Hiding the twins of Rayven Del Castellan

Scarlett pov

" I love you,baby" sabi ko habang hawak ang maliit ko pa na tiyan.

Hindi ko maiwasang mapaluha habang nakatingin sa dalawang linya Ng pregnancy test na hawak ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Rayven kapag nalaman nya na buntis ako.

Alam kung wala siyang matandaan Ng gabing iyon dahil sa sobrang kalasingan.Pero alam kung tatanggapin niya parin itong anak namin.Alam kung mamahalin niya ang anak naming dalawa.

Nakaupo ako dito sa may salas habang hinihingay siya.Excited ako na ibalita sa kanya na magkakaanak na kaming dalawa. Alam ko na kahit sa papel lang kami mag asawa ay maayos naman ang pakikitungo namin sa isa't-isa.Naging masaya naman Ang aming pagsasama kahit bilang mag kaibigan lang.Hindi nga nagtagal ay narinig ko nang dumating Ang kanyang sasakyan. Pumasok sya bibit ang kanyang mga gamit at isang folder.

" How's your day", nakangite kung tanong sa kanya.

Hindi ko maiwasang kabahan ng tinitigan niya lamang ako. Nakikita ko ang guilt sa kanyang mga mata. Natatakokot ako sa maaaring sabihin nya ngayon.

" I'm sorry, Scarlett", malungkot na saad nito." You know that our marriage is just on paper." Sabi pa nito sabay lapag sa harapan ko ng folder na hawak niya. " Please,sign this annulment paper, buntis si Shailene. She needs me." guilt is written on his face.

Shailene is her childhood sweetheart. Matagal na silang magka relasyong dalawa,bago pa ako dumating sa buhay ni Rayven. Sila talagang dalawa ang nagmamahalan. Dapat sana ay magpapropuse na SI Rayven sa kanyang kung di lang naganap ang kasunduan.

" What if I told you that I'm pregnant also and your the father? Walang gatol na sabi ko habang nakatingin sa mata niya.

Kita ko ang gulat sa mukha niya habang nakatingin sa akin.Gusto ko lang malaman kung sakali kung ano ang magiging reaksyon niya at desisyon.Hanggang sa maging malamig ang mga titig nito saakin.

" That's impossible. Pero kung sakali man totoo ang sinasabi mo. Hindi kita kayang panagutan Kasi alam mo naman kung bakit tayo kasal na dalawa,diba?" walang abog na Sabi nito. " Pwede ako maging ama pero hindi tayo magiging pamilya. You knew who is the one I love,"dagdag pa nito." I'm sorry" Sabi pa nito habang nakatingin saakin.

Inaasahan ko na ganun nga ang sasabihin nya sa akin pero masakit pala talaga pag narinig mo mismo sa bibig ng taong lihim mo nang mahal. Sobrang sakit niya palang mahalin para kang dinudurog ang puso ko ng pinong pino.

"It's ok, I just wanted to see your reaction." pilit kung pinapatatag ang aking sarili pero sobrang nadudurog parin ako. " Tsaka alam mo naman na impossible na buntis ako dahil di nga tayo nagtatabi. Kung sakali man na buntis ako malamang hindi rin yun sayo", nakangite kung sabi sa kanya.

Nakita ko ang pagtagis Ng kanyang bagang dahil sa sinabi ko.Hindi ko maiwasang umasa sa nakikita ko,pero alam ko na mali ito. Alam kung wala akong aasahan sa kanya dahil umpisa pa lang alam kung talo na ako.

" Don't worry, I'll give it back to you once I sign this paper", Sabi ko na lang.Umaasa parin ako na magbabago ang isip nya. Hindi ko maiwasang umasa na baka mahal niya na din ako. Pero mas nadurog lang ako sa sinagot nya.

" Ok, just make it quick" at tinalikuran niya na ako Ng tuluyan.à

It's so f*cking hurt. Nakangite man ako sa harap niya pero durog ang buo kung pagkatao kailangan kung magpakatatag para sa amin ng anak ko. Alam kung kakayanin ko ito at makakasama sa baby ang ma stress ako ng sobra. Dahan dahan ako na tumayo at naglakad papasok sa aking kwarto bitbit ang folder sa aking kamay.Nanginginig ang buo kung katawan sa pagpipigil Ng emosyon ko.

Kinagabihan ay nagpadala na lamang ako kay manang Lourdes ng pagkain sa kwarto ko. Ayoko muna na makita ngayon so Rayven dahil baka maiyak lang ako sa harap niya. Hindi ko gusto na kaawaan niya ako.Halos hindi ko rin naubos Ang pagkaing dinala ni manang pinilit ko lamang talaga na kumain. Mag damag akong umiiyak nang gabi na iyon halos hindi na ako nakatulog ng maayos.Maaga parin akong nagising kinabukasan.Naabutan ko SI manang sa kusina.

