Share

EP.5 I อารมณ์ขึ้นก่อนของ 1/2

last update Last Updated: 2025-10-19 21:37:57

ฉันเดินตามแรงดึงของเฮียปัณณ์ลงมาด้านล่าง จากนั้นก็โดนลากไปเรื่อยแล้วก็เดินแรงเหมือนจะรีบไปตามควาย ไม่รู้ควายหายหรือว่ายังไงก็ไม่ทราบ ทราบแต่ว่าอีพริกเนี่ยวิ่งตามไม่ทันแล้ว

          “นี่จะรีบไปตามควายเหรอเฮีย”

          “จูงควายต่างหาก ควายเดินช้า”

          ไม่หน้าเปิดช่องให้ด่าเลย จากพริกแกงเผ็ดแซ่บ

กลายเป็นอีควายพริกไปแล้ว เฮียนี่ปากสุนัขจริง ๆ ฉันเชื่อพี่รินแต่แรกก็จบแล้ว

          แต่ใจบอกว่ายังชอบอยู่

          “เป็นควายก็ดีอะ จะได้มีเขาคนนี้ไง” ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่เฮีย

          กลัวที่ไหนล่ะ นอกจากจะไม่โกรธแล้วยังหยอดกลับด้วยความทะเล้นอีกด้วย ถามว่าจะหยอดถึงเมื่อไหร่ ก็จนกว่าจะใจอ่อนนั่นแหละ

          “เลิกล้อเล่นได้แล้ว นี่จะจีบถึงเมื่อไหร่”

          “จีบให้ครบ 21 วัน” ฉันตอบอย่างมุ่งมั่นตอนรอลิฟต์ จากนั้นจะยกคีย์การ์ดขึ้นแตะ แต่อีกคนก็ยึดไปซะอย่างนั้น

          “เฮีย...ลิฟต์ที่นี่ต้องแตะคีย์การ์ดชั้นใครชั้นมันนะ”

          “รู้”

          รู้แล้วเอาไปทำไมล่ะ แล้วแตะคีย์การ์ดชั้นตัวเองอย่างเดียวคืนนี้ฉันจะนอนที่ไหน ไม่ใช่จะทรมานฉันด้วยการนอนหน้าห้องนะ ไม่เด็ดขาดยุงหามแน่

          “ถ้าไม่แตะก็จะเปิดไม่ได้”

          เงียบอีก...

          ไม่ตอบไม่พอ ยังทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้อีก จนกระทั่งเสียงลิฟต์ดังที่ชั้น 23 ซึ่งเป็นชั้นของเฮีย

          “เฮีย...เอาคีย์การ์ดมา...พริกไม่ยอมนอนหน้าห้องหรอกนะ” เธอแบมือขอ แต่ทว่าสายตาที่มองมาอย่างเลือดเย็นนั้นไม่ได้ทำให้อีพริกสบายใจสักนิด

          “ไป”

          คำสั้น ๆ ที่เปล่งออกมาพร้อมกับสายตากวาดไปนอกลิฟต์บอกให้รู้ว่าให้รีบออกไปจากลิฟต์ แล้วอีพริกเลือกอะไรได้ไหม หรือว่าทรมานฉันด้วยการกินพริกไม่พอ จะมาจับทรมานในห้องอีกเหรอ

          “เฮียให้พริกมาทำไม”

          “ถามมาก”

          เอ้า...ไม่ถามฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ นี่เฮียเป็นอะไรของเฮียนะ ฉันไม่เข้าใจเฮียจริง ๆ ให้ตายเถอะ

          สุดท้ายฉันก็มายืนโง่ ๆ อยู่ในห้องกว้าง ๆ ของเฮีย ที่นี่มีห้องสองห้องเหมือนชั้นของลูกฟูก แต่ไทป์นี้กว้างกว่าและมีโซนครัวที่จัดไว้อย่างลงตัว มีโซฟานั่งเล่นที่นอนได้เลย

