AMARAALAS SINGKO pa lang nang umaga gising na ako. Kahit inaantok pa ang diwa ko kailangan kong bumangon para maaga akong makaalis at makapunta na sa mansiyon ni Zach. Ayaw kong maging issue na naman sa kanya kapag na-late ako. Kung alam ko lang sana na siya pala ang may-ari ng mansiyon na iyon. Nungka na ibibigay ko ang serbisyo namin sa kanya kahit gaano pa kalaki ang bayad niya. Hindi ko alam kong paano niya ako nahanap? “Correction girl, hindi ka hinahanap. Hindi niya alam na ikaw ang may-ari ng ATHARA INTERIOR DESIGN AND HOUSE RENOVATION. Coinsidence lang ang lahat kaya huwag masyadong assuming, huh!” saad ng isang bahagi ng utak ko. Napaismid ako. Tama nga naman, bakit nga ba niya ako hahanapin? Eh, for sure may sarili na siyang pamilya. May mga anak na sila ni Rain. Dati nga hindi niya ako nagawang hanapin. Ngayon pa kaya na limang taon na ang nakalipas.Iniunat ko ang aking dalawang braso pagkabangon sa higaan. Mabilis kong tinakpan ang aking bibig baka magising pa ang anak k
AMARAALAS DOSE ng tanghali nagpahinga muna kami para na rin makakain ng tanghali. Napangiti ako nang inilabas ko ang aking baon binalutan pa ako ni lola Olivia ng Pinangat.“Oy, Murag lami lagi ning sud-an nemu, baby," puna kaagad ni Levy. Hindi na ito naghintay ng abiso ko. Kumuha na ito ng kutsara at kaagad nilantakan ang dala kong ulam. May papikit-pikit pang nalalaman ang loko. “Siyempre, paborito ni nako. Pinangat ang pangalan ani. Isa ni sa espeyalti sa among mga Bicolan,” buong pagmamalaking saad ko. Sa loob na limang taon kong paninirahan dito sa Cebu naging bihasa na rin akong magsalita ng bisaya.“Hmmmp, sobrang sarap! You know Tin, you should eat this. Sobrang sarap.” Napailing-iling na lamang ako sa inasta ni Levy. Sana'y naman ako sa ugali niya lalo na ang pagtawag niya sa akin ng baby. Kambal silang dalawa ni Tin at parehong Civil Engineer ang kinuha nilang kurso. Kaso magkaiba ang ugali nila si Levy na medyo immature at maloko kabaligtaran naman kay Tin na laging
AMARAKASALUKUYAN akong nasa entertainment room sa ikatlong palapag ng bahay. From the paintings, furnitures, cushion pillows at center tablepieces ay napalitan ko na. Napangiti ako nang pinagmasdan ko ang aking natapos. Minimalist ang theme sa loob, simple yet elegant. Mula sa kulay brown na book shelves and made in narra tree sofa. At ang earth colors na paint sa dingding. Napakagandang combination.Ngunit kaagad na sira ang mood ko dahil sa may biglang nagsasalita sa likuran ko.“AMARA, care to tell us ano ba ang nangyari sa iyo? Bigla ka na lang kasing nawala.” Napaismid ako sa aking narinig. Ano bang pakialam niya sa akin? First and formost hindi ko naalala na naging mag-close kami. Hindi ko na lamang sana siya papansin ngunit muli na naman itong nagsalita.“It’s okay kung hindi ka pa handang magsabi sa amin. I'm sorry, for being tactless. But you know, I'm just a little bit curious sa buhay ng naging Ex ni Zach. Totoo ba ang balita na nabuntis ka raw? At may asawa na ngayon?
