บทที่ 6

4

HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์(ดีย์)เกิน

รุ่นน้องคนนั้น (มีฉากซํ้า)

“….” ยูกิไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วในตอนนั้นเอง…

“เจค ได้เวลาถ่ายแล้ว” เสียงของไคล์ลี่ย์ที่ออกไปได้ไม่นานเอ่ยผ่านห้องแต่งตัวเข้ามา ทำให้ยูกิต้องรีบลุกจากตักของเขา

“ครับ จะออกไปเดี๋ยวนี้” เจ้าตัวตอบก่อนจะเหยียดกายลุกขึ้นเต็มความสูงพลางเช็คความเรียบร้อยของร่างกายตนเอง

ทำอะไรเสร็จก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว ยูกิจึงเดินตามออกไป เพื่อจะไปยังห้องสตูดิโอ

โฆษณาตัวใหม่ของเจคเป็นโฆษณาคู่กับดาราในวงการที่เป็นรุ่นพี่ ถ่ายเกี่ยวกับเครื่องดื่ม

“น้องเจควอนพร้อมนะครับ ได้อ่านบรีฟงานมาแล้วใช่ไหม” ช่างภาพเอ่ยถามแล้วเขาจึงพยักหน้าตอบ

“เรียบร้อยแล้วครับ”

“น้องฟรีนพร้อมนะครับ” ก่อนจะเริ่มถ่ายอีกครั้งก็ไม่ลืมที่จะถามกับนักแสดงอีกหนึ่งคน

“พร้อมค่ะ” เจ้าของชื่อ ‘ฟรีน’ ตอบ จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปยังเฟรมที่ต้องถ่าย ช่างแต่งหน้าทำผมเข้าไปเช็กความเรียบร้อยให้อีกรอบ ไม่กี่นาทีต่อมาก็เริ่มถ่าย โดยยูกิและไคล์ลี่ย์เองก็ยืนมองอยู่

“วันนี้เจคมีงานต่อไหมเจ๊” ในขณะที่กำลังถ่ายอยู่ยูกิก็ถามขึ้นมาด้วย

“มีงานยาวถึงดึกเลยล่ะ ช่วงนี้ปิดเทอมงานรัวมาก บางวันเจคแทบไม่ได้นอน”

“แทบไม่มีเวลานอนเลยเหรอ” ยูกิเอ่ยยํ้า

แทบไม่มีเวลานอนแต่กลับมีเวลาไปนอนกับผู้หญิง เธอคิดในใจ

“ใช่…ตอนนี้กระแสมันมาแรงมาก ค่าตัวก็แรงมากเหมือนกัน คิวแน่นตลอดทั้งปี”

“กำลังมาแรงเลยใช่ไหม” เธอยังถามต่อ แต่ยูกิก็พอจะรู้ว่าเพื่อนสนิทของตนเองนั้นฮอตมากแค่ไหน แฟนคลับมีทั้งในและต่างประเทศ อีกทั้งยังโดนพวกแฟนคลับกีดกันห้ามมีแฟน

“แซงทางโค้งเลยล่ะ หุ้นบริษัทก็ขึ้นรัว ๆ แบบไม่พัก” ไคล์ลี่ย์จีบปากจีบคอด้วยความภาคภูมิใจ

“แบบนั้นก็ดีแล้วค่ะ” ยูกิตอบออกมาเพียงเท่านั้นก็เตรียมตัวจะเดินออกมาจากสตูดิโอ “ยูไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะคะ เดี๋ยวลงไปรอที่เลาจน์”

“โอเค พี่จะพาเจครีบตามไป” พอไคล์ลี่ย์ตอบออกมาแบบนั้นยูกิก็เดินออกมาจากห้องสตูดิโอ โดยมีสายตาของเจควอนคอยมองตามหลังแต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมาก

ด้านยูกิก็เดินตรงออกมาเข้าห้องนํ้าเพื่อทำธุระส่วนตัวกับตนเอง พอเดินออกมาเธอก็เจอเข้ากับผู้ช่วยผู้กำกับที่เดินสวนทางกันพอดี

“เอ๊ะ! น้องยูกิใช่ไหมครับ” เสียงทักทายเอ่ยขึ้นทำให้ยูกิหยุดชะงักแล้วมอง

“ใช่ค่ะ คุณคือผู้ช่วยผู้กำกับใช่ไหมคะ ?”

