06 เป็นอะไร?

@มหาวิทยาลัยmk

"เฮ้อ..." เรียวปากเล็กของเอวาผ่อนลมหายใจออกยาวๆ ขณะที่นั่งอยู่กับอิงดาวสองคนเพื่อรอเพื่อนสนิทฝาแฝดอีกสองคนที่โรงอาหารคณะเตรียมจะขึ้นเรียนพร้อมกัน

"เป็นอะไร ถอนหายใจขนาดนั้น" อิงดาวเอ่ยถามเพื่อนสนิทเนื่องจากใบหน้าสวยของเอวาที่แสดงออกถึงความเบื่อหน่ายจนเธออดไม่ได้ที่จะถาม

"เบื่ออะ เซ็งด้วย..."

"ช่วงนี้ไม่คุยกับใครหรือไง ฉันเห็นแกไม่ค่อยได้ไปไหนกับใครเลย หลังจากที่เคลียร์กับพี่เฟรม"

"ไม่ได้คุยกับใคร"

"ถึงว่าถึงได้ทำหน้าเบื่อหน่ายมาหลายวัน...แบบนี้นี่เอง"

"ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นสักหน่อย"

"แล้ว?"

"ไม่รู้อะ ฉันก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน รู้แค่ว่าฉันเบื่อ"

"แกลองมีแฟนดูสิเอวา ฉันไม่เข้าใจแกเลย ทั้งที่มีคนดีๆ หลายคนเข้าหาแก ทำไมไม่คบๆ ไปสักที แกจะคุยเล่นๆ แบบนี้ไปตลอดเหรอ"

"..." ประโยคคำพูดของอิงดาวทำให้เอวาชะงักนิ่งไป ใบหน้าสวยเบือนหน้าหันหนีพร้อมกับหัวเล็กที่นึกถึงหน้าใครบางคนอัตโนมัติคนทันทีที่จบประโยคของเพื่อนสนิท

"หรือว่าแกมีคนที่ชอบแล้ว?" อิงดาวพูดขึ้นต่อจ้องจับผิดเพื่อนตัวเล็ก

"..." เธอยังคงนิ่งปรายตาไปมองอิงดาวเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบเบือนหนีกลับที่เดิมเมื่อสบเข้ากับสายตาของอิงดาว

"ท่าทางแบบนี้ต้องใช้แน่ๆ…ใครอะ?" กระทั่งเพื่อนตัวเล็กที่เห็นท่าทีดังนั้นก็ไม่วายที่จะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความอยากรู้ชะเง้อหน้ามาถูกับแขนเรียวของเอวาอย่างคาดคั้นต้องการคำตอบ

"อยากรู้เหรอ?" เอวาเลิกคิ้วถามเพื่อนอย่างตั้งใจถ่วงเวลาและตั้งใจแกล้งไปในตัว

"อย่าพึ่งแกล้งดิ บอกหน่อย"

"..." เอวานิ่งปรายตามองอิงดาวที่ถูแขนอ้อน

"ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ปิดปากเงียบเลย" อิงดาวพูดจบก็ตั้งหน้าตั้งรออย่างตั้งใจ เธอมองหน้าเพื่อนแล้วฉายถึงความกดดันออกทางแววตาคู่สวย จนสุดท้ายเรียวปากอมชมพูก็ต้องยอมเปล่งออกไป

"ฉันชะ..."

"ไออิง!" ทว่าเสียงทุ้มจากด้านหลังกลับตะโกนเรียกดังลั่นโรงอาหาร อิงดาวที่กำลังลุ้นในตอนแรกต้องใช้มือทุบโต๊ะเสียงดังด้วยความหัวเสีย เธอค่อยๆ หันไปตามเสียงเรียกที่ขัดขวางนั้นซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...

"ไอริว!...จะตะโกนหาไรวะ" อิงดาวตะคอกกลับใส่เพื่อน รู้สึกหงุดหงิดที่เพื่อนสนิทกลับขัดจังหวะความอยากรู้ที่เต็มเปี่ยมจนแทบเอ่อล้นออกมา

"อะไรวะ!...ก็ตะโกนเหมือนทุกวัน หงุดหงิดอะไรแต่เช้า" คีริวและคีรันเดินคู่กันมานั่งรวมโต๊ะกับสองสาว คีริวขมวดคิ้วติดกันที่เห็นท่าทีของอิงดาวที่ผิดแปลกไป ทั้งที่ทุกครั้งเขาก็ทำแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว

