Chapter 22: Just Tell Me

"ANO? Sumagot ka, Amara!" nangangalaiting sigaw ni Daddy.

Kitang kita na ang mga ugat nito sa sentido dahil sa sobrang galit. Gusto kong kagatin ang mga daliri ko. But I know that will make things worse. Ayaw na ayaw ni Daddy sa gano'ng mannerism ko no'ng bata ako.

Everytime I got nervous and scared before, I tried hard not to fidgeted and bite my fingers in front of him.

"I-I've been to Jazzy's house... Doon po ako natulog kagabi."

Kahit nanginginig ang boses ko, tinatagan ko ang sarili huwag pumiyok. I tried not to cry in front of him. Kahit gustong gusto ko na ang umiyak.

I know it's bad to lie. Lalo na sa sarili kong ama. Pero I need to do this for Sebastian's sake. Hindi pweding malaman ni Dad. Hindi pwedi.

"What did you there? Bakit ganyan ang itsura mo? You also reek of alcohol!"

His eyes wondered from my head to toe. Disappointment was evident to his angry face.

"Uminom ka ba, hija?" Mamita butted in.

May pag aalala naman ang kulubot nitong mukha na kabaliktaran sa narar