“ครับ ทำงานที่เดียวกันแท้ ๆ เพิ่งจะได้เจอกันจริง ๆ สักที น้องยูพอจะมีเวลาสักหน่อยไหมครับ”

“ห้านาทีพอได้ค่ะ”

“พอดีพี่อยากติดต่อให้น้องมาถ่ายแบบชุดชั้นในแบรนด์ใหม่…”

“ขอโทษนะคะยูไม่รับถ่ายงานชุดชั้นในค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” พอได้ยินแบบนั้นยูกิก็ตัดบททันทีแล้วเธอก็เดินผ่านหน้าชายวัยสามสิบกลาง ๆ ออกมาในทันใด

เหตุผลที่ยูกิไม่รับงานถ่ายแบบชุดชั้นในเพราะเธอไม่ชอบพวกแก่หัวงูทั้งหลายที่มักเสนอเลี้ยงดู หรือทักมาคุกคามพูดจาลามกใส่เธอโดยตรง ยูกิเลยรับแค่งานที่มันซอฟต์ลงกว่านั้นไม่ถึงขั้นโป๊เห็นเรือนร่างชัดเจนเหมือนชุดชั้นใน เพรารูปร่างของเธอไม่จำเป็นต้องใส่วับ ๆ แวม ๆ ก็สามารถเห็นชัดเจนแล้ว

…

1 สัปดาห์ต่อมา

สัปดาห์ต่อมาเวลาเปิดเรียนก็ใกล้เข้ามามากแล้ว ตอนนี้สองสาวกำลังนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนบริเวณลานเกียร์เพื่อเช็ครายชื่อของรุ่นน้องปีหนึ่งว่ามาเข้ากิจกรรมกันครบไหม ในขณะที่ยูกิและขนมผิงกำลังนั่งปรึกษากันอยู่นั้นเสียงของใครบางคนก็เอ่ยแทรกเข้ามา

“เอ่อ…รุ่นพี่คะ ส่งใบรายชื่อที่นี่ใช่ไหมคะ” พอได้ยินคำถามยูกิก็เป็นคนเงยหน้าจากเอกสารขึ้นมาตอบก่อน

“ไม่จ๊ะ ใบรายชื่อสมาชิกกลุ่มใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ” เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโตราวกับลูกแมวและท่าทางเรียบร้อยของคนตรงหน้าทำให้ยูกิอดที่จะเอ็นดูในใจไม่ได้

“เอาไปส่งในห้องชมรมนะ แล้วฝากไว้กับพี่ว้ากคนไหนก็ได้ที่อยู่ในชมรม”

“สะ ส่งกับพี่ว้ากเหรอคะ” ‘กอหญ้า’ ตอบกลับมาเสียงติดขัด

“ใช่จ๊ะ ทำไมเหรอ”

“…ไม่ค่ะ ไม่มีอะไร ขอบคุณค่ะ” กอหญ้าตอบกลับมาแล้วหมุนตัวเดินห่างออกไปจากพวกเธอสองคนพอดี

“น้องน่าเอ็นดูจังเลยเนาะ” ขนมผิงชวนคุยขึ้นมา ต่างกับยูกิที่มองตามหลังกอหญ้าไปพลางนึกอะไรบางอย่าง

“จริง”

“สเปกเจคเลยอ่ะ”

“เช็กรายชื่อต่อดีกว่า” ยูกิปัดเรื่องเจควอนออกไปและเธอก็ก้มหน้าอ่านเอกสารตรงหน้าต่อ มันจริงอย่างที่ขนมผิงบอก รุ่นน้องคนเมื่อกี้สเปกเจควอนชัด ๆ ซึ่งมันก็ต่างกับยูกิสิ้นเชิง

…

ตกดึกในวันเดียวกันกิจกรรมจากช่วงเย็นที่ลากยาวมาถึงดึกก็ใกล้จบแล้ว ตอนนี้กลุ่มอื่น ๆ ทยอยกันกลับหมดเหลือเพียงกลุ่มของพวกพี่ว้ากและรุ่นน้องอีกสิบคนที่เป็นกลุ่มสมาชิกไม่ครบ พวกเธอเลยได้ปลีกตัวมาช่วย และกลุ่มนี้ก็เป็นกลุ่มของรุ่นน้องผู้หญิงที่ชื่อกอหญ้า คนที่เดินมาถามพวกเธอเมื่อตอนช่วงสายของวัน

“ยู…”

“…”

“ป้ายชื่อที่เหลือเราจะจัดการตอนนี้เลยมั้ย หรือเอาไว้ทำวันหลังดี” ขนมผิงที่นั่งอยู่กับยูกิ เคเลน ริวเซย์ ไคโร แบดซ์ เอ่ยถามขึ้นและสายตาของเธอก็จดจ่ออยู่กับป้ายชื่ออีกสิบใบที่ใกล้จะเสร็จแล้ว