ZACH“Babe, say ah," malambing na saad ni Rain sa akin. Ngunit mabilis kong inagaw ang hawak nitong kutsara na may lamang cookies and cream flavor ice cream nang tumingin si Amara sa aming kinaroroonan.“No! Let me feed you, babe." I used my sweet voice to Rain. Kita ko ang pagkagulat sa mukha ni Rain. Hindi nito inaasahan ang sinabi ko. “Really, babe? Ah, you did not even change, babe. Your still so sweet. That's why I love you,” Rain's excited voice.“Of course babe. I want to take care of you,” mas lalo ko pang pinalambing ang aking tinig. And I guess, I get Amara's attention, pero kaagad din itong tumalikod at naglakad papalayo na tila ba wala lang sa kanya ang nakitang sweetness namin ni Rain. I hate her down to my core! Why is she so numb? Ganyan na ba siya ka manhid? Why is she trying to act like that? Na tila ba wala na siyang pakialam sa akin? Malakas kong ibinagsak sa center table ang hawak kong table spoon na lumikha nang malakas na ingay. Wala akong pakialam ng tumilapo
AMARAMabilis pa sa alas kwatro ang naging kilos kung naglalakad papalayo sa dalawang taong naglalampungan. Ayaw kong makita kung gaano sila ka saya. Tila may kung ano’ng mabigat na bagay na dumagan sa dibdib ko at napakabigat ng aking pakiramdam. Napaka walang hiya talaga ng lalaking ’yon. Kung makapagsalita siya sa akin akala nito ako ang may malaking kasalanan sa kanya. Gayong ako na nga ang niloko niya. Tapos ngayon ipinapamukha niya sa akin na masaya na siya sa piling ng iba.“Ma’am, ano pong nangyari sa inyo? Bakit para yata kayong pinagbagsakan ng langit? Ayos lang po ba kayo?” usisang tanong ni May sa akin. Mabilis akong umiling, hindi na nila dapat malaman kung ano man ang namagitan sa amin ni Zach dati.“Ayos lang ako, May. Huwag mo na akong alalahanin. Siya nga pala sumabay ka na muna sa kanila ni Levy. Mauna na muna ako sa inyo.”“Sige po, Ma'am Amara. Wala pong problema. Mag-iingat po kayo.”Hindi na ako nag-abalang magpaalam pa kay Zach dahil alam ko naman busy sa pakikip
AMARANAPABALIKWAS ako nang bangon. Nang naramdaman kong may lumapat na mainit na bagay sa aking labi. Ngunit seryosong mukha ni Zach ang nabungaran ko. Nagtataka akong tumingin sa kanya. “I-ikaw? Ikaw ang dumukot sa akin? Bakit mo 'to ginawa, ha? Ano ba kasalana ko sa iyo?” galit kong tanong sa kanya. Matalim ko siyang tinitingnan nang hindi man lang ito sumagot sa tanong ko. Bagkus iniba nito ang usapan.“I prefered our breakfast. Let's eat.” seryoso pa rin ang mukha nito. “Ayaw ko! Hindi ako kakain! Kung gusto mo kumain ka mag-isa! Baka nilagyan mo pa 'yan ng lason!” mabalasik kong sigaw sa kanya. Pero parang balewala lang nito ang mga sinabi ko. Parang walang narinig dahil nagpatuloy ito sa kanya ginawa. Nilagyan nito ng pagkain ang platong nasa ibabaw ng mesa.Nang nakahanap ako ng tiempo. Mabilis akong tumayo at kumaripas ng takbo papunta sa nakabukas na pintuan ngunit mas maagap ang naging kilos ni Zach, madali lang niya akong naharangan.“What do you think you're doing?”
CHAPTER 9ZACH“Mabuti dumating na kayo, Senyorito,” salubong na saad sa aking ni Aling Melinda. Siya ang iniwanan ko kay Amara dahil kinakailangan kong bumalik ng Maynila, may emergency meeting ang board ng kompanya at may iilang papeles din akong kailangan pirmahan. Tila ginawa ko ng bakuran ang Cebu dahil sa ilang araw na akong nagpabalik-balik mula Maynila to Cebu. Pero this past few weeks hindi ako nakabalik dito kaagad dahil hindi ko pa kayang iwan ang kompanya. May kinakailangan pa akong tapusin at resolbahin. Nagkaroon ng kaunting problema ang itinatayong bagong projects sa Marikina. Nagback out ang nanalo sa bidding, I don’t know what's they're reason. “Bakit may problema ba, Manang habang wala ako?” Kababa ko lang ng sasakyan.“Eh, kasi si Senyorita Amara. Ilang araw na po niyang hindi kinakain ang mga inihanda ko sa kanya. Mas mabuti pa raw na mamatay na siya kung hindi lang niya makakasama ang kanyang pamilya. Madalas rin po siyang nagwawala.” Buhat sa aking narinig kaag
AMARANapatayo at dahan-dahan akong napaatras dahil kanyang nag-aapoy na tingin sa akin. Nababanaag ko sa kanyang mga mata ang matinding galit. Maging ang tunog sa kanyang nakakuyom na kamao ay nakaabot sa aking pandinig. Natatakot ako sa ipinapakitang niyang anyo malayong-malayo na ito sa Zach na minahal ko noon. Tila itong halimaw na handa akong patayin ano mang oras. Dagling nawala ang kanina masuyong tingin na ipinukol sa akin at ang tinig niyang puno ng pag-aala nang pumasok siya rito sa silid. Mayroon nga ba? o imahinasyon ko lang ang mga iyon?Nanginginig ang mga tuhod kong napasandal sa pader ngunit tila lalong nakandagdag sa aking nararamdaman kong takot ang lamig ng pader na tila ba pumapasok sa aking buong katawan. “Talaga bang wala kang naalala? O sadyang kinalimutan mo lang lahat!” direktang nakatingin ito sa akin habang humahakbang ito papalit aa akin.“Diyan ka lang! Hu-huwag kang lalapit sa akin!” nagkandautal-utal kong pigil sa kanya, pinilipit kong maging matap