Share
Chapter 35
Related chapters
Handwritten Destiny Prologue
Prologue Everything was ordinary and normal with my life until this moment. Palaging pumapasok sa isip ko kung ano’ng malaking kasalanan ang nagawa ko para mangyari sa akin ito. When all I want is to have a normal and simple life. At mangyayari na sana ang pinapangarap kong makabuo ng sariling pamilya kung hindi lang nangyari ang trahedyang iyon. “Pikit po kayo,” utos ng make-up artist na naglalagay ng kolorete sa mukha ko. As I closed my eyes, I wished silently this was all just a dream. A nightmare to be exact. At sa pagmulat ko ng mga mata ay sasalubong sa akin ang liwanag. I silently hoped that as I open my eyes, my reality would go back to how it all used to be. “Ayan, okay na. Dilat ka na.” Pero pagdilat ko ganoon pa rin. Hanggang sa matapos ay tila ako nakalutang sa hangin. Hindi ko maramdaman ang mga bagay-bagay. Ni wala sa isip ko ang mga nangyayari sa paligid. I can hear voices but I don’t really understand the words. Paano nga ba ako napunta sa sitwasyong ito? Bakit ka
Handwritten Destiny Chapter 1
RainbowWhat I had was something not perfect but I was contented. Hindi man marangya ang buhay na kinagisnan ko, masaya naman. Mahirap kung minsan pero nakakaraos din. I got so used to the warmth that I wasn’t able to brace myself for the cold and dark. That’s what became of us when my mother died. She was our warmth and light. Ngayong wala na siya, naging madilim ang lahat sa amin ni Papa.“Papa, tama na po iyan. Lasing na po kayo,” yugyog ko sa balikat niya.Mahihinang ungol lang naging sagot niya sa akin. Ilang buwan na rin ang nakalipas mula nang mamatay si Mama. Mula noon, ganitong eksena palagi ang naaabutan ko tuwing umuuwi galing sa eskwela. Si Papa, lupaypay dahil sa kalasingan.Sa maraming beses ko siyang ganoon, kalaunan ay nasanay na rin ako. Hindi ako nagreklamo sa tuwing umuuwi akong gutom at walang nadadatnang pagkain sa kusina. Minsan ay umaga na kung umuwi si Papa galing kung saan, lasing. Everything really turned upside down when my mom left us.“Papa, nagugutom po a
Handwritten Destiny Chapter 2
DilimI already had a bad feeling about this long time ago. Pero inignora ko ang lahat ng iyon at nagfocus sa sarili. I was too preoccupied with surviving alone that I neglected my duty as a daughter for all those time. Tama, siguro nga kasalanan ko rin. Kasalanan ko kung bakit nalugmok at nalulong sa sugal si Papa. Kasalanan ko na hindi ko inalam ang mga bagay-bagay na ginagawa niya ng mga panahong hindi siya umuuwi ng bahay.Gusto kong matawa. Sa samu't saring emosyong nararamdaman ko, gusto ko nalang matawa. Sabi ko na nga ba may kapalit ang lahat ng sayang naramdaman ko sa nakalipas na mga araw. Kaya nakakatakot maging masaya. Kasi hindi mo alam kung hanggang kailan ang sayang iyon, at kung ano ang kapalit."Almene, tulungan mo ako. Ipapakulong nila ako. Ang laking halaga niyon. Hindi ko kayang bayaran. Saan ako k-kukuha ng ganoon kalaking halaga?" Hagulgol niya habang nakalugmok sa sahig.Hindi ko na rin napigilan ang sariling maiyak. Oh damn, why does this have to happen now?"A
Handwritten Destiny Chapter 3
BayadA loud ring deafened my ear. Hindi ko lubusang maintindihan ang sinasabi ng mga kaibigan ko. I can see their mouth moving but I can't hear a word they're saying. Namalayan ko na lamang ang sarili kong inaalalayan nilang tatlo at mula roon ay unti-unting luminaw ang pandinig ko."Oh my god, Almene!" Dinig kong hiyaw ni Julienne.Julienne ang Avery held both of my shoulders. Tigmak ng luha ang pisngi ng dalawa."A-Ano'ng sabi niyo?" Nanginginig kong tanong. Hindi ko na lubusang mabalanse ang sarili.Nag-iwas silang dalawa ng tingin habang si Nathan naman ay igting ang bagang na nakatitig sa akin. I can clearly see pity in his eyes. Pilit akong kumawala sa pagkakahawak nilang dalawa at akmang lalabas na ng simbahan para pumunta sa pamilya ni Francis.Avery held me back kaya naman inis kong binalikwas ang kamay niya."Ano ba?!""Almene..." hirap nilang sambit."T-Tell me. A-Ano'ng nangyari kay F-Francis?"I glared at the three of them and didn't stop until someone broke the silence.
