Chapter 04

Nang matapos ang exam ay agad kaming umuwe ni Lorenzo. Hapon na rin kasi ng matapos ako. Balak ko sanang umakyat sa kuwarto ko para magpahinga at maligo. Pero nakasalubong ko si Matteo sa may hagdan.

Bigla kong naalala ang binili ni Lorenxo kanina, hindi ko iyon naubos kaya nakangiti ko 'tong nilahad sa kaniya. She's turning 3 years old this year.

I know it's not his fault. Anak pa rin siya ni daddy pero, ayaw kong maging malapit sa kaniya. Ayaw kong dumating ang araw na gagamitin siya sa akin ni Kristina.

Like what I've said, ayaw kong makahanap sila ng kahinaan ko. Nanatili akong matatag sa harapan nilang lahat, nakaya kong magtayo ng pader para protektahan ang sarili ko at ayaw kong dumating ang araw na kailangan kong magmakaawa sa kanila dahil nasasaktan.

I won't allow anyone to hurt me physically.....or emotionally.

Tipid lang akong ngumiti kay Matteo bago umakyat sa kuwarto ko. Ilang oras akong naro'n  bago lumabas. Wala pa si Daddy kaya sumasabay akong kumain kasama ang mga kapatid ko. Nadatnan ko si Kristina na nakikipag-usap sa mga kapatid ko.

"Good evening, Priscilla Elena." Nakangiti niyanh bati sa akin. Hindi ko siya sinagot. Alam ko naman na gusto niya lang sirain ang gabi ko. Pagod ang utak ko ngayon, lalo at anim ang tinapos kong exam.

"How's your exam? Pinapatanong ng daddy mo." Walang gana ko siyang sinulyapan. Nasa may gilid siya si Lorenzo na ngayon ay nakatingin na pala sa akin.

"Puwede niya akong tawagan." Ngumisi siya at sumandal sa upuan niya.

"Aww! Baka nahihiya dahil sa pagsampal niya sa 'yo? Ikaw naman kasi masyado mong in-araw-araw ang pagiging bastos. Ayon tuloy.

Pumikit ako at pilit pinakalma ang sarili ko. Wala akong oras sa katangahan niya ngayon. Kumain nalang ako at tahimik na nakikinig sa usapan ni Meredith at Solana.

They're talking about their admirer. Hindi ko nalang sinaway dahil alam ko naman na mga bata pa sila, pero lagi silang may bantay. Walang makalapit sa kanila dahil sa mga bantay ni daddy.

Nang matapos kumain ay agad akong bumalik sa kuwarto ko. Inaantok ako pero hindi ako makatulog. Nakapikit ang mata ko pero gising ang diwa ko. Irita akong bumangon sa kama at nagpasiyang manood nalang ng N*****x.

Bumaba ako sa may sala. Hindi na ako nagtaka nang wala akong madatnan na bodyguard sa sala. Wala naman si daddy para bantayan nila, e. Siguro ay natutulog na rin sila. Nakapatay na rin ang ilaw sa ilang parte ng bahay.

Wala akong TV sa kuwarto ko not unlike Meredith and Solana. Hindi naman ako mahilig manood, e. Mas gusto kong magbasa ng libro pero dahil hindi nga ako makatulog, nagpasya akong manood nalang.

I decided to watch a movie. Unsolved case on N*****x. Mas gusto kong manood ng gano'n. I don't like romance, hindi naman ako naniniwala sa love, e.

True love don't exist. Gawa-gawa lamang iyan ng mga taong kulang sa aruga. Na nakadepende ang saya sa isang tao. That's my opinion about love. I don't think my father love us. Naging magulo ang buhay namin because of him. Dahil sa mundong pinasok niya.

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakaupo ro'n bago dalawin ng antok. Hindi ko naman kailangan mag-alala dahil may mga cctv sa bahay namin.

Hindi pa masyadong lumalim ang tulog ko nang maramdaman ang pagbuhat niya sa akin.

It's him.

My personal bodyguard, Lorenzo.

I'm familiar to his scent, sa braso niya at sa dibdib niya kung saan mas siniksik ko mukha ko ro'n.

I don't deny it. Mabango siya kahit buong araw siyang nagta-trabaho. Hindi masakit sa ilong ang gamit niyang pabango. Amoy baby.

Palihim akong natawa sa sarili kong iniisip. Naramdaman ko nalang ang pagdikit ng likod ko sa malambot kong kama. Hinawakan ni Lorenzo ang dalawa kong paa para kunin ang kumot ko. Katulad ng madalas niyang ginagawa.

Inaayos niya muna ang pagkakakunot sa akin bago unaalis sa tabi ko.  Nasanay na ako sa gano'n, hinayaan ko dahil do'n siya sumasahod.

Hindi kailangan bigyan ng kahulugan iyon dahil malinaw na dahil lang sa utos ni Daddy.

