Theo's POV
"What?" gulat na tanong ni Neo. "Are you serious?"
Tumango lamang ako bilang pagsagot sa kanya.
Natawa siya. "Akalain mo. Kanina lang ay sobra ka kung makatanggi sa magiging papel mo rito sa kumpanya niyo. Ano ka ngayon? Ang matindi pa ay ikaw ang pansamantalang papalit kay ate Taylor bilang CEO. Do you know how hard it is to manage a company?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Aba, malay ko! Ano bang alam ko sa mga 'yan? Saka hindi pa naman ako pumapayag. Besides, I don't believe her. Ako? Pagkakatiwalaan ng isang Mr. Irigo? Baka nga kapag nagkataon na maipit kami sa isang sakuna ay mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa tulungan ko siya."
"Come on, kuya. Wag mong hayaang tuluyang magkaron ng lamat ang relasyon niyong mag-ama," sinserong sambit ni Neo at di kalaunan ay nagbaling ng tingin sa kanyang wrist watch. "Shoot! Kailangan ko na palang umalis. May pupuntahan kami ni Irish. Mauna na 'ko."
"Sige," matipid kong sagot.
Matapos niyon ay nagpasya na rin akong lisanin ang balcony at agad na tinungo si Samantha. Napangiti ako habang mataman ko siyang pinagmamasdan na abala sa trabaho niya.
I leaned on the wall.
Hanggang sa hindi nagtagal ay nag-angat siya ng tingin at nagtama ang paningin namin.
"What's up, Mr. Theo?" aniya.
Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niyang iyon. Matapos niyon ay naglakad ako patungo sa pwesto niya at naupo sa upuan sa harap ng desk niya.
Dinukot ko mula sa bulsa ko ang isang piraso ng papel at binuklat iyon.
"I hope we don't meet again," basa ko sa nakasulat doon. Muli ay pinukulan ko siya ng tingin." Akalain mo, 'yong taong halos ayaw mo nang makita ulit ay kapatid pala ng boss mo. How ironic is it, don't you think?"
Umiling siya.
"Ilang beses ko ho bang sasabihin sa inyo, Mr. Theo, na mali kayo ng akala? That night, na sinasabi niyong nakita niyo 'ko sa bar, I am at my friend's house. Doon kami nag-iinuman."
Nilukot ko ang hawak kong papel at itinapon iyon. Humarap ako sa kanya.
"Look, I licked you and tasted you down there. Gusto mo bang ulitin ko 'yon at nang maalala mo kung gaano ka kaingay habang sarap-sarap sa bawat pagpasok ko sa 'yo? Or baka gusto mong ako mismo ang magsabi sa CEO na ang secretary niya ay dalawang beses nakipag-sex sa kapatid niya?"
Natigil siya sa kanyang ginagawa.
Pero imbes na makipagtalo sa akin ay nanatili lamang siya sa kanyang pwesto na para bang walang interest sa sinabi ko.
Ipinukol niyang muli ang kanyang atensyon sa kanyang ginagawa habang ako naman ay hindi pa rin makapaniwala sa tinuran niya. Kaya naman walang pagdadalawang-isip akong tumayo sa kinauupuan ko at tinungo ang opisina ni ate.
Akmang pipihitin ko na ang doorknob ay natigil ako nang agad siyang humarang sa pinto.
"Okay," madiin niyang anas.
I waited for her to say something.
"Naaalala kita…at lahat-lahat ng ginawa natin," aniya at hinila ako pabalik sa desk niya.
"Iyon naman pala, bakit kailangan mo pang itanggi?" tanong ko. "Ano? Ikinahihiya mo 'yong ginawa mo? Nahihiya ka na nagawa-"
Agad niyang tinakpan ang bibig ko sabay baling sa nakasaradong pinto ng CEO.
"Pwede bang wag kang maingay?" kunot-noo niyang anas. "Una sa lahat, lasing ako nang gabing 'yon at hindi ko 'yon ginusto. I was heartbroken at gusto kong makalimutan saglit ang problema ko. Kaya pwede ba? Tantanan mo na 'ko tungkol do'n?"
Bumalik siya sa kanyang upuan.
"Ayaw kong malaman ni Ms. Taylor ang tungkol doon dahil sobra pa sa sobra ang pagtitiwala niya sa 'kin," pagpapatuloy niya. "You wouldn't understand dahil wala ka sa posisyon ko. Ayaw kong masira ang pinaghirapan kong trabaho rito na umabot ng six years."