          ส่วนเจ้าของห้องที่ลากฉันมาทำอะไรไม่รู้หายเข้าไปด้านใน ทำให้ฉันไม่รู้จะทำอะไรจึงนั่งตรงโซฟารับแขก แต่ม่านที่เห็นวิวด้านนอกสวยฉิบหาย ฝั่งนี้วิวดีกว่าฝั่งของห้องลูกฟูกเสียอีก คงจะหลายสิบล้านแน่ ๆ

          “สวยเป็นบ้าเลย”

          แสงไฟจากตึกกรุงเทพยามค่ำคืนนี่มันชวนให้หลงใหลเสียจริง แถมตรงนี้มีที่นั่งชมวิวแล้วยังสามารถอ่านหนังสือได้ด้วย การตกแต่งเรียกได้ว่ามีเทสมาก ๆ ฉันนั่งชมวิวได้ครู่หนึ่งก็ถูกเรียกด้วยเสียงห้วน ๆ

          “มานั่งนี่”

          พริกแกงจึงต้องดึงสายตาออกจากวิวข้างหน้าอย่างแสนเสียดาย จากนั้นเดินดุ๊กดิ๊กไปนั่งที่โซฟารับแขกเหมือนเดิม แล้วก็เห็นกล่องพยาบาลในมือของเขาทำให้ฉันส่ายหน้าหวือ

          “เฮีย...พอแล้วมั้งทำแผล พี่ปุณณ์ทำให้พันอย่างกับมัมมี่ หากเฮียทำอีก...เป็นผีมัมมี่เลยนะ”

          “ฉันไม่ทำแผลส้นตีนแบบนั้นหรอก”

          “....”

          ทำไมคำว่าส้นตีนนี่เหมือนด่าฉันเลยล่ะ ฉันไม่ได้ทำเสียหน่อย แถมยังมองคล้ายจะเอาเรื่อง

          นี่ฉันผิดอะไรใครก็ได้ตอบหน่อย

          แล้วผ้าที่พี่ปุณณ์พันเอาไว้ให้ก็ถูกคลายออกแล้วโยนทิ้งแบบไม่ไยดีสักนิด แต่ฉันลอบยิ้มให้กับท่าทางมุ่งมั่นที่อยากเอาชนะพี่ชายของเขาแบบนี้จังเลย

          “เฮีย...ไม่ต้องทำก็ได้นะ...พริกไม่เป็นอะไรแล้ว”

          “อย่าพูดมาก”

          “...”

          แค่ชวนคุยเอง ทำไมต้องดุขนาดนั้น นี่ไปทำอะไรให้โกรธนักหนางั้นเหรอ

          “ทำไมเรียกทุกคนพี่แล้วต้องเรียกฉันว่าเฮีย”

          “ก็เฮียเป็นคนพิเศษ”

          ....

          เงียบไร้เสียงตอบรับ นี่นอกจากไม่รับมุกแล้วยังทำหน้านิ่งเหมือนเมื่อกี้ฉันยังไม่ได้จีบเลย โหยหินก้อนนี้โคตรแข็งเลยวะ 21 วันจะพอไหมวะอีพริก หรือต้องยี่สิบเอ็ดเดือนดี

          “แล้วทำไมต้องจีบ 21 วัน”

          “ถ้าบอกแล้วจะใจอ่อนกับพริกหรือเปล่า...” ฉันก้มหน้าไปมองคนที่ตั้งใจทำแผลจากนั้นก็โดนกดที่แผลแรง ๆ

          “โอ๊ย...เฮีย...เจ็บนะ”

          “แสดง”

ดวงตาคมกริบกดมองฉันนิ่งในจังหวะที่กดแผล ราวกับกำลังทดสอบความอดทนของฉัน…ทั้งที่ปากดุยิ่งกว่าหมา แต่แววตากลับซ่อนความห่วงใยไว้อย่างมิดชิด

          “...”

