EL JEFE #1: MY COLD-HEARTED BOSS [LACHLAN VILLAFLORES] Cyra Clementine Madrigal is an independent woman. Even at a young age, she worked hard to educate herself. However, after she graduated, she faced a devastating blow. She was desperate to find a job as her sibling was still studying, and her mother was ill. Despite her heartless employer's mistreatment, she persevered. Like everyone else, she is not a robot; she gets tired and hurt too. How will Lachlan Harick Villaflores make amends with the secretary he desired, especially now that she has finally broken free from him? How can he do it now that she has realized the extent of his actions?
View MorePROLOGUE
"OH SHIT!" Napasigaw si Tintin sa sarap habang malakas na bumabayo ang kaniig niya sa kaniyang ibabaw. Walang pakundangan ang strangherong lalaking katalik habang binabayo siya ng malakas. "Oh baby!" Sigaw ng lalaki. Nagdedeliryo sa sarap si Tintin dahil sa ginagawa ng lalaki sa kaniya lalo na at may tama rin siya ng alak na mas lalong nagpawild sa p********k nilang dalawa. Halos mamaos siya sa kakasigaw sa tuwing sinsagad ng lalaki ang kahabaan nito sa loob-looban niya. Tumitirik ang mga mata niya sa sarap na nalalasap ngayon, kasama ang hindi kilalang lalaki. Nakakapit siya sa balikat nito habang malakas itong umuulos sa kaniyang ibabaw. "Ayan naaa! Bilis pa!" Sigaw ni Tintin ng bigla siyang hinala ng lalaki patalikod at hinawakan ang kaniyang buhok at walang pakundangan na pinasok nito ang matigas na alaga sa kaniyang lagusan. Malakas na ungol ang kumawala sa labi ni Tintin, pagkat baon na baon ang kahaban ng lalaki sa kaniya. Nagsimula itong bayuhin siyang muli at araruhin. Walang pakialam ang lalaki kahit napapaos na ang kaniyang boses sa kakasigaw. Hindi siya tinigilan nito magdamag. Buong gabi siyang inangkin at pinagsawaan ng lalaki hanggang tuluyan ng nalanta ang kaniyang katawan. Iyon lamang ang naalala ni Tintin sa mga nangyari kagabi. Masakit ang ulo niya na napabalikwas ng bangon sa kama. Muli na naman niyang napanaginapan ang lalaking nakasiping niya dalawang taon na ang nakalipas. Humihingal na bumaba siya at inabot ang tubig sa gilid ng kama niya at nilagok ito. Kahit paulit-ulit niyang naaalala ang gabing iyon ay hindi parin niya maalala ang lalaki. Hindi niya ito kilala ang alam niya ay nalasing siya sa bar na pinuntahan niya noon dahil naaalala niya kung paano siya iwan ng kaniyang ama. Hindi na inisip muli ni Tintin ang napaganipan niya dahil wala naman siyang kinabahala roon at wala namang nabuo sa namagitan sa kanila ng lalaking iyon. Mabuti na ring hindi niya kilala ang lalaki dahil kung nagkataon na nabuntis ay mahihirapan pa siyang lalo. Nakaconfine ang kaniyang ina sa hospital at ang kaniyang nakababatang kapatid ay nag-aaral pa. Wala siyang magawa kundi ang itagauyod ng mag-isa ang pamilyang iniwan ng kaniyang ama para lang sumama sa ibang babae. Maayos naman ang buhay nila noong narito pa ang kanilang ama ngunit bigla na lamang itong umalis ng walang paalam sa kanila. Bumaba ng hagdanan si Tintin at naabutan niya ang nakababatang kapatid na si Tadeos na nagluluto ng agahan. "Oh ate kain ka muna!" Aya ni Deo sa kaniya. Kapag nahuhuli siya ng gising ay si Deo ang nagluluto ng agahan na talagang pinagpasamat niya. "Sa labas na Deo!" Sabi ni Tintin. Kung kakain pa siya ay mal-late na siya sa kaniyang interview ngayon. Kung papalarin na makuha ang trabahong matagal niyang pinaghirapan ay magandang simula na iyon para sa kaniya. Nagpaalam