04: Chance Encounter

ILANG LINGGO ang lumipas simula nang maghiwalay si Ruby at Cedric. Tuwing may pagkakataon ay kinukulit siya nito na makipagbalikan sa kanya. Sabi nito ay pinagsisisihan niya ang mga ginawa niya, na nadala lang siya ng galit at hindi na niya uulitin. He kept apologizing for what had happened even though she already told him that she had forgiven him a long time ago. She forgave him, hoping to get back on her feet but it didn’t happen.

Akala niya ay babalik sa dati ang buhay niya pagkatapos ng mga nangyari but she didn’t know na may long term effect iyon lalo na’t lagi siyang napapapitlag tuwing lalapitan siya ni Cedric. She also became uneasy whenever a man approached her; she gets anxious when they look at her, but she can handle it so far. Kailangan lang niya sigurong pahupain pa ang panahon at babalik din siya sa normal.

“Ate, mag-quit na lang kaya ako ng school? Stop looking for another job.” ani Alex, dahilan para mapahinto siya sa pagsandok ng kanin. Nilingon niya ang kapatid na nakaupo na sa harap ng mesa bago bumuntong hininga.

“Quit and then what? Isang taon na lang graduate ka na ng highschool, ‘wag mo akong intindihin and just focus on studying.” sabi niya nang isara ang kaldero at ihain ang kanin sa mesa.

“Hindi ako nakapagtapos ng college, Alex. So, please makinig ka kay ate. Kahit anong mangyari, promise me na tatapusin mo ang pag-aaral mo, na tutuparin mo ang pangarap mong maging engineer. Don’t be like me, hmm?” kumbinsi niya sa kapatid at tipid naman itong ngumiti habang tumatango. Gusto niyang tulungan ang ate niya na kumita ng pera and at the same time, ayaw niya itong ma-disappoint, kaya naman kahit nagi-guilty ay pinili niyang ipagpatuloy ang pag-aaral.

Balak na sanang maupo ni Ruby at kumain ng hapunan nang mapapitlag siya dahil sa marahas na pagbukas ng pinto. Bumilis ang tibok ng puso niya sa kaba ngunit nawala iyon nang makitang gegewang-gewang na pumasok ng bahay ang ama. Napahawak na lamang siya sa noo at lumapit dito para alalayan. Simula nang makalaya ito sa kulungan ay napapadalas na ang pag-uwi nito ng lasing, hindi na niya alam ang gagawin sa kanya.

“Dadㅡ”

“Pabayaan mo ko!” hinawi nang malakas ni Elias ang kamay ni Ruby kaya naman natamaan ang mukha nito at napaatras. For some reason, nakaramdam siya ng hilo at nawalan ng balanse.

“Ate!” nag-aalalang tawag ni Alex nang lumapit ito para hawakan siya sa braso at mapigilan ang pagtumba nito.

“Dad! Pull yourself together!” Ubos pasensyang sigaw ni Alex sa ama, hindi na nito matiis ang ugaling ipinapakita sa kanila. Simula kasi nang umuwi si Ruby na may bandage sa noo at pasa sa mukha noong araw na binugbog siya ni Cedric ay nagpa-panic na siya tuwing masasaktan ang kapatid. He is unable to assist her financially, so he wanted to at least protect her because that is all he can do.

“Bakit ganyan ka makatingin?” tanong ni Elias sa bunsong anak nang itulak niya ang balikat nito. “How dare you raise your voiceㅡ”

“Enough!” Pinigilan ni Ruby ang kamay ng ama sa pagtulak sa balikat ni Alex. Sa sobrang pagtitimpi niya ay wala sa sariling napaghigpit ang hawak niya rito, dahilan para mapadaing ang ama at agad siyang bumitaw.

Napabuntong hininga na lang din siya nang matumba ito sa upuan at makatulog doon. Tiningnan niya si Alex at inaya nang kumain dahil meron pa itong exam bukas, bukod doon ay kailangan pa niyang i-send ang resume sa kumpanyang ni-recommend sa kanya ni Shan. Natanggal kasi siya sa call center job at next week ay last day na rin niya sa convenience store, ang matitira na lang niyang trabaho ay iyong sa restaurant. Hindi na sasapat ang kikitain niya dahil on-call lang siya roon.

“GOOD MORNING.” bati niya nang pumasok siya quarters at makita na naroon na si Kyla at ang iba pang waitress na hindi niya gaanong ka-close.

“Oh, good morning. Hindi ko alam na may pasok ka ngayon.” ani Kyla nang lingunin niya si Ruby habang nag-aayos siya ng buhok.

“Wala dapat pero kinontak ako ni manager kagabi, kailangan ko raw pumasok dahil kulang ‘yong server sa party.” sagot niya nang ipasok niya ang bag sa locker at mag-ayos na rin ng buhok.