Six years?
Sana noon pa man ay ginusto ko nang magpunta rito sa opisina. Di sana matagal ko na siyang nakilala.
Maya-maya ay nagtungo ako sa likod niya kasunod niyon ay ang pagtungkod ko ng dalawang kamay ko sa desk niya. Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya na bahagya niyang ikinalingon sa akin.
"Tulad ng sinabi ko sa 'yo kanina, Samantha…you're mine," I whispered in a tempting tone. "I will not do anything to harm you or to put your career on the pedestal. Basta pumayag ka lang sa gusto ko."
"Gusto mo? Bakit? Ano bang gusto mo?" She smirked as she looked at me. "Do you want to have another round with me? Iyon ba ang gusto mo?"
Natawa ako.
"Yes, I want more than one round with you. Pero saka na natin pag-usapan ang tungkol dyan." I caressed her cheeks. "Right now, what I want is for you to be my girlfriend. I want you to be my woman."
Napangiti siya sa sinabi kong iyon. Nagbaling siya ng tingin sa kanyang desk at mula roon ay dinampot niya ang blue folder.
It was about the document of agreement that I needed to sign to be the company's temporary CEO.
"Kung papayag ka sa usapan niyo ni Ms. Taylor na palitan siya bilang CEO, temporarily," aniya at muli ay tinitigan ako, "papayag din akong maging girlfriend mo. What do you say?"
Isang nakakalokong ngiti ang gumuhit sa mga labi ko.
"If you're thinking na makakatakas ka sa 'kin after I sign this agreement, nagkakamali ka. Gawain ko rin ang ganito noon, Samantha. You can't fool me," nakangisi kong sambit sabay hablot ng hawak niyang folder.
Theo's POVUmangat ang dalawang kilay ko habang matamang pinagmamasdan si Aljulmi sa mga sandaling iyon. Kanina pa ako naghihintay ng sagot sa tanong ko pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang maibigay. Napakamot na lamang ako at hindi kalaunan ay lihim na natawa sa tinuran niya. Hindi ko alam kung saang lupalop ito ng mundo nanggaling at tila ba hindi nakakain ng ilang linggo. "Ano? Kaya pa ba?" tanong ko nang maubos niya ang laman ng pinggan niya. "Sabihin mo lang kung gusto mo pa. Ako na mismo ang mag-oorder para sa 'yo?"Natawa siya sabay punas ng kanyang bibig gamit ang table cloth. "Wag mo 'kong binibiro ng ganyan, Theo. Papayag kaagad ako," aniya at uminom ng tubig. "Pasensya na. Magmula kasi nang makapagtapos ako ng college ay hindi na ako nakatikim ng mga ganitong pagkain. Pinagbawalan ako ng girlfriend ko. Hindi naman ako makapagreklamo dahil tiyak na lagot ako kapag nagkataon."Marahan akong tumango. "Iyon pala ang rason. Aminado 'ko, tama ang girlfriend mo. If you co
Samantha's POV"Anong ginagawa mo rito?" bungad kong tanong kay Vince nang lapitan ko siya.Nginitian niya ako sabay nguso sa dalawang batang nakasakay sa carousel. "Ilang araw na kasing nagmamaktol ang dalawang 'yan na dalhin ko sila rito. Wala silang ibang ginawa kundi ang kulitin ako ng kulitin, kaya napilitan ako."Natawa ako at tumango. Muli ay ibinaling ko ang tingin ko sa dalawa na sa mga sandaling iyon ay tuwang-tuwa. It's been so long since I last saw them. Naalala ko pa nang mga panahong wala silang ibang inabangan kundi ang pagpunta ko sa bahay ng tiyuhin nila. I wonder kung kamusta na sila lalo na ang pag-aaral nila. Umiling ako. Ang bilis ng panahon. Noon lang ay magkasama naming pinaplano ang magiging future namin ni Vince. Ngayon ay magkaiba na ang mundong ginagalawan namin. "Ikaw? Anong ginagawa mo rito?" tanong niya. "Kasama mo ba ang asawa mo?""Oo," mabilis kong sagot. "Meron siyang kausap sa cellphone niya at sinabihan ko na rin siya na bumili ng makakain."