          ฉันทำปากจู๋ คนรู้ทันนี่ไม่สนุกเลย สุดท้ายก็ตอบเขาไปดี ๆ “ก็พริกอ่านมา ว่าหากคนเราทำอะไรซ้ำ ๆ 21 วัน จะทำให้สิ่งนั้นติดตัวไปตลอดชีวิต หากพริกจีบเฮีย 21 วัน พริกก็จะมีเฮียตลอดชีวิตไง”

          “เพ้อเจ้อ”

          อะ...อ้าว ทฤษฎี 21 วัน เปลี่ยนฉันเป็นแฟนเฮีย   ส่อแววจะล่มไม่เป็นท่าแล้วล่ะ

          “ทำไมจึงจะจีบ”

          “ก็ชอบเฮียไง”

          “ทำไมถึงชอบ”

          “ก็เฮียรักเพื่อนมาก อยากมีโมเม้นต์แบบนั้น อยากถูกเฮียรักบ้าง อยากถูกดูแลเหมือนพี่ริน อยากมีคนเป็นห่วงแบบไม่ต้องมีผลประโยชน์” ฉันว่าพลางอิจฉาพี่ริน พี่ปั้น แล้วก็พี่ปุณณ์ ที่มีคนรักกันมาก ๆ แบบนี้อยู่ด้วย ยังคิดอยู่เลยว่าหากได้คนแบบนี้เป็นแฟนแล้วจะน่ารักขนาดไหนนะ

          “เพื่อนกับแฟนไม่เหมือนกัน”

          “รู้...ก็ถ้าเพื่อนยังรักได้ขนาดนี้ เฮียลองคิดภาพตามพริกนะ ถ้าเฮียมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจะรักมากขนาดไหน”

          นอกจากเฮียจะไม่พูดอะไรแล้วยังส่ายหน้าให้กับความเพ้อฝันเรื่องความรักของฉัน แล้วพลาสเตอร์กันน้ำถูกพันนิ้วของฉันจนแน่น จากนั้นกล่องพยาบาลก็ถูกเก็บก่อนเฮียจะหันมาบอก

          “เพื่อนกับแฟนมันไม่เหมือนกันหรอกนะ”

          พูดซ้ำทำไม...ไม่เห็นเข้าใจ นอกจากจะไม่อธิบายให้เคลียร์ เฮียก็เดินเข้าห้องไปก่อนจะโยนผ้าห่มมาให้ฉัน คล้ายบอกว่านอนที่นี่

          “อะ...อ้าว...เฮีย...ให้นอนโซฟารับแขกเหรอ พริกกลับไปนอนห้องก็ได้นะจะได้ไม่กวนหรือถ้าเฮีย...”

          “หยุด!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.38 I บทส่งท้าย

    ฉันถูกเฮียขโมยไปนอนบ้านข้าง ๆ บ่อย ๆ แม้ไอ้สองแฝดตัวแสบจะชอบกวนก็เถอะ แต่พวกมันก็ยอมให้เฮียพาน้องสาวของพวกมันไปได้ แม้ว่าจะยอมปล่อยแต่ละวันก็ไม่ง่าย พวกเราเอนจอยกันมากขึ้น บ้านนั้นไม่มาวุ่นวาย แม่มีความสุขมาก และกิจการของแม่ดูจะใหญ่โตไม่เบาเลยทีเดียวจากที่แม่ของเฮียช่วยโพรโมต ทั้งเลือกจัดเลี้ยงเป็นเซตปิ่นโตในงามสัมมนาบริษัท และงานต่าง ๆ ที่จัดในห้าง ส่วนเรื่องวารีมุกดาฉันไม่อยากรื้อฟื้น แต่รู้ข่าวมาว่าเลือกจะลาออกจากมหาวิทยาลัยออกไป เพราะว่าพี่ปุณณ์ไม่ยอมจบแค่ตกลงกัน หลังรู้ว่ายาที่ใช้กับเฮียอันตรายมาก ถึงขนาดล้มช้างหากเฮียเป็นอะไรไปก็ไม่อาจจะเรียกคืนกลับมาได้ ฉันเองก็ไม่ออกความคิดเห็นก็แล้วกัน ถือว่าเขาก็ได้บทเรียนจากสิ่งที่ตัวเองทำแล้ว ฉันนั่งยิ้มให้กับความวุ่นวายในบ้าน จนคิดว่าบางทีความสุขของเราไม่ได้อยู่ที่มีเงินเท่าไร แต่อยู่ที่ว่าพวกเราได้อยู่กับใครยิ่งเวลาอาหารเย็นเรียกได้ว่าเป็นอะไรที่สนุกสุด ๆ พี่รินเองก็มาช่วยแม่ทำกับข้าว ฉันที่หายดีแล้วก็ช่วยด้วย และกลับมากินอาหารอร่อยขึ้น แถมน้ำหนักเริ่มขึ้นจนแก้มป่องและหลายครั้งไอ้แฝดนรกที่ทำตัวเป็นพี่ชายหว

