Home / All / Gin and Vodka / Chapter Five

Share

Chapter Five

last update Last Updated: 2021-07-27 09:15:16

NAPATIGIL siya sa akmang pagpasok sa loob ng kanyang work area slash office nang makita ang lalaking prenteng nakaupo sa kanyang mahabang sofa. Tahimik nitong binubuklat ang sa tingin niya'y sketchbook niya.

Nakatagilid ito mula sa direksiyon ng pinto kaya malaya niyang natititigan ang lalaki. There's no doubt that the man was attractive, from his chiseled face to his ripped built. His jaw was squared and scruff, a couple of days stubble was intentionally left out, and that made him masculine and sexy at the same time. He had a perfectly straight nose that she bet had narrow nostrils. Did he get a nose job?

His eyes were as dark as the ravens paired with dark lashes and bushy eyebrows.

Marahas niyang ipinilig ang ulo dahil parang namagneto na ang kanyang mga mata rito. She filled her lungs with air silently and readied her straight face before going inside.

Vodka walked towards him and snatched her sketchbook from him. Dinala niya ang sketchbook na siyang pinagguguhitan niya ng kanyang mga designs sa kanyang drawer at pinasok doon.

She stood next to her desk and put her arms around her chest. She was looking at him callously while he was still sitting and leaning on the sofa, his arm was on top of the seat while his legs were spread apart. He wore a grin, it should make her annoyed at him but it did not, she admitted this time the man was really sexy.

"Will you stay here the whole day? Don't you have anything to do?" she asked sarcastically. She was trying to make her voice sound more annoyed.

Tanghali na ngunit naroon pa rin ito sa opisina ni Vodka. Ito ang may-ari ng kulay asul na Lexus na bumangga sa salaming dingding ng kanyang shop. Ang sabi nito ay nawalan ng preno ang sasakyan nito. He shouldered all the damages and even called for someone to fix the shop's broken glass wall.

Because of what happened, she needed to close the shop for a while. Her staff and his people clean the mess downstairs.

Lihim na nahigit ni Vodka ang kanyang hininga nang umangat ang sulok ng mga labi nito sabay tayo mula sa kinauupuan at lumakad patungo sa kanya. She closed her palm to stop herself from taking a step backward when he kept on walking to her until he was centimeters away. He stopped in front of her and offered his hand for a handshake.

"We were not formally introduced. I am Eugene Lorenzo, Gin for you. Nice to meet you, Vodka." Napasulyap si Vodka sa kamay nitong nakaunat, iniisip niya kung tatanggapin ba iyon o hindi. Kanina, nang magpakilala ito ay hindi niya tinaggap ang pakikipagkamay ng lalaki dahil sa inis nang makita ang nangyari sa kanyang shop.

Muli siyang napatingin sa mukha ni Eugene. Pinigilan niya ang sariling mapalunok nang maapektuhan sa ngiting nakapaskil sa mga labi nito. It was broad daylight and she can see him clearly, unlike that night in the nightclub when she first met him.

Kailangan pa niyang ipaalala sa sarili ang sirkumstansiya kung bakit ito naroon sa kanyang opisina at ang ginawa nito kay Martini, upang mabura ang paghangang nagsisimulang mamukadkad sa kanyang dibdib para sa lalaking kaharap. This is not her! She was not the type that easily get attracted to a man.

With one eyebrow raised, she accepted his hand for a handshake. Then she realized that it was a wrong move when his rough hand enveloped hers. He was holding her firmly, but not enough to hurt her.

Eugene stepped closer to her until they're inches apart and gave a full smile. Showing his pearl teeth that shimmer as the light from the glass wall hit them. Vodka bit her lip to stop her mouth from gasping, he looked even younger when he smiles and sexy and handsome.

"You have very beautiful hair..." Vodka was taken aback when his finger grazed her neck before it touched the strands of her hair. She went rigid, her grip on his hand tightened when he leaned closer to the side of her neck. He sniffed as if he was smelling her, of her hair? "...and it smell good... hmm..."

