LOGINTheo's POV
"What?" gulat na tanong ni Neo. "Are you serious?"
Tumango lamang ako bilang pagsagot sa kanya.
Natawa siya. "Akalain mo. Kanina lang ay sobra ka kung makatanggi sa magiging papel mo rito sa kumpanya niyo. Ano ka ngayon? Ang matindi pa ay ikaw ang pansamantalang papalit kay ate Taylor bilang CEO. Do you know how hard it is to manage a company?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Aba, malay ko! Ano bang alam ko sa mga 'yan? Saka hindi pa naman ako pumapayag. Besides, I don't believe her. Ako? Pagkakatiwalaan ng isang Mr. Irigo? Baka nga kapag nagkataon na maipit kami sa isang sakuna ay mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa tulungan ko siya."
"Come on, kuya. Wag mong hayaang tuluyang magkaron ng lamat ang relasyon niyong mag-ama," sinserong sambit ni Neo at di kalaunan ay nagbaling ng tingin sa kanyang wrist watch. "Shoot! Kailangan ko na palang umalis. May pupuntahan kami ni Irish. Mauna na 'ko."
"Sige," matipid kong sagot.
Matapos niyon ay nagpasya na rin akong lisanin ang balcony at agad na tinungo si Samantha. Napangiti ako habang mataman ko siyang pinagmamasdan na abala sa trabaho niya.
I leaned on the wall.
Hanggang sa hindi nagtagal ay nag-angat siya ng tingin at nagtama ang paningin namin.
"What's up, Mr. Theo?" aniya.
Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niyang iyon. Matapos niyon ay naglakad ako patungo sa pwesto niya at naupo sa upuan sa harap ng desk niya.
Dinukot ko mula sa bulsa ko ang isang piraso ng papel at binuklat iyon.
"I hope we don't meet again," basa ko sa nakasulat doon. Muli ay pinukulan ko siya ng tingin." Akalain mo, 'yong taong halos ayaw mo nang makita ulit ay kapatid pala ng boss mo. How ironic is it, don't you think?"
Umiling siya.
"Ilang beses ko ho bang sasabihin sa inyo, Mr. Theo, na mali kayo ng akala? That night, na sinasabi niyong nakita niyo 'ko sa bar, I am at my friend's house. Doon kami nag-iinuman."
Nilukot ko ang hawak kong papel at itinapon iyon. Humarap ako sa kanya.
"Look, I licked you and tasted you down there. Gusto mo bang ulitin ko 'yon at nang maalala mo kung gaano ka kaingay habang sarap-sarap sa bawat pagpasok ko sa 'yo? Or baka gusto mong ako mismo ang magsabi sa CEO na ang secretary niya ay dalawang beses nakipag-sex sa kapatid niya?"
Natigil siya sa kanyang ginagawa.
Pero imbes na makipagtalo sa akin ay nanatili lamang siya sa kanyang pwesto na para bang walang interest sa sinabi ko.
Ipinukol niyang muli ang kanyang atensyon sa kanyang ginagawa habang ako naman ay hindi pa rin makapaniwala sa tinuran niya. Kaya naman walang pagdadalawang-isip akong tumayo sa kinauupuan ko at tinungo ang opisina ni ate.
Akmang pipihitin ko na ang doorknob ay natigil ako nang agad siyang humarang sa pinto.
"Okay," madiin niyang anas.
I waited for her to say something.
"Naaalala kita…at lahat-lahat ng ginawa natin," aniya at hinila ako pabalik sa desk niya.
"Iyon naman pala, bakit kailangan mo pang itanggi?" tanong ko. "Ano? Ikinahihiya mo 'yong ginawa mo? Nahihiya ka na nagawa-"
Agad niyang tinakpan ang bibig ko sabay baling sa nakasaradong pinto ng CEO.
