จูบแรก 5 : ปฏิบัติการจีบผู้ชาย

" อะไรนะ! พี่เดรฟเนี่ยเหรอ เจ้าชายของมึง? "

" โลกจะกลมอะไรเบอร์นี้? "

" อย่าไปยุ่งกับเขาเลย สองพี่น้องนั่นไม่ได้ดีเหมือนที่ใครๆ เห็นหรอก "

ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็นหลังจากที่เมเบลเล่าเรื่องราวระหว่างเธอและเดรฟให้ฟัง ทั้งธามและแพรวต่างก็อึ้งไปตามๆ กันเว้นแต่เฟย์ที่ยังคอยห้ามไม่ให้เมเบลไปวุ่นวายกับชายหนุ่มคนนั้น

เพราะคนที่เคยคลุกคลีกับพวกเขามาก่อนรู้ดีว่าใครมีนิสัยใจคอยังไง หากเลี่ยงได้เฟย์ก็ไม่อยากจะให้เพื่อนรักเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลนั้น และมีชีวิตเหมือนกับเธอ...

" อีเฟย์ อย่าขวางแรด อุ๊บ! อย่าขวางโลกค่ะขอร้อง เพื่อนจะมีผัวมึงต้องยินดีค่ะ " แพรวต่อว่าเพื่อน เพราะเธอเองก็เห็นว่าเพื่อนพี่ชายคนนี้ทั้งหล่อ ทั้งรวย เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง ถึงแม้ตัวแพรวเองจะเล็งมาซักพักแล้วก็เถอะ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเธอแม้แต่นิดเดียว ดูจากการเอ่ยทักเมื่อเช้าแม้หางตาเขาก็ไม่มองมาด้วยซ้ำ

" มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ กูรู้จักสองพี่น้องตระกูลนี้ดี เขาไม่เหมาะกับมึงหรอกเบล เชื่อกู " เฟย์ยื่นมือไปกุมมือเบลเอาไว้แน่น ส่งสายตาห่วงใยให้กับอีกคนหวังให้เพื่อนเปลี่ยนใจ ถึงแม้จะรู้คำตอบในใจแล้วแต่ก็เลือกที่จะขัดอยู่ดี

" แต่กูชอบเค้า..." เมเบลตอบเสียงแผ่ว เธอรู้ว่าเฟย์เตือนด้วยความหวังดี แต่เธอดันชอบเขาไปแล้ว และก็ชอบมานานแล้วด้วย ถึงจะเสี่ยงแต่ก็ยังอยากจะลองดู

" จบๆ มันจบแล้ว แค่เมเบลบอกว่าชอบพี่คนนั้นทุกอย่างก็ถือว่าจบ ทุกคนเลิกพูดถึงเรื่องนี้ ปล่อยให้เบลได้ลองทำตามหัวใจของตัวเองเถอะ " ธามแทรกขึ้นหลังจากนั่งฟังมานาน ชายเพียงคนเดียวในแก๊งเดินเข้ามาโอบไหล่บางแล้วตบลงเบาๆ

" ทำตามหัวใจตัวเอง ส่วนผลที่ได้จะเป็นยังไงก็ช่าง แต่อยากให้รู้ไว้ว่าเบลยังมีพวกเราอยู่ข้างๆ "

" อืออ ขอบใจมากนะธาม "

" เดี๋ยวนะ! อีเบลแค่เจอผู้ชายที่ชอบป่ะ ไม่ได้ไปออกรบ ให้กำลังใจมันยังกะเป็นเรื่องใหญ่ ทีกูไม่เห็นมีใครสนใจแบบนี้บ้างเลย " แพรวทำหน้ามุ้ยเง่างอน เพราะเห็นแบบนี้เธอก็มีโมเม้นต์ถูกเมินเหมือนกัน โดยเฉพาะกับหนุ่มๆ ในแก๊งของพี่ชายตัวเอง

" โอ๋ๆ แพรวคนแรด ไม่งอนเพื่อนสิครับ แพรวประสบการณ์เยอะจะตายไปเพื่อนเลยไม่ห่วง แต่เบลยังอ่อนด้อยนัก ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ " ธามผละมือออกจากเมเบล ไปโอบกอดเพื่อนสนิทอีกคนที่ทำหน้าย่นเหมือนหมาพันธุ์ปั๊ก

" อีธาม มึงหลอกด่ากูรึป่าว?"