"หงุดหงิดนายนั่นแหละ" อิงดาวลุกกลับไปนั่งที่เดิม เธอส่งสายตาหันไปมองค้อนคีริวไม่หยุด

"ไออิงเป็นอะไร" จนสุดท้ายคีริวจึงเป็นฝ่ายที่หันไปถามเอวาแทน

"ไม่รู้เหมือนกัน" เอวาสั่นหัวบอกเพื่อนสนิท ทั้งที่เธอรู้ดีว่าตอนนี้เพื่อนสาวอีกคนกำลังหงุดหงิดเรื่องอะไร

"อะไรของมัน" คีริวบ่นมุบมิบกับตัวเองมือหนายกขึ้นมาเกาหัวด้วยความงุนงง ผิดกับคีรันที่ยังคงนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเหมือนเคย

"ช่างเถอะ...เดี๋ยวก็คงหายเองแหละ..."

"...ว่าแต่พวกนายทำวิชาการตลาดที่จะส่งพรุ่งนี้หรือยัง" เอวาเอ่ยถามเพื่อต้องการจะเปลี่ยนเรื่อง ใบหน้าสวยมองหน้าเพื่อนสนิททั้งสองคน

"ทำแล้ว พึ่งทำเมื่ิอคืน ไอรันมันช่วยทำ"

"แล้วพวกนายก็ทำกันสองคนไม่ให้ฉันดูเลยเหรอ?"

"กำลังจะส่ง แต่เมื่อคืนเผลอหลับไปก่อน"

"ใช่สิ...พวกนายก็เอาแต่ช่วยกันเอง ไม่ช่วยคนทำไม่เป็นแบบฉันบ้างเลย" เอวาเอ่ยตอบน้ำเสียงนอยด์ก่อนที่จะเบือนหน้าหันหนีไปตามอิงดาวสร้างความงุนงงให้คีรันและคีริวอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆ เพื่อนตัวเล็กก็งอนใส่โดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ

"อะไรกันเนี่ย...วันนี้พวกเธอเป็นอะไรกัน ฉันงงหมดแล้วนะ" คีริวเริ่มถามขึ้นเสียงเล็กน้อยกับอารมณ์แปรปรวนของเพื่อนตัวเล็ก ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีและไม่กี่ประโยคก็ทำให้ทั้งสองงอนจริงจังได้

"ฉันน่ะงอนไม่ได้จริงจัง แต่ฉันว่าเอวางอนจริงจัง" กระทั่งอิงดาวที่เห็นดังนั้นก็ค่อยๆ ขยับตัวมากระซิบกระซาบกับคีริว

"..." คีรันขมวดคิ้วมองคนตัวเล็กด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ขณะที่เอวาก็เอาแต่เบือนหน้าไม่ยอมหันมามอง

"จบการสไลด์นำเสนอการสอนของวันนี้แล้วนะคะนักศึกษา มีใครมีอะไรสงสัยไหมคะ?..." อาจารย์วัยกลางคนที่ยืนใช้ไมค์สอนอยู่หน้าห้องเด็กบริหารปีสองเอ่ยถามขึ้น ภายในห้องเรียนกว้างเงียบกริบไม่มีใครยกมือสงสัยอะไร

"งั้นถ้าไม่มีใครสงสัยอะไร…อาจารย์ขอมอบงานของสัปดาห์นี้นะคะ ให้นักศึกษาจับคู่กันสองคนไปสรุปหัวข้อตามที่อาจารย์ขึ้นอยู่บนหน้าจอ ใครได้หัวข้อไหนก็สรุปหัวข้อนั้นแล้วทำการนำเสนอในสัปดาห์หน้าค่ะ…"

"อาจารย์จันทราแกจะไม่ให้เราพักซักสัปดาห์นึงเลยเหรอ งานมีทุกวีคเลย" หลังจากที่อาจารย์สาวเดินออกจากห้องไป อิงดาวก็เริ่มบ่นขึ้นไปตามประสา มือเรียวจัดการยัดของทุกอย่างบนโต๊ะเข้ากระเป๋าสะพายพร้อมกับปากเล็กที่บ่นมุบมิบไม่หยุด

"เออเห็นด้วย" ตามด้วยเสียงของคีริวที่เริ่มบ่นตาม

"แกล่ะเอวา…คิดเหมือนกันปะ เอวา!!" กระทั่งอิงดาวที่จัดของเสร็จก็หันมาถามความเห็นของเพื่อนสาวอีกคน ทว่าเธอก็ต้องวางกระเป๋าลงแล้วรีบถลาตัวเข้าไปช่วยคนตัวเล็กอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวและเรือนร่างที่กำลังเซไปมาเตรียมจะล้มลงกับพื้น

พรึ่บ!