siya sa kaniyang kapatid at tuluyang lumabas ng kanilang tahanan. Hinihingal na nakarating si Tintin sa HR department dahil mahuhuli na talaga siya sa pinag-usapang oras. Saktong Pagdating roon ay tinawag ang kaniyang pangalan. Agad siyang tumakbo papasok sa isang silid. Maraming aplicante na nag-apply kaya pinagdarasal talaga niya na sana siya ang makuha dahil kailangan na kailangan niya ng trabaho. Pagpasok niya sa room ay isang lalaking malamig na aura at makasalubong na kilay ang bumungad sa kaniya. Umupo siya sa visitor chair na kadalasang inuupan ng mga aplicants tuwing ini-interview. "You are?" Malamig na tanong ng lalaking kaharap niya. Kaya mas lalo siyang kinabahan. Sweet siyang ngumiti at nagpakilala. "I am Cyra Clementine Madrigal, 22 years old. Graduating from secondary education.... I am willing to be part of your growing compny and be with it in it's success." Punong galang na sabi ni Tintin. Kumunot ang noo ng lalaking nasa harapan niya. Paulit-ulit niyang sinulyapan ang resume ni Tuntin pati ang mukha niya. "Have we met before?" Nagtatakang kumunot ang noo ni Tintin sa lalaki. "Uhm no... Sir." Pormal at honest na kaniyang sagot. "Give me a good reason why I should hire you.." Binaba ng lalaki ang papel at pinagsiklop ang mga daliri at diritso sa mga matang tumingin kay Tintin. Walang pag-alinlangan na sumagot naman si Tintin. "I am a hard working, initiative, and fast learner.." "That's it? Paano ko masisiguro na mtutulangan mo ang companya ko?" Tumaas ang kilay ng lalaki. Natahimik si Tintin. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya. Wala na siyang maisip para mapabango ang kaniyang sarili sa panel sa harap niya. So she doesn't have any choice but to tell she needs to be hired right now, not because of all those reasons but because she needs this work, she works hard for this... "Then, to tell you honestly why you should hire me.... it's because I really need this job. I am a fresh graduate from my education course. Naging working student ako for the past 4 years at pinaghirapan kong makapagtapos para lang makahanap ng magandang trabaho to support my family. " "Then why are you applying for being a secretary when in fact you can take a board exam to get your license?" Taas kilay na naman na tanong ng lalaking kaharap ni Tintin. Mula kanina at magpahanggang ngayon malamig parin ang ekspresyon sa mukha nito. "Because I don't have money for that. My family and I are struggling financially. I need money not just for my brother's college expenses but also for my mother's aperation." Tiningnan ni Tintin ang nakakasilaw na lamig na mga mata ng lalaking kaharap niya. Hindi niya mawari kung bakit pakiramdam niya ay pamilyar ang mga mata nito sa kaniya. " My mother is ill, sir. That's why I need this job..." "Well, it's not my fault Miss Madrigal..." Malamig na ani ng lalaki. Gusto niyang maiyak sa narinig mula sa lalaki. Masakit ang loob na pinulot niya ang mga dalang papeles at walang lingong likod na lumabas sa room na iyon. Gusto niyang umiyak at sumigaw dahil sa frustrsatyon! Hindi maintindihan kung bakit ganito ang nagyayari sa buhay niya at puro kamalasan lamang. Lumabas siya ng building na iyon na puno ng luha ang nga mata. Yesterday she was so excited na mapabilang siya sa mga natawagan na pwede na siyang magpainterview. Nalulumbay na tinahak niya ang daan pauwi. Dalawang sakay ng jeep ang layo ng bahay nila sa pinuntahan niya ngayon ay kailangan niyang lakarin iyon dahil wala