Chapter 3.

HUMAHANGOS na lumapit si Raikko sa komosyon ng mga tauhan sa kulungan ng mga hayop. Wala siyang ideya kung ano ang nangyayari dahill kararating lang niya roon. Isa-isang tumabi ang mga tao para magbigay daan sa kanya at doon na tumambad ang tauhan niyang si Kiko na tila lumong-lumo.

“Anong nangyari dito, Kiko?” tanong niya na nakakunot ang noo.

Nagtaas ito ng tingin at kita niya ang naluluha nitong mata. “N-ninakawan po tayo, Sir Raikko. Hindi namin alam kung sino pero mukhang marami sila dahil hindi lang baboy ang nawala. At may iniwan sila…” Matapos ‘yon ay tumabi ito sa gilid at tumambad sa kanya ang alagang baboy na wasak ang tiyan at nakalabas ang mga laman-loob.

Napakuyom ang kamao niya. Ito ang unang beses na may nangyaring ganoon sa kanila. Ang magnanakaw ay hindi na bago pero ang ganoong karumal-dumal na gawain ay bago sa kanila.

Kinambatan niya si Kiko na sumunod sa kanya at naglakad na siya palayo roon. “Ano pa ang mga nawala?” tanong niya.

“Parang pinagplanuhan ang ginawang pagnanakaw dahil karamihan sa kinuha nila ay pares ng mga hayop. Kambing, baboy, at mga manok. May nawala ring kabayo pati ang ilang sako ng na-harvest na palay ay nawala rin,” pagbibigay-alam nito.

Hindi siya nagsalita. “Ano ang gusto niyong gawin ko, Sir Raikko? Gusto niyo bang ipa-blotter ko ito sa barangay o i-report sa mga pulis?” tanong nito.

Umiling siya. “Hindi. Ayusin niyo na lang ang mga iniwan nilang kalat. Saka ikaw na muna ang bahala dito sa farm, Kiko,” wika niya. Tumango naman ito at naghiwalay na sila ng daan.

PAGDATING ni Rio sa ancestral house ay agad niyang hinanap si Rose. Nasa likod niya ang kasambahay na bitbit ang signature items na binili niiya sa mall sa kabilang bayan.Umakyat siya sa ikalawang palapag ng bahay at dumiretso sa silid nito. Kumatok siya sa pintuan at mayamaya pa ay bumukas iyon at bumungad ang dalaga. Agad itong ngumiti nang makita siya.

“T-tita, kayo po pala,” anito at binuksan ng malaki ang pintuan.

“Rose, hija, ibinili kita ng mga damit. Halika at isukat mo,” wika niya at sinenyasan ang mga katulong na ilapag sa kama ang mga pinamili niya. Pagkaraan ay iniwan na sila ng mga ito.

“H-hindi ko po matatanggap ‘yan, Tita. Sobra-sobra na po ang mga ginawa niyo para sa ‘kin. H-hindi ko nga po alam kung paano ko kayo masusuklian,” alanganin itong ngumiti habang ginugusot ang harapan ng saya na suot nito.

“Please, accept this hija. You know how I long for a daughter. I don’t expect anything from you so please, just accept this?” nakikiusap na turan niya at matamis itong nginitian.

Atubili naman itong tumango. Agad niyang inilabas ang mga damit at isa-isa iyong ipinakita rito. Mayamaya pa ay pumasok ito sa banyo para isukat ang damit. Nang lumabas ito ay ang siya naming pagpasok ni Raikko ng silid.

“Mommy—” hindi nito naituloy ang sasabihin at natulala ito sa dalagang nasa harapan. Kahit si Rose ay natulala at tila nabigla sa biglang pagsulpot doon ng anak niya. Nangingiting nagpalipat-lipat ang tingin ni Rio sa mga ito. She can feel something between the two she just didn’t know what was it.

Lalong tumingkad ang kaputian ni Rosa sa suot na yellow spaghetti dress at nasilaw siguro roon ang anak niya. Kahit sino namang lalaki ay mapapatingin dito. Visible pa ang mga gasgas at sugat sa mga braso nito pero kapag naghilom ‘yon ay siguradong babalik ang kutis nito sa dati.

Tumikhim siya para kunin ang atensyon ng mga ito. “Raikko, what are you doing here? Don’t you know how to knock?” mataray na tanong niya. Pero artel ang ‘yon dahil sa loob-loob ay natatawa siya.

“The door is wide open so I didn’t bother to knock,” he answered sarcastically that made her raised her eyebrow.

“Is that so? What do you need then?” aniya.

Tumikhim ito at nag-iwas ng tingin sa dalaga. “Pupunta ako sa kabilang bayan. Gusto ko sanang itanong kung may ipapabili kayo?” anito.

“Kami? Ako o si Rose ba ang tinutukoy mo?” taas ang kilay na tanong niya.

Kumamot ito sa batok. “Both of you of course,” hindi niya maintindihan kung nahihiya bai to o nayayamot pero ang sigurado siya ay nalilibang siya sa nakikitang hitsura ng anak.

“Well, I just came from the mall. I clearly don’t need anything. Why don’t you ask Rose if she needs anything?” nakakalokong ang ngiting sabi niya at nagkunwaring abala sa mga damit na nasa kama.

“D-Do… Do you need anything?” nauutal-utal na tanong nito.

“Why don’t you bring Rose with you? Ipasyal mo siya para ma-refresh ang utak niya and who know baka bigla siyang may maalala?” suhestiyon ng ina.

Nanlaki ang mata ng dalaga samantalang ang anak naman ay hindi niya mabasa ang reaksyong nasa mukha. “I don’t think that’s a good idea, ‘my. Baka makasalubong namin ang mga naghahanap sa kany. Delikado,” anito na salubong na ang makapal na kilay.

“I know you will protect her. Go now,’ aniya at hinigit niya ang kamay ni Rose at ang braso ng anak saka itinulak ang mga ito palabas. Pero kapwa lang ito nakatingin sa kanya nang makalabas ang mga ito ng silid.

“Mom, this is urgent and I can’t be a babysitter,” protesta pa ni Raikko

“I-I’m not a baby… O-okay lang Tita. Ayokong ipilit ang sarili ko sa taong ayaw sa ‘kin,” wika ni Rose at bumalik ito sa loob ng silid.

“Look, what you did? Apologize to her, Raikko,” utos niya sa anak.

“I will, mom. But not now. I have to go,” paalam nito at humalik sa pisngi niya saka tuluyang umalis.

Nang bumalik siya sa loob ay nakita niyang nakaupo sa gilid ng kama ang dalaga at nakasimangot ito.

“Pagpasensyahan mo na ang anak ko, hija. Siguro ay may mahalaga siyang pupuntahan kaya hindi ka niya naisama. Pero mabait naman ang batang ‘yon. Nahihiya lang ‘yon sa ‘yo dahil ikaw ang unang babaeng tumuntong dito sa bahay namin maliban sa ‘kin at sa mga pinsan niya,” paliwanag niya.

“Parang ang suplado po ng anak niyo at hindi ngumingiti,” komento nito.

“He’s not. He sure looks like one but he’s not. He’s a responsible son. He takes over the family business after his dad got diagnosed with a heart disease. I’m sure you will get along well once you get to know each other,” pakli niya at tinapik ang braso nito.