nag-angat ako ng tingin, tumama ang mga titig ko sa pamilyar na bulto. Ang kaninang sobrang galak na pakiramdam ay napalitan nang pagkagulat at kaunting inis.

Gusto kong pangapusan ng hininga dahil parang sinadya ng panahon at pinagtagpo na naman kami ng kinaiinisan kong lalaki 'Chin'. Napaatras ako ng kaunti, nakipagtagisan ng titig sa lalaki. Kita kong nangingilid ang pilyong ngiti sa mga labi ng binata habang sinundan ako ng tingin.

Now that I think about it, kaya pala ganun ito kabihasa at kabilis kumilos, he is well-trained at pag-aari nito ang center na pinagdalhan ni Yuma sa akin.

"Mei-san, watashi no kendō sentā e yōkoso (Miss Mae, welcome to my Kenjutsu Center)." bati nito na nanatili ang mga ngiti sa labi, kinindatan pa ako.

"H-hai," kahit naba sobrang gulat ko ay pinanatili kong mukhang kaswal sa paningin ni matandang Yuma na sa oras na ito ay napakalapad ng ngiti sa labi. Oh well, I don't want to disappoint him for nonsense reason kaya sasabak ako sa pagsasanay na ito kahit na ang guro ko'y kinaiinisan ko. Walang atrasan.

"O, ikaw na bahala sa anak ko, Chin."

"Hai," si Chin na nagbow kay Yuma.

Bumaling ang matanda sa akin pagkatapos. "Mei, watashi wa anata o nokoshite imasu. Rihāsaru-go, orikaeshi go renraku itashimasu (Mae, maiwan na kita. Babalikan kita mamaya pagkatapos ng ensayo mo)."

"Hai," nagbow akong muli. Tumalikod na ang matanda at umalis.

Umayos ako ng tayo nang mawala na sa paningin ko si matandang Yuma. Napapitlag ako nang masulyapan ko si Chin na nakataas ang kilay na nakatingin sa akin.

"At kailan ka pa naging anak ni Master Yuma, Mae?"

Namilog ang butas ng ilong ko sa tanong nito. "It is none of your business, Mr. Chin. Now, let's start the training, I don't to want to disappoint the old man!"

"Fine, prepare yourself, woman!" nahihimigan kong isang babalang turan ng lalaki.

"It's Mae!"

DINALA ako ni Chin sa isang silid na malawak at maaliwalas. Sinipat ko ang paligid, may mga iba't ibang klaseng sword na nakalagay sa pader; katana, wakizashi, tanto at may dalawa pa. Ang pinagtataka ko ba't solo lang namin ang silid at walang ibang nandito na nagti-training maliban sa akin?

Tumikhim ako dahilan upang mapatingin si Chin sa direksiyon ko. "And where is everybody, Mr. Chin?" nakataas ang kilay na tinaponan ko ng tingin ang lalaki na sa sandaling ito ay inayos ang buhol ng hakama na suot nito. Gaya ko ay naka keiko- gi' din ito ng kulay itim. Lihim akong napahugot ng hangin, the outfit really fits him mas lalong naging matikas at makisig itong tingnan.

"You're special Mae, I must train you, myself!" Kasunod ay dinampot ni Chin ang dalawang wooden sword at walang dalawang isip na pinasa sa akin ang isa. Dali kong hinakbang ang kanang paa sinalo iyon sabay ikot-pagkatapos ay walang gatol na tinutok ko ito sa direksiyon ni Chin-ngunit huli na't nasa likuran ko na ang lalaki-nakatutok ang bokuto nito sa leeg ko at nadali ako. Judging by his moves there's no doubt he's insanely pro. "Now, should we start?"

Isang mapaklang ngiti ang pinakawalan ko habang nakatalikod dito, muli ay hinakbang ko ang kanang paa upang ilayo ang sarili sabay na umikot ako upang harapin ang lalaki and do the Seigan-no-kamae strike pose. I saw his mocking smile which makes my blood even hotter.

Bahagya akong nagtagis ng tingin, and again without a second thought, I striked another attack but the man was so good and blocked my bokuto in just one move. Ngunit hindi ko ito nilubayan ang tinapunan ko ng atake ng maka-ilang ulit pero mas lalong lumala, I couldn't hit him even just one-bit, fucking shit! Halos sampung minuto ko nang inatake ito. Naipilig ko ang aking ulo, I don't have a chance against this Kenjutsu beast.

Humihingal na nakipagtagis ako ng titigan kay Chin, halos maubos na ang enerhiya ko sa kaka-atake pero hindi ko man lang ito nadali kahit isang beses man lang. Pinasadahan ko ito ng titig na nanatiling nakaposisyon sa kabilang ibayo, hindi man lang ito pinagpawisan sa ginawa namin, bullshit! There, the man confidently standing waiting for me to draw an attack again. The man born to be a kenjutsu master. He was so good. I trained a kenjustu a little way back at hindi rin basta basta ang mga techniques na binitawan ko but hell, Chin made it like he was just following the flow of the wind.

