Kabanata 3

KABANATA 3

Shuen's POV

"Dionne!" Mabilis akong lumingon patungo sa babaeng tumawag at kumaway sa maliit na bata.

Habang papalapit ang bata, sinuri ko ang hitsura ng babae na malinaw na nagpapakita ng kanyang katayuan sa lipunan. Siya ay tila may pinong asal, nakadamit ng pormal at may bitbit na natatanging bag at sapatos. Isang makapal na brown na coat ang bumabalot sa kanyang kasuotan, habang nakapatong sa kanyang ulo ang isang pares ng salaming pang-araw.

Ang kanyang kasuotan ay nagpapahiwatig ng kagandahan, na parang isang modelo. Ang kanyang mga labi ay perpektong pinahusay ng isang pahid ng pulang lipstick. Walang duda na siya ay sopistikada at taglay ang kagandahang nakakabighani.

"Mommy!" sambit ng bata at tuluyan nang lumapit sa babae. Ito pala ang kanyang ina, kaya naman pala napaka-cute ng bata dahil namana niya ito.

"Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag kang aalis sa tabi ko? Bakit ka umalis?!" galit na tanong ng babae sa kanyang anak.

Kumibit-balikat lang ang bata. "Ayaw mo akong bilhan ng ice cream, kaya iiwanan kita! Alam mo namang gustung-gusto ko kumain ng ice cream! Isusumbong kita kay Daddy!" sabi niya bago lumapit sa akin at hinawakan ang aking kamay. "Will you buy me ice cream, please?" she pleaded with puppy eyes.

Natawa ako sa ka-cute-an ng bata, ngunit mabilis na lumapit ang ina at hinila siya palayo sa akin.

"Tigil-tigilan mo ang pagiging spoiled, Dionne! Huwag mo akong subukan," banta niya sa kanyang anak. "Gusto mong sabihin ito sa Daddy mo?! Sige, sabihin mo! Pero huwag mo akong takutin ng ganyan! Ako pa rin ang Mommy mo!"

"Ayoko sa'yo, Mommy! Ayoko sa'yo!" sigaw ni Dionne. Nagulat ako nang tumakbo siya patungo sa akin at yumakap, naghahanap ng simpatya.

"Dionne!" Bago pa man mahatak ng babae ang kanyang umiiyak na anak ay agad ko siyang pinigilan. Medyo nainis ako sa paraan ng kanyang pagdisiplina sa anak. Oo nga't mali ang ginawa nito, ngunit hindi niya kailangang sigawan lalo na't may ibang tao. Maaari niya itong kausapin ng maayos, hindi 'yong sisigawan niya.

"Kung ayaw mo siyang bilhan ng ice cream, ako na lang ang bibili para sa kanya," mahinahon kong sabi.

Bigla siyang tumingin sa akin nang may pagtutol, mabilis na itinaas ang kanyang kilay. Sa isang marahas na hila, inalis niya si Dionne mula sa akin, at binigyan ako ng masamang tingin. Lalo pang lumakas ang iyak ng bata, ngunit hindi niya ito pinansin.

"Who the heck are you, Miss?" Nagulat ako sa kanyang pagiging bastos. "Bakit ka nakikialam sa amin ng anak ko? Magkakilala ba tayo? Asikasuhin mo na lang ang sarili mong buhay!" mataray niyang sabi, habang mariing hinila ang umiiyak niyang anak palayo.

Naiwan akong hindi makapagsalita sa kanyang mga salita at kilos. Hindi talaga kapani-paniwala! Paano niya magagawang tratuhin ng ganito ang isang bata? Ngunit wala akong karapatang makialam sa kanya. Gayunpaman, hindi ko mapigilang makaramdam ng awa para kay Dionne.

Napailing na lang ako bago nagtungo sa nakaparadang sasakyan namin. Agad akong sumakay at nagpahatid sa restaurant na pag-aari ng aking kaibigang si Atasha Celestine, isang kilalang Head Chef.

"Mang Roel, pakihintay na lang po ako dito," utos ko sa driver. Pumasok ako sa loob at agad akong sinalubong ng mga ngiti ng mga empleyado. Pamilyar na sila sa akin dahil hindi ito ang unang o ikalawang pagkakataon na dumalaw ako rito upang makipagkita sa aking kaibigan.

"Magandang araw, Ma'am Shuen. Hinahanap niyo po ba si Chef?" tanong sa akin ni Zylee.

"Oo, nasaan ba siya?"

"Nasa kanyang opisina po."

"Sige, salamat." Ngumiti ako sa kanya bago ako nagtuloy-tuloy papunta sa opisina ni Atasha.

Upon opening the door, I was immediately confronted with the unexpected sight of Atasha perched atop an unfamiliar man. He was seated in a swivel chair, and Atasha was engaged in a provocative dance, her moans and groans punctuating the air. The unlocked door was a testament to her usual disregard for discretion.

"Atasha," I called out, halting her gyrations. "Next time, you might want to lock the door."