" ใครจะกล้า รักๆ เพื่อนรัก " ธามกลอกตามองบนให้กับความขี้น้อยใจของเพื่อนสาว ปากก็ป้อนคำหวานทำเอาคนถูกเอาใจฉีกยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ แม้จะรู้ว่าอีเพื่อนชายเพียงคนเดียวตอแหลอยู่ก็ตาม

" นี่ถ้าไม่ติดว่ามึงชอบผู้ชาย กูจับทำผัวไปแล้ว " แพรวหันไปกระซิบกระซาบชายไม่จริง จนธามต้องรีบดันตัวออกห่างแพรวทันที ก่อนจะลูบแขนตัวเองปอยๆ เมื่อขนอ่อนพร้อมใจกันลุกซู่...

ในขณะที่อีกฝั่งหยอกเย้ากันเล่น แต่เฟย์กลับทำเหมือนมีเรื่องให้คิดอยู่ตลอดเวลา คิ้วโก่งขมวดเป็นปม ใบหน้าสวยดูเคร่งเครียดกว่าปกติ

" เฟย์ กูรู้ว่ามึงเป็นห่วง แต่ว่า...." เมเบลหยุดคำพูดไว้ เธอกับเฟย์โตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กๆ แค่มองตาอีกคนเมเบลก็รู้ว่าเฟย์กำลังกังวลเรื่องเธออยู่

" ลองดูก็ได้เบล กูหวังว่าพี่เดรฟคงจะไม่เลวเหมือนพี่ชายของเค้า กูขอให้มึงสมหวังนะ " เฟย์เองก็รู้มาตลอดว่าเมเบลฝังใจกับจูบแรกนั่นแค่ไหน และนิสัยของเบลหากตั้งใจจะทำอะไรแล้วนั้นเธอจะต้องทำให้ได้ ถึงจะห้ามแค่ไหนก็คงไม่ฟัง

" อืม ขอบใจนะมึง " คนตัวเล็กหันไปยิ้มตอบจางๆ ยอมรับว่าลึกๆ ก็มีหวั่นๆบ้างหล่ะ แต่ถ้าไม่ลองก็คงไม่รู้...

" ปฏิบัติการจีบผู้ชายของเมเบล แม่แรดตัวน้อยเริ่มขึ้นแล้ว " แพรวพูดขึ้นเสียงดังพร้อมชูสองนิ้ว ก่อนทุกคนจะขำออกมาพร้อมๆกัน

ย้อนไปเมื่อเช้า

" ไม่ต้อง เจอเธอทีไรซวยทุกที "

" แต่เบลอยากเจอเดรฟนะ"

สิ้นเสียงใสของหญิงสาว หนุ่มลูกครึ่งก็เดินออกจากตรงนั้นทันที ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากเขา เว้นแต่สีหน้าที่ดูจะรำคาญคนตัวเล็กจนต้องรีบเดินหนี

" เดี๋ยวสิ คุยกันก่อน นายจำฉันได้ใช่มั้ย?" เมเบลรีบวิ่งตามหลังเขาไป เธอดึงแขนคนตัวสูงเอาไว้ในระหว่างที่เดินออกมาจนใกล้จะถึงโรงจอดรถ

" จำไม่ได้ " เขาหยุดฝีเท้าตอบโดยไม่หันกลับมามองหน้าเธอ

" ไม่จริง ก็เมื่อกี้นายยังพูดอยู่เลยว่าเจอฉันทีไรซวยทุกที แสดงว่านายก็ยังจำฉันได้ " เมเบลเดินวนมาหยุดอยู่ตรงด้านหน้าของคนตัวสูง เธอก็แค่อยากมั่นใจว่าเขายังจำเธอได้จริงๆก็เท่านั้น

" สมองฉันจำเฉพาะเรื่องสำคัญเท่านั้น หลบไปได้แล้ว " เขาพูดติดรำคาญ ท่าทางไม่ต่างจากวันแรกที่พบกัน

" ก็แค่ยอมรับว่าจำได้ มันจะอะไรนักหนา " เมเบลเขย่งเท้าเพื่อที่จะมองหน้าอีกคนที่เอาแต่จะหันหน้าหนีเธอ เพราะตัวเธอสูงเพียงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้น ทำให้การยืนอยู่ระยะประชิดขนาดนี้นอกจากรอยลิบสติกของตัวเองบนเสื้อของเขาคนตัวเล็กก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว

" อืม จำได้ พอใจรึยัง? " เขาก้มลงมาสบสายตากับเธอ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นที่เธอหลงไหลทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

" บะ..เบลอยากจะขอโทษ ที่วันนั้นเบลด่าผิดคนไป เพราะคิดว่านายคือพี่เดล " เสียงตะกุกตะกักเอ่ยขึ้น

