ความรักญาติพี่น้อง [6]

เมื่อปอมกำลังเดินจูงมือกลับมากับฝน หลังจากเล่นน้ำตกเย็นๆ และเล่นน้ำขุ่นของปอมไปแล้ว บัวยืนรอปอมกับฝน เพราะจะขอเดินกลับมาด้วย

“พอลล่ะ? มันไม่น่าทิ้งบัวอยู่ตรงนี้นะ” ปอมถามถึงเพื่อนที่พึ่งเป็นแฟนกับบัว และก็ได้กันเมื่อคืนนี้อย่างรุนแรง ทำเสียงดังตลอดคืน ทำไมตอนนี้ปล่อยให้บัวยืนรออยู่ที่นี่คนเดียว

“พอลเดินเร็วมาก บัวเหนื่อยเลยตามไม่ไหว พอลบอกว่าให้รอปอมพาออกมา บัวก็เลยรอจ้า” บัวถือโอกาสขอกอดควงแขน และใกล้ชิดปอมระหว่างแววตาเธอเหลือบหันมามองฝนแอบอมยิ้ม เธอแค่อยากมั่นใจว่า ปอมกับฝนเป็นพี่น้องกัน

“ถ้างั้นเราออกไปพร้อมๆ กันเถอะ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” ปอมไมได้สนใจบัว แต่ตั้งใจจะพาเพื่อนกลับไปด้วยกัน แต่สำหรับฝนเธอไม่ชอบใจที่บัวมาทำอะไรแบบนี้กับปอม ทั้งๆ ที่บัวก็เพิ่งจะได้กันกับพอล

ฝนรู้สึกแย่สุดๆ จนหน้าเครียดนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร เธอรู้สึกไม่ชอบที่บัวมาทำอะไรแบบี้กับปอมต่อหน้าเธอ แต่ไม่อาจแสดงอาการหึงปอมได้เลย เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอกับปอมได้เสียกับบ่อยจนแทบจะเป็นผัวเมียกันเสียเอง

พอลยืนรออยู่ที่รถ ให้ปอมกับฝนพาบัวออกมา เพราะเขาหิวน้ำก็เลยเดินไม่รอบัว ปล่อยให้ออกมากับปอม แบบเขาไม่ได้รู้สึกหึงบัวแม้แต่น้อย เขารีบเดินเอาน้ำดื่มเย็นๆ ไปให้ฝน แทนที่จะให้บัว มันทำให้ปอมรู้สึกขัดเคืองขึ้นในใจ

“เฮ้ย! แฟนแกอยู่นี่ นี่น้องสาวกู กูดูแลได้” ปอมไม่ค่อยพอใจที่พอลจะยื่นน้ำดื่มให้ฝน แต่บัวมิได้ขัดอะไรใดๆ เพราะพวกเขาสองคนวางแผนให้ปอมกับฝนแยกกัน

“กูตั้งใจซื้อน้ำฝากฝน เพราะกูอาศัยบ้านเขา และก็ให้นอนกับบัวด้วยกัน กูก็อยากทำดีกับน้องสาวแก มันผิดตรงไหนวะ” พอลหาโอกาสเข้าหาฝน ซึ่งตอนนี้เธอรู้สึกได้โอกาสแก้เผ็ดปอม ก็เลยรับน้ำดื่ม แล้วเดินควงแขนกับพอลบ้าง

“ขอบใจนะ พอล เป็นคนดีจัง” ฝนรับพลางยิ้มหวาน เดินไปอยู่กับพอล แล้วปล่อยให้บัวอยู่กับปอมตามลำพัง

“ฝน !!! รอก่อนสิ” ปอมรู้สึกว่าถูกเธอสลัดทิ้งไปต่อหน้า และทิ้งเพื่อนเธอไว้กับเขา... ทำให้ปอมต้องเดินทางกลับมาบ้านฝนกับบัวตามลำพังสองคน ในขณะที่พอลกับฝน เดินทางล่วงหน้าปล่อยทิ้งพวกเขาไว้ที่น้ำตก...

******

ปอมรู้สึกหัวเสียที่เห็นฝนเดินไปกับพอลตามลำพัง ตอนนี้เขาเลยไม่รู้ว่าฝนอยู่กับพอลที่ไหนของบ้าน ภายในอาณาเขตบ้านเธอก็ใหญ่จนเขาไม่รู้ว่าจะหาฝนได้ที่ไหน...