He inched even closer and she can feel his breath on her neck. Vodka was pulled back to reality when she felt the hairs on her nape raised. She pulled her hand back with force from his grip and push him. She can feel the hardness of his chest when her palm touched it.

"That's not a very polite introduction, Mr. Lorenzo!" nilangkapan niya ng inis ang boses at sinamaan ito ng tingin.

Eugene raised his hands in the air and beam wickedly. "I'm not really polite, Mi Hermosa."

Vodka wanted to facepalm or slap his face to erase his annoying grin. No, not really annoying, what annoyed her was the fact that she finds him... alluring.

"Just get out of my office, will you? You are not welcome here," Vodka uttered bluntly.

Vodka rolled her eyes when Eugene clasp his chest dramatically. She can't believe that he was this type of a man. He was very masculine to act cute, seeing him acting like this should be cringe but he was unbelievably attractive.

What's wrong with you, Vodka Rodríguez! Vodka screamed to herself silently. She was about to open her mouth and try to make him go away when they heard a knocked from the open door. Vodka was greeted by a deliveryman with a wary smile on his lips.

"Great!" bulalas ni Eugene nang makita ang delivery man. Muli itong tumingin kay Vodka na magkasalubong ang kilay. "Join me for lunch..." he muttered before paying for the food he ordered earlier.

Eugene sat on the sofa when the delivery man left and the foods were on top of the center table. Vodka was still dumbfounded as she looked at him getting comfortable around her. As if her place was no stranger to him. Hindi malaman ni Vodka kung ano ang iisipin, madali ba itong makapag-adjust o sadyang makapal lang talaga ang mukha?

Eugene was about to eat when he saw her standing in front of him. "Come here. Eat lunch with me..." It was past twelve in the afternoon and he was sure she was hungry.

"I'm not hungry. And please, eat quickly and get the hell out of her after." She still had her courtesy with her even though the man doesn't deserve it after all the trouble he caused her.

Tinalikuran ni Vodka si Eugene at akmang hahakbang patungo sa kanyang work area kung saan siya nagtatahi ng mga damit. Iisa lang ang kanyang opisina—kung saan siya tumatanggap ng mga kliyenteng magpapagawa o magpapadisenyo ng mga damit—at ang kanyang work area—kung saan siya nagtatahi ng mga damit. May ibang work area ang iba niyang mananahi na katabi lang ng kanyang opisina.

Naramdaman ni Vodka ang pagpigil ni Eugene sa kanyang braso kaya napatigil siya sa paghakbang. She looked back and gave him a distant look.

"I'll leave after the walls are fixed. Now eat with me... Consider it as a payment to all the trouble that I caused you," Eugene said seriously. The smile on his face was gone, the glint in his eyes was telling her to oblige and challenging her to resist at the same time.

Walang nagawa si Vodka nang bigla siya nitong hawakan sa beywang at igiya patungo sa direksiyon ng sofa. Umupo nalang siya kaysa sa makipag-argumento sa lalaki. Hindi naman niya ito makakaladkad palabas, baka siya pa nga ang itapon nito palabas ng kanyang opisina.

Ipinagpasalamat ni Vodka na nanahimik ang binatang kaharap niya habang kumakain sila. Gutom na gutom siya dahil hindi siya nakakain kaninang umaga bago umalis patungo sa shop, pero nunkang sabihin niya iyon sa binata.

Nang matapos sila sa pagkain ay hinayaan na niya si Eugene na ligpitan ang kanilang pinagkainan. Hinarap ni Vodka ang kanyang sewing machine at nagsimulang magtahi. May tatahiin pa siyang wedding gown na personal niya mismong dinisenyo.

Pagkalipas ng ilang sandali ay ramdam ni Vodka na may mga matang nakatitig sa kanya, alam niya kung sino ang may-ari ng mga matang iyon. Isinawalang-bahala niya iyon kahit tila sinusunog ng mga tingin nito ang kanyang likuran.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Gin and Vodka   Chapter Thirty

    NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Nine

    "I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Eight

    Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Seven

    "KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Six

    Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Five

    "P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status