" ไร้สาระ เก็บเรื่องไม่เป็นเรื่องมาคิดเป็นปีๆ เธอยังเป็นคนปกติอยู่หรือเปล่า?" คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อได้ฟังเรื่องราวในอดีตที่ตัวเขาเองก็พยายามจะไม่จดจำมัน กระทั่งสามารถลืมมันได้ในที่สุด แต่ก็ดันมาถูกหญิงสาวพูดถึงจนภาพเหล่านั้นแล่นกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง

" ที่เบลจำได้ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ แต่ที่เบลจำก็เพราะ..." เมเบลเม้มปากเข้าหากันแน่น แค่เธอเห็นหน้าเขาภาพเหตุการณ์ในวันนั้นก็ฉายขึ้นมาในความทรงจำจนรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวไปหมด

" ฝังใจอะไรนักหนาก็แค่จูบแรก " เขาพูดโพ่งขึ้นมาในสิ่งที่เธอกำลังคิด หรือว่าความจริงแล้วเขาก็คิดเหมือนกัน

" แล้วก็หยุดคิดไปได้เลยนะ ว่าฉันจะรู้สึกอะไรกับมัน " ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองหน้าคนตัวเล็ก ก่อนจะสะบัดมือของเธอออกจากแขน

" นี่นายรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไรอยู่?" เมเบลไม่สนว่าเขาจะรู้สึกเหมือนกับเธอหรือเปล่า แต่ที่เธอสนใจในตอนนี้คือผู้ชายตรงหน้าดูฉลาดดี แล้วเธอก็ดันชอบคนฉลาดซะด้วยสิ

" ฉันไม่ได้โง่เหมือนเธอนะ เด็กน้อย " ใบหน้าคมคายกระตุกยิ้มมุมปาก ผู้หญิงอะไรพูดไม่คิด นอกจากภายนอกจะดูใสซื่อแล้วความคิดก็ยังโลกสวยอีกต่างหาก

" ถ้านายไม่โง่ นายก็ต้องรู้ว่าที่ฉันตามนายออกมา ฉันต้องการ..."

" เธอชอบฉัน ถูกมั้ย?" ชายหนุ่มพูดตัดหน้าคำถามนั้น คนพูดประโยคก่อนหน้าได้แต่อึ้งก่อนจะหลบสายตาลงต่ำอย่างเขินอาย

" นาย...นายอ่านใจฉันออกอีกแล้วนะ " เมเบลเอ่ยเสียงอ้อมแอ๋ม ใบหน้าสวยหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ เพราะเธอไม่คิดว่าการวิ่งตามเขาออกมาในครั้งนี้จะเป็นการสารภาพรัก...

" ฉันไม่ชอบเด็ก " ประโยคสั้นๆ กลับทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เพิ่งบอกชอบเขาได้เพียงเสี้ยวนาทีกลับถูกปฏิเสธแล้วหรอเนี่ย แต่ไม่เป็นไร รู้จักเมเบลน้อยเกินไปแล้ว

" นั่นมันปัญหาของนาย แต่ฉันชอบนายนะเดรฟ "

" นี่เธอ...! เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันแน่ มาเที่ยววิ่งตามผู้ชายแล้วยังจะมาบอกชอบเขาอีก " เดรฟเริ่มจะขึ้นเสียงดัง เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดมากและไม่ชอบพูดซ้ำ ยิ่งคนที่พูดไม่รู้เรื่องเหมือนคนตรงหน้าถ้าเป็นนอกรั่วมหาลัยฯ เขาคงจัดการไปแล้ว

" ฉันไม่เคยวิ่งตามใคร และก็ไม่เคยบอกชอบใคร นี่นายคนแรกเลยนะ " เมเบลมองเขาแววตาเป็นประกาย ถึงเขาจะดูร้ายกับเธอก็ไม่เป็นไร เพราะว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน....นับประสาอะไรกับใจชาย...

"......" เดรฟถอนหายใจหนักๆ ออกมา สายตาดุๆคู่นั้นมองหน้าหญงสาวด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะใช้มือล้วงกระเป๋าเดินผ่านหน้าเธอออกไปยังซุเปอร์คาร์สีเทาแลมโบที่จอดเด่นสง่าอยู่ในโรงจอดรถ

" นี่สิ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย " หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มชอบใจออกมา

ไม่ใช่เพราะรถที่เดรฟขับหรือฐานะของเขาหรอกนะ แต่เพราะความนิ่ง ความหยิ่ง ความอวดดีของเขานั่นหรอกที่ทำให้เธอชอบ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งที่ก็ไม่ใช่คนเก่งกาจเรื่องหัวใจแต่ดันไปชอบอะไรที่มันดูยากๆ อยู่เรื่อย

หลังจากจบคาบเรียนที่แสนโหด กินเวลาจนถึงห้าโมงเย็น สามสาวเดินลูบท้องออกจากห้องเรียนตรงมายังคาเฟ่ประจำหน้ามหาลัยฯ ในท่าทางที่อ่อนแรงเหมือนกับเพิ่งไปกอบกู้ชาติมายังไงอย่างนั้น

" มีช้างขายมั้ยคะ? เอามาเหมือนเดิมค่ะ" แพรวเอ่ยถามพี่พนักงานด้วยความสนิทสนม เพราะแก๊งพวกเธอมาที่นี่กันเป็นประจำ คนรับออเดอร์ฉีกยิ้มตอบก่อนจะรีบเร่งจัดเตรียมขนมและเครื่องดื่มมาให้ทันใจลูกค้าประจำอย่างกลุ่มพวกเธอ

" อีแพรวอย่ากวนตีx " หนุ่มตี๋เดินตามเข้ามาใหม่พูดแทรกขึ้น ก่อนจะจดเมนูที่จะสั่งเพิ่มส่งให้พี่ที่มารับออเดอร์

" ธามมาได้ไง ไม่มีเรียนแล้วไม่ใช่หรอ?" เมเบลรู้มาว่าเพื่อนชายไม่มีเรียนตั้งแต่บ่ายแล้ว แต่จู่ๆ กลับโผล่เข้ามาร่วมแก๊งในเวลานี้ได้อีกทั้งที่บ้านของธามอยู่ไกลจากมหาลัยฯมาก

" มาหาผู้แถวนี้ ก็เลยแวะมา " หนุ่มหน้าตี๋ถอนหายใจตอบ ท่าทางแบบนี้คงหนีไม่พ้นโดนเทเหมือนเดิม ถึงจะโปรไฟล์ดีแค่ไหนแต่ก็ไม่วายถูกเมินเช่นกัน

" สมน้ำหน้า โดนเทอีกแล้วล่ะสิ " เป็นเฟย์ที่พูดขึ้นมา ปกติเฟย์จะไม่ค่อยจิกกัดธามเท่าไหร่ แต่ตั้งแต่ที่ธามพูดจาสองแง่สองง่ามเรื่องเห็นเฟย์กับชายหนุ่ม ก็ดูเหมือนว่านอกจากแพรวแล้วธามจะมีศัตรูเพิ่มขึ้นมาอีกคน

" ร้ายกาจมากนังเฟย์ " ธามเค้นเสียงต่อว่าศัตรูหมายเลขสอง ก่อนใบหน้าหวานของหนุ่มตี๋จะเจือนลงเมื่อนึกถึงเรื่องที่ติดอยู่ในใจ

" แซดว่ะ คืนนี้ว่าไง? " คนถูกผู้ชายทิ้งหาที่ระบายอารมณ์ ก็คงไม่พ้นการท่องราตรีที่ทั้งแก๊งมักจะชวนกันไปเป็นประจำทุกเย็นวันศุกร์

" จัดไป / เซเยส " แพรวกับเฟย์ตอบตกลงขึ้นมาพร้อมกัน แต่คนตัวเล็กที่นั่งดูดนมชมพูอยู่นั้นกลับเหม่อลอย เหมือนไม่ได้นั่งอยู่บนโต๊ะนี้ด้วยซ้ำ

" ยังไงคะแรดน้อย จะไปไม่ไป?" แพรวยื่นมือไปเขย่าแก้วน้ำหวาน เมเบลจึงเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสาวด้วยความอ้อยอิ่ง ดวงตากลมโตดูหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด

" ไปไหน?" เสียงเล็กเอ่ยถามอย่างงงๆ เพราะตั้งแต่ที่ถูกปฏิเสธหน้าหงายมาเธอเองก็ซึมเป็นส้วมไม่ต่างกัน

" อีเมเบล...!" แพรวเค้นเสียงใส่คนอรชรแม้กระทั่งความรู้สึก ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเริ่มจะเบื่อหน่ายแม่คนดีคนซื่อตรงหน้าเต็มที

" เอาเป็นว่าลากมันไปเลยก็แล้วกัน " เฟย์พูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะหันมาเลือกชุดที่จะใส่ไปเที่ยวคืนนี้ในไอแพดของเฟย์ ส่วนเมเบลก็ก้มหน้าลงสนใจเครื่องดื่มในมือของตัวเองต่อไป พร้อมกับความคิดล่องลอยเช่นเคย....