na siyang pamasahe at kumakalam na ang kaniyang sikmura. Ang akala niya ay maaawa ang lalaking nakausap niya kanina lalo pa at mukhang pamilyar siya rito, ngunit wala pala itong puso. Makikita naman sa aura nito. Suminok-sinok siya ng marinig ang pag-riring ng kaniyang cellphone sa bulsa na suot na fitted jeans niya. "Hello Ma'am? This is the HR Department from Vellaflores company. My boss hired you earlier right?" Ano to scam? Niloloko ba siya ng komapanya na ito? Pagakatapos niyang marinig ang insulto ng panel ay sasabihing hired na siya? "I don't know what you are talking about, Miss. But I am not the one who got hired earlier. Baka nagkamali lang kayo.." "But you are Cyra Clementine Madrigal?" "Yes." Mabilis na sagot ni Tintin. "Ikaw ang unang na interview ng boss namin ma'am at swerte rin na hinired ka niya.." "Miss, hindi ako nakikiapagbiruan. Wala akong narinig na hired ako. Kaya please masama na ang araw ko, wag mo na akong lukuhin pa!" Napasinghal si Tintin na agad niya naman pinagsisihan! "Yes, Miss madrigal. You didn't hear anything about dahil bigla ka na lamang umalis at iniwan ang boss namin, mabuti nga at kahit nag walk out ka na hindi naman nararapat ay hired ka parin!" Natigilan si Tintin sa narinig. Nanlaki ang mga mata niya at umawang ang labi. "Wait... nahired ako? At ang nakausap ko ay ang may-ari ng kompanya?" "Yes miss! So report to the office of the CEO by tomorrow morning!" Napatalon si Tintin sa tuwa! Hindi inakalang naawa pala sa kaniya ang lalaking iyon. Ngunit ang totoo ay may nais lamang alamin sa kaniya ang lalaki na hindi niya alam kaya siya hinired kahit pa nag walk out na siya. BLOSSOMHUES 💙CHAPTER 17- TINTIN POV Lulan ng magarang kotse. Binabaybay nila Tintin ang liblib na lugar patungo sa bahay nila. Hindi alam ni Tintin ang maramdaman sa puntong iyon. Nakaseatbelt siya katabi ng boss niya. Tahimik na nagmamaneho ang boss niya sa kaniyang tabi. Habang nag-mamaneho ang kaniyang boss ay hindi niya mapigilan na titigan ito. Perpekto ang side profile nito. Makapal ang kilay, may matangos na ilong at mapupulang labi, kahit ang jawline ay perpekto rin. Huminga ng malalim si Tintin at umiwas ng tingin. Ano ba itong pinanggagawa niya at iniisip niya! She doesn't need to think all of those things! Unang araw pa lang niya ngayon tapos nagpapantasya na siya sa boss niya?! "What's that for?" Her boss asked her. "Huh?" Napalingon siyang muli rito. Sinulyapan siya saglit ng boss niya at binalik muli sa kalsada ang tingin. "Ang lalim ng buntong-hinga mo." Tintin realizes what it is about. "Ahh, it's nothing." She answered awkwardly. Hindi na muli sila nag-imikan.
Sa pagtataka at gulat ay halos na-estatwa si Tintin tila ba nakakita siya ng isang kahindik-hindik na krimen sa kaniyang harap. Ni hindi niya magalaw ang kaniyang mga paa o maibuka ang kaniyang bibig upang makapagsalita. Ang tibok at kaba sa kaniyang puso ay tila ba lason. May kung ano sa lalaking nasa harap niya ngayon. Hindi lang pamilyar kundi tila pakiramdam niya ay kilala niya ito o nakilala niya ito sa kung saan ngunit hindi malaman kung kelan iyon o kung ano bang lugar iyon. Sa sandaling nasulyapan niya ang mukha ng lalaking nasa harap niya ay nandilim ang kaniyang paningin. Tuluyan na siyang nalason sa kakaibang tibok ng puso niya. Images. So many images suddenly flooded her mind. There were people, people she didn't know. Hindi niya makilala sa kung sino ang mga taong nasa emahing iyon.... blurd. Iyon ang tanging description niya sa mga imaheng nagpakita sa kaniya. Sa pagpikit ng kaniyang mga mata ay nabasa niya ang gulat at pag-aalala ng lalaking kaharap niya. Iyon