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.37 I ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง 2/2

    “เฮียพูดจริง พริกทำหน้าได้ยั่วมาก จนอยากกดให้ลึกสุดลำ” โอ๊ย เสียวทั้งท้องน้อยบอกเลย เฮียทำไมแซ่บแบบนี้ “ปะ...เปล่านะเฮีย...อย่ามาใส่ร้าย...อะ...โอ๊ย” “นี่ยั่วอยู่ อยากให้เห็นจริง ๆ” ฉันก็อยากเห็นหน้าตัวเองตอนทำหน้ายั่วเฮียเหมือนกันว่าเป็นยังไง มันเป็นไปเองโดยไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย แต่ตอนที่เฮียยั่วฉันน่ะ มันยิ่งกว่านี้อีกไม่ใช่หรือไง สองมือของเฮียปล่อยมือออกจากมือของฉันแล้วสอดเข้าไปใต้สะโพกแล้วขยำหนัก ๆ จนฉันสะดุ้ง ขณะที่ริมฝีปากอุ่นร้อนของเฮียก็ดูดที่หน้าอกอวบแล้วก็ดึงเบา ๆ ทำให้ฉันรู้สึกวาบไปทั้งอก ปลายยอดอกตอนนี้ชาหนึบเพราะฝีมืออีกคนไปแล้ว “เฮีย...พริก...พริกเสียว” “ใจเย็น ๆ ...น้ำยังออกน้อย” คำว่าน้ำยังออกน้อยทำให้ฉันนึกถึงตอนที่จีบเฮีย แรก ๆ บอกว่าน้ำหยดลงหินทุกวัน หินจะกร่อนเอง แต่ตอนนี้มันกำลังจะกลายเป็นหินหยดลงน้ำไปแล้ว แต่คิดฟุ้งซานได้ชั่วครู่ เฮียก็ดึงสติฉันกลับมาด้วยการขยำหน้าอกของฉันแรง ๆ “เฮียเจ็บอย่าบีบแรง” “หน้าอกก็ใหญ่ เมียวัวพันธุ์ดีจนเฮียอยากกินนมทุกวัน แต่ก้าง

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.37 I ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง 1/2

    “ร่างกายดีขึ้นมากแล้ว ออกกำลังกายสม่ำเสมอเพื่อให้หัวใจแข็งแรงนะครับ” คุณหมอเจ้าของไข้บอก พร้อมกับยิ้มให้ฉัน “ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือขึ้นไหว้คุณหมอเพื่อจะลากลับ “มีอะไรสงสัยอีกไหมครับ” “ผมมีครับ...แล้วสามารถทำเรื่องบนเตียงได้ไหมครับ” เฮียยยย~ “ทำได้ครับ...เรื่องนี้ก็เหมือนได้ออกกำลังกายอย่างหนึ่งนะครับ แต่อย่าหักโหม อย่านอนดึก” หมอพูดยิ้ม ๆ จนฉันรู้สึกเขินแล้ว จากนั้นเอามือบิดที่สีข้างคนหื่น “กลับได้แล้วแม่รอกินข้าวเย็น” ฉันว่าก่อนจะลุกขึ้น ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนจนแทบควบคุมไม่ไหว ถ้ามาเจอหมออีกหนฉันคงเขินตัวแตก แต่คนหน้าด้านกว่าฉันกลับยิ้มเบิกบานใจ “รับยาแล้วกลับกัน” “เฮีย...พริกว่าจะแวะ...” “แวะคอนโดเฮียก่อน” เฮียทำเสียงเข้ม แต่ทำไมฉันรู้สึกว่ากำลังถูกหลอกไปเชือดชอบกล ยิ่งเห็นกล่องสีเงิน ๆ คุ้น ๆ คล้ายมีขายตามร้านสะดวกหรือในห้าง ที่บอกขนาด 56 ทำเอาฉันต้องหลบตาหนี ให้ตายสิ! เมื่อมาถึงคอนโดของเฮียที่ไม่ได้มานานแล้วเพราะย้ายไปอยู่บ้าน ฉันก็รู้สึกเกร็ง ๆ นิดหน่อย จากนั้นเมื่อลิฟต์เปิดออก

