ถึงเนื้อถึงตัว

“หยาบคายมาก!” ฉันเบะปากใส่ ส่วนคินเชิดหน้าขึ้นกวนๆ

“มึงนั่นแหละหยาบคาย คิดไงมาสะกิดหัวนมผู้ชาย ไอ้เรื่องที่ชอบจับของกูบ่อยๆ ยังไม่เคลียร์กันเลยนะ”

“เชอะ ทำเป็นหวงตัว!” กอดอกเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น

ก็จริงอยู่เรื่องว่าฉันชอบจับนั่นจับนี่ของคินเพราะมันเขี้ยวบวกด้วยที่ว่ามันน่ารัก แต่ฉันไม่ได้คุกคามอะไรมันนะ ฉันว่าคินมันก็ชอบ แถมไม่ได้ถือสาอะไร มีแต่ช่วงหลังๆ นี่แหละชอบด่าฉันเวลาเมาแล้วเผลอจับหัวนมเล่น

ฉันเป็นประเภทเมาแล้วรั่ว เมาแล้วลวนลามคนไปทั่ว เคยมีไปขอจูบใครก็ไม่รู้มาแล้วด้วยซ้ำ คิน เวล แล้วก็เม่าหรือไอ้วินเซนต์มันรู้ดี พวกนี้ต้องเอาใจใส่ฉันอย่างมากเวลาไร้สติ

จะบอกว่ารู้สึกสำคัญตัวมากก็ไม่แปลก ดอกไม้หนึ่งเดียวในดงหมามุ่ย ถูกปกป้องจากชายฉกรรจ์หน้าตาดีทั้งสาม ฉันล่ะภูมิใจจริงๆ ที่คบพวกมัน เพราะมันทำให้รู้สึกมีคุณค่าแปลกๆ โดยเฉพาะตอนไอ้พวกนี้มากอดขาอ้อนวอนขอร้องให้ฉันช่วยเรื่องเรียน

หมับ!

เฮือก!

สะดุ้งเฮือกตอนมือใหญ่กว่าใบหน้าประกบเข้าแก้มทั้งสองข้าง คินประคองฉันให้หันกลับมามองในระยะที่เรียกได้ว่ารู้สึกถึงลมหายใจ

ตึกตักๆ

กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมอุ่นๆ ทำหัวใจฉันเต้นผิดจังหวะ สายตาลุ่มลึกแต่ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมานอกจากนิ่งเรียบนั่น ดูมีอิทธิพลเป็นอย่างมากในตอนนี้

ฉันอยากจะผลักคินออกไปไกล แต่ทำไม่ได้เลย ไม่ใช่เพราะเมาจนไม่มีแรง แต่เพราะตัวเองดันรู้สึกชอบตอนหัวใจเต้นพล่านในอก

เอ๊ะ? อะไรกันน่ะ นี่ฉันกำลังรู้สึกดีกับเพื่อนเหรอ

อีดาว ไม่ได้นะ ผิดผีตาย เดี๋ยวพระเจ้าลงโทษ

คิดได้ดังนั้นจึงใช้ฝ่ามือน้อยๆ ยันใบหน้าหล่อเหลาออกไปห่างจากหัว คินส่งเสียงไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ด่าหรือว่าอะไรให้ฉัน ซ้ำยังยอมถอยห่างแต่โดยดี

“ถ้ากูหวง มึงคงไม่ได้จับแม้แต่ปลายก้อย แต่มึงควรรู้ว่าไอ้เนี่ยมันอันตราย” นิ้วชี้เรียวสวยชี้ไปตรงเป้าตัวเอง “ถ้ามันตื่นขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”

“ไร้สาระ กูจับออกบ่อย ไม่เคยเห็นมันตื่น” จนฉันคิดว่าคินไม่ชอบผู้หญิง ไม่ก็คงเห็นฉันเป็นเพื่อนผู้ชายอีกคน เคยแอบจับมาสองรอบเห็นจะได้ นอกจากความนุ่มนิ่มแล้ว ไม่เคยเห็นว่ามันจะแข็งไปมากกว่านี้

“ไอ้ดาว มึงยังเป็นผู้หญิงป่ะเนี่ย” เสียงนั้นทำฉันเหลียวหลังขวับไปมองเวล ผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีอีกคนกำลังยี๋ปากใส่ฉันอย่างรังเกียจ

“ทำไม อยากโดนจับอีกคนหรือไง”

ทำท่าจะพุ่งไปจับเป้าของเวล เจ้าตัวถึงกับผวาถอยกราดไปจนสุดพนักโซฟา เขายกขาสองข้างขึ้นปกป้องส่วนนั้น มือชี้หน้าฉันด้วยความหวาดระแวง

“อย่ามาใกล้กูนะ กูรังเกียจ ของกูห้ามจับ ไปจับของไอ้คินนู่นไป!” ไม่พอยังกวักมือไล่ฉันเหมือนหมูเหมือนหมา เห็นดังนั้นเลยนึกหมั่นไส้ขึ้นมา

ฉันถลกแขนเสื้อขึ้นไปกองบนไหล่ ปีนขึ้นไปบนโซฟา คลานเข้าหาเวลอย่างเชื่องช้า ก้มหน้าต่ำมุมสี่สิบห้าองศาแล้วแสยะยิ้มสยองใส่มัน

“กรี๊ด…! อีดาว อย่ามาใกล้กู!!” เห็นดังนั้นผู้ชายอกสามศอกวันๆ เอาแต่เล่นเกมกับจีบสาวก็ถึงกับกรี๊ดเสียงหลงสาวแตก “อย่าเข้ามา!!”