"Pwede bang wag kang maingay?" kunot-noo niyang anas. "Una sa lahat, lasing ako nang gabing 'yon at hindi ko 'yon ginusto. I was heartbroken at gusto kong makalimutan saglit ang problema ko. Kaya pwede ba? Tantanan mo na 'ko tungkol do'n?"
Bumalik siya sa kanyang upuan.
"Ayaw kong malaman ni Ms. Taylor ang tungkol doon dahil sobra pa sa sobra ang pagtitiwala niya sa 'kin," pagpapatuloy niya. "You wouldn't understand dahil wala ka sa posisyon ko. Ayaw kong masira ang pinaghirapan kong trabaho rito na umabot ng six years."
Six years?
Sana noon pa man ay ginusto ko nang magpunta rito sa opisina. Di sana matagal ko na siyang nakilala.
Maya-maya ay nagtungo ako sa likod niya kasunod niyon ay ang pagtungkod ko ng dalawang kamay ko sa desk niya. Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya na bahagya niyang ikinalingon sa akin.
"Tulad ng sinabi ko sa 'yo kanina, Samantha…you're mine," I whispered in a tempting tone. "I will not do anything to harm you or to put your career on the pedestal. Basta pumayag ka lang sa gusto ko."
"Gusto mo? Bakit? Ano bang gusto mo?" She smirked as she looked at me. "Do you want to have another round with me? Iyon ba ang gusto mo?"
Natawa ako.
"Yes, I want more than one round with you. Pero saka na natin pag-usapan ang tungkol dyan." I caressed her cheeks. "Right now, what I want is for you to be my girlfriend. I want you to be my woman."
Napangiti siya sa sinabi kong iyon. Nagbaling siya ng tingin sa kanyang desk at mula roon ay dinampot niya ang blue folder.
It was about the document of agreement that I needed to sign to be the company's temporary CEO.
"Kung papayag ka sa usapan niyo ni Ms. Taylor na palitan siya bilang CEO, temporarily," aniya at muli ay tinitigan ako, "papayag din akong maging girlfriend mo. What do you say?"
Isang nakakalokong ngiti ang gumuhit sa mga labi ko.
"If you're thinking na makakatakas ka sa 'kin after I sign this agreement, nagkakamali ka. Gawain ko rin ang ganito noon, Samantha. You can't fool me," nakangisi kong sambit sabay hablot ng hawak niyang folder.
Third Person's POV"Kailan ka umuwi?" tanong ni Ms. L sa asawa nito. "Bakit hindi mo man lang sinabi sa 'kin at nang nasundo kita? Wala naman akong ginagawa at saka isa pa tapos na ang mga inaasikaso kong papeles sa kompanya."Umiling si Santisimo at napangiti. "Alam ko kasing masyado kang busy sa pinagkakaabalahan mo. Ayaw kong maistorbo ka dahil baka mamaya ay sisihin mo na naman ako na hindi mo natapos ang mga dapat mong gawin.""You know me so well." Tawa ni Ms. L. "Anyway, kumain ka na ba? Sakto at nagluto ako ng makakain. Wala kasi ang cook natin dahil mayroon daw siyang personal na aasikasuhin sa kanyang pamilya sa probinsya. Aside from that, matagal-tagal na rin simula nang huli akong magluto.""Bakit ako lang? Ikaw? Kumain ka na ba?" kunot-noo nitong sambit.Humugot siya ng isang malalim na buntung-hininga."I have some errands I need to attend to," mabilis niyang tugon. "Ang totoo nga ay matagal ko nang gustong-"Naputol ang kanyang sasabihin nang marinig niya ang mga sumuno
