Share
Chapter 33
Kaugnay na kabanata
Handwritten Destiny Chapter 34
AccidentHis eyes looked like a blackhole.Iyon ang una kong napansin pagkakita sa kanya. His eyes emits no emotions at all it made me speechless. Iyon ang palagi kong binabalik-balikan habang nakatunganga sa loob ng hotel room na nai-book ko papunta rito. Raul went back to Manila as per my instruction. Ayaw niya pa ngang pumayag noong una pero kalaunan ay napapayag ko rin. Lideon bombarde me with calls all day asking if I was okay. Katatapos niya nga lang tumawag kaya may pagkakataon na akong mag-isip.I couldn't help but feel pity for that man now that I've seen him. Labis din akong nasaktan nang mawala si Francis, while he lost his fiancee too in that accident. Ang sabi sa article ay dead on the spot ang fiancee niya habang siya naman ay naisugod sa hospital at naka-survive.I walked through the small balcony of the room. Agad na sumalubong sa akin ang malamig na hangin na siyang nagbigay ginhawa sa nararamdaman ko. My eyes fixed on the sparkling lights of the different establishmen
Handwritten Destiny Chapter 35
GazeRemembering what happened still pains me. Nagawa ko mang magmahal ulit pero alam ko sa sariling may bahagi sa puso kong nakalaan lang kay Francis at walang makakapagbago niyon. Kung ako lang ang masusunod ay ayaw ko munang pag-usapan ang bagay na ito. But I feel the need to open up if that would somehow help another person.He froze from where he was standing while I look at his back. Hindi siya nagsalita kaya pilit kong hinanap sa isip ang mga sasabihin."My fiance died a month after the accident," I continued. "I didn't know about the details at ngayon ko lang din nalaman ang nangyari sa fiancee mo. I'm really sorry for what happened."I can feel my chest tightening so I refrain myself from saying more. Nanatili naman siya sa ganoong posisyon hanggang unti-unti siyang humarap sa akin. His eyes are now unreadable and his face bears no emotion."So what?" He asked coldly."S-Sorry?""Why are you telling me this? Sa tingin mo ba magagawa mo akong kumbinsihin sa mga salita mo? Well
Handwritten Destiny Prologue
Prologue Everything was ordinary and normal with my life until this moment. Palaging pumapasok sa isip ko kung ano’ng malaking kasalanan ang nagawa ko para mangyari sa akin ito. When all I want is to have a normal and simple life. At mangyayari na sana ang pinapangarap kong makabuo ng sariling pamilya kung hindi lang nangyari ang trahedyang iyon. “Pikit po kayo,” utos ng make-up artist na naglalagay ng kolorete sa mukha ko. As I closed my eyes, I wished silently this was all just a dream. A nightmare to be exact. At sa pagmulat ko ng mga mata ay sasalubong sa akin ang liwanag. I silently hoped that as I open my eyes, my reality would go back to how it all used to be. “Ayan, okay na. Dilat ka na.” Pero pagdilat ko ganoon pa rin. Hanggang sa matapos ay tila ako nakalutang sa hangin. Hindi ko maramdaman ang mga bagay-bagay. Ni wala sa isip ko ang mga nangyayari sa paligid. I can hear voices but I don’t really understand the words. Paano nga ba ako napunta sa sitwasyong ito? Bakit ka
Handwritten Destiny Chapter 1
RainbowWhat I had was something not perfect but I was contented. Hindi man marangya ang buhay na kinagisnan ko, masaya naman. Mahirap kung minsan pero nakakaraos din. I got so used to the warmth that I wasn’t able to brace myself for the cold and dark. That’s what became of us when my mother died. She was our warmth and light. Ngayong wala na siya, naging madilim ang lahat sa amin ni Papa.“Papa, tama na po iyan. Lasing na po kayo,” yugyog ko sa balikat niya.Mahihinang ungol lang naging sagot niya sa akin. Ilang buwan na rin ang nakalipas mula nang mamatay si Mama. Mula noon, ganitong eksena palagi ang naaabutan ko tuwing umuuwi galing sa eskwela. Si Papa, lupaypay dahil sa kalasingan.Sa maraming beses ko siyang ganoon, kalaunan ay nasanay na rin ako. Hindi ako nagreklamo sa tuwing umuuwi akong gutom at walang nadadatnang pagkain sa kusina. Minsan ay umaga na kung umuwi si Papa galing kung saan, lasing. Everything really turned upside down when my mom left us.“Papa, nagugutom po a