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.36 I บันเทิงกับบรรลัยห่างกันเส้นบาง ๆ 2/2

    “งั้นวันนี้เราไปเปลี่ยนนามสกุลตอนบ่ายเลย กูประสาทแดกแน่ถ้าแม่งให้กูกลับไปอีก” ไอ้แฝดทิวเขาพูด “มาใช้นามสกุลฉันสิ...คืนนามสกุลเขาไป จะได้ไม่มายุ่งอีก น่ากลัวเหมือนกัน” พวกเราที่ยื่นหน้าไปดูที่หน้าต่างจากหลังโซฟาปรึกษาหารือกัน ส่วนแม่กับพี่หมอเมฆเดินออกไปด้านนอกเหมือนไม่กลัวอะไรเลย “นี่แฝดนรก...เขาจะทำร้ายแม่ฉันเปล่า” “ไม่น่าจะกล้านะ...จากที่รู้มา” พวกมันรู้อะไรกันมาวะ ทำไมฉันไม่รู้ บางทีก็ไม่ต้องปิดฉันก็ได้ ฉันรับได้หมดนั่นแหละ “แล้วผู้ชายคนนั้น” ฉันเลิกคิ้วถาม “ก็คนที่เรียกตัวเองว่าพ่อน่ะสิ” “กล้ามาก...ฉันไม่ค่อยอยากเจอเลย แม่จะชวนเข้าบ้านทำไมวะ” ฉันบ่นแต่สุดท้ายก็ต้องไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่มีกับข้าวพร้อมแล้วเหลือตักข้าว ส่วนฉันให้ไอ้สองแฝดประกบ กับเฮียที่เดินมาพอดีเลยนั่งข้างฉันด้วย ฉันเอื้อมมือไปจับมือของเฮียเอาไว้ ราวกับจะหาหลักยึด “พริก...นี่คุณเมธีวัฒน์...พ่อของ...” “อ้อ...สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทันทีไม่ทันให้แม่แนะนำตัวจนจบ แล้วไม่สนใจทั้งลงมือกินข้าวก่อน และกระทุ้งไอ้เจ้า

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.36 I บันเทิงกับบรรลัยห่างกันเส้นบาง ๆ 1/2