Handwritten Destiny Chapter 4
ParusaTigagal akong napatitig sa lalaking nagsabi niyon. Hindi pa maproseso ng utak ko ang narinig.His brows shot up giving me the 'that's the truth' look. Gusto kong pumalag at magsalita pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.Pambayad ng utang? Are you fucking kidding me?!I looked at my father to look for an explanation ngunit ganoon pa rin ang itsura niya, nakayuko at hindi magawang salubungin ang galit ko."Woah..." Namamangha sa galit kong bulalas.Napaatras pa ako nang hindi na halos mabalanse ang sariling tayo."What the fuck?" I cursed at the air. "Talaga ba, Pa? Magagawa mo sa kin iyon?" Puno ng hinanakit kong bulong."Almene, anak.""Ha!" Hindi ko napigilang maiyak sa galit. Nanginginig na rin ang katawan ko."Anak, m-maawa ka. I-Ipapakulong nila ako," nawawalan ng lakas na aniya. "M-Maniwala ka man sa hindi, labag din sa loob ko na gawin ito... Pero saan ako kukuha ng sampung milyon para ipambayad-""Bakit ka ba kasi nagkaroon ng ganyan kalaking utang?!" I shouted at
Handwritten Destiny Chapter 5
MarryI wish I could deny the reality of the things happening right now. Iyon ang naiisip ko habang bumibyahe kami kung saan man kami papunta.Habang papalayo ay paunti-unting kabahayan din ang nakikita ko. Sa totoo lang gusto ko nang manginig sa takot. I don't know what these men are planning. Mukha man silang hindi masama ay hindi pa rin ako mapanatag. And who are we meeting by the way? Is it some old and grumpy billionaire? Oh god. "I just want to clear something here..." panimula ko. The man named Raul turned to me. Habang ang katabi niya namang lalaki ay bahagya lang akong nilingon at binalik din ang tingin sa labas. "Yes, what is it Miss Villareal?" I breathe hard before giving Raul my full attention. "Hindi ibig sabihin na sumama ako ngayon ay payag na ako sa kung anumang gusto ng boss niyo. O kung anuman ang napag-usapan nila ng Papa ko. I came with you to personally talk to your boss. Iyon lang at wala nang iba." Matapos sabihin iyon ay ibinalik ko ang tingin sa bintana
Handwritten Destiny Chapter 6
PerfectI stared at both my feet on the tiled floor of the hospital. Nagtatalo ang loob ko kung tutuloy ba ako sa pagpasok o hindi. Wala naman akong ginagawang masama pero nahihiya akong pakiharapan ang pamilya ni Francis. I don't know what to think anymore. And how will I ever face him at times like these?I forced myself to walk towards the ICU. Kung saan alam kong nandoon si Francis. Si Jade lang ang naabutan kong nandoon. Agad siyang nag-angat ng tingin nang mapansin ang presensiya ko."Ate..."I went near her and handed a paperbag. Pagod niya akong nginitian na hindi ko man lang masuklian kahit konting pag-angat man lang ng gilid ng labi."How's he?" I asked as I look at the closed door of the room. Dinig na dinig sa labas ang tunog ng monitor."M-Medyo bumubuti na raw ang kalagayan ni kuya. Ililipat siya sa private ward mamaya."Gusto kong maiyak sa narinig. My heart is full of relief. Hindi na ako makapaghintay na tuluyan siyang magising. I miss him so much.Hindi nga nagtagal
Handwritten Destiny Chapter 7
YesMabigat ang pakiramdam ko kinaumagahan. I haven't had a proper sleep these past few days. Mainit din ang hininga ko at mukhang lalagnatin pa. I closed my eyes again when my head hurt."Oh damn."Napamulat ako nang maalala ang nangyari ng nagdaang gabi. Gusto kong isipin na may paraan pa para makawala ako sa sitwasyong kinasasadlakan ko ngayon. But hearing that devil's threats left me hopeless.I forced myself to get up and prepare for work. Naabutan ko si Papa na naghahanda ng almusal pagkalabas ko ng kwarto. He turned to me and smiled awkwardly. Hindi ko siya pinansin at dumiretso sa pinto."H-Hindi ka ba mag-aagahan muna, anak?" Habol niya.Bahagya akong natigilan sa narinig. And the way he's acting like this pissed me off even more. Maraming mga masasakit na salita akong gustong sabihin. At pakiramdam ko tuluyan lang akong matatahimik kung mailalabas ko lahat ng galit na mayroon ako dahil sa nangyayari.Tuluyan ko siyang hinarap at humakbang palapit. Napahinto lang ako nang mak
Latest chapter