Theo's POVSaktong alas-siete ng gabi nang makarating ako sa coffee shop kung saan namin napag-usapang magkikita ni Aljulmi. Kung tutuusin ay inaasahan kong mag-uusap lamang kami sa phone.But then, he suggested na mas makabubuti kung magkikita kami ng personal at nang makapag-usap kami ng maayos at masinsinan. A minute later after I sat down sa napili kong pwesto ay dumating na siya. Ang kanina na nananahimik na lugar ay bigla na lamang nabulabog dahil sa ingay ng bunganga niya. I can't believe na hanggang ngayon ay dala-dala pa rin niyang ang ugaling meron siya noong high school kami. Always the loudest one.Tumayo ako sa kinauupuan ko at sinalubong siya. "Theo!" bulalas niya at mabilis pa sa alas-kuatrong tinapik ang braso ko. "Kamusta na? Long time no see!"Napangiwi ako dahil sa lakas ng pagkakatapik niya sa akin."Kung gaano ka kaliit, ganon din kalakas 'yang boses mo," anas ko na agad niyang ikinahagalpak. "Halatang-halata na wala ka pa rin talagang pinagbago. Ugali mo noon
Samantha's POVTila ba nabuhay ang natutulog kong dugo nang tuluyan na rin kaming makarating sa pupuntahan namin. Sa pagbaba ko sa kotse ay agad na nagningning ang mga mata ko nang mapagtanto ko kung saan ako dinala ni Karlo. It was a Fiesta Carnival. Napatutop ako sa bibig ko kasunod niyon ay ang pagsilay ng matamis na ngiti sa mga labi ko. Noon pa man ay wala akong ibang hiniling kundi ang makarating sa ganitong klaseng lugar. I know, it sounds childish and immature. Pero ano bang magagawa ko kung isa ito sa mga nasa wishlist ko?Hindi kalaunan ay nabali ang pagmamasid ko sa kabuuan ng lugar nang maramdaman ko ang paghapit sa akin ni Karlo sa bewang ko. I turned to him only to find out that he's already staring at me. Nginitian ko siya at ganoon din siya sa akin. Bagamat inis ako sa kanya dahil sa kung ano-anong mga pinagsasasabi niya kanina ay hindi ko naman maiwasang hindi matuwa sa ginawa niya ngayon. "Nagustuhan mo ba?" tanong niya habang hindi maalis-alis ang pagkakatit
Theo's POVMatapos kong maligo ay agad na rin akong lumabas ng banyo. Habang abala akong nagpupunas ng buhok ko ay natigil ako at isang mabigat na buntung-hininga ang pinawalan ko. Sa halos isa at kalahating taon na panay pambababae at bisyo lamang ang inaatupag ko ay ngayon ko lang ulit napagtanto kung gaano kalungkot at katahimik ang bahay ko. Kung tutuusin ay ito ang unang rason kung bakit mas pinipili kong lumabas at magpakalunod sa alak. Muli na namang rumerehistro sa utak ko ang mga panahong magkasama kami ni Samantha at walang ibang ginawa kundi ang magharutan sa loob ng bahay. I could still see the smile on her face up to this moment. Ang totoo niyan kahit minsan ay hindi nawala ang napakaganda niyang mukha sa isip ko. Dala-dala ko pa rin hanggang ngayon ang mga eksenang pinagsaluhan namin noon. At ikatutuwa ko kung mangyayari ulit ang mga iyon kapag nagkita kami. I swear, sobra pa sa sobra ang ligayang ipaparanas ko sa kanya kapag naging maayos na ang lahat sa pagitan
Samantha's POVMatapos ang ilang minuto ay tuluyan na rin akong natapos sa pag-aayos ng kusina. Halos linggo-linggo ko na lang ginagawa ang ganito dahil bukod sa wala akong ibang mapaglibangan ay wala rin akong makausap kundi ang sarili ko. After an hour ng pag-uusap namin ni Karlo ay umalis na rin siya at nagtungo sa kanyang trabaho. Si Ariana naman hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik simula ng umalis kanina. Ang sabi ni Karlo ay kakausapin daw niya ang babaeng iyon at makikipaghiwalay na siya. Dala niya ang lahat ng gamit nito at wala siyang ni isang itinira roon. Hindi ko alam. Hanggang ngayon ay nalilito pa rin ako sa pinagsasasabi ng lalaking iyon. He wants our marriage to work. For what reason? I don't know if I'm ever going to believe him. Kung tutuusin ay siya ang nanguna at ipinagdiinan pa niya na dapat ay wala ni isa sa amin ang ma-attach sa isa't-isa dahil hanggang papel lang ang kasal namin. Little did I know, biglang nagbago ang isip niya at ipinagpipilitan