“ปอม... ความจริงบัวไม่ได้อยากเป็นแฟนพอลเลยนะ บัวชอบปอมนะ” เพื่อนฝนได้โอกาสขอคุยกับเขาตรงๆ เลย ไม่ชอบที่ฝนมาจับคู่เธอกับพอล จนได้เสียกันเมื่อคืน

เมื่อคืนนี้... พอลมีเซ็กซ์กับเธออาจจะรุนแรงไปหน่อย เลยทำให้บัวปวดท้องและขาถ่างตอนเดินก็ลำบาก ไปน้ำตกอีกมันทำให้เธอปวดเมื่อยล้าไปหมดทั้งตัว

“แต่บัว.. คือว่าปอม...” ชายหนุ่มพูดไม่ออกว่า ฝนเป็นผู้หญิงที่เขารักมากกว่าเป็นน้องสาว มันจุกในลำคอเขาจึงทำให้บอกบัวออกไปแบบนั้นไม่ได้ เขาไม่รู้จะพูดแย้งบัวอย่างไรดี

“ขอโอกาสให้บัวได้มั๊ย?”

“แล้วพอลล่ะ?” ปอมพยายามแย้งเพื่อนของฝน ในขณะเดียวกันฝนก็ดันหายไปกับพอล ซึ่งเขาก็พยายามมองหาฝน แต่ก็ไม่เจอที่บ้าน

“บัวคิดว่าคงไปกันกับพอลไม่รอด ถึงแม้ว่าเมื่อคืน... พอลจะทำให้บัวรู้สึกดีนะ แต่พอลอาจจะชอบฝนอยู่ก็ได้” บัวบอกไปตามสิ่งที่รู้สึกและเห็น เธอไม่แคร์ว่าเขาจะได้ครั้งแรกของเธอไป สิ่งที่บัวต้องการคือเธออยากเป็นแฟนปอม

“บัวคิดเรื่องพอลใหม่ก็ได้ ไหนๆ ก็ได้กับเขาแล้วนิ” บัวจึงใช้สองแขนบางกอดรอบคอปอม แล้วดึงเขาโน้มตัวลงมา เธออยากให้ปอมคิดเรื่องของเธอเสียใหม่ เพื่อลองคบกับเธอดูบ้าง

หญิงสาวเขย่งเท้า เพื่อขอสวมกอดชายที่แอบชอบมาหลายเดือน รีบชิงขโมยจูบเพื่อจะโน้มน้าวใจเขาได้บ้าง ปอมเผลอกอดหญิงสาวคนอื่นที่ไม่ใช่ฝน และเขาก็เผลอปล่อยใจไประยะหนึ่ง จนอารมณ์ความรู้สึกของเขาแปรเปลี่ยน

“ตอนนี้ยังเที่ยงอยู่ พวกผู้ใหญ่ไม่อยู่... ปอมอยู่กับบัวสักระยะได้มั๊ย?” บัวค่อยๆ คลายวงแขน เพื่อชวนปอมอยู่กับเธอตามลำพัง อย่างน้อยเธออยากแก้ไขเรื่องเสียสาว ขอให้แฟนคนปัจจุบันเป็นปอมก็พอ...

******

เรือนกายของฝนเปล่าเปลือย ยอมมากับพอลแต่โดยดี เธอหึงและเกลียดบัว เมื่อเห็นเพื่อนตีสนิทกับปอมแบบนั้น เธอรู้สึกแย่มาก จึงยอมตามพอลมาอย่างว่าง่าย เพราะหวังว่าโกรธเขาแล้ว เขาจะรีบมาขอคืนดี

แต่เปล่าเลย ที่ปอมยังอยู่กับบัว และไม่รีบมาหาเธอ ฝนจึงมาอยู่กับพอลตามลำพัง และเริ่มจะมีเซ็กซ์ด้วยกัน ความรักระหว่างพี่น้องมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เธอจะไปคาดหวังอะไรจากเขา ตอนนี้หากเธอจะคบกับพอล มันก็คงจะถูกต้องแล้ว

ที่ผ่านมา เธอมีอะไรกับปอมมากเกินไป แม้กระทั่งล่าสุดเธอพึ่งจะอยู่กับเขาที่ธารน้ำตก ปอมก็ยังอยู่ใกล้บัวและเดินออกห่างจากเธอง่ายๆ เสียอย่างนั้น

เขาตีตัวออกห่างเธอไปกับบัวง่ายๆ เพียงแค่บัวควงแขนและขอความช่วยเหลือ เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมบัวไม่เกรงใจฝนบ้างเลยนะ

มันทำให้ฝนคิดว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อปอม มันเกิดขึ้นเร็ว และจบง่ายเกินไป ถ้าเป็นแบบนี้เธอลองเปลี่ยนผู้ชายนอนด้วยก็คงไม่แปลก...

