CHAPTER 6

“Pakasalan mo ako, Phoebe Concepcion.” Sabi nito. 

P–Pakasalan?

Mas lalo akong nanghina. Wala na akong lakas pa para makipag-titigan sa kanya ngayon. Naguguluhan ako sa kung ano ang dapat at hindi dapat kong gawin.

Dahil sa utang ni Ate Ophelia kaya narito ang lalaking ito. 

“A—Ayoko.” Sagot ko sa kanya. “H–Huwag kang magbiro ng ganyan.”

Tinaasan niya ako ng kilay. “Hindi ako nagbibiro!” Marahas niyang sabi.. 

Kung magpakasal ako sa kanya, ano na ang patutunguhan ng buhay ko? 

At bakit?

Bakit sunud-sunod na kamalasan ang dumating sa buhay ko ngayon? 

“Pakasalan mo ako.”

“Ayoko!”

“Ngunit wala kang ibang pagpipilian. Isipin mo ang kapatid mo. Papayag ka bang iwan siya rito habang ikaw ay nabubulok sa kulungan?” tanong niya. 

Ayaw ko no’n. Ayaw kong magkahiwalay kami ni Quila. Ayaw kong makulong pero mas lalong ayaw kong magpakasal sa kanya.

Hindi ko siya kilala.

Hindi ko siya gusto. 

Naikuyom ko ang aking mga kamay. Alam ko ang gusto niyang iparating pero ayaw kong sumuko. May mga pangarap pa akong gustong abutin para maipakita kay daddy at sa pamilya niya na mali ang ginawa niyang pagpili kina Glyzza. 

Alam kong nauubos din ang pera pero hahanap ako ng paraan para mabayaran siya. Hindi ko basta-bastang isusuko ang dignidad ko. Paano kung gawa-gawa niya lang pala ang lahat ng ito?

Alam kong gwapo siya, pero hindi natin alam at baka manloloko pala siya.

“Bigyan mo lang ako ng panahon,” sabi ko sa kanya. “Babayaran din naman kita. Maghahanap ako ng trabaho.”

“Do you really think you can pay it within a year? No, Phoebe. That’s why I’m giving you an easy option.” Sabi niya. “And… I couldn’t wait.”

Masakit bigla ang lalamunan ko na para bang may bikig dito. 

“Bakit ako pa?” Mahina kong sabi. 

Ang mga luha ay naglandasan na. Pilit ko itong pinigilan pero hindi ko magawa. 

“Bakit hindi ikaw?” balik-tanong naman nito.

“Ang ibig kong sabihin, maraming babae ang magkakagusto o nagkakagusto na sa’yo. Bakit hindi ka na lang pumili sa kanila? Bakit kailangang ako pa ang pakasalan mo?”

Sigurado akong marami ang nagkakandarapa sa lalaking tulad niya. Mayaman at gwapo, ‘Yan ang klase ng lalaking hinahanap-hanap ng mga babae ngayon. Sa porma at ayos pa lang niya, malalaman na talaga na habulin na siya. 

Namamagitan ang malalim na katahimikan sa aming dalawa. 

“Dahil ikaw ang sa tingin koy perpekto para sa papel na ‘yun. Unang kita ko pa lang sa’yo, alam kong hinding-hindi mo ako gugustuhin. Kailangan ko ng isang babaeng hindi ako gugustuhin.”

“A–Ano?”

Laglag ang panga kong nakatingin sa kanya. 

Ang dali lang para sa kanya na banggitin ang mga katagang ‘yun. Hindi ko siya masisisi. Mayaman siya, kaya mukhang nasanay siyang kunin ang kahit na anong gusto niya ng walang kahirap-hirap.

Pait siyang napangiti habang ang mga mata niya’y nakatitig lamang sa akin. 

“Kung pipili ako sa mga babaeng nagkakagusto sa akin… uubusin lang nila ang pera ko. Habang ikaw… utang ang babayaran mo kapalit ng iyong pagpapakasal. Alam ko rin na hindi mo ako magugustuhan.” 

Sabi nito. Gaano siya kasigurado?

Hindi ako makapagsalita.

Hindi ko alam kung papaniwalaan ko ba siya sa mga sinasabi niya o hindi.

Pakiramdam ko ay may iba pa siyang pakay pero hindi ko masabi kung ano ‘yun. Utang nga lang ba o meron pang iba? 

Umaasa ako na maintindihan niya ang sitwasyon ko ngayon pero sa ginagawa niya ay parang mas lalo niya pa akong idinidiin sa kahirapang naranasan ko ngayon.

Walang puso ang lalaking ito. 

Hindi siya marunong umintindi. 

Pwede naman siyang maghanap diyan ng ibang babae.

