CHAPTER 4

CHAPTER 4

I wake up with a scent of coffee, napamulat ako at nakita si Mr. Buenaventura na nakabihis na at inaayos na ang neck tie niya. Napabalikwas agad ako at tiningnan ang oras sa aking cellphone. It’s 7 am in the morning!

“Oh my gosh,” I said at sinaplot ang kumot sa aking sarili.

Nakita kong lumingon sa akin si Sir habang ako ay busy sa pagdampot ng damit ko na nasa sahig.

“You’re awake. Magkape ka muna,” saad niya.

Nag-init ang mukha ko sa hiya. “Huwag na, male-late na ako sa work,” sabi ko.

“You’re not late, your boss is still here.”

“Ouch,” I said when I stood up. A sensation of pain came into my legs as I tried to stand up.

“Mag-absent ka muna baka ‘di mo kayang pumasok dahil hindi mo kinaya kagabi,” he said and looked at me with a smirked.

Pinandilatan ko siya ng mata, the nerve of this man?!

“Kinaya ko kaya! Talagang nagpumilit ka lang ng another round kagabi tapos another round ulit!”

“Really? I thought you gave me orders since you seem not satisfied with a few rounds,” he said and let out  a little laugh.

Mas lalong namula ang mata ko sa hiya. Wala na akong ideya kung anong oras na kami natapos kagabi, basta nakakapagod ‘yon pero nakaka-satisfy at the same time. Buong-buo pa rin sa isipan ang nangyari sa amin kagabi, at mas namumutawi ang hiya ko ngayon dahil nawala na ang tama ng alak sa akin.

“Come on get dress, huwag mo nang suotin ang damit mo kagabi, amoy alak na ‘yan.” binigay niya sa akin ang isang above the knee na up shoulder na dress at isang paper bag na may lamang undies. Nginunutan ko siya ng noo.

“At kaninong damit naman ito? Naiwan ng mga babae mo?”

“It’s from my sister, don’t worry I bought that undies– it’s unused,” he explained. Wow mukhang ready palagi siya sa ganitong set-up

“Tsk. Nag-effort ka pa talaga, pero thank you,” saad ko at agad na pumunta sa CR na nasa loob lang din ng kwarto niya. Kahit na paika-ika ay pinilit ko pa ring makapunta roon upang makaligo na.

After kong maligo ay nag-retouch lang ako madali at niligpit ang damit ko kagabi at hindi ko mahanap ang panty ko pero hinayaan ko na ‘yon at ayaw kong maging abala kay Mr. Buenaventura dahil mukhang nagmamadali ata ang mokong na ‘yon.

Tanging mga kasambahay lang niya ang naabutan namin sa labas– tulog pa ata ang pamilya niya ngunit kahit na ganun ay nagtakip pa rin ako ng mukha dahil sa hiya. Nang nasa byahe na kami papuntang kompanya ay saka ko tinanong ang bagay na kanina ko pa dapat tinanong sa kaniya.

“Nga pala where’s my panty? Hindi ko nakita ‘yon kanina?”

“I kept it,” he said in a flash. Nanlaki ang mata ko.

“What?! Ano ‘yon souvenir?! Alam mo hindi ako katulad ng mga babae mo ha! Ibalik mo sa akin ‘yon! Bagong bili ko sa Avon ‘yong panty!” seryoso lang siyang nakatitig sa daan.

“I just wanted a remembrance at kung gusto mo ibigay ko rin ang boxer ko sa ‘yo,” he said and again smirked,

“Ibabalik ko ‘tong damit at undies na pinahiram mo sa akin basta ibalik mo lang ‘yon,” sagot ko. Nakakainis pala siya?! Bwisit! Hindi ganiyan ang kilala kong boss!

“Okay, basta huwag mong labhan.”

“Manyak!”

—

Hindi ko alam kung may nakakita sa amin pagdating sa opisina ngunit nauna na akong bumaba sa kotse niya upang hindi halata na may magkasama kaming pumunta rito. I don’t know what his errands are today but I did my work, isa ako sa mga empleyado niya under HR Department, and now we’re busy with some stuff related to the human resource demand of the company.

“Te, Okay ka lang? Napilay ka ba?” biglang sumingit si Cherry sa akin nang kumuha ako ng tubig sa despenser. Napainom agad ako at medyo nasamid pa.