CHAPTER 16 (TIN-TIN POV) -SORRY FOR TYPOS AND GRAMMATICALLY ERROR! HAPPY READING! SORRY SA DELAY, NAGING BUSY AKO THIS PAST FEW WEEKS! "Mag-iingat ka roon baby huh?" Paalala ni Tintin sa anak niya. Kahit mahirap ang kalaygayan ni Tintin ngayon ay pilit niyang sinisikap na makapag-aral ang anak niya. Dahil kahit wala man siyang alam, ang mahalaga ay ang anak niya ay nakapag-aral. Iyon ang pinakamahalagang bagay para sa kaniya. "Oo Mama!" Sagot ni Harris na nakangiti. "Harry! Let's go!" Liza called him. Agad namang yumakap si Harris sa ina. "Goodbye Mama, mag-iingat ka po rin dito ah?" "Yes baby!" Maligayang sabi ni Tintin pagkatapos bumitaw sa yakap ng anak. Hinalikan niya ito sa pisngi. "Let's go na po, Tata Nangnang!" Sigaw pa ni Harris kay Liza. Nakangiting sinundan ng tingin ni Tintin si Ate Liza at Harris. Gustuhin niya mang siya ang maghatid sa paaralan ng anak niya ay hindi niya parin magawa dahil may nakatalaga siyang gawain ngayong araw. Nagpapasalamat
CHAPTER 15 (TINTIN POV) 6 YEARS LATER Naglalaba si Tintin sa sapa nang marinig niyang tinawag siya ni Ate Liza. Ito ang babaeng nag alaga sa kaniya hanggang sa magisinh siya. "Tintin!" Sigaw ni ate Liza sa kaniya. Tumayo siya mula sa batong inuupuan niya. "Bakit ho, Ate Liza?" Sigaw niya pabalik. Nasa tabing ilog lamang kasi ang bahay nila. May mga idalawang metro ang layo nito mula sa bahay papuntang ilog. "Hindi ka pa ba tapos riyan? Kakain na tayo!" Sigaw pa ni Ate Liza. "Kaunti na lang Ate, aanlawan ko na ito!" Sigaw niya rin at pinagpatuloy ang ginagawa. Nang matapos sa paglalaba ay umuwi na si Tintin daldala ang pinaglabada niyang damit. Pagdating niya sa bahay nila ay agad niya itong isinampay. "Halika na! Nagugutom na ako!" Reklamo ni Ate Liza na kinatawa niya lang. Simula noong mapadpad siya rito sa probinsya ay nakasanayan na niya na laging sabay kung kumain. Bago man ang lahat para kay Tintin ngunit pinagpasalamat niya parin na kilala pa rin ni
Nanginginig ang kamay ni Tintin habang hawak ang tatlong pregnancy test. Tatlong beses niyang inulit ang pag-te-test para sigurado siya ngunit lahat ay positive. Hindi niya maintindihan kung ano ang mararamdaman, matutuwa ba siya dahil magkakababy na siya o mag-alala dahil sa sitwasyon niya ngayon. Ang unang-una na tanong sa isipan niya ay... matatanggap kaya ito ng asawa niya? Paano kung hindi? "Ma'am Tintin.." Agad na itinago ni Tintin ang tatlong pregnancy sa bulsa niya ngunit hindi niya na pansin ang isa na nahulog sa ilalim ng kama. Agad na lumapit si Tintin sa katulong na si Marjorie. Hindi man siya pormal na pinakilala sa mga ito bilang asawa ni Lach ay alam niyang alam na ng mga ito na siya rin ay hindi lang katulong rito. Ang mga katulong noon na inaalipusta siya ay hindi na makatingin ng deritso sa kaniya, umiiwas ito ng tingin lalo na si Linda. Ang iba naman ay yuko lang kapag dumadaan siya. "Handa na po ang sasakyan Ma'am Tintin." Sabi ni Marjorie. "Salamat, Mar
