Share
CHAPTER 15.2
Sabay na bumagsak ang balikat ni Pen at Lovely habang hindi naman nag-react si Sage. Buntong hininga lang ang naging sagot naman ni Miss Maggie.
"You know what, ang kill joy mo." Nagkrus ang mga kamay ni Lovely at inis akong tinignan.
"Sus, mami-miss mo lang ako e." Pang-aasar ko sa kanya habang nakangisi. Hindi ko din maintindihan minsan ang babaeng 'to. May mga oras na halos sipain n'ya ako palayo sa kanya at may mga ganitong pagkakataon na kulang na lang ay bulyawan n'ya ako para sumama.
"Hindi ka lang pala KJ. Assuming ka pa," asik n'ya.
"Ganito kasi 'yan, my dearest Lovely. Busy kasi ako, alam mo 'yun? Puno ang schedule ko." Pabiro kong paliwanag.
"Psalm," seryosong sambit ni Miss Maggie at hinarap ako kaya napaayos ako ng upo. "Alam kong gusto mong mag trabaho pa pero sana, bigyan mo din ang sarili mo ng time para mag-enjoy at magrelax. Hindi maganda na sinusubsob mo ang sarili mo sa trabaho. Spare time for your self."
"Miss Maggie nam
Related chapters
Dream Catchers CHAPTER 16
[SAGE's Point of View]The sun was already at it's peak but people seemed to care less. When my feet stopped in front of it's huge and colorful entrance gate, I felt a rare ripples of excitement like a kid craving for something. The smell of popcorn and grilled hotdog in the air made my mouth to salivate. I can't remember when was the last time I took a bite of such food. Ah, I almost forgot. I never had a taste of that food. And watching how little kids run through the colorful gate while pulling their parent's arms gave me a wave of nostalgia. Parang kailan lang."Amusement park?" Lovely uttered in disbelief while looking at the entrance where people walked to and fro, breaking my silly reverie. Rumehistro din sa pandinig ko ang halo-halong ingay ng paligid na parang wala naman kanina."Ang galing mo namang magbasa, Love! Grabe, nakakagulat!"I hopelessly shook my head. Sa sarkastikon
Dream Catchers CHAPTER 16.2
Nagpatuloy ako sa paglalakad but after a few steps, I immediately stopped and looked around when my eyes failed to found Psalm and Pen."Sage, I'm sorry. I didn't mean to be judgemental," she gently apologized. I chose not to respond and continue to look around, instead."Bakit?" Tanong n'ya Lovely nang mapansin ang paglinga-linga ko."They're gone.""What? Who?" Maging s'ya ay napalinga-linga sa paligid."Pen and Psalm.""Ha?!"Nagmamadali kong pinuntahan ang booth kung saan ko sila huling nakita. A skinny guy wearing a striped red and white polo shirt with a visor cup greeted me."Good morning, sir! I-try n'yo na po 'tong game namin. Stuff toys po ang prize, perfect po para sa girlfriend n'yo—""Hinahanap ko 'yung lalaki at babaeng pumunta dito kanina," diretso kong sabi sa kanya, ig
Dream Catchers CHAPTER 17
[SAGE's Point of View]I was so sick of my life. Sawang-sawa na akong kontrolin ng ibang tao at maging kung anong gusto nila. I never had a chance to know who I am, to know what I want. That's why when I finally had the courage, I decided to step out of my box and do what I desire, to catch the things I missed— though it never went easy just like how I imagined it to be."This is... embarrassing Lovely," bulong ko habang pasimpleng tinitignan ang mga tao sa paligid. Pakiramdam ko kasi lahat sila nakatingin sa amin— sa akin.Who wouldn't? Kahit ako, na nasa matinong pag-iisip, ay lilingon at mapapatingin kapag nakakita ako nang mga kabataan na nakasakay sa isang umiikot na ride— not to mention that this is for kids. This is crazy."Ano ka ba, Sage! Don't mind them. Bakit? Kilala mo ba sila? Hindi naman 'di ba?" Sagot n'ya habang enjoy na enjoy sa one-sided n'yang pagkakaupo sa kabayo
Dream Catchers CHAPTER 17.2
"What?!" Lovely's jaw dropped and her eyes widened. "Nawawala si Pen?!""Calm down, Lovely." Untag ko sa kanya. "Don't panic. For sure alam n'ya naman ang gagawin. She's not a kid— though she looks like one.""P-pero nawawala si Pen." Her eyes glistened with tears. "She's alone.""That's why we'll find her. Balikan natin kung saan s'ya huling nakita."Psalm nodded and Lovely wiped her tears with her hands. Bumalik kami sa booth area para tignan kung nandun pa si Pen. Unfortunately, mas kumapal pa ang dami ng mga tao lalo't hapon na. Naging mas mahirap hagilapin si Pen.Nagpa-ikot-ikot kami sa lugar at nagtanong-tanong na din. Pare-pareho na kaming pawisan at pagod. It's already 3 in the afternoon. Tirik pa din ang araw but trees around the park gave us some shed."Ganito s'ya kataas tapos nakasuot s'ya ng jumper at yellow shirt. Lampas balikat 'yu
Dream Catchers CHAPTER 18
[LOVELY's Point of View]"Love, ‘wag mo naman akong iwan."Binilisan ko pa ang paglalakad dahil parang asong buntot ng buntot si Psalm sa akin. Nakakainis s'ya! Ang sarap n'yang ibalibag."Love!" sigaw n'ya pa kaya napapalingon ang mga taong nadadaanan namin. What an attention-seeker talaga! Argh!I stopped for a moment and faced him."P'wede ba? Wag mo kong tawagin Love! Lovely ang pangalan ko! Love-ly!" Sigaw ko sa kanya bago ko s'ya talikuran ulit at pinagpatuloy ang padabog kong paglalakad.Nang makita ko na ang part ng restrooms, I hastily got in and locked the door. Pinagtinginan pa ako ng mga tao sa loob dahil sa mabilis at malakas kong pagkakasara ng pinto. The cubicles were still occupied so I had to wait pa. Dumagdag pa tuloy ito sa inis ko.Halos mapatalon ako nang biglang may kumatok sa pinto."Love?
