EXOTIC GIRL 4

2005

Kinse anyos na ako.

Simula nang tumira kami kay Manang Inday ay naging matapang na ako. Sila ni Nanay Lucia ang naging inspirasyon ko. Natuto ako kay Manang Inday na wag magpapadaig sa mga taong mapangmata sa kapwa. Natuto din akong lumaban pag inaapi ako. Kung dati ay wala akong kaibigan ngayon ay may mga kaibigan na akong maituturing. Kaibigan na kapareho ko ay nilalait din dahil pangit, maitim o may kapansanan.

Natuto na din akong mag-ayos dahil kikay si Manang Inday. Binibilhan ako ng gamit pampaganda at mga ipit. Ang ipit ang hindi ko nagagamit dahil makapal at kulot ang aking buhok. Ang ginagawa ko na lamang ay purong niyog ang ginagamit ko para itim na itim at malambot pa rin pag hinawakan. Niyog din ang ginagamit kong panligo kaya kahit maitim ang aking balat ay pantay ang kulay at kumikinang kinang. Nagkaroon na rin ako ng tiwala sa sarili kaya iba na ang dating ko sa tao.

‘Pag wala din akong ginagawa at walang pasok ay tumutulong ako sa pwesto sa palaisdaan. Nagtitinda ako at ginagaya si Manang Inday. Si Nanay Lucia ko naman ay nakangiti lang dahil medyo tahimik at mahiyain talaga ang Nanay Lucia ko.

Unang araw ngayon namin sa paaralan. 4th Year High School na ako sa paaralan ng Santa Barbara Comprehensive School. Kahit mahal ang matrikula ay nakakaya naman ni Nanay Lucia at Manang Inday na pag-aralin ako dahil malakas ang kita sa palaisdaan dahil magaling mambola si Manang Inday ng mamimili. Nang tumuntong ako ng high school ay bigla din akong tumangkad. Kahit dalagita pa lamang ay nasa 5'7 na ang aking tangkad. Siguro nagmana ako sa nakabuntis sa Nanay Lucia kasi ang tangkad ko. Ang aking katawan ay hinog na din katulad sa ibang kadalagahan. Payat ako na sakto lang ang dibdib at sobrang liit ang bewang na malaki ang balakang at bilugan ang aking puwet kagaya ng sa mga Africana na magaganda ang katawan. Kaya nga sabi ng mga kaibigan at kaklase kong si Julia at Miana na pwedeng pwede daw akong sumali sa mga pageant sa bayan para magkapera kasi may premyo daw ‘yon o pwede din daw akong maging modelo sa tangkad at ganda ng aking katawan. Pangarap ko din ang sumali sa pageant o maging modelo kaso wala namang may napapadpad sa amin na mga Manager o Agent ba ‘yon para madiscover.

Pagkatapos ng Flag Ceremony ay diretso na kami sa Bulletin Board para hanapin kung anong section kami.

Anaya Vijar...

Anaya Vijar...

Ayon nakita ko na. 4th Year Section 2 pala ako. Tingnan ko nga kung…

"Ay! Aray!" muntik na akong matumba ng may tumabig sa akin mula sa likuran.

"Excuse me! Excuse me, Kuya! hindi ka ba marunong mag-antay," kinalabit ko ang isang estudyanteng lalaki na ngayon ay nakatalikod sa akin at mukhang hinahanap ang kanyang pangalan sa Bulletin Board.

"Excuse me," kinalabit ko ulit ang lalaki at napahalukipkip ako.

"Oppsss. I-m so s-sorry Miss," kasabay ng pagharap nito ay hinawakan kaagad ako sa braso kung nasaktan ba ako. Napapiksi ako sa gulat. Ang cute niyang magsalita. American accent. Mukhang bagong estudyante 'ata sa school namin 'to.

"I was in a hurry and I didn't mean to hurt you. I'm a transferee here. Would you mind helping me. I cannot find my name here on the list," dugtong nito at ngumiti sa akin.

"Ah... ah... eh... Me-e?" wala akong maapuhap na sagot. Bigla akong natameme. Hindi ako sanay magsalita ng English. Nakakaintindi at nakakapagsulat siguro, oo, pero iba pala pag may kausap ka nang magaling sa English-an. Ave Maria. Napakagwapo naman ng kaharap ko. Matangkad ang lalaki. Siguro mga nasa 5'10 ito. Bughaw ang mata at katamtaman lamang ang laki ng katawan. Nawala ang galit ko sa pagtabig niya sa akin kanina. Napalitan iyon ng paghanga.

"A-ae-ng s-sabiy k-ow, w-would you mind helping me," inulit ng lalaki ang sinabi niya kanina. Nakakatuwa pakinggan ang tagalog niya dahil slang. Pero dahil hindi ako sanay magsalita ng English ay pautal utal ako.

“Aahh… ehh…. wha-at is your name?” antigas ng dila ko. Pinagtawanan ako ng lalaki. Lalo siyang naging cute sa paningin ko.

“You’re attractive and charming. By the way my name is Johnson Smith. What is your name pretty lady?” yumukod pa ito sa harap ko. Alam kong pulang pula ang mukha ko dahil sa sinabi niya. At ngayon ko lang din napansin na lahat ng estudyante ay nakatingin na sa amin.

“Oyyy….” tinutukso na kami ng mga kapwa namin estudyante.

“Wow…sagutin mo na ‘yan…” narinig ko pang sabi ng isang grupo at nagtatawanang umalis.

Nakakahiya. Umagang-umaga agaw eksena kami ni American Boy este Johnson pala.

“M-my name is A-anaya Vi…” naputol bigla ang pagpapakilala ko.

“Well, well, well, well,” kasabay ng pagpalakpak ng kamay ay may nagsalita.

“Good morning everyone, it seems that we have a new student here in Santa Barbara Comprehensive School. Hi, I’m Ronila Capili,” bumaling ito sa bagong estudyante, “mind if I help you? She seems to be having trouble talking to you.” ngumiti ito nang pagkatamis tamis sabay abot ng kamay sa bagong estudyante.

Biglang nagpulasan ang ibang estudyante nang dumating si Ronila at ang grupo nito. Kami na lang ang naiwan sa harap ng Bulletin Board.

“I’m Johnson Smith,” inabot nito ang kamay ni Ronila at hinalikan. Kinilig kilig naman si Ronila pati na ang mga kaibigan niya. Napaismid na lamang ako at parang nag-iba ang tingin ko kay American Boy. Presko.

“I’m looking for my class. I’m a transferee student here.” Sa sobrang bilis ng salita ng bagong estudyante ay hindi naproseso ng utak ko ang kanyang sinabi.

“Don’t worry, my Dad owns this school. I can help you find your class. Come, we will go to the Admin office.” Walang lingon-lingon na umalis na sila Ronila, ang kanyang mga kaibigan at ang bagong estudyante. Naiwan akong nakatungaga.

“H’wag kasing ambisyosa. Hindi kayo bagay ng bagong estudyante,” narinig kong sabi ng isang estudyanteng napadaan.

“Ang kapal ng mukha ha. Akala siguro magugustuhan siya ni Am-boy,” rinig kong gatung ng isa pa.

Inismiran ko na lang ang mga estudyanteng nagparinig sa akin. Hindi ako magpapaapekto tutal hindi ko pa naman lubos na kilala ang lalaking ‘yon. Umalis na lang ako at hinanap na ang aking section, 4th year section 2, 4-2. Mas uunahin ko pa ang mag-aral nang mabuti kesa ang makipagharutan doon.