Home / Romance / Forbidden / Chapter 1

Share

Chapter 1

Author: EessaArkisha
last update Huling Na-update: 2025-10-12 14:16:16

"Fudge.... fudge!" Paulit-ulit akong nagmura sa utak ko. I'm not really the kind of person who curses a lot. But if something  like this happens, what else can I do other than murmur unpleasant words to express my unpleasant feelings?

Kaya pala nakaka-intimidate siya. Kaya pala naiilang ako kanina. Kaya pala. But he just looks so young kaya inakala kong kaklase ko lang siya!

Agad akong napayuko nang mapatingin siya sa direksyon ko. I bit my lower lip and tried to breathe normally. Ano ba 'tong napasok ko?

"Hindi naman ako tigre na nangangagat. So you don't have any reasons to be scared of me," I heard him say. Hindi naman kasi ako natatakot. Kasi 'yong takot ko ay natabunan na ng kahihiyan. Hindi talaga ako marunong makiramdam minsan. Kaya siguro hindi ko man lang na-feel 'yong vibes ng pagiging instructor niya. Pero kasi... Kasi mukha lang kaming magka-edad!

Salita pa siya nang salita sa harapan samantalang ako ay payuko-yuko lang. He mentioned he came from UP Diliman. He graduated last year daw, BS Biology. And I heard he graduated as Cum Laude. Matalino pala talaga ito, knowing that he's from Diliman. And he also said he's 21. Hindi nga talaga nagkakalayo ang edad namin. Maiintindihan niya naman siguro kung bakit ko siya napagkamalang kaklase. Hindi naman siguro siya nabastusan sa akin? Hindi ko rin naman kasi talaga alam!

I took another deep breath at nilakasan na ang loob at tumingin sa harapan. Kaso, saktong pagtingin ko ay ang pagtingin niya rin sa akin. Eye to eye. Kaya nakaramdam ulit ako ng pagkailang. But this time, I didn't look away. But is it just me or talagang ngumiti siya sa akin? Ugh. Heto na naman ako.

"Anyare sayo?" Bulong ni Clarisse. She's my best friend among the bloc. Pati siya ay hindi ko na napansin dahil sa nangyari.

"Wala," I replied.

"You look uneasy. May problema ka ba, girl?" She asked again.

"Wala. Okay lang ako," I answered.

"Na-mesmerize ka ba sa kapogian ni Sir?" She queried. This time, I looked at her with a blank face. She looked at me too and smiled sheepishly. She then moved closer to me and whispered something.

"Single raw siya," she whispered.

"Magtigil ka. Ano ka ba," I murmured. But why does my face feels so hot?

"Beh, sa tingin mo may pag-asa kami?" Tanong niya saka humagikhik na halatang kinikilig. Sasagutin ko pa sana siya when I saw someone's hand on the arm of my chair.

It was Sir Troy's hand.

"Sorry po," agad na nasabi ko at muli na namang napayuko. Naging hobby ko na ata ang pagyuko.

"It's okay," I heard him say. After that ay may inabot siya sa aking papel. I even got confused kung tatanggapin ko ba. It was a few seconds after when I realized it was the syllabus he was trying to give. Ang tanga ko talaga.

After kong makuha 'yong papel ay bumalik na si Sir sa harap at nagsimulang magsalita ulit. He explained everything that was written in the syllabus. One by one. Ugh. I can't wait for it to end.

Hindi ulit ako makatingin nang diretso sa harapan kaya 'yong syllabus naman ngayon ang napag-tripan ko. I read every words written in it slowly like a kid who just learned reading. Bahala na. Kesa naman sa ma-feel ko na naman 'yong pagkailang.

This class is one of my major subjects and I'm not sure if this will be easy or not. Hindi naman kasi ako kasing talino ng naturally genius kong kapatid na si Faith. Kung biniyayaan man ako ng talino, maybe just enough for me to pass in this university. I might be a consistent honor during my Elementary and High School, but that doesn't mean I will still be one here in College. Ibang usapan na kasi 'to. Feel ko nga na-chamba ko lang 'yong pagkakasali ko sa Dean's List for the previous sems. Wala lang 'yon sa pagiging consistent Chancellor's Lister ni Faith.

Heto na naman ako sa insecurities ko. But really, why can't I just be as smart as my sister? 'Yong isa ko namang kapatid na si Love ay nabibiyaan ng talent sa pagsayaw samantalang ako ay parehong kaliwa ang mga paa. She's smart too and consistent Dean's lister rin.

We're triplets, not identical but you can still somehow see the resemblance. We have the same noses which we got from our Dad. All my other features, I got those from my Mom. Ang sabi nila ako raw iyong pinaka-kamukha ni Mommy, from the shape of her face, brows, lips, eyes... especially the eyes. Sa aming magkakapatid, ako lang iyong may brown eyes, the eyes of the two are both black.