“ทำวันนี้ให้มันเสร็จเลยดีกว่า พวกเราสองคนงานก็งานเยอะเหมือนกัน” ยูกิดึงสติตนเองกลับมาแล้วตอบ ทำให้ขนมผิงมองตามสายตาของเพื่อนสาวไป และสิ่งที่ขนมผิงเห็นก็คือเจควอนที่ไปนั่งอยู่กับกลุ่มพวกรุ่นน้องปีหนึ่ง ข้างกายกับคนที่ชื่อกอหญ้า ซึ่งระยะห่างก็ไม่ได้มากนัก ทำให้ได้ยินบทสนทนาได้อย่างชัดเจน

“มองอะไรอ่ะ”

“แค่มองดูว่าทางนู่นใกล้จะเสร็จแล้วรึยัง” ยูกิตอบปัด ๆ ออกไปแล้วพยายามกลํ้ากลืนความรู้สึกปวดชาที่ใจลงไป ไม่ต่างจากเฮดว้ากอย่างแบดซ์ที่เอาแต่มองไปจุดเดียวกัน

“คงจะใกล้เสร็จแล้วแหละ รีบเคลียร์เถอะจะได้กลับไปพักผ่อน” เคเลนเอ่ย

“แล้ววันนี้ใครจะนอนที่คณะเฝ้าน้อง ๆ กับพวกสตาฟเหรอ” ขนมผิงถาม

“กูเอง พวกมึงทำตรงนี้เสร็จก็แยกย้ายกันกลับเถอะ” แบดซ์ที่เงียบขรึมมานานตอบขึ้นมา

“ดีล” เคเลนตอบแล้วเขาก็เป็นคนแรกที่เหยียดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “หน้าที่ตรงนี้เสร็จแล้ว ขอตัวกลับก่อนล่ะ”

พูดจบเจ้าตัวก็เดินออกไปจากหอประชุม ทำให้ความสนใจของยูกิและแบดซ์ไปอยู่ที่สองคนนั้นที่นั่งตัวติดกันเช่นเดิม แล้วไม่นานการกระทำของเจควอนก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอมัน ‘เจ็บปวด’ ขึ้นมาอีกเท่าตัว

“ทีหลังระวังหน่อย สีพวกนี้ถ้าแห้งแล้วมันล้างออกยาก”

“อ๋อ…ค่ะ ทีหลังจะระวังค่ะ กอหญ้าขอตัวก่อนนะคะ” สิ้นเสียงพูดของกอหญ้าท่ามกลางความเงียบในหอประชุมเจ้าตัวก็ลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะกลับไปพักผ่อนที่ตึก เพราะนักศึกษากลุ่มอื่นกลับกันไปหมดแล้ว

“สองคนนั้นดูสนิทกันไวจัง” ยูกิเอ่ยขึ้นมา

“ผิงบอกแล้วว่ารุ่นน้องคนนั้นสเปกเจคเลย”

“คงใช่แหละ…” ยูกิตอบเสียงแผ่วแล้วค่อย ๆ บรรจงเขียนชื่อลงบนป้ายต่อ เธอพยายามทำใจแข็งไว้พลันขอบตาก็เริ่มร้อนผ่าว

ไม่เอาสิ จะร้องไห้ไปเพื่ออะไร

พอรุ่นน้องเดินออกไปจากหอประชุมกันหมด แบดซ์ก็เดินเข้าไปหาเจควอนที่นั่งเช็คความเรียบร้อยของป้ายแสตนเชียร์อยู่คนเดียวทันที ยูกิไม่ได้สนใจว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน สมองมันอื้ออึงไปหมดและต้อง ‘ข่มใจ’ เขียนป้ายชื่อให้มันเสร็จ

แต่ถึงจะพยายามทำเป็นไม่ได้ยินยังไง บทสนทนาของสองคนนั้นมันก็แทรกเข้ามาในการได้ยินอยู่ดี

“มึงสนใจเด็กนั่นหรอ”

“ถามทำไม”

“เปล่า…กูแค่อยากเตือน ทำอะไรระวังหน่อย แฟนคลับมึงเยอะ เดี๋ยวเป็นข่าวอีก”

“ไม่ต้องห่วง ถ้ากูจะกินกับใครกูกินแบบเงียบ ๆ แน่นอน”

ตอบแบบนี้แปลว่าเจควอนคงสนใจรุ่นน้องคนนั้นจริง ๆ…