CHAPTER 8

Ang kanyang boses ay matamis at malambing, pero parang may halong poot. Sa oras na iyon, huminto ang sasakyan.

Sa malamig ngunit banayad na tinig, sinabi ni Conrad, “Mayroon kang tatlumpung minuto para magpalit ng damit.”

Bagaman mababa pa rin ang kanyang boses, naramdaman ni Mandy ang bahagyang kasiyahan dito. Mukhang hindi na siya galit.

Mabilis siyang bumaba mula sa kandungan nito at tumakbo papalabas ng sasakyan.

Ngunit bago pa siya makapasok sa bahay, bigla siyang napahinto at lumingon pabalik. “Hindi ka ba bababa?”

Isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa labi ni Conrad. “Itatanong ba ni misis kung bababa ako… dahil gusto niyang ituloy natin sa kwarto ang nangyari kanina?”

Sa sandaling marinig ito, para siyang kidlat na mabilis na tumakbo papasok ng bahay!

Tinitigan ni Conrad ang kanyang masiglang likuran habang umaakyat siya sa hagdan ng mansyon. Ipinatong niya ang dalawang kamay sa kanyang batok at ngumiti nang bahagya.

*****

Sa loob ng dressing room, inabot ng sampung minuto bago nagkasundo sina Mandy at Anita kung ano ang dapat niyang isuot. Sa wakas, pumili sila ng isang eleganteng baby pink na cocktail dress.

Matapos magbihis, maingat pang inayusan ni Anita ang kanyang mukha upang bumagay ito sa kanyang kasuotan. Bukod sa kasal niya kahapon, ito ang unang pagkakataong nagsuot siya ng ganitong klaseng damit at nag-ayos nang bongga.

Tuwang-tuwa siyang lumingon sa salamin at pinaikot ang saya. Para tuloy siyang isang buhay na manika!

Napangiti si Cecelia sa kanya. “Madame, malapit na ang tatlumpung minuto.”

Napabalik sa reyalidad si Mandy at agad na kinuha ang kanyang handbag. Mahirap pang maglakad nang matuwid dahil sa suot niyang pitong sentimetrong takong, kaya dahan-dahan siyang naglakad papalabas ng bahay.

Dala ng pagkasabik, pagkapasok pa lang niya sa sasakyan ay gusto na niyang ipagyabang ang kanyang itsura kay Conrad. Ngunit nang mapatingin siya sa lalaking nakasuot ng itim na piring sa mga mata… bigla siyang natahimik.

Hindi naman ito makikita ni Conrad. Kahit gaano pa siya kaganda ngayon, hindi rin naman ito makikita ng asawa, kaya ano pang silbi??

At mas lalong hindi siya pupurihin nito.

Bahagyang nalungkot si Mandy at pinagdikit ang kanyang mga labi. “P’wede na tayong umalis.”

Isang malamig na tingin ang ibinigay ni Conrad sa kanya.

“Mag-drive ka na, Greg.” Utos niya sa driver.

At muling gumalaw ang sasakyan.

“Magaling pumili si Anita ng damit,” ani ni Mandy sa mababang tinig na tila mas banayad kaysa dati.

“Sigurado akong maganda ka ngayon.”

Parang biglang nagliwanag ang buong mundo ni Mandy sa pagpuri ng lalaki.

“Tama, tama! Ang galing talaga ni Anita na pumili ng damit!”

Punong-puno ng sigla niyang ilarawan kung gaano kaganda ang kanyang kasuotan. Kasabay nito, hinawakan niya ang kamay ng lalaki at dinala sa iba't ibang bahagi ng kanyang katawan.

“Dito may ribbon! Nararamdaman mo ba? Ang ganda, 'di ba? Dito naman, may fitted na design sa baywang. Hawakan mo, sobrang flattering sa katawan ko, parang mas payat ako tingnan!”

Habang patuloy siya sa kanyang paglalahad, mas lalong naging masigla ang kanyang mga mata. Minsan, nadadampian ng kamay ni Conrad ang kanyang makinis na balat, ngunit hindi man lang siya nag-atubili—patuloy pa rin siya sa kanyang masayang kuwento.

Pinagmasdan siya ni Conrad habang nagkukuwento, at hindi niya napigilang mapangiti nang bahagya. ‘She's such a silly girl.’ Isip niya.

Nang halos matuyo na ang kanyang lalamunan sa kakasalita, huminto na ang sasakyan. Mabilis na bumaba ang driver, binuksan ang pinto, at inayos ang isang natitiklop na wheelchair. Maingat nitong inalalayan si Conrad upang makaupo.

Nanlaki ang mga mata ni Mandy nang makita ang engrandeng mansyon sa harapan nila.

“Conrad, anong nakain mo at nagawa mong bumisita sa lumang bahay? Ay, oo nga pala!”

Isang malakas at mapanuksong boses ng lalaki ang pumailanlang.

“Nakalimutan ko, kahapon ka pala ikinasal. Dinala mo ba ang misis mo para ipakilala kay Lolo Colton?”

Napakunot-noo si Mandy at sinundan ang direksyon ng boses.

Sa may pintuan ng lumang mansyon, may isang lalaking nakasuot ng itim na damit. Naka-krus ang braso nito, may nakakalokong ngiti sa labi habang nakatingin sa kanilang dalawa.

Nang masulyapan siya ni Mandy, agad din siyang tumingin pabalik sa kanya ang lalaki. Nagtagpo ang kanilang paningin. At walang babala, biglang ipinikit nito ang isang mata at kumindat sa kanya!

Biglang nangilabot si Mandy.

Naalala niya ang mukhang ito mula sa family portrait ng mga Laurier.

Siya si Connor Laurier, ang pinsan ni Conrad mula sa pamilya ng kanyang tiyuhin. Sa itsura nito, mukha naman itong matinong tao pero mukha ring manyak.

Habang papalapit si Connor, hindi ito nag-atubiling tingnan siya mula ulo hanggang paa gamit ang kanyang malagkit na tingin.

“Hindi ko akalaing ganito kaganda ang sister-in-law ko,” aniya, hindi na itinago ang pagiging manyak.