But the struggle sometimes? Kahit hindi kami identical, nagkakamali pa rin ang ilang kakilala namin sa amin. Lalo na when we were still kids. Kaya siguro nang lumaki, we have different styles.

Faith always keeps her hair shoulder-length and never changed her hair color- it's always black. She wears eyeglasses and the way she dresses up is simple but powerful. Iyong kapag nakikita mo siya, first impression mo nang she's smart.

Love is the most fashionista among us. Minsan hindi ko naiintindihan ang choice of wardrobe niya but when she dresses up? You'd think she's a model. She's the one who keeps changing her hair color. Sa aming tatlo, siya iyong madalas sa Salon. This time, her hair's brown with blonde highlights, next month? I'm not sure. She usually curls her long hair but according to her, the style of her hair depends on her mood.

While me? I'm not sure, but I think I always keep it simple. A shirt paired with pants or shorts or skirt is already fine, as long as I'm wearing my black converse. I have a long wavy hair. Just like Faith, I never changed my hair color- it's always black. Minsan nakakatamad lang talagang mag-ayos. For now, I don't feel the need to dress up or something. 

Sir Troy's still speaking in front, explaining some stuff about his grading system. Ako naman ay hindi makatingin sa harapan kaya payuko-yuko lang ako. I didn't tie my hair kaya inayos ko iyon sa magkabilang gilid ng mukha ko. Nagmumukha akong si Sadako but I didn't care. Gusto ko lang makaiwas sa mga tingin ni Sir.

Binasa ko na lang ulit iyong syllabus na hindi ko natapos basahin. And my eyes landed on the name written on it.

Troy Vincent Tan.

Now I wonder why he's teaching instead of going to med school. Maybe to relax? But teaching a subject is not even relaxing! At least for me.

Gap year's not a bad thing. I guess it gives you time to rest before you start the real battle in Med School. Ako kasi walang tiwala sa sarili ko. Ayaw kong mag-gap year kasi feeling ko madi-delay ako or something. It's a scary thought and I shouldn't be thinking about it. Pero ewan ko ba. 

Shaking that thought off my mind, napailing-iling ako nang wala sa oras. Crazy, yes.

"You don't want?" I heard someone asked. I looked around and everybody's eyes were on me. Hala. Ano na namang katangahan ang nagawa ko?

"Po?" Was all I managed to say. Nakakahiya! Ano na naman kaya iyon?

"I was asking if the class would like to work by group for the final project that I'm requiring. Would you like to work on it alone?" He asked, with a hint of smile. Shemay. Pinagtatawanan na niya ata ako sa isip niya.

"No, sir! Okay po ako sa by group," I hurriedly replied. Of course I would like to have someone to share my burden with. Ayokong gumawa mag-isa. Ugh. Nakakahiya na talaga.

"Oh well, I'll group you now," he announced as he showed us a paper.

He announced the names of the members of each group. And I wasn't that happy kasi hindi pa rin nawala sa isip ko 'yong pagkahiya. Ano bang meron sa araw na 'to?

After grouping us, he explained more things further and then dismissed us. Nagmadali akong umalis nang matapos siya. Naiwan ko pa si Clarisse.

I was half-running palabas ng building. Iyong ilan sa mga gamit ko ay bitbit ko pa. Hindi ko na kasi naipasok sa bag ko sa kagustuhang makalayo na sa kahihiyan. Medyo hiningal pa ako nang makaupo sa isang bench para hintayin si Clarisse.

Nang mahimasmasan ay isa-isa ko nang ipinasok sa bag ko iyong mga gamit kong hawak-hawak ko pa. Doon ay napansin ko iyong syllabus na inabot pa talaga ni sir sa akin kanina. Medyo nakusot ko na.

Pero habang sinusubukan kong ayusin 'yong syllabus mula sa pagkakakusot ay napansin ko 'yong smiley na nakasulat sa dulo ng papel. It was hand-written.

'Yong copy ko lang ba ang merong ganito o may ganito talaga lahat?

Ugh. Binibigyan ko na naman ng meaning.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • Forbidden   Chapter 35

    Para akong nawalan ng lakas nang yumakap sa akin si Troy. He planted kisses on my forehead and cheeks before looking me in the eyes. “I love you,” he murmured. Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya sinabi iyon sa akin. I totally lost count, but that doesn’t matter. Mahal namin ang isa’t-isa and this moment just feels so right for us. “Was it good?” He asked. Was it good? Very much. Para akong mababaliw na hindi ko maintindihan. It feels so good that I totally forgot that this relationship has consequences. Lahat naman ata. Iyon nga lang, mas marami ang sa amin. But it really doesn’t matter now. Sa ngayon, gusto ko lang makasama siya nang matagal habang wala pang pasok. “Yes,” I replied. Troy smiled, the kind of smile that melts me every time. I could see that happiness in his eyes and for me, that’s very important. I want him to always be happy. He kissed me again on the lips, his tongue now playing with mine. He was so good at it and I’d like to think I’m getting goo