Kaya siya mabait sa akin.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Wala kaming pasok ngayon pero mas pinili kong bumangon nalang din sa kama para makasabay sa mga kapatid ko.

"What the---" napapikit ako ng makita ang orasan. Hindi pala maaga dahil 9 o'clock na. Mabilis akong naligo at nagbihis para makababa na.

Kaya pala nakaramdam ako ng gutom.  Unti-unting tumaas ang isang kilay ko nang makita si Kristina at Lorenzo sa may sala. Ginagamot niya ang tuhod nito habang nagtatawanan silang dalawa.

Seriously? Ang landi niyang bodyguard!

"Good morning, Miss Chavez. Nadapa lang si Mrs. Chavez kaya kailangan kong gamutin." Mabilis niyang sabi nang tumigil ako sa harapan nila.

"Suit yourself, Lorenzo." Kusang umikot ang mata ko bago dumeretso sa kusina. Naabutan ko ang dalawang kasambahay namin. Halatang nagulat sila nang makita ako.

"Kumain na po ba kayo, ma'am?" Pinagtaasan ko ng kilay ang isa sa kanila. Kung hindi ako nagkakamali ay malapit siya kay Kristina.

"Nakita mo ba akong kunain kanina?" Tanong ko sa kaniya. Agad naman siyang umiling.

"Then, why are you even asking me that --"

"Ako na po ang bahala dito. Umagang-umaga galit kana naman." Sabi ni Lorenzo. Matalim ko siyang tinignan.

"What do you want to eat? Ako na ang magluluto." Hindi ako sumagot. Sumandal ako sa likod ng upuan ko at pinagkrus ang braso ko bago tumingin sa kaniya.

"Seriously, what's your job here, Lorenzo? Bukod sa bodyguard ni daddy at paglandi sa stepmom ko, ano pa ang trabaho mo?" Tiim bagang kong tanong sa kaniya. Malinaw ang naging usapan namin no'ng isang araw.

Hindi niya kailangan maging mabait sa akin. Ayaw kong magkaroon ng utang na loob.

"Ang alagaan po kayo." Napatitig ako sa mata niya. Hindi ko alam kung ano ang meron sa mata niya. Bukod sa kulay dagat 'to, para akong hinihila papunta sa kaniya.

"Kaya kong alagaan ang sarili ko." walang emosyon kong sabi. Malungkot niya akong pinagmasdan. I hate it! Ayaw ko ng paraan ng pagtitig niya sa akin.

"Ano ang sabi ni Daddy? Bukod sa alagaan ako at ang babae niya, ano pa ang sinabi niya?" Mariin kong tanong.

"Sundin lahat ng gusto niyong sabihin. Gawin ang mga utos niyo, Miss Chavez." Umarko ang kilay ko sa huli niyang sinabi.

"Lahat ng utos ko?" Nakangisi kong tanong sa kaniya. Tumango naman siya.

"Okay. Do you know how to clean?" Nag-aalinlangan siyang tumango sa akin. "Gusto kong ibahin ang bookshelf ko, ilagay rin sa gitna ng kuwarto ko ang kama, iyong vanity mirror ko is huwag sana sa sulok kasi madilim masyado, e." Tumango siya sa akin. Hindi man lang nagreklamo!

Tumayo ako at tumingin sa kaniya, "Bring my food inside my room. Doon na rin ako kakain." Sabi bago siya talikuran pero muli akong tumingin sa suot niya.

"Wear something you're comfortable with...baka madumihan ang sleeves mo." Makangisi kong sabi sa kaniya. Akala ko ay aangal siya pero sinunod niya ang sinabi ko.

Nagdala siya ng pagkain sa kuwarto ko. Hinintay niyang matapos ako bago ibaba iyon sa kusina. Muli siyanh bumalik, may mga dala na siyang gamit sa paglilinis.

Hindi siya nagpalit ng damit. He was wearing a white long-sleeve button-up dress shirt with his sleeves rolled up, showing some of his tattoos. Ngayon ko lang napansin ang tattoo niya sa braso.

Maganda ang pangangatawan niya. Parang military but, I already check his profile. Siguro ay nag-train muna sila bago maging body guard ni Daddy. Should I asked him?

But, I don't want to disturb my dad. Muli kong inabala ang sarili ko sa pagbabasa. Sa tuwing nagbubuhat siya ng mabibigat ay mas lalong lumalabas ang mga ugat niya sa braso. Umiwas ako ng tingin.

"What's the meaning of your tattoo?" Hindi ko mapigilang itanong sa kaniya. Sasagot sana ito nang biglang tumawag si Daddy.

"Hello?" Nananatili aiong nakatitig kay Lorenzo. Gano'n din siya sa akin.

"How are you?" Tanong nito sa kabilang linya.

"Fine. How about you? Kailan ka uuwe?" Tanong ko pabalik.