Walang dalawang isip ay muli ko itong akmang tapunan ng atake bagamat nang makalapit ako dito ay nalukot ko ang mukha dahil parang wala na akong sapat na lakas upang magbitaw ng isa pang atake. My energy drained. Ilang saglit naramdaman ko nalang na nawalan na ako ng balanse, akmang mabubuway pero naging maagap ang binata at dali ako nitong nasalo.

"Mae!" Sambit nitong hinapit ang beywang ko, kasunod ay maingat ako nitong inalalayan upang maka-upo sa sahig. "Sometimes attacking ain't enough for you to win, Mae. Waiting and defending are advantage."

Sobrang na-ubos ang lakas ko't nanghihina na halos hindi ko na kayang gumalaw pa.

Kasunod ay hindi ko inaasahan na ginawa nito't pinagkakalag ang buhol sa suot kong pang-itaas. "M-Mr. Chin, what are you doing?" saway ko na mahinang tinampal ang braso ng lalaki.

"Chill Mae, I am not doing anything, I am helping you to relax," seryosong tumitig ito sa akin at muling pinagpatuloy ang pagkalag ng buhol. "Nah, wala ka nang dapat ikahiya nakita ko na't nahawakan ko na ang-

"S-Shut up!" nag-iwas ako ng tingin.

Hinawi nito ang kimono na suot ko nang matagumpayan nito iyong kalagin. Exposing my black sport bra and leaving the tiny slit of my cleavage visible. Taas baba ang dibdib ko dahil sa hindi pa ako nakabawi sa hingal.

Kita kong naglakbay ang mga titig ni Chin mula sa dibdib ko't umakyat sa mga labi kong nakaawang at napalunok. Pagkatapos ay tumikhim ito nang makabawi, pinilit iniwas ang mga tingin sa akin. Ngunit hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagnanasa na bumabadya sa mga mata nito. "W-Wait, kukuha lang ako ng bandage," kalmadong paalam nito at maingat na tumalikod.

"Guys are all the same," napa-irap sabay nabuntong hininga na lang akong sinundan ng tingin ang lalaki.

Nang bumalik si Chin ay may dala na itong bandage. Na-upo sa tapat ko't maingat na kinuha ang kanang palad ko't sinuri. Napa-igtad ako ng dumaiti ang daliri nito sa palad ko parang may kung anong sensasyon na dumaloy ugat ko.

Gosh! Hindi ako nakaramdam ng ganito sa tuwing hinahawakan ako ni Brent. Naipilig ko ang aking ulo, sinundan ko ng tingin si Chin na nakayuko.

"You should take good care of your hands, Mae," mahina nitong sabi na sinimulang ibandahe ang bahaging may paltos, inangat nito ang tingin at tinitigan ako, tuloy napausad ako pa-atras ng kaunti dahil aksidenting nagtama ang aming paningin. Dali akong nagbawi at umiwas dito. Kaya muli itong yumuko ang pinagpatuloy ang ginagawa.

Kaya pasekreto ko itong sinulyapan. Hindi ko alam pero parang may kakaiba akong naramdaman habang tiningnan ko ito. He may be rude and short-tempered pero dama ko parin ang gentleness ng lalaki.

"As if somebody cares!" nakanguso at daling binaling ko ang mukha sa kabilang direksiyon.

Dinig ko ang mahinang tawa nito. "Wala ba?" nanunukso ang himig nito. Pinili kong hindi sumagot. "Kaya pala ang sungit sungit mo-wala ka palang boyfriend," dagdag nitong nasa himig parin ang panunukso. Pinagpatuloy nito ang pagbandage sa palad ko.

Namilog ang butas ng ilong ko. "Ah kaya pala ang sungit sungit mo din," bali ko, napaangat ito ng tingin. "Kahihiwalay mo lang, wala ka palang girlfriend!" Sadyang diniinan ko ang huling kataga.

Ilang saglit nagtitigan kami hanggang kapwa kami bumigay at napangiti-hanggang kapwa gumawa na kami ng himig at magsabay na tumawa. Chin's laughs were so euphonious na tila dinala ako sa kabilang daigdig, napakasarap sa tainga. His smile was so genuine na abot hanggang mata, tuloy mas lalo itong gumagwapo sa paningin ko. Gaya kay matandang Yuma, Chin's energy is so warm.

Makalipas ang saglit ay kapwa kami tumigil at nagtitigan. Kita kong naglakbay ang mga titig nito sa mukha ko animo'y kinabisado nito ang bawat linya ng mukha ko. Ilang saglit ay kusa inangat nito ang daliri at hinawi ang ilang hibla ng buhok ko. Napakagat ako ng labi na nakipaglaban ng titigan dito, ayon na naman ang puso ko na halos sinakop ang tainga ko sa lakas ng tibok.

Namumungay ang mga mata nitong nakatitig sa akin, gusto ko nalang ayaw huminga dahil halos isang dangkal lang ang layo namin sa isa't isa. "Mae," anas nito. Umungol ako bilang tugon. "You're beautiful, I mean it," pagkasabi niyon ay dinala nito ang palad sa ulo ko't marahan na tinapik. Ilang saglit at tumayo na ito at tumalikod. "That's it for today, Mae," pahabol pa nito.

Napakagat ako ng labi sa narinig, sanay naman akong sabihan na maganda ah, but Chin's compliment was different, seems like something awaken in my being.