  • Forbidden   Chapter 34

    "Are you sure about this?" He asked, his expression kind of looks pained. Nasasaktan ko ba siya sa paraan ng pag-upo ko sa kanya?While that thought was in my head, I still nodded at his question. Sigurado ako. Simula nang pumayag akong pumunta siya dito, alam kong mangyayari. That thought was in my head and while I tried to deny it, I know deep inside of me that I want it to happen.There’s no one else I want to do my first time with, but with him.Troy tucked the few hairs that covered my face to the back of my ear. Andoon muli ang parang nasasaktan na ekspresyon niya. Nang makita iyon ay sinubukan kong tumayo at lumayo sa kanya.“Did you change your mind?”“Ha? Hindi,” I replied. He then held

  • Forbidden   Chapter 33

    Dahil iniwasan ko ang manood ng anything romance, we ended up deciding to watch family movies. Una naming pinanood ang Four Sisters and a Wedding. We were having so much fun watching it. Si Troy ay unang beses niya pa lang iyong napapanood samantalang ako naman ay hindi ko na mabiling. Lagi kasi namin iyong pinapanood ng mga kapatid ko. It's the kind of movie that we can somehow relate to."Is your mom also like that?" Biglang tanong ni Troy. Nasa parte na kami ng pelikula na may confrontration na ang magkakapatid. Nagsimula na ring tumulo iyong luha ko. Tahimik lang akong naiiyak kaya hindi siguro napapansin ni Troy."I don't think so," I answered. Hindi naman ganoon si Mommy. Although I sometimes feel na may napapaburan sa amin minsan. Dalawa lang kasi sila ni Daddy, tatlo kami. I don't want my sisters to feel that way, so I always make sure I show them I love them both equally, as the eldest. "How about your mom?"I never met his mother. Minsan niya lang naik

  • Forbidden   Chapter 32

    Katatapos lang ng first semester kaya heto ako ngayon sa bahay, nakahiga lang. Troy's still a bit busy kasi tinatapos niya iyong mga grades. Deadline na daw kasi 'non sa susunod na araw kaya hindi pa kami nakakalabas.Ako lang ngayon ang nandito sa bahay. Si Love ay isinama ni Lay sa kanila. He lives outside the City and they'll be there for a week. Si Faith naman ay nasa beach ngayon kasama ang blocmates niya. Sem ender daw nila at sa isang araw pa ang uwi niya. Wala pa naman si Manang ngayon kasi umuwi din sa kanila.I'm so bored. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Sobra-sobra na din ang tulog na ginawa ko magmula nang matapos ang mga klase. Hindi ko naman ma-invite sina Lio at Clarisse. Nagsiuwi din kasi sa mga probinsya nila.I got out of bed and tried to look for something interesting to watch on TV. Pero maging iyon ay hindi nakatulong sa pagiging bored ko.Kinuha ko nalang iyong gitara ko at kumanta. I'm free to be as noisy as I want here at home

  • Forbidden   Chapter 31

    My sisters were cool about Troy and I's relationship. Ramdam kong kinakabahan sila sa amin, kahit naman ako eh. But I just don't know why I can't let him go. Hindi ko ata kaya. Minsan na nga lang akong magkagusto nang ganito, papalampasin ko pa?It was a weekend and we're just at home. Kaso itong mga kapatid ko ay naisipang i-invite si Troy sa bahay for dinner. Hindi nga sana ako papayag but they insisted. Gusto daw kasi nilang makausap.Nang sabihin ko kay Troy ang tungkol doon ay hindi rin siya nagdalawang-isip na pumayag. He said he's serious about me kaya wala raw dapat siyang ikatakot. Kung pwede nga lang daw na parents ko agad ang harapin niya kaso hindi niya magawa because I told him he can't. For now. Alam ko kasing magagalit ang parents ko kapag nalaman nila ang tungkol sa amin. Kung iisipin, marami nga talaga ang aa

  • Forbidden   Chapter 30

    I never wanted to keep anything from my friends. Ayokong bigyan sila ng rason para isipin nilang wala akong tiwala sa kanila. Sasabihin ko naman sa kanila. I was just trying to gather all my courage before doing so.There was something on Lio's face, like he's trying to dig something."Hope...""Lio, actually-""Are you together?" Putol niya sa sasabihin ko. Saglit akong yumuko to take a deep beath.He already caught me. What's the use of denying it?"Y-yes.""Hope, diba bawal 'yon?" He asked. Para siyang hindi makapaniwalang we're really together, th

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status