"Shuen! How did you get in here?!" Her eyes were wide with shock.

"Did I interrupt something?" I asked, feigning nonchalance as if the scene before me was perfectly ordinary.

"Really, Shuen? You couldn't wait until we were done?" she retorted, exasperation clear in her voice. She hastily retrieved her skirt from the floor and slipped it on, then turned to the man. "Meet me at my condo later tonight," she instructed, signaling that it was time for him to depart. He quickly adjusted his pants and left.

"Is he your latest fling?" I asked without missing a beat.

She settled into her chair, busying herself with the buttons on her blouse. "No, he's a new hire," she responded, her smile saccharine. "He's handsome and hot. So, I took advantage of that," she declared, her candor leaving me momentarily speechless.

Atasha Celestine never ceases to amaze me with her escapades. When she takes an interest in a man, she doesn't hesitate to pursue a physical relationship. I've stopped trying to understand her; ever since her breakup with Elias de Marcel, Yoghurt's cousin, she hasn't settled down with anyone.

I've learned to just let her be, as long as she's content. I've seen the depth of her pain when Elias married another woman. She had loved him with her whole being, surrendering herself completely. Yet, he still chose to wound her deeply.

"So, what brings you here? You certainly picked a time when I'm enjoying myself," she said, glancing at the papers in front of her.

I knew Atasha prioritized her pleasure over work, but still, I couldn't help but feel frustrated. "Alam mo naman na kapag may problema ako, ikaw ang tinatakbuhan ko, di ba?"

Tumingin siya sa akin, kunot ang noo. "May problema ba? Nag-away ba kayo ni Diovanni? May iba ba siya?" Tumaas ang boses niya na parang handa siyang manakit ng iba. "I knew it! The de Marcel cousins are all the same! Mga babaero!"

Sabi ko na nga ba, hindi pa rin talaga siya nakaka-move on kay Elias. E, di hamak na halos labing-apat na taon silang magkasama. Kaya naman naiintindihan ko kung saan nanggagaling si Atasha.

"Ano? Niloko ka ba niya? Tell me, Shuen, so I can teach him a lesson," aniya.

"Hindi, hindi 'yun! Hindi tungkol sa kanya," sagot ko.

Lumambot ang kanyang galit nang nilinaw ko. "Eh ano? Ano ba ang bumabagabag sa'yo?"

Sinimulan kong ibahagi lahat ng detalye, mula sa hindi inaasahang pagbisita ni Mama para sa almusal hanggang sa pagtanggap ng resulta ng eksaminasyon mula kay Dr. Singson. Si Atasha lang ang pinagsabihan ko tungkol sa balak kong kumonsulta kay Dr. Singson, at siya rin ang nagmungkahi sa akin sa doktor na ito.

Hinayaan niya lang akong magkwento at hindi siya sumasabat. Pero nang matapos ako, doon lang siya nagbigay ng kanyang saloobin tungkol sa mga sinabi ko.

"Alam mo, Shuen? Sobrang na-stress ako sa narinig ko.

Oh my God! I don't even know what to say," sabi niya habang minamasahe ang kanyang sentido.

Napabuntong-hininga ako. "Talagang hindi ko alam ang gagawin, Atasha," sabi ko, puno ng pag-aalala habang nakatingin sa kanya.

"Sandali, kukuha lang ako ng tubig." Tumayo siya mula sa kanyang upuan at naglakad patungo sa water dispenser para uminom ng tubig. Pagkatapos, humarap siya sa akin, sandaling sumandal. "Ano ang balak mong gawin, Shuen?"

Umiiling ako. "Kailangan kong sumailalim sa operasyon," malungkot kong sagot, na nagbigay sa kanya ng masungit na tingin. "Iyon lang ang tanging opsyon, ayon kay Dr. Singson. Ngunit nabanggit din niya na mataas ang panganib ng pamamaraang ito. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ito kay Yoghurt, at sigurado akong itatakwil ako ng mga de Marcel kapag nalaman ni Mama ang tungkol sa aking kalagayan. Bukod pa rito, hindi ako makakapagbigay sa kanila ng apo," puno ng dalamhati kong sabi.

Muling minasahe niya ang kanyang sentido, tila ba kasing balisa rin siya tulad ko. "Hindi lang pagtakwil ang dapat nating ikabahala. Maaari rin nilang pilitin si Diovanni na makipag-divorce sa iyo, at alam kong ayaw mong mangyari iyon. Naiintindihan nating pareho kung gaano kahalaga para sa mga de Marcel na magkaroon ng tagapagmana. Kaya, kailangan nating makahanap ng paraan para itago ang impormasyong ito sa kanila," sabi niya, bumalik sa pag-upo sa harap ko, seryoso ang kanyang ekspresyon.

"Sandali lang, Atasha. Parang hindi ko gusto ang iniisip mo ngayon," sabi ko. Kabisado ko na ang takbo ng utak at ikot ng bituka ng babaeng ito.

"What if you pretend to be pregnant?" suhestiyon niya.

***