พอลเปลื้องผ้าเสร็จแล้ว กำลังมองฝนอยู่เบื้องหน้าที่เตียงของเธอ ในห้องเธอ ซึ่งช่วงเวลานี้พวกผู้ใหญ่ออกไปทำงาน ไม่มีใครอยู่บ้านช่างเป็นเวลาที่ดีที่พอลรีบเดินทางกลับมา เขากำลังจะได้กอดฝนแล้ว

******

เรือนกายฝนเย็นเฉียบ และแววตาเธอมองพอลโดยไม่กระพริบ ชายหนุ่มอยู่เบื้องบน พร้อมใช้สองมือหนาจับข้อมือของฝนเอาไว้แน่น เผื่อเธอเปลี่ยนใจผลักเขาเลิกกลางคัน

“ตอนนี้เราอยู่กันตามลำพังแล้วนะ ฝน” พอลยิ้มหวาน พลางโน้มตัวลงต่ำ เริ่มจูบเธออย่างโหยหา และหิวกระหายสุดๆ ไม่นึกเลยว่า ฝนจะน่ารักและยอมเขาอย่างง่ายดาย มันง่ายจนเขาไม่คิดว่าจะได้ทั้งบัวและฝนพร้อมกัน

“อื้อ” เธอไม่ตอบอะไรนอกจากขานรับอย่างเดียว เธอหลับตายอมให้เขาจูบ ยอมให้เขากอดร่างบางเย็นเฉียบ แม้ว่าร่างของพอลจะอยู่ข้างบน แต่อีกหน่อย ชายที่เธอจะลับนอนต่อจากนี้ อาจจะไม่ใช่ปอมอีกต่อไป เขาจะกลายเป็นอดีต...

“ถ่างขาสิ... ฝนสวยมากเลยนะ รู้ตัวมั๊ย?” พอลมองเรือนร่าง และหน้าตาของฝน มันทำให้เขาตกหลุมรักเธอ ราวกับถูกสะกด และหญิงสาวมิได้ตอบหรือยิ้มหวาน เธอยอมถ่างขาให้พอลแต่โดยดี เพราะยังโกรธปอมอยู่...

“เคยแล้ว อย่างนี้ค่อยง่ายหน่อย” พอลเริ่มใช้มือจับความเป็นชาย จ่อหาเป้าหมายเพื่อเริ่มออกแรงดันเข้าไป แม้ว่าฝนจะนอนนิ่งไม่รู้สึกตอบโต้ เพียงแค่พอลเริ่มออกแรงดันกระแทกองคชาตเข้ากายเธอ

เรือนร่างหญิงสาวเริ่มสั่นไหว ริมฝีปากฝนเริ่มเผยออ้าปากกว้าง เพราะความใหญ่อวบยาวของพอล มันใหญ่กว่าของปอมจนเธอเริ่มแววตาสั่นเครือ เรือนร่างเธอเริ่มสั่นไหว ตามจังหวะกระแทกของพอล

ฝนเริ่มไม่แปลกใจว่าทำไมเมื่อคืนนี้ เสียงกระแทกรุนแรงจากห้องพักของบัวและพอล ถึงได้ดังและรุนแรงเพียงนั้น ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า พอลค่อนข้างจะมีขนาดที่มีกล้ามเนื้อแน่นและยาวกระแทกเสียวสุดๆ

สองหัวเข่าสอดเข้าใต้ต้นขาหญิงสาว พยายามเปิดปากร่องสวาทให้กว้างขึ้น พอลพยายามสอดใส่เสียบกระแทกเธอทันทีเมื่อได้โอกาส และยามนี้ฝนคงจะชอบกับขนาดของเขาระหว่างที่เริงร่าอยู่ภายในกายเธอ

ยามนี้ฝนเป็นของเขาแล้ว และจากนี้ไปเขาจะได้เธอเป็นแฟน มีไว้เพื่อกอดตอนอยู่หอพัก และหากเขาต้องการเวลาใด จะมีฝนอยู่ใกล้ตัวเพื่อนอนอยู่กับเขาคลายความเครียดระหว่างเรียน

******