“Oo nga pala, ngayon nga pala ‘yong 300 pax na reception ng kasal. Mabuti na lang at sa dining ako mag-serve ngayon, balita ko mga elite ang bisita at dito nagkakilala ‘yong newleyweds kaya rito nila napili mag-reception.” hindi napigilan ni Ruby ang mapapitlag nang marinig ang salitang elite sa bibig ng katrabaho. Simula nang mangyari ang insidente sa hotel, pakiramdam niya ay may masamang mangyayari tuwing mai-involve siya sa mga elite. As much as possible, gusto niya silang iwasan.

“Ruby, paki-double check naman kung kumpleto ‘yong mga set-up kada table.” Pakiusap ni Andrea, ang organizer ng party, pagkapasok na pagkapasok niya ng function hall. Agad itong sumunod sa utos sa kanya at tiningnan ang mesa kung lahat ba iyon ay kumpleto sa tableware.

Hindi nagtagal ay isa-isa nang dumadating ang mga bisita. Unang tingin pa lang ay masasabi nang mula sila sa mayayamang pamilya dahil sa mga suot nilang designer clothes at mamahaling jewelries. Habang unti-unting napupuno ang function hall ay siya ring pagbilis ng tibok ng puso niya, hindi niya maipaliwanag kung bakit siya nagkakagano’n gayong sanay naman na siyang mag-serve.

“Uy!” Mabilis siyang napalingon sa katrabahong si Ian nang idikit nito ang balikat niya sa kanya para kunin ang atensyon niya. Pareho silang naka-stand by dahil bawat mesa ay may naka-assign na server.

“B-bakit?” utal niyang tanong.

“Bakit tense na tense ka? Natatae ka ‘no?”

“Sira ka! Nagbanyo ako bago pumasok.” sagot niya at natawa naman si Ian. Mukhang uptight na babae si Ruby at sosyal pero may itinatago itong kulit kaya hindi niya inaasahan na magiging close siya rito. May lihim din itong pagtingin sa kanya, matagal na ngunit wala siyang lakas ng loob na mag-confess.

“Kinakabahan ka ba dahil maraming gwapo?”

“What? No, natatakot ako dahil baka magkamali ako. You see, may hindi ako magandang experience sa mga elite recently.” paliwanag niya at balak pa sanang magsalita pero napahinto nang may lumapit na guest. Medyo nagulat pa siya dahil bigla iyong sumulpot.

“Hi, can I request a high chair for my kid?” tanong nito kay Ian since sa kanya ito nakaharap.

“Yes, sir.”

Pagkaalis ni Ian ay sunod-sunod na kumurap si Ruby. Late na nang ma-realize niyang pamilyar sa kanya ang lalaking guest na kaaalis lang din. She feels like she have seen him before, but she can’t recall where or when. Napahawak na lamang siya sa patilya niya nang maramdaman na nagpapawis iyon kahit na malamig naman sa function hall.

“Pull yourself together, Ruby.” bulong niya sa sarili nang marahan niyang tampalin ang magkabilang pisngi.

Maya-maya lang ay nag-umpisa na ang program kung saan may entourage ang mga may special roles sa wedding. Lahat ng guest ay naka-focus sa pinto, maging ang mga server na naka-stand by ay hindi maiwasang manood. Abalang nakatingin si Ruby sa entrance at nag-aabang ngunit para siyang sinabuyan ng nagyeyelong tubig pagkatapos makita ang pamilyar na mukha na kahit kailan ay hindi niya makakalimutan. She got chills as she watched Cassis and the maid of honor next to him walk down the red carpet.

Sunod-sunod na kumislap ang flash ng mga camera na akala mo’y mga artista ang bisita, and at that exact moment, na-realize ni Ruby kung anong klase ng sitwasyon meron siya ngayon.

“Damn it! Tell me this is a joke.” bulong niya sa sarili nang sa wakas ay magawa niyang iiwas ang tingin kay Cassis. Now it makes sense, alam na niya ang dahilan ng kaba niya mula pa kanina.

“Anong sabi mo?” tanong ni Ian nang saglit niyang ilapit ang ulo niya papunta kay Ruby dahil malapit sila sa isa sa mga speaker.

“Sinong uupo sa table na pag-serve-an ko?” tanong niya dahil parehong bakanti ang mesa kung saan sila naka-stand by, that just means na either ‘yong groomsmen or bridesmaid ang naka-assign sa kanilang dalawa.

“Huh? ‘Yong best man tsaka groomsmen.”

“Fuck.” madiing sambit niya na ikinagulat ng katrabaho.

“F-fuck? Ano ka ba, Ruby. Nasa trabaho tayo, sa ibang araw na lang.” pabirong sambit ni Ian habang yakap niya ang sarili, dahil doon ay nawala bigla ang nararamdamang tensyon ni Ruby at napailing sa kalokohan nito.

Right, there’s no need to panic. She’s certain they wouldn’t recognize her because she doesn’t resemble the stripper from the bachelor’s party. Iba ang suot niya, ang ayos ng buhok niya at bukod doon ay may suot siyang maskara noong gabing iyon. Imposible na makilala nila siya, iyon ang pilit niyang pinasok sa isip niya at ginawa ang best niya para magawa nang maayos ang trabaho.

