บทที่ 37

เช้าวันต่อมา

"ไปแล้วเหรอ…" ร่างบางที่ลืมตาขึ้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเตือนไว้ในยามเช้าของวัน ก่อนที่จะเลื่อนสายตาไปมองพบว่าด้านข้างของเธอนั้นเหลือแต่เพียงความว่างเปล่าไร้ซึ่งร่างสูงโปร่งของคนที่นอนกอดด้วยกันทั้งคืน แต่แล้วร่างเล็กเลือกที่จะเลิกสนใจแล้วรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อไปทำงานทันที

"อีเจ๊!!