Bumaba si Tintin ng sasakyan nang makarating sila sa harap ng Villaflores Company. Masakit ang nakita ni Tintin. Pero wala siyang magagawa dahil ganon naman ang boss niya. Kailangan niya paring magtrabaho dahil baka itigil ang pagsuporta nito sa ina niya. Kung pwede lang hindi pumasok! Sighing, she face the man who brought her here. She is so grateful to have Knoxx to lean on, now. Mabuti na lang ay nakasalubong niya ito noong tumakbo siya palabas ng bahay habang umiiyak. Kahit pa nahihiya siya ay tinanggap niya parin ang tulong nito. Nangako naman ang lalaki na walang makakaalam kung nasaan siya, isang linggo niyang pinagtaguan si Lach at ang sabi ni Sir Knoxx ay para na raw baliw ang asawa niya sa kakahanap sa kaniya kaya, ngyon ay haharapin na niya ito. "What's with the sigh, Cy?" Tanong ni Knoxx ng makalabas sila ng sasakyan. He prepared calling her Cy without Lachlan around, bagay raw sa kaniya. Na hindi naman ito tinutulan ni Tintin. "Nothing. Thank you for everything
POV (TINTIN) WARNING- SPG -SORRY FOR TYPOS AND GRAMMATICALLY ERROR- Sabay na bumaba si Tintin at Lach sa parking area. Kakain raw sila sa labas iyon ang sabi ni Lach. Wala namang imik na sumama si Tintin dahil na rin hindi mawala sa isip niya na ganito ang inaasta ng lalaking kasama niya ngayon. Seriously? Because of sex lang talaga? Magbabago na siya? Hindi maaring mahulog si Tintin sa kung ano mang bitag ang nakalaan sa kaniya ngayon na ginagawa ni Lach. She will never break her walls for this man again. Inakala niya kasi noon na maayos ang lalaki pero nagkamali siya. Noong unang pinasakay siya nito sa kotse ay inawan siya nito sa gitna ng daan. Noong sumakay siya, naisip niya na baka... ahh kaya siguro ganito to, kulang lang sa aruga o pag-iintindi. But she was wrong, dahil noong nasa kalagitnaan na sila ng daan, walang kabahay-bahay o katao-tao ay bigala nalang siyang pinababa nito. Kaya ang ginawa niya ay naglakad siya pauwi! "Hey what's the problem? Kanina ka
POV (TINTIN) Naghubad si Tintin dahil plano niyang maligo. Marami parin kasing kiss mark ang leeg at dibdib niya at tingin niya ay maleless ang pamumula nito kapag naligo siya. Buti na lang ay turtle neck ang pinasuot ni Lach sa kaniya kanina. Binuksan niya ang cabinet niya para kumuha ng roba at masusuot ngunit ganoon na lang ang gulat niya nang makitang wala na roon ang mga damit niya. Pati sa iba ay wala rin. Noong pinalibut niya ang kaniyang paningin ay doon niya napagtanto na wala palang gamit sa paligid. Sinubukan niyang e-tsek ang banyo pati roon ay malinis na rin. Bumuntong hininga si Tintin at sinuot muli ang mga damit niya. At pabagsak na napaupo sa kaniyang kama. Ang lalaki talagang iyon! Gagawin ang lahat masunod lang ang gusto nito! Naiinis na lumabas si Tintin sa kaniyang kwarto upang puntahan at sugurin si Lach! Ano pa ba ang kailangan sa kaniya ng lalaking iyon? Tapos na ang palabas kaya ano pang dahilan nito para kunin at ilipat ang mga gamit niya? Kahit pa
CHAPTER 10 (TINTIN'S POV) "Sa susunod misis, dahan-dahan na huh?" Pelyang sabi ng doctor sa kaniya. Nagkaroon siya ng laceration dahil ayaw siyang tigilan kagabi ng asawa niya. Nahihiya na tuloy siya sa Doctor dahil sa mga red marks na nasa leeg at balikat niya na kagagawan ng asawa niya. "How's my wife's doc?" Lachlan asked. Hindi ito pumasok ngayon aa opisina dahil inapoy talaga siya ng lagnat, kahit oa ipagtulakan niya ito. "She's fine now. No sex for one week. Your wife should be resting, Mr. Villaflores." Sabi ng babaeng doctor. "Wait what? One week? Are you kidding me?" Galit pang tanong ni Lach kaya pinandilatan niya ito ng mata. "Gusto mo bang tuluyan ng malumpo ang asawa mo Mr. Villaflores? She should rest and take the medicine I prescribed for her." Sabi ng doctor. "Kailangan ko ng umalis, dahil may pasyente pa akong aasikasuhin."
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments