PATAKBO akong lumapit sa naghihintay na chopper. Pababa mula roon si Akio na bakas ang pag-aalala sa mukha.
Kanina nang malaman ko ang lahat ay kaagad ko siyang tinawagan para sunduin ako. Ngayon nasagot na ang katanungan ko kung bakit siya nasa isla noon. Tinawagan pala siya ni Raul.
"Are you okay?" kaagad niyang tanong sa akin bago kinuha ang mga gamit ko.
Mahinang pagtango lamang ang naisagot ko sa kaniya bago ako naunang sumakay. Bahala na kung anong maging reaksiyon ni Raul. Basta ang mahalaga'y makauwi ako.
Simula sa isla hanggang sa airport ay wala akong imik. Mukhang naiintindihan naman ni Akio ang sitwasyon ko kaya hindi na lamang siya nagtanong pa nang kung anu-ano.
Sa private airport ni Raul kami tumuloy. Nang makilala si Akio ng mga tauhan ni Raul ay hindi na nagtanong pa ang mga ito. Kaagad sumunod ang mga ito sa utos ni Akio na iuwi ako sa Pilipinas.
Nakakata
PAWISANG naupo ako sa gilid ng gym na pinag-eensayuhan ko. I rented the whole place para walang makapasok na iba. Baka may makakilala sa akin, mahirap na.Marahas akong tumayo at humarap sa salamin. Kita ko ang buo kong katawan. Bakas sa mukha ko ang pagod pero nagingibabaw ang confidence na makukuha ko ang bagay na matagal ko nang gusto makuha.Hinawakan ko ang mahaba kong buhok. Masyado nang mahaba, umabot na iyon sa aking pang-upo. Pati ang mukha ko'y tila nagiging maputla na rin dahil sa hindi ko paglalagay ng make up.Isang hingang malalim ang aking pinakawalan. Bukas na ako babalik ng Batangas. Kaya dapat na maging maayos ako. Kailangan kong magsimula ulit, at baguhin ang mga ilan sa pagkatao ko.Muli kong pinasadahan ang aking sarili bago ko pinakawalan ang isang ngisi. Kailangan ko nang kumilos. Dahil hindi lang ako ang gumagalaw. Baka nga mas advance na ang galaw ng mga ahas na n
MALAMIG akong tinitigan ni Raul. Titig na akala mo'y may ginawa akong malaking kasalanan. Hindi ba dapat siya ang tingnan ko ng ganoon dahil sa mga panloloko niya sa akin?Sinalubong ko ang titig niya. Nagsukatan kami ng tingin. Tila binubutas ng mga titig namin ang pagkatao ng isa't isa.Hindi ako natatakot sayo Raul! Kilala na kita at alam ko na rin ang kaya mong gawin. Salamat na lang at tanga ka dahil pinili mong mapalapit tayo. Dahil doon nalaman ko ang lahat. Lahat ng mga itinatago mo! Lahat ng nalalaman mo!"Hija, magpahinga ka na muna, mamaya na lamang tayo mag-usap. Kailangan pa naming tapusin ang meeting." may ngiti sa labing sabi sa akin ni Tito Max. Dahil doon naputol ang tila nag-eespadahang titigan namin ni Raul."Hindi na Tito, aalis na ako. Pumunta lang ako dito dahil kailangan ko ng pera." sagot ko. Mula sa gilid ay narinig ko ang mahinang pagtawa ni Raul. Nabaling tul
"MA'AM Alex!" tawag sa akin nang kumakaway na si Joan.Isang pilit na ngiti ang pinakawalan ko bago ako naglakad papunta sa pwesto niya. "Handa na ba ang bangka?" tanong ko habang inaayos ang balabal na ibinalot ko sa aking katawan."Opo, naroon na si Mang Carding." nakangiting sagot ni Joan bago niya ako sinamahan sa pagpunta sa kinaroroonan ng bangka."Ma'am Alex, hindi pa ho ba kayo babalik sa Manila?" biglang tanong ni Joan."Hindi ko alam." maikli kong sagot bago ko siya iniwan sa dalampasigan.Nang makasakay sa bangka ay siniguro kong maayos kong naisuot ang life vest. Pati ang mga dala kong gamit ay inayos ko rin.Bigla akong napalingon sa nakatalikod na si Mang Carding nang buhayin nito ang motor ng bangka. Kaag
HALOS wala sa sariling pinanood ko lamang ang pagpapalitan ng suntok ni Raul at Cean. Parehong duguan ang mukha ng mga ito. Pero kahit ganoo'y walang nagpapaawat sa dalawa."Stop!" narinig kong sigaw mula sa aking likuran. "Both of you stop!" ulit nito.Mabilis akong lumingon. Ngunit tila parang sa pelikulang bumagal ang lahat nang makita ko ang taong sumigaw niyon. Nakasuot siya ng bestidang puti, may benda sa noo at may hawak na baril na palipat-lipat ang tutok sa dalawang nagpapambuno.Unti-unting tumulo ang mga luha ko. Kasabay niyon ang tila pagkahilo dahil sa mga alaalang pilit sumisiksik sa utak ko.Ang maamo niyang mukha. Ang mapipilantik niyang mga pilikmata, matangos na ilong at manipis na mga labi. Hindi ako makapaniwala sa nakikita."Stay away, Moreen!" mariing sigaw ni
ISANG malalim na buntong-hininga ang aking ginawa bago naupo sa harap ng puntod ni Mommy at Daddy. Pagkaalis ko sa resort ay dito kaagad ako dumiretso.Alas-otso na ng gabi. Malamig ang hangin na bumabalot sa katawan ko."Mom, Dad." napipiyok kong sabi habang nanginginig ang mga kamay na humahaplos sa kanilang lapida. "Hindi ko na alam ang gagawin ko. Bakit ganito ang nangyayari? Bakit lahat sila niloloko ako?"Walang tigil sa pag-agos ang aking mga luha. "Si Ate, buhay si Ate Mommy. Hindi ko alam kung paanong nangyari pero Mommy, bakit hindi ako masaya?"Hinayaan kong lamunin ako ng aking emosyon. Sa pagkakataong ito, muli kong pinakawalan ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. They betrayed me, na para bang isa lang itong laro at ayos lamang ang mandaya't manloko. "Dad, your filthy evil best friend was the reason kung bakit nagkakaganito ako ngayon!" galit kong sigaw.&nb
"I THOUGHT...you were.." sabi na Raul na parang hindi maituloy ang sasabihin.Ano bang dahilan niya? Iyon ang nagpapagulo sa isipan ko dahil wala naman akong kinalaman sa pagkamatay ng Mommy niya."I thought you were his...""..his daughter? Iyon ba Raul?" patuloy ko sa gustong sabihin ni Raul.Bakit nga ba hindi pumasok sa isip ko ang bagay na iyon. The way he looked at me noong nahulog ang Mommy niya sa hagdan. Tingin na para bang may kasalanan rin ako sa nangyari.Isang buntong-hininga ang ginawa niya bago ako tinitigan sa mga mata. "Malaking pagkakamali na inisip ko iyon." sagot niyang ikinatawa ko ng pagak."Pero nagawa mo pa rin. Pinagmukha mo akong tanga!""Alex, hindi iyon ang gusto kong mangyari. Maniwala ka man o hindi, totoo ang mga ipinakita ko sa iyo!" matigas niyang sabi habang hawak ako sa magkabila balikat.
NANLALAKI ang mga matang napatitig ako sa lalaking nasa harap ko. Magulo ang kaniyang buhok, maluwang ang suot na damit na may mantsa ng dugo. Mula sa kaniyang ulo ay dumausdos ang kulay pulang likido pababa sa kaniyang mukha."No..." naiiyak kong sabi habang pilit na lumalayo. Pero tila napakabagal kong kumilos. Halos mapasigaw ako nang marahas niyang hablutin ang aking buhok.Mahigpit na sakal ang isinalubong niya sa akin. "Papatayin kita!" sigaw niya sa akin. Walang habas sa pagtulo ang aking mga luha. Hindi ako makahinga.Hanggang dito na lang ba ako?Hindi....Ayaw kong sa ganitong paraan mamatay."Alex!" sigaw na mula sa malayo. Parang gusto kong abutin ang taong iyon."Alex!""Alex wake up!" malakas na sigaw at pagyugyog s
PASIMPLE kong inilibot ang tingin sa buong conference room. Katatapos lamang akong ipakikilala ni Maximo sa mga directors at iba pang partners ng Saavedra. Ilan rin sa mga empleyado'y nasa loob. Ang iba nama'y nasa labas at malayang napapakinggan ang bawat sinasabi ni Maximo.Pigil na pigil ko ang sariling tingnan nang matalim ang bawat mukhang nasa harap ko. May oras din sila. Iisa-isahin ko sila at ipaparanas ko kung gaano kasakit ang pagmukhaing tanga sa harap ng maraming tao."As we all know malaking dagok sa buhay ko ang nangyari sa pamilya ko. Sana maintindihan ninyo iyon. May mga pagkakataong wala ako rito, pero hayaan ninyo't hindi naman ako mawawalan ng pakialam sa kompaniyang ito. Salamat sa...." marahan akong lumunok. Mabilis kong ikinurap-kurap ang aking mga mata."Alex, its okay. Hindi mo na kailangang habaan—.""Ayos lang Tito Max. Naalala ko lang kasi ang nangyari kina Dadd