“Guys, serve na ‘yong drinks.” Pagkakuha nila ng cue mula sa organizer ay isa-isa na nilang kinuha ang mga pitcher at nagpunta sa designated table nila. Malalim siyang bumuntong hininga bago lumapit sa table kung saan present doon ang walong lalake sa bachelor’s party kasama ang lalaking nanghingi ng highchair kanina.

“Good afternoon, sir.” nakangiting bati niya bago kuhain ang baso nila at salinan iyon ng juice isa-isa, medyo nanginginig pa ang kamay niya ngunit mabuti na lang ay hindi siya pinansin ng mga guest dahil abala silang nag-uusap.

“Ah, miss!” balak na sana niyang umalis ngunit napapitlag siya nang may tumawag sa kanya. Kinakabahan siyang lumingon kay Gren at lumapit dito.

“Yes, sir?”

“Can I ask for a glass of ice?” tanong nito at tumango naman siya bago ngumiti. I-e-excuse na dapat niya ang sarili pero tinawag siya ni Cassis. She swallowed hard before looking at him, she couldn’t help but be impressed by how cool he looked with his hair done. She’s talking about his man bun.

“Y-yes, sir?” Kinagat niya ang labi niya dahil hindi niya naiwasan ang mautal.

“Have we met before?” tanong sa kanya nito, dahilan para muntik na niyang mabitawan ang hawak na pitcher. Nanlamig ang mga kamay niya at pilit na ngumiti habang nakatingin sa mga groomsmen na halatang nabigla dahil sa pag-initiate ng conversation ng kaibigan.

“I don’t think so, sir.”

“What’s wrong, Cass? Do you know her?” tanong ni Gren bago tumingin kay Ruby. Hinawakan pa niya ang baba niya at tila kinilatis ang dalaga kung kilala niya ba ito. He thought she was stunning kaya naman natuyo ang lalamunan ni Ruby noong mga oras na iyon. Wala siyang nagawa kung hindi ang manatiling nakatayo, nagdadasal na sana ay hindi siya nito nakilala.

“No, I must have mistaken her for someone else.” ani Cassis bago siya nito saglit na tanguan, “You may go.”

Dali-dali siyang umalis sa mesa at malalim na bumuntong hininga pagkalapag niya ng pitcher sa waiter’s station. Nanginginig niyang pinunansan ang pawis niya sa noo gamit ang likod ng palad at pumunta ng kitchen para kumuha ng glass of ice.

She have no room for mistakes; she lost her call center job because she couldn’t focus, hindi niya afford na pati itong trabaho na ito ay mawala niya dahil lang sa distracted siya. Mariin siyang pumikit habang bitbit ang baso na puno ng yelo at bumuga ng hangin bago lumapit ulit sa mesa para ibigay iyon kay Gren.

Simula noon ay nagawa niya ang trabaho ng hindi nagkakamali, na-serve niya ang mga pagkain sa mesa nila nang maayos at nasunod niya ang bawat requests nila sa sa kanya. Everything was fine until her stomach cramped and she felt worse, she almost faint.

HINDI na mabilang ni Cassis kung ilan beses siyang tumingin sa suot niyang wrist watch. He still has business to attend to, but he can’t leave his younger sister’s reception because she will sulk.

“Saan ka pupunta?” tanong ni Gren nang makitang tumayo ang kaibigan na kanina pa hindi mapakali.

“Restroom.” tipid nitong sagot bago tuluyang umalis at lumabas. Nasa hallway na siya papuntang restroom nang mapansin niya ang server na naka-assign sa mesa nilang magkakaibigan. He thought she was familiar but he decided to brush it off, balak na sana niya itong lagpasan nang makasalubong ngunit nagulat siya nang bigla itong tumumba at napasandal sa dibdib niya.

“Hey, fuck off,” sunod-sunod na kumurap si Ruby nang marinig niya ang pamilyar na boses at mabilis na lumayo nang ma-realize na nakasandal siya sa dibdib ni Cassis. What did just happen? Nalilito siyang lumingon sa paligid at naalalang galing siya ng banyo para maghilamos.

“I-I’m sorry, sir—” napahinto siya sa pagsasalita nang mapansin niyang nakatingin ang binata sa kamay nitong pinanghawak sa braso niya, matapos noon ay napaigtad siya dahil sa bigla nitong pagtitig sa kanya habang magkasalubong ang kilay.

He couldn’t figure out why he was annoyed by the woman’s presence while also being intrigued by her. He’s unable to comprehend himself and it frustrates him to the core. She felt familiar.

Marahas na lamang na napalunok si Ruby at nag-iwas ng tingin, she’s scared. Natatakot siya na baka saktan siya ng binata dahil sa tingin na ibinibigay nito sa kanya.

“Are you—”

“Dude, let’s go. Kailangan mo na magbigay ng message kay Cassidy.” boses ni Gren, dahil doon ay lumingon si Cassis at hindi na binalak ituloy ang gustong itanong.

Nang tuluyan itong mawala sa paningin ni Ruby ay nanghina ang tuhod niya at napasandal sa pader, hindi alam kung paano ibabalik ang composure niya. What’s happening? What’s the deal with their chance encounter?