    เมื่อเข้าใจกันดี พวกเราก็ฉลองวันที่อยู่กันพร้อมหน้าด้วยหมูกระทะรสเด็ด ที่ฉันอยากได้สูตรแม่ไปเปิดจะตาย แต่แม่ไม่ให้เพราะมันเหนื่อย ที่สำคัญแม่ดันได้ลูกชายเพิ่ม ลูกชายที่ทำให้ฉันปวดประสาท“ไอ้แฝดนรก...นี่หมึกของฉัน”“ใครไวใครได้”ย้อนเวลากลับไปได้ไหม ฉันจะไม่ชวนไอ้แฝดเวรที่สถาปนาว่าเป็นพี่ชายของฉัน ที่ไม่ค่อยอยากรับเท่าไรกลับมาบ้าน“ฉันเป็นลูกคนเดียวก็ดีอยู่แล้ว...ใครก็ได้บอกทีนี่เรื่องล้อกันเล่น และไอ้แฝดเวรนรกนี่ไม่ใช่พี่ชายฉันนนน”เสียงโวยวายของฉันดันเรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคน นอกจากแย่งของอร่อยบนเตาหมูกระทะแล้ว พวกมันยังแย่งที่นอนฉัน แต่เรื่องนั้นมันยอมกันไม่ได้“พวกนายมาขลุกอยู่นี่ทุกวัน ได้ข่าวว่าแพทย์ต้องเรียนหนัก และอ่านหนังสือหนักไม่ใช่หรือไง พวกนายทำไมลอยไปลอยมา ทำเหมือนหมอปลามือปราบสัมภเวสีล่ะ”“อ่านทำไมพวกเราเก่ง”เออ...ยอม...ยอมแล้ว บางทีก็น้อยใจแม่ที่เอาความฉลาดยกให้พี่หมอเมฆหมด เหลือแต่ความปากดีกับสมองน้อย ๆ ไว้ให้ให้ตายเถอะ“ติดเอฟแล้วจะขำให้”“ไม่เอฟหรอก...คราวก่อนเขียนเล่น ๆ ได้คะแนนเต็มเฉย”นี่ถ้าไม่ใช่หลวงพ่อวัดไร่ขิงจะเป็นใครได้อีก ทำไมขิงข่าเก่งอย่างนี้~~~ฉันที

  • Dripping Love น้ำหยดลงหิน หินบอกไม่กินน้อง   EP.35 I ยังไม่ได้เป็นเมีย 2/2

    “แต่หนูคือข้อยกเว้น...คนที่ชอบหนูคนแรกคือไอ้ริน แล้วมันจะจัดการพี่ถ้าทำหนูร้องไห้”โหย...ได้ยินคำนี้แล้วซึ้งวะ...ทำไมมิตรภาพดี ๆ พวกนี้ฉันถึงได้เจอนะ ฉันทำบุญด้วยอะไรวะเมื่อประตูบ้านข้าง ๆ เปิดเฮียก็ผลักฉันเข้าไปแล้วก็นั่งที่โซฟา เฮียดึงฉันขึ้นนั่งตักแล้วกอดเอาไว้แน่น“เฮีย...อย่ากอด...อึดอัดหายใจไม่ออก” ฉันท้วง แต่เฮียแค่คลายอ้อมกอดแต่ไม่ยอมให้ฉันลงจากตักของเฮีย จนฉันถอนหายใจใบหน้าของเฮียฝังอยู่ตรงแผ่นหลังของฉันนิ่ง ราวกับว่ากำลังคิดว่าควรจะเริ่มยังไง ฉันจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้น“คนที่ชื่อมุกทำไมเรียกเฮียว่าปุณณ์ ทำไมไม่เรียกปัณณ์คะ” จุดนี้คือจุดที่ค้างคาใจฉันมาก ฉันอยากจะถามหลายครั้งแล้ว แต่พอมีโอกาสฉันกลับไม่กล้าถามคราวนี้คงถึงเวลา“พี่มันเหี้ยเอง”“อื้อ...อันนี้พริกก็รู้”“หนู!!!”อ้าว ไม่ใช่เหรอ...ก็เฮียเป็นคนแบบนั้นนี่ เพื่อนก็ด่าอยู่ทุกวันไม่ใช่หรือไง“เฮียใช้ชื่อไอ้ปุณณ์ไปจีบเขา แต่ว่าตอนนั้นดันตกหลุมรักจริง ๆ เข้า แต่สุดท้ายเราต่างก็เลิกกัน”ฉันถอนหายใจดูก็รู้ว่าเฮียตั้งใจข้ามดีเทลเล็ก ๆ น้อยๆไป“ขอรายละเอียดมีเวลาสองชั่วโมง”“ครับ...ได้ครับ”แล้วเฮียก็เล่าตั้งแต่เจอกันยังไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status