Dream Catchers CHAPTER 18.2
Pilit ko s'yang hinatak palayo doon kahit nangangatog pa ang tuhod ko. Hindi ko na rin nilingon pa 'yung dalawang goons at dire-diretso lang ako sa paglalakad at paghila kay Psalm.Nakarating kami sa linya ng mga stall at booth malapit sa caterpillar ride. Actually, I don't know where to go talaga. Basta ang gusto ko lang, makalayo sa mga lalaking 'yun."Teka nga!"Bigla akong napahinto sa paglalakad nang tumigil s'ya at hilahin pabalik ang kamay ko."Anong nangyari? Bakit— sino 'yung— aist!"Psalm tousled his hair when he failed to make a question for me. Nakapamewang n'ya akong hinarap at tinignan ako mula ulo hanggang paa at pabalik. I diverted my gaze to avoid his."Binastos ka ng mga ugok na 'yun, no?" Tanong n'ya na parang nanenermon. Argh! I hate it when someone's scolding me. Nanay ko nga hindi ako sinisermunan e! Napayakap na lang ako sa
Dream Catchers CHAPTER 19
[PEN's Point of View]Pabugso-bugso ang ihip ng hangin dahilan para hanginin ang ilang hibla ng buhok ko sa aking mukha. Makailang ulit ko itong hinawi at inipit sa aking tenga habang diretso ang tingin sa mga magwa-water ride sa lawa."Here."Nilingon ko si Sage nang abutan n'ya ako ng ice cream. Kinuha ko 'to kahit hindi ko naman gusto ang kumain ng kahit na ano. Nakakahiya naman kasi kung tatangi ako. Umupo rin s'ya sa kabilang side ng bench. Sa gitna namin ay ang teddy bear na napanalunan ni Psalm kanina sa dart game.Hindi na nakapagtataka na tahimik ang pwesto namin dahil unang-una, hindi ko din alam kung paano s'ya kakausapin matapos nang nangyari kanina sa tulay. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung bakit ako biglang umiyak sa kanya. Parang tanga lang. Nakakahiya. S'ya ang unang taong iniyakan ko. Ang masama pa, sa isang napakaliit lang na dahilan. Ang akala ko kasi talaga, mag-isa na ako&m
Dream Catchers CHAPTER 19.2
Halos maubusan ako ng lakas. Bumilis ang tibok ng puso ko dahilan ng malalalim kong paghinga. At mas lalo pa 'yung lumala nang oras na namin para sumakay sa roller coaster. Tama. ROLLER COASTER. Pangalan pa lang ng ride na 'to ay siguradong mawawala ka na sa ulirat."Hi ma'am, sir! You have the one-pay-price pass kaya p'wede na po kayong sumakay." Malugod na saad ng lalaking nag-a-assist.Halos hindi na ako makagalaw nang nasa harap na mismo ako ng parang tren na ride. Naunang sumakay si Sage na parang hindi man lang s'ya kinakabahan. Bahagya n'yang hinila ang kamay kong kapit n'ya para gumalaw ako."Ah, ma'am! Kunin ko po muna 'yung teddy bear n'yo, ah?" Wala sa sarili akong napatango sa sinabi ng nag-a-assist saka kinuha ang teddy bear sa kamay ko.Tuluyan akong nakasakay at umupo. Halos malagutan na ako ng hininga dahil sa sobrang kaba. Maraming tumatakbo sa isip ko katulad ng paano kung mahulog a
Latest chapter