Kung tatanggihan ko ang alok ni Darius, panigurado na sa kulungan ang bagsak ko. Paano na si Quila? Sino ang mag-aalaga sa kanya? Kung tatanggapin ko naman… ano ang magiging buhay ko?

Magiging masaya ba ako?

Huminga ako ng malalim. Gustong-gusto kong umiyak pero kahit na siguro gagawin ko ‘yun ay hindi niya pa rin kayang maawa sa akin.

Habang tinitignan ko siya, pakiramdam ko ay siya ang klase ng tao na hindi umaatras hangga't hindi nakukuha ang gusto niya.

Kung itali niya ako sa kanya ng isang taon, hindi ko alam kung ‘yun ba ang simula ng kaginhawaan o kalbaryo ng buhay ko.

Pero bahala na. 

Bahala na lang talaga. 

Para sa kapakanan ko to at ng bunsong kapatid kong si Quila. 

“Think faster, Phoebe.” Sabi nito. “Ten… nine… eight… seven… six… five… four…”

“Bakit ka ba nagbibilang? Bumalik ka na lang mamaya para alamin kung ano ang desisyon ko.” Naiinis kong sabi. 

“Three… two–”

“Oo na. Sige na. Magpapakasal na ako sa’yo!” Naiinis kong sabi sa kanya. 

Isang nanunuyang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.

“Good girl. Papayag ka naman pala, e.”

“Paanong hindi? Minamadali mo ako!” 

Sa halip na magalit ay ngumiti lang siya. 

Ate… Mommy… gabayan niyo po ako sa desisyon kong ito. 

Wala po akong ibang pagpipilian. Ayaw ko rin na bumalik kay daddy at magmakaawa na tanggapin kaming dalawa ni Quila. Hinding-hindi ko gagawin ‘yun. 

Kung babalik man ako, ang gusto ko ay may napatunayan na ako. 

Mas mabuti na sigurong magkaroon ako ng asawa. Sa loob lang naman ng isang taon. Anak at kasal… ‘yun lang naman ang kailangan niya. Tsaka… para kahit papaano ay walang matitirang obligasyon sa pangalan ni ate Ophelia.

Isang araw pagkatapos ng aming napag-usapan ay agad siyang kumuha ng abogado at may dinala itong mga dokumentong naglalaman ng kontrata at nilagay ‘yun sa aking harapan.

Ang akala ko ay sa simbahan kami ikakasal at maraming tao ang dadalo pero hindi pala. 

Hindi engrande ang nangyaring kasal. Para lamang itong isang normal na araw. Binilhan niya lang ako ng isang maputing damit at sandal para suotin pero wala akong make-up sa mukha. May bouquet ng bulaklak siyang binibigay sa akin na siyang tanging kakampi ko sa mga oras na ‘yun. 

Mahigpit ang hawak ko roon.

Bigla kong nasilayan si Quila. Mahimbing itong natutulog habang binabantayan ng isang lalaki na sa tingin ko’y tauhan ni Darius. Wala man lang siyang kaalam-alam sa hirap na dinanas ko ngayon.

Mapait akong ngumiti. 

Ito naman ang gusto ko ‘di ba? 

Ito ang kailangan kong gawin. 

Maya-maya lang ay kinuhanan na kami ng litrato. 

“Congratulations,” naririnig kong bati ng mga narito sa loob. 

Nasa tabi ko si Darius. Aaminin kong ang gwapo niya sa kanyang suot pero wala man lang ka-emo-emosyon ang kanyang mukha. Nanatili itong malamig at parang walang pakialam sa mga taong nasa paligid.

Nagsimula sa isang kontrata ang lahat. 

Tangina. Dapat ko bang ikakatuwa ‘yun?

“Let's go home.” Seryosong saad nito. Nanlaki naman ang aking mga mata.

“H–Huh? Pero–”

“No buts. You and your little sister are going home with me. You're my wife now.” Biglang sabi nito. 

Bigla akong kinabahan. 

Uuwi kami sa bahay niya?

Tama. Uuwi ako sa bahay niya dahil mag-asawa na kami. 

“Paano ang mga damit namin sa dating bahay?” Tanong ko. 

“Tss. I’ll let someone handle that.” Sabi niya. 

Akmang magsasalita sana ako pero bago ko pa magawa ‘yun ay hinawakan na niya ang mukha ko. 

“Shut your mouth. I don't entertain any clarifications.” Sabi niya. 

Napaawang ang labi ko. 

Nararamdaman ko na lang ang bilis ng tibok ng aking puso. 

Diyos ko! Bakit ganito ang nararamdaman ko?

Iba ang hatid sa akin ng mga haplos niya. 

Para bang pinaparating nito na nasa ilalim ako ng kapangyarihan niya at wala na akong kawala pa. 

Isa na akong ganap na pag-aari ni Darius Villarosa!