"Hindi pa tapos ang trabaho ko rito. Aabutin pa ako ng ilang buwan pero kailangan kong umuwe diyan bukas dahil may gaganapin na party o awarding sa lugar natin. Kailangan natin magpunta." Tumango ako at nag-iwas ng tingin kay Lorenzo.

"Okay."

"How about Lorenzo, anak? Hindi mo ba siya pinapahirapan?" Rinig ko ang pag-aalala sa boses niya.

"No. He's fine. I'm not doing something for him." Pagsisinungaling ko. Muli kong sinulyapan si Lorenzo na ngayon ay inaayos ang kama. Hindi maalis ang tingin ko do'n sa braso niya.

Maliit na marka iyon but, look familiar to me.

"Okay. See you tomorrow, Elena. Take care of yourself." Sabi ni Daddy bago tuluyang ibaba ang tawag.

Inabala ko nalang ang sarili ko hanggang sa bigla akong nakatulog sa inuupuan ko. Napabalikwas ako ng bangon nang maalalang naglilinis pala si Lorenzo sa kuwarto ko.

Nilibot ko ang oaningin ko pero wala na siya. Tapos na rin siya maglinis dahil nakahiga na ako sa kama ko.

"Masyado na akong nasanay magpabuhat sa kaniya." Bulong ko sa sarili ko. Mukhang napahaba masyado ang tulog ko dahil hapon na nang magising ako.

Kumalam ang sikmura ko kaya nagpasya rin akong bumaba ng kuwarto ko. Mukhang may pasok si Solana at Meredith. Wala rin si Kristina at Matteo kaya walang gana akong nagtungo sa kusina.

"What are you doing?" Tanong ko nang maabutan ko si Lorenzo. Nagluluto na naman siya.

Hindi ba uso sa kaniya ang magpahinga? And look who's concern?

"Gising na po pala kayo, Miss Chavez, sabi ni Katrina ay mahilig kayo sa ginataang gulay kaya nagluto ako." Nagsalubong ang kilay ko.

That b*tch!

Mahilig ako sa gulay pero ayaw ko ng may gata. Mabilis akong nagsasawa pag iyon ang ulam ko at minsan ay hindi na ako makakain dahil iyon pa rin ang nalalasahan ko.

Pero nakokonsensya ako dahil kahit pagod siya ay nagawa niya pa rin magluto para sa akin.

Napabuntong-hininga ako at naupo nalang. Hinayaan ko siyang maghanda ng pagkain ko. Nakangiti siya habang ginagawa iyon kaya kahit ayaw ko sa gata ay napilitan akong kainin iyon.

I don't know why? Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at hinayaan kong kainin iyon kahit alam kong hindi ako makakain mamayang gabi.

Masusuka lang ako dahil do'n. Pero hinayaan ko pa rin dahil alam kong pinaghirapan niya iyon.

"Masarap ba?" Tanong niya. Tumango ako at inubos ang luto niya.

Nilubos ko na para kahit hindi ako kumain mamaya ay busog pa ako. Nang matapos ay agad akong umakyak sa kuwarto ko. Masarap ang luto niya pero, ang sikmura ko ang problema.

Mabilis akong nagtungo sa banyo at nasuka ko lahat ng kinain ko. Nanghihina akong napansdal sa pader

Alam kong inaasar na naman ako ni Kristina kaya niya iyon sinabi kay Lorenzo. But, it's not his fault. Wala siyang alam sa ayaw at mga gusto ko dahil bodyguard lang naman siya.

Hindi niya trabahong alamin ang lahat ng tungkol sa akin.

Napahiga ako sa kama ko. Parang hindi lang ako kumain, mas nanghina pa ako dahil parang pati intestine ko ay nasuka ko na rin.

Nagpahinga muna ako saglit. Muntik pa akong mapamura nang mabuksan ang pintuan ng kuwarto ko. Nagtataka kong tiningnan si Lorenzo, galit niya akong tiningnan.

"Bakit mo kinain?" Kumunot ang noo ko. "Hindi ka kumakain nun kaya bakit mo kinain?" Puno ng pag-aalala ang boses niya. Umupo ako at tumingin sa kaniya.

It's not a hig deal.

Nawawalan lang naman ako ng gana kapag kumakain ako nun. It's not that something will happen...hindi naman ako mapapatay nun.

"Kinain ko dahil gutom ako." Sabi ko sa kaniya.

"Sana sinabi mo nalang para iba nalang ang naluto ko." Kumalma ang boses niya.

"It's okay. Hindi naman mababawas sa sahod mo ang nangyari." Sabi ko dahil katulad ng sabi niya, ginagawa niya 'to dahil utos ni Daddy.

Nothing more.

"I'm fine. Kakain ako mamaya." Paninigurado ko dahil para hindi siya makonsenya.

"Sige. Gusto mo bang ipagtimpla kita ng kape o gatas?" Pilit kong tiningnan ang mata niya. I could see how worried he was but, again.... it's his job to make sure that I'm okay. To take care of me.

To be contacted....