ความรักญาติพี่น้อง [7] -จบ-

ปอมกำลังจูบนัวเนียอยู่กับบัวใกล้ห้องของฝน เขากำลังบดเบียดร่างบัวด้วยกายหนุ่ม หญิงสาวแหงนหน้ามองสูง เพื่อจูบกับชายที่อยากได้ทำผัว สวมกอดแนบแน่นแทบอ่อนระทวย

เรือนร่างบางแนบชิดกายหนุ่มผอมบางแบนราบ เบียดกันแทบจะอยากเปลื้องผ้า เพราะเกิดอารมณ์อยากมีอะไรกัน ปอมรู้สึกลืมฝนไปจากใจชั่วขณะ จนเปลื้องผ้าช่วงล่าง และอยากจะอุ้มร่างบางเอาไว้ใต้สองแขน

ความเป็นชายเริ่มกระตุกตื่นเต้น ผงกหัวพร้อมจะพิชิตความเป็นสาวอื่น ซึ่งไม่ใช่ญาติน้องสาวอีกต่อไป บางทีฝนอาจจะชอบพอลก็ได้ และคงไม่ต้องการเขาอีก ปอมรู้สึกน้อยใจและหัวเสีย จะเป็นไรไปหากเขาจะอยู่กับบัว โดยไม่มีฝน

ความเป็นชายเริ่มเสาะหาปากร่องสวาท มันกำลังเปียกและเรียกร้องให้องคชาตเสียบกระแทกเสยเข้าร่างบัว หญิงสาวรู้สึกดีเมื่อปลายเท้าลอยทั้งสองข้าง เรือนหลังเธอแนบชิดกับกำแพงไม้ ระหว่างกำลังถูกก้อนเนื้ออวบยาวอัดเข้ากายเธอ

บัวถูกอุ้มแตงด้วยสองแขนที่แข็งแรงของปอม มันทำให้เธอรู้สึกดีกว่าตอนอยู่กับพอล ร่างเขาใหญ่และหนักอึ้ง ทำให้เธออึดอัดและหายใจไม่ออก แต่ตอนนี้ปอมกำลังอุ้มเธอ พร้อมกับสอดใส่ทำให้เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ช่วงล่างของเธอกำลังขานรับกับขนาดของปอม และขมิบตอบไม่หยุดยั้ง ทำให้ปอมออกแรงกระแทกองคชาตเข้าร่างของบัว โดยเธอยินยอมให้เขากระทำเช่นนั้นอย่างที่เธอต้องการ

ความเสียวซ่านและกล้ามเนื้อหดเกร็งบีบรัด ทำให้ปอมแทบจะเสียสติลืมฝนไปชั่วขณะนั้น... เขาออกแรงกระแทกบัวไม่ยั้งจนเธอเริ่มร้องครวญครางเสียงดังอย่างลืมตัว ยามนี้บัวได้ปอมมาเป็นของตัวเองแล้ว

******

ระหว่างที่ฝนกำลังเม้มปากเก็บเสียง ถูกร่างใหญ่ของพอล กำลังทับอยู่เบื้องบน และกุมข้อมือทั้งสองของเธอเอาไว้แน่นเหนือหัวเธอ ระหว่างนั้นเองที่ฝนได้ยินเสียงคราง คล้ายๆ จะเป็นเสียงของบัว... นี่ปอมมีเซ็กซ์กับบัวจริงๆ รึ?

ฝนรู้สึกแย่ลงไปเรื่อยๆ เมื่อพอลออกแรงกระแทกส่งเสียงกายเนื้อตีกัน ดังสนั่นไปทั่วห้อง พื้นไม้สั่นไหวจากแรงกระแทกของพอล และแรงสั่นสะเทือนตามกำแพงห้องที่กั้นอยู่ เกิดจากแรงของปอมในเวลานี้

“อ๊า!!! ...” บัวส่งเสียงกรีดร้องครางอย่างเป็นสุข ในขณะที่ฝนได้ยินแล้วเธอรู้สึกแย่และร้องไห้ออกมา เธอควรจะทำแบบเดียวกับบัวสินะ เพื่อให้ปอมได้ยิน ว่าหลังจากเดินทางกลับไปบ้านป้าศรี เธอกับเขาไม่ควรมายุ่งกันอีก...

“อ้า... แรงๆ เลยพอล... เอาให้พังกันไปเลย” ฝนบอกเขาเสียงค่อนข้างดัง เพราะยามนี้มีแค่พวกเธอสี่คนเท่านั้น ที่อยู่ภายในบ้าน... พอลทำตามที่ฝนต้องการ เขาถอนกระชากองคชาตออกมา จับฝนนอนคว่ำ เพื่อให้เธอชันเข่าตั้งสะโพกกลมต่อหน้าเขา

มือหนาเขาตบเรือนแก้มก้นเธออย่างพึงพอใจ เสียงตบกายเนื้อแบบนี้ ไปสะกิดเรือนหูของปอมระหว่างที่กำลังอุ้มแตงบัวกระแทกองคชาตเข้ากายเธออยู่ข้างๆ ห้อง เขารู้สึกหงุดหงิดที่พอลกำลังได้กันกับฝนอยู่ไม่ไกล...

-พวกเขาแอบชอบกันตอนไหน ถึงจูงมือกลับมาก่อน แล้วทำเรื่องแบบที่... เราเคยทำกันกับฝน...- ปอมคิดอยู่ในใจขณะที่ปลายองคชาตเขากำลังเริ่มจะปิ่มปลายน้ำแตกใส่ร่างบัว... ความหงุดหงิดในมากมายมันทำให้ปอมอยากจะแตกให้เสร็จๆ แล้วไปหาฝนในทันใดเสียตอนนี้

แรงกระแทกจากกายเนื้อของปอมและบัว ยังคงดังแข่งกับข้างห้อง ซึ่งฝนกำลังตั้งท่ารับโก่งโค้ง ถูกกระแทกจากของใหญ่และยาวอวบอิ่มแน่นคับไปทั่วช่องท้อง

ฝนแทบจะร้องครวญครางเพราะเสียวสุดๆ จนปลายทางภายในท้องน้อย แทบปริระบมบวม สะเทือนไปทั่วกายสาวจนขนลุกชัน

“อ๊า!!! ....อ๊า....!!!” ฝนกรีดร้องเสียวสุดๆ เมื่อเธอรู้สึกเกร็งจนเสร็จแตกใน แทบจะหมดแรงตอนที่พอลออกแรงเร่งความเร็ว ดึงสะโพกเธอปะทะกับเรือนกายหนุ่ม เขากระหืดกระหอบสุดๆ จนแทบจะยิงน้ำขุ่นแตกภายในกายเธอ

แต่พอลกลับกระชากออกมา แล้วสาดอาบร่างบางของฝน ทั่วกายเธอเต็มไปด้วยน้ำขุ่นร้อนสดๆ จากพอล เขาทำให้เธอเสร็จแทบจะสลบ...

ปอมยิงน้ำขุ่นอัดเข้าร่างบัว แล้วปล่อยร่างบางลงกับพื้น ระหว่างยังนั่งเสียวแตกสุดๆ เมื่อปอมเสร็จพร้อมๆ กับเธอ หญิงสาวนั่งดวงตากลมโต มองเพดานเพ้อ โดยไม่รู้ว่าปอมเดินจากเธอหายไปไหน...

******

ประตูห้องนอนของฝนเปิดออกมาในทันใด แววตาของปอมมองเห็นฝนถูกพอล อึ๊บเสียน้ำแตกขุ่นขาว อาบทั่วกายฝน แววตาเธอหลับใหลราวกับสลบหมดสติ มันทำให้ปอมโกรธพอลมาก...

“มึงเลิกเป็นเพื่อนกับกูตั้งแต่วันนี้ได้เลย ไอเลวเอ้ย!!!” ปอมไล่ต่อย และเตะพอลจนเขาต้องรีบเก็บของเผ่นออกจากบ้านฝน อีกทั้งบัวพยายามรวบรวมแรงของตัวเอง คลานไปหาปอมตามเสียงของเขา

เธอมองเห็นปอมเข้าไปสวมกอดฝน และลักษณะที่มากกว่าการเป็นพี่น้องกัน เธอรู้แล้วว่าทำไมปอมกับฝนถึงได้สนิทกันเกินความเป็นพี่น้อง แบบนี้เองน่ะรึ?

“ปอม... กับ... ฝน...” บัวพูดไม่ถูกหลังจากเธอเสียตัวให้พอล และมาได้กับปอม เธอรู้แล้วว่า ไม่มีทางเลยที่ปอมจะสนใจเธอ หรือพอลจะหันมาชอบเธอจริงๆ จังๆ

“ขอโทษนะ บัว.. ความจริงบัวก็เป็นคนน่ารัก...” ปอมอยากจะปลอบใจ แต่หญิงสาวซึ่งเป็นเพื่อนฝน รู้สึกแย่และเริ่มจะร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตัวเองตั้งแต่เริ่มอยากจะมาบ้านฝนแล้ว

“ไม่ต้องพูดเลย ปอม... บัวเข้าใจแล้ว ดูแลฝนด้วยนะ เจอกันที่มหาลัย” บัวไม่อยากอยู่บ้านฝนต่อ เธอจึงไปสวมเสื้อผ้า และเก็บของทั้งหมด ขอออกจากบ้านของฝน เพื่อเดินทางกลับเอง...

บางทีบัวอาจจะย้ายโปรแกรมเรียน และเลิกคบกับฝนยังจะดีกว่า ทนเจอหน้าที่มหาวิทยาลัย... ชอบผู้ชายครั้งแรก นอกจากไม่ได้แฟน แถมเสียตัวฟรีถึงสองดอก....

******

“หือ... ไม่คบกับบัวล่ะ? ... ไม่ต้องมาสนใจฝนก็ได้นะ” เมื่อหญิงสาวฟื้นขึ้นมา พบว่าปอมสวมเสื้อผ้าให้เธอ และทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติ ก่อนที่พวกผู้ใหญ่จะกลับมา

“บัวกลับไปแล้ว พอลก็ด้วย... ฝน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ” ปอมรู้สึกตัวแล้วว่า เขาไม่ควรปล่อยให้ฝนไปกับพอลแบบนั้น และตัวเขาก็ไม่น่าไปยุ่งหรือแคร์บัวมากกว่าฝนอีก เขาผิดเอง...

“แล้วสองคนนั้นล่ะ? คบกันหรือเปล่า? แล้วหายไปไหนแล้วล่ะ?”

“กลับไปแล้วล่ะ... ฝนเราเป็นญาติที่สนิทกันนะ และก็... เราก็ทำเรื่องที่สนิทๆ กันด้วย... ปอมขอโทษนะ” ชายหนุ่มเห็นว่าเขาควรปรับความเข้าใจกับฝน...ก่อนเธอจะเกลียดเขา

“ปอมเป็นญาติฝนนี่... ฝนจะเกลียดได้ไง... แต่ต่อไปนี้ อย่าทำให้ฝนโกรธนะ เดี๋ยวจะโดนทิ้งให้ไปอยู่กับญ.คนอื่นซะเลย” ฝนคิดว่าโกรธไปก็เท่านั้น เธอยังโกรธปอมมาก และล้างแค้นเขาด้วยการอยู่กับพอล

จะว่าไปเปลี่ยนช.ที่นอนด้วยก็ไม่เลว แต่ทำบ่อยๆ ก็คงไม่ดี โดยเฉพาะ ตอนไม่ได้ป้องกัน บางทีฝนควรไปหาร้านขายยา และซื้อยาคุมฉุกเฉินกินกันเอาไว้ก่อนก็ดี

“ถ้างั้น...”

“กลับไปบ้านป้าศรี... เราก็เข้าสู่กิจวัตรแบบเดิมแหละ... ตกลงนะ ปอม” ในที่สุดแล้วฝนก็ยอมให้อภัยเขา และแอบจูบกับเขาลับหลังพ่อแม่ จนกระทั่งเดินทางกลับมาบ้านป้าศรี... ปอมจึงจัดดอกหนักๆ ถึงสามดอกติด เพื่อเป็นการขอโทษฝน

ความสัมพันธ์ลับๆ ของพวกเขายังคงดำเนินต่อไป จนกระทั่งญาติผู้ใหญ่ค่อยๆ หายไปทีละคนจนหมด ปอมกับฝนจึงได้อยู่ร่วมกันตามประสาผัวเมียในที่สุด...ในอนาคตข้างหน้า....

-จบเรื่องสั้น ความรักพี่น้อง-

******