ฉันไม่สนใจคำห้าม ไม่สนด้วยว่าเวลจะยกขาขึ้นทำท่าจะถีบ เพราะฉันรู้ว่าเพื่อนมันไม่ทำหรอก

“มามะ มาให้จับเจ้าหนอนตัวน้อยๆ ซะดีๆ เวล… เวลจ๋า…”

“กรี๊ด อย่าเข้าม๊า!! ไอ้คินช่วยกูด้วย”

คินมันไม่ช่วยหรอก ดีไม่ดีคงกำลังขำหน้าดำหน้าแดงอยู่

วืด...~

แต่เปล่าเลย ตัวฉันปลิวกลับไปนั่งข้างกายคินด้วยการถูกยกคอเสื้อขึ้นเหมือนลูกหมาถูกจับหลังจากเวลพูดจบเลยด้วยซ้ำ

โป๊ก!

“อ๊ะ”

ตามมาด้วยมะเหงกหนึ่งทีที่กระหม่อม

“อย่าเล่นทะลึ่ง นี่ผู้ชาย ตัวเองเป็นผู้หญิง” เสียงเข้มดุ

“ผู้หญิงที่พวกมึงไม่คิดว่าเป็นผู้หญิงอ่ะนะ?”

คินส่ายหน้า ถอนหายใจเหนื่อยหน่ายใส่ “เออ ถึงอย่างนั้นร่างกายเราก็แตกต่าง”

“ไม่เห็นมีตรงไหนต่าง…”

“มีดิ” คินหลุบตาต่ำมองเป้าตัวเอง “มึงไม่มีไข่”

ไข่? อ้อ ถ้าหมายถึงไอ้นั่นล่ะก็ “มีสิ พี่เดือนซื้อไว้เต็มตู้เลย มึงหิวเหรอ เรากลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวกูทำไข่เจียวผงชูรสครึ่งซองให้กิน”

เท่านั้นแหละเพื่อนฉันสองคนก็พร้อมถอนหายใจใส่หน้าทันที ก่อนจะเป็นคินหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปชงเหล้า กับเทไวน์แก้วใหม่ให้ฉัน

“แดกๆ ไป จะได้กลับตอนไอ้เม่ามา กูง่วงแล้ว พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านด้วย เดี๋ยวไม่มีพลังไปสู้รบกับพ่อ”

ทุกอย่างพลันตกอยู่ในความเงียบ เวลกับฉันมองหน้ากันอย่างรู้ใจ แล้วค่อยหันไปส่งสายตาเห็นใจให้กับคิน

“ไม่ต้องมาทำหน้าสมเพชกูเลย กูโอเค โคตรสบาย”

“ก็ไม่ได้สมเพชนี่ เนาะดาว” เป็นเวลที่พูด ฉันพยักหน้ารับ

“พรุ่งวันเกิดแม่มึงใช่ไหม ให้กูไปเป็นเพื่อนป่ะ เผื่อช่วยอะไรได้”

คินส่ายหัวไปมา “มึงจะช่วยอะไรได้อ่ะ ช่วยเป็นไม้กันหมาเหรอ”

“ก็…”

“ไม่ต้องยุ่งยากหรอก เดี๋ยวจัดการเอง”

ถ้ายืนยันอย่างนั้นฉันก็จะไม่ขัด

คินเกิดในครอบครัวคนรวย พ่อกับแม่ทำธุรกิจทั้งคู่ เขาเกิดมาบนกองเงินกองทอง เต็มไปด้วยความสุขสบาย อยากได้อะไรก็ได้ ยกเว้นอย่างเดียว

คือความสุข

คินไม่เคยได้รับความรักจากคนในครอบครัว พ่อกับแม่เขาแต่งงานกันเพราะเหตุผลทางธุรกิจและการเงินล้วนๆ ไร้ซึ่งความรักโดยสิ้นเชิง นั่นทำให้พ่อคินชอบมีชู้ แม่คินชอบขอหย่า สองคนทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า คินเห็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กๆ กระทั่งโตเป็นผู้ใหญ่ สุดท้ายเขาจึงเลือกที่จะเดินหนี เพราะเหนื่อยหน่ายที่จะทน

เขาแยกออกมาอยู่คนเดียว คงหวังว่าชีวิตจะสงบ แต่ไม่เลย… เพราะหน้าตาดีมาก แถมรวยสุดๆ ระดับที่สามารถซื้อไฮเปอร์คาร์มาขับได้ ทำให้สาวๆ เข้าหาคินเป็นอย่างหนัก ทีแรกเพื่อนฉันมันชอบนะ แต่ไปๆ มาๆ เริ่มรำคาญเพราะมีคนคอยตามคุกคาม หนักสุดคือตามมาที่คอนโดฯ หวังถ่ายคลิปแบล็คเมลล์มัน เพราะงั้นคินเลยมาค้างบ้านฉันทุกครั้งที่มีโอกาส

ช่างเป็นผู้ชายที่น่าสงสาร ถ้าตัดความปากหมาออกไปอ่ะนะ