ทว่าความเร็วของอิงดาวก็ไม่อาจสู้ความรวดเร็วของคีรันได้ มือหนาจัดการคว้าเพื่อนตัวเล็กแล้วโอบไว้ให้เธออยู่ในอ้อมกอดซบลงกับแผงอกหนาได้ทัน

"เอวา" เรียวปากหนาเรียกสติคนในอ้อมกอดพร้อมกับเขย่าแขนเธอเบาๆ

"หน้ามืดนิดหน่อย ไม่เป็นไรแล้ว" เอวาตอบกลับน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนที่ค่อยๆ ใช้แรงที่มีอยู่อันน้อยนิดทรงตัวยืนตรงด้วยตัวเอง

"เป็นอะไร ทำไมหน้าซีด" คีรันใช้มือหนาประคองร่างเล็กไว้อย่างไว้ใจให้เธอยืนเอง กลัวว่าเธอจะล้มไปอีกครั้ง ไม่วายที่เขาจะขมวดคิ้วติดกันยุ่งแล้วถามคนตัวเล็กด้วยความเป็นห่วง

"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร" เอวาส่ายหน้าตอบกลับเพื่อนสนิททุกคนที่กำลังฉายสีหน้าเป็นห่วงไม่ปกปิด

"ไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไง หน้าแกซีดมากเลยนะ ไม่สบายทำไมไม่บอก" อิงดาวเอ่ยพร้อมกับขยับตัวมาประคองร่างเล็กอีกทาง

"ฉันไม่ได้ไม่สบาย" เอวาเอ่ยขึ้น

"แล้วเป็นอะไร" ทั้งสามถามขึ้นพร้อมกันส่งสายตามองคนตัวเล็กนิ่งลุ้นในคำตอบของเธอ

"ยะ อย่ามองแบบนั้นสิ"

"เธอก็รีบพูดมาสิ"

"ฉ ฉันปวดท้องเมนส์" เอวาตอบเสียงเบา แก้มพวงแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อยเมื่อต้องพูดถึงสิ่งที่ตัวเองรู้สึกเขินอายไม่น้อย

"อ๋อ...ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าอารมณ์สวิงไปมาของเธอเกิดจากอะไร" ทันทีที่คำตอบออกจากปากเล็ก คีริวก็เริ่มไขข้อสงสัยกับการงอนที่ไร้เหตุผลของเอวาได้ เขาพยักหน้ารัวๆ อย่างเข้าใจพร้อมกับยกยิ้มอย่างสบายใจ ตลอดเวลาที่เรียนมาในคลาสเขาสังเกตเห็นเอวาเงียบไปก็นึกว่าเธอกำลังโกรธจริงจัง ทว่าตอนนี้เขารู้แล้วว่าเอวากำลังเก็บความรู้สึกหน่วงท้องของเธอต่างหาก

"ปวดแล้วมาเรียนทำไม ทำไมไม่นอนพัก" คีรันเอ่ยถามขึ้นเพราะเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ได้เกิดเพียงครั้งเดียว เมื่อไหร่ที่คนตัวเล็กมีประจำเดือนทุกครั้งเธอก็จะมีอาการหน่วงท้องอยู่บ่อยๆ ทว่าไม่ได้รู้สึกหน้ามืดหนักเช่นวันนี้

"มันพึ่งจะมาปวดเอาตอนที่อาจารย์สอนแล้ว" เอวาตอบ มือเรียวเลื่อนไปกุมท้องของตัวเองแล้วงอตัวเล็กน้อยเมื่อความหน่วงที่ท้องน้อยเริ่มโจมตีหนักขึ้น

"เอากุญแจรถมา" คีรันเอ่ยยื่นมือไปขอกุญแจรถจากร่างเล็ก ซึ่งเอวาก็คว้ากุญแจให้คีรันอย่างง่ายดาย

"ริวขับรถกูกลับ กูจะไปส่งเอวา" คีรันจัดแจงทุกอย่างพร้อมกับโยนกุญแจรถตัวเองส่งให้คีริว

"เดี๋ยวฉันไปส่งเอวาก็ได้ จะได้อยู่ดูแลเอวาด้วย" อิงดาวเอ่ยเสริมขึ้น

"ฉันไปส่งเอง"

"ถ้านายส่งเสร็จแล้วใครจะอยู่ดูแลเอวาต่อ"

"ฉัน...ฉันจะอยู่ดูแลเอวาเอง"