Handwritten Destiny Chapter 2
DilimI already had a bad feeling about this long time ago. Pero inignora ko ang lahat ng iyon at nagfocus sa sarili. I was too preoccupied with surviving alone that I neglected my duty as a daughter for all those time. Tama, siguro nga kasalanan ko rin. Kasalanan ko kung bakit nalugmok at nalulong sa sugal si Papa. Kasalanan ko na hindi ko inalam ang mga bagay-bagay na ginagawa niya ng mga panahong hindi siya umuuwi ng bahay.Gusto kong matawa. Sa samu't saring emosyong nararamdaman ko, gusto ko nalang matawa. Sabi ko na nga ba may kapalit ang lahat ng sayang naramdaman ko sa nakalipas na mga araw. Kaya nakakatakot maging masaya. Kasi hindi mo alam kung hanggang kailan ang sayang iyon, at kung ano ang kapalit."Almene, tulungan mo ako. Ipapakulong nila ako. Ang laking halaga niyon. Hindi ko kayang bayaran. Saan ako k-kukuha ng ganoon kalaking halaga?" Hagulgol niya habang nakalugmok sa sahig.Hindi ko na rin napigilan ang sariling maiyak. Oh damn, why does this have to happen now?"A
Handwritten Destiny Chapter 3
BayadA loud ring deafened my ear. Hindi ko lubusang maintindihan ang sinasabi ng mga kaibigan ko. I can see their mouth moving but I can't hear a word they're saying. Namalayan ko na lamang ang sarili kong inaalalayan nilang tatlo at mula roon ay unti-unting luminaw ang pandinig ko."Oh my god, Almene!" Dinig kong hiyaw ni Julienne.Julienne ang Avery held both of my shoulders. Tigmak ng luha ang pisngi ng dalawa."A-Ano'ng sabi niyo?" Nanginginig kong tanong. Hindi ko na lubusang mabalanse ang sarili.Nag-iwas silang dalawa ng tingin habang si Nathan naman ay igting ang bagang na nakatitig sa akin. I can clearly see pity in his eyes. Pilit akong kumawala sa pagkakahawak nilang dalawa at akmang lalabas na ng simbahan para pumunta sa pamilya ni Francis.Avery held me back kaya naman inis kong binalikwas ang kamay niya."Ano ba?!""Almene..." hirap nilang sambit."T-Tell me. A-Ano'ng nangyari kay F-Francis?"I glared at the three of them and didn't stop until someone broke the silence.
Handwritten Destiny Chapter 4
ParusaTigagal akong napatitig sa lalaking nagsabi niyon. Hindi pa maproseso ng utak ko ang narinig.His brows shot up giving me the 'that's the truth' look. Gusto kong pumalag at magsalita pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.Pambayad ng utang? Are you fucking kidding me?!I looked at my father to look for an explanation ngunit ganoon pa rin ang itsura niya, nakayuko at hindi magawang salubungin ang galit ko."Woah..." Namamangha sa galit kong bulalas.Napaatras pa ako nang hindi na halos mabalanse ang sariling tayo."What the fuck?" I cursed at the air. "Talaga ba, Pa? Magagawa mo sa kin iyon?" Puno ng hinanakit kong bulong."Almene, anak.""Ha!" Hindi ko napigilang maiyak sa galit. Nanginginig na rin ang katawan ko."Anak, m-maawa ka. I-Ipapakulong nila ako," nawawalan ng lakas na aniya. "M-Maniwala ka man sa hindi, labag din sa loob ko na gawin ito... Pero saan ako kukuha ng sampung milyon para ipambayad-""Bakit ka ba kasi nagkaroon ng ganyan kalaking utang?!" I shouted at
Handwritten Destiny Chapter 5
MarryI wish I could deny the reality of the things happening right now. Iyon ang naiisip ko habang bumibyahe kami kung saan man kami papunta.Habang papalayo ay paunti-unting kabahayan din ang nakikita ko. Sa totoo lang gusto ko nang manginig sa takot. I don't know what these men are planning. Mukha man silang hindi masama ay hindi pa rin ako mapanatag. And who are we meeting by the way? Is it some old and grumpy billionaire? Oh god. "I just want to clear something here..." panimula ko. The man named Raul turned to me. Habang ang katabi niya namang lalaki ay bahagya lang akong nilingon at binalik din ang tingin sa labas. "Yes, what is it Miss Villareal?" I breathe hard before giving Raul my full attention. "Hindi ibig sabihin na sumama ako ngayon ay payag na ako sa kung anumang gusto ng boss niyo. O kung anuman ang napag-usapan nila ng Papa ko. I came with you to personally talk to your boss. Iyon lang at wala nang iba." Matapos sabihin iyon ay ibinalik ko ang tingin sa bintana
Pinakabagong kabanata
