May lagnat po ako kaya hindi ako makakapagsulat ng marami. 🥹
Cassandra Dela Vega's POV Hindi ko maipaliwanag ang tibok ng puso ko habang binabaybay namin ni Sebastian ang kahabaan ng Ortigas Avenue. Nasa passenger seat ako, nakatitig sa basang salamin ng kotse habang dinadaanan namin ang mga gusaling tila walang pakialam sa mundo—samantalang ako, pakiramdam ko ay parang bumabaliktad ang lahat sa paligid ko.Kanina lang, habang nasa boardroom kami para sa quarterly financial review ng Alcantara Hotels, tumunog ang isa sa mga phone lines ni Sebastian—isang secure line na ginagamit lamang kapag may sensitibong transaksyon o impormasyon."Unknown number," he murmured, habang sinusulyapan ito."Answer it," I said almost instinctively, not knowing it would be the start of something terrifying.Sinagot niya ang tawag at agad itong pinunta sa speaker. Isang malamig at pormal na boses ng babae ang narinig namin."Mr. Alcantara. Miss Dela Vega. I have information you might want to hear. It’s about your father… and Daniel’s death."Napatingin ako agad ka
Cassandra Dela Vega's POV Walang kapantay ang kaba na nararamdaman ko habang binubuklat ko ang mga lumang records ng kompanya. Nasa archive room ako ng Alcantara Group of Companies habang si Sebastian ay nasa isang closed-door meeting kasama ang legal team. Pareho kaming walang tigil sa paghahanap ng katotohanan. Hindi kami naniniwalang nag-suicide si Daniel. He wouldn’t just end his life like that. Not after everything we discovered, not after everything he finally fought to face.Matagal kaming hindi nagkita ni Sebastian dahil sa sunod-sunod na meetings at usaping legal tungkol sa posisyon ng CEO. Pero matapos ang pagkamatay ni Daniel, tila mas lalong naging personal ang laban para sa amin. This wasn’t just about corporate power anymore. It was about justice.And justice, for me, means peeling every layer of lie that surrounded this family.“Ate Cass,” tawag ni Alyssa, isa sa mga interns na in-assign ko para tumulong sa paghalukay ng dating mga project files. “May nakita po akong n
Cassandra Dela Vega's POV Abala ako sa pagta-type ng monthly performance report ng marketing department nang biglang nag-vibrate ang cellphone ko sa gilid ng desk. Mabilis kong kinuha iyon, at agad kong kinilala ang pangalan sa screen—Sebastian. Napangiti ako. Ilang araw na rin kaming hindi nagkikita. Pareho kaming abala. Siya sa board meetings at sa pressure ng leadership, ako naman sa deadlines at brand proposals. Pero sa kabila ng lahat, mahalaga pa rin sa akin ang kahit sandaling tawag mula sa kanya. Pakiramdam ko, sa gitna ng kaguluhan sa mundo, siya lang ang katahimikan kong puwedeng uwian. Kaya't hindi na ako nagdalawang-isip. “Hey,” bungad ko, pilit tinatago ang pananabik sa boses ko. Pero agad ding napawi ang ngiti ko nang marinig ko ang tonong bumungad mula sa kabilang linya. “Cassandra…” basag at mabigat ang boses niya. Iba sa karaniwang kalmadong Sebastian na alam ko. Iba ito—parang may kinikimkim, parang punô ng pangamba. Napakunot ang noo ko. “Sebastian, what’s w
Cassandra Dela Vega's POV Buong araw, tahimik lang ang opisina. May mga pagkakataong napapatitig ako sa pinto ng opisina ni Sebastian, pero nananatili iyong nakasara. Walang anino ng presensiya niya sa loob. Wala ring text. Walang tawag. Walang balita. Ilang araw na siyang hindi pumapasok, at kahit ang mga tauhan niya ay halatang nag-aalalang hindi makatingin ng diretso kapag napapadaan ako sa hallway.It’s been an another week. A whole week without Sebastian.Alam kong abala siya sa pagliligtas sa posisyon niya bilang CEO, lalo pa’t halos lamunin siya ng mga board members noong huling meeting. Nabalitaan kong sunod-sunod ang mga closed-door discussions sa head office. Confidential, highly sensitive matters. And at the center of all that? Sebastian Alcantara—my Sebastian.Ako, heto pa rin. Working. Breathing. Trying. Pero may bahagi sa akin na hindi mapakali. Parang kahit anong gawin kong productive na kilos, hindi buo ang araw kapag hindi ko siya nakikita. Ganoon na ba talaga ako ka
Cassandra Dela Vega's POV Isang linggo na ang lumipas, pero ni anino ni Sebastian, hindi ko pa rin nakita. Hindi ko alam kung mas nakakabaliw ang katahimikan ng bahay o ang pag-iwas niya sa akin. Oo, naiintindihan ko. Alam kong abala siya sa Alcantara Group—lalo na ngayong may banta si Daniel sa posisyon niya bilang CEO. Pero hindi ba… ako ang asawa niya? Hindi ba dapat, kahit papaano, ay kinukumusta niya ako? Kahit isang mensahe lang? Kahit isang tawag? Huminga ako nang malalim habang pinagmamasdan ang mga patak ng ulan na marahang humahalik sa salamin ng bintana sa kwarto namin. I had always found comfort in the rain. It felt like the sky was crying the tears I didn’t know I was holding. Ilang beses ko nang tinangka siyang tawagan pero laging unreachable. And it wasn’t like him. Hindi siya kailanman naging ganito—distant, cold, unreachable. I turned away from the window, walked towards the dresser, and picked up the small velvet box he once gave me. The engagement ring shimmer
Sebastian Alcantara's POV The night was cold, but my blood was boiling. Sitting behind my mahogany desk, I stared at the cityscape beyond my office window. The towering skyscrapers stood tall, a testament to the power and ambition that ruled this world. My world. But now, everything I built was at risk. The board wanted me gone. The investors were uneasy. And my so-called family—the same people who raised me, the ones I fought for—were the ones leading the charge to rip everything away from me. Daniel. His name was like a blade against my throat, pressing harder with each passing day. He was the rightful heir, they said. The true Alcantara? Pareho lang naman kaming walang dugong Alcantara. Anak siya ng ama ni Cassandra. A man who had no experience, no vision, no battle scars to prove his worth—yet they were ready to hand him the throne. I scoffed. Let them try. My fingers tapped rhythmically against my desk as I reviewed the reports in front of me. Every financial statement