“Oo nadapa ako kagabi pag-uwi.” pagsisinungaling ko sa kaniya. Ni-head to toe niya ako, confused siguro dahil bakit ganito ang suot ko eh hindi ito ang usual kong damit.

“Talaga? Super lala siguro ng pagkadapa mo.” hindi na siya nagtanong pa at naniwala sa sinabi ko. Bumalik na ako sa table ko at ilang minuto pa ay sumunod na naman siya sa akin.

“Nga pala pahiram ako ng charger mo,” sabi niya. I just nodded.

“Sige andiyan sa bag.”

Sa gilid ng mata ko’y nakita ko siyang hinahalungkat ang bag na aking dala, nilingon ko siya upang tingnan kung nakuha niya ba ‘yon ngunit gulat na mukha at nanlalaking mata ang naabutan ko.

“OH to the M to the G!” hiyaw niya.

“Bakit? Parang nakakita ka naman ng multo diyan–”

Natigilan ako sa aking sasabihin dahil inangat niya ang kaniyang kamay mula sa aking bag, at mula roon ay kitang-kita ko kung paano niya pinakita ang isang boxer.

“Kaninong b-boxer ‘to?!” 

Napaatras ako dahil sa pagkagulat at agad na tumayo upang kunin ‘yon.

“B-ba’t andiyan ‘yan?!” I shouted in shocked, kinukuha ko ‘yon sa kaniya ngunit inilalayo niya pa rin sa akin.  “Ibalik mo, Cherry! Baka may makakita!”

“Yuck girl! Nakakadiri ka!”

“Hindi ko alam kung bakit may boxer diyan, please? pakihinaan mo ang boses mo,” pakiusap ko naman sa kaniya. Ibinalik niya na ‘yon at kinuha ko kaagad ang aking bag at saka umupo ulit sa aking upuan.

Pahamak ka, Mr. Buenaventura!

“Alam mo girl kung hindi ka pa ready iwan ang boyfriend mo at pinagpapantasyahan mo pa siya, I can help you para magkalapit na kayo,” singit niya at hindi pa rin umaalis sa aking tabi.

“Umalis ka na nga, iuuwi ko na ‘yan sa kaniya, naiwan niya ‘yan sa apartment ko kaya nandiyan ‘yan sa bag.” I reasoned out even though it’s purely a lie.

***

‘Yon lang ang laman ng isip ko kahit hanggang break. I don’t know how I am able to bring it back to him. O kaya ibalik ko kayang butas-butas na? Tsk, baka mapatanggal naman ako sa trabaho nito!

“Hey guys, did you know about the tea?” Someone interrupted us while we’re in a break, it was Anthon, friend ni Cherry.

“Ano ‘yon?” tanong ni Cherry.  “Tataas na ang sahod?”

Nagi-scroll siya sa cellphone niya at pinakita naman kay Cherry kung ano ‘yon– hindi ko na inabala na tiningnan pa at wala naman akong pakialam sa tsimis ng mga tao rito, basta ay hindi tungkol sa akin iyon.

Umiling naman si Anthon. Binuksan niya muna ang baon niya at sumubo bago kami sagutin.

“May alleged girly si Sir natin Immanuel,” sagot niya.

“Really, ano bang bago?” I asked, feeling teased right now. Naku! Kung alam niyo lang!

“Ang sabi raw nagtatrabaho rito,” sagot niya. Agad naman akong ginapangan ng kaba. 

“Patingin,” saad ko. Nag-aalangan naman akong hiningi ang kaniyang cellphone at binigay niya naman iyon kaagad.

Binasa ko ang nasa headline habang ngumunguya ng kinakain. At natigilan ako sa aking pagnguya nang mabasa ko ang content ng nasa headline. 

Tumama ang aking hinala. Hindi ko man nababasa nang lubusan ang buong information ay alam kong ako ‘yon, my face was intentionally blurred but I clearly see that it was me because of the clothes I wore last night. Kung hindi ako nagkakamali ay no’ng bumili kami n’on ng alak at may isang picture pa na nakitang sumakay ako sa kotse niya!

Mas lalong ginapangan ako ng kaba dahil malaki ang chance na malaman nilang ako ‘yon dahil sa damit ko at ako ang last na kasama niya kagabi!

Ano’ng gagawin ko?! What on earth are we going to do with this, Mr. Buenaventura?!