" Magandang Umaga,manang"

" magandang Umaga din po ma'am "

" Bumaba na po ba si Rayven,manang?"

" Ay,naku ma'am.Umalis po si sir Rayven kagabi tapos di pa po bumalik" Sabi pa nito.

" Ganun po ba,kain po tayo?"

" Mamya na lamang po ako ma'am"

Pinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain dahil balak lumabas ngayon at pupunta ako Ng ospital para magpacheck up. Pagkatapos ko kumain ay umakyat na ulit ako sa kwarto at nagbihis matapos maligo. Palabas na ako ng bahay nang makasalubong ko ang aking asawa.

" May lakad ka ba? Hatid na kita."

"No need.May sasakyan naman ako."

Ayoko na mag pasama sa kanya. Ayokong malaman nya kung saan ako pupunta. Wala nang dahilan para malaman niya pa ang sitwasyon ko. Ayoko na bigyan pa siya Ng dahilan para mas lalo akong kaawaan. At ayokong mas lalong masaktan kapag reject nya pa ang anak naming dalawa.Kakayanin ko na buhayin ang baby nang ako lang mag isa.Mamahalin ko siya at diko ipaparamdam sa kanya na merong kulang sa buhay nya.

"Ok"

At pumasok na nga ako ng tuluyan sa aking sasakyan. Habang nasa biyahe ay iniisip ko kung ano pa ba ang mga dapat kung gawin. Napag desisyunan ko na din naman na permahan na ang annulment paper naming dalawa. Wala naman na din akong magagawa. Kailangan ko mag umpisa ulit sa umpisa. Alam ko mahihirapan ako pero kakayanin ko ito para sa anak ko.

Nandito ako ngayon sa ospital,nalaman ko na eight weeks na ang pinagbubuntis ko. Hindi ko maiwasang maiyak sa nalaman ko.Twins ang pinagbubuntis ko. Grabe din si Rayven di lang Isa ang iniwan sakin dalawa pa. Sinabi saakin Ng doctor ang mga dapat at hindi ko dapat gawin.Binigyan nya din akong reseta para sa mga iinumin kong vitamins.

Pagtapos ko sa ospital ay dumeritso na ako sa Isa pang lugar na nais kung puntahan. Dumaan muna ako sa isang fastfood para bumili ng pagkain doon na din kasi ako kakain.Balak kung magtagal doon, kasi baka matagalan bago ako makabalik ulit. San Francisco Cemetery ang isa ko pang gusto puntahan.

" Kumusta na kayo Jan,Ma,Pa" nakangite kung tanong sa lapida ng aking mga magulang.

" Iniwan niyo kasi ako agad. Wala tuloy Ako mapagsabihan ng problema ko. Sa tingin nyo Po ,papa at mama. Hinahanap kaya Ako ni Kuya Scott? ", di ko maiwasang maiyak." Miss na miss ko na Po kayo. Nanditopo ako para magpaalam kasi baka di ko kayo mabisita ng matagal.Kaya gusto ko mag paalam bago umalis" diko mapaigilan na mapaluha.

Namatay sina Papa at Mama sa isang car accident.Si kuya Scott,mahal na mahal Ako noon.Kaso kinuha siya ni Lolo para mag aral sa ibang bansa.Mula noon Hindi na Namin siya nakita.Galit si lolo Kay papa dahil Isang mahirap lang si papa at mayaman naman si mama.Itinakwil niya si mama noon at nagpakita lang ulit ng thirteen na si kuya at five years old Naman ako. Nagtagal pa ako ng ilang oras sa sementeryo.Mag gabi ng ako ay makauwi ng bahay. Naabutan ko pa si Manang na nagluluto ng para sa dinner.

" Manang,hindi na po ako kakain. Kumain na po ako sa labas." Sabi ko." Matutulog na po ako ng maaga" dagdag ko pa.

" Ah, sige po ma'am ".

Umakyat na nga ako sa taas.Pagkapasok ng kwarto ay naglinis na ako Ng aking katawan. Inayos ko din ang mga gamit ko sa maleta.Balak ko umalis ng maaga kinabukasan. Napirmahan ko na din Ang annulment paper namin. Pinatong ko ito sa table katabi ng kama ko. Wala na ako balak maaag paalam sa kanya sa aking pag alis. Total nakaperma naman na ako ayoko na makita pa siya baka maiyak lang ako. At mag makaawa sa kanya.Natulog na ako pagkatapos mag ayos ng mga dapat ayusin.