Samantha's POV"Mukha yatang nagkakalapit na ang loob nina Theo at Roman," nakangiting anas ni tita Ellaine. "Aba't kanina pa sila hagalpakan ng hagalpakan dyan sa labas. Baka mamaya niyan ay pareho na pala silang nakainom."Natawa ako sa pahayag na iyon ng tiyahin ko. Hindi na nakakapagtaka kung magkataon man na mangyari nga iyon. Kilala ko si Theo at panigurado na kung gusto niyang kunin ang loob ni papa ay hindi siya magdadalawang-isip na makipag-inuman at makipagkwentuhan kahit na gaano pa iyon katagal. Noon pa man ay gawain niya na iyon lalo na sa mga kliyente ng kanilang kompanya. Hindi ko nga alam kung paano niya nagagawang kunin ang loob ng mga taong halos kulang nalang ay isumpa siya. Maybe it's just the way he does things.Maybe it's his strategy that even his family couldn't understand. "Ikaw ba, ate," maya-maya'y anas ni Victorino na ikinatigil ko. "Kailan mo ba balak kausapin si Papa? Hanggang ngayon ba ay galit ka pa rin sa kanya? Naunahan ka pa ni kuya Theo na makip
Theo's POV"Lubos kong pinagsisisihan na naging magkaibigan kami ni Eleanor," maya-maya'y basag ng katahimikan ni Roman. "Sa lahat ng mga naging kalokohan niya ay ako ang sumasalo at nag-iisip ng pwedeng gawing solusyon. Hindi ko nga alam kung bakit nagawa kong magpakatanga bilang kaibigan niya."Tumango lamang ako sa naging pahayag niyang iyon. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko sa narinig kong kwento mula sa kanya. Pero kung tutuusin ay nagawa lang naman niyang manatili dahil kaibigan talaga ang turing niya kay Eleanor. Or maybe, there's something more to that."Nagawa mo bang lumayo sa kanya?" tanong ko na ikinabaling niya ng tingin sa akin. "Nakaya ba ng konsensya mo na iwanan ang taong naging parte ng buhay mo sa mahabang panahon?""Oo." Natawa siya at napailing. "Hindi ko nga akalain na nagawa ko rin sa wakas ang bagay na 'yon. Noong una ay natatakot ako at nag-aalangan na baka kung anong gawin niya. Pero sinabi ko sa sarili ko na baka pinapasakay lang din niya ako sa mga d
Third Person's POVNapapikit at napakagat-labi si Eleanor habang patuloy siyang binabayo ni Santisimo mula sa kanyang likuran. Ramdam niya ang kanyang malulusog na dibdib na patuloy sa pag-indayog sa mga sandaling iyon habang sarap na sarap siya sa ipinaparanas sa kanya nito.Napasigaw siya kasunod niyon ay ang paglingon niya kay Santisimo na sa puntong iyon ay patuloy lamang sa paglalabas-pasok ng dragon nito sa kanyang hiyas.Ramdam niya ang paninigas niyon sa kanyang loob na naging dahilan ng mas lalo pa niyang pagbukas ng kanyang dalawang hita.Marami na siyang naikamang lalaki at natikman na rin niya ang lahat ng iyon. Pero iba si Santisimo. Magaling ito pagdating sa kama at alam na alam nito kung paano siya paligayahin ng husto.Iyong tipong kahit na pareho na nilang narating ang sukdulan ay gusto pa niyang tikman ang katigasan nito sa kanyang loob."Mmmm...daddy!" bulalas niya sabay kagat ng dulo ng kanya
Third Person's POV"Nababaliw ka na ba?" anas ni Roman sa kaibigan na sa puntong iyon ay ngiting-ngiti. "Santisimo Buendia? Ang nagmamay-ari ng Buendia Incorporated at kilala sa buong bansa?"Tumango si Eleanor. "Oo. Siya nga. Bakit may masama ba?"Pagak na natawa si Roman. "At ako pa talaga ang tatanungin mo ng ganyan! Hindi ba dapat ay ako ang nagtatanong sa 'yo kung anong pumasok dyan sa kokote mo? Talaga bang may kalawang na 'yang utak mo, Eleanor? Nag-iisip ka ba?""Pwede ba, Roman?" iritable nitong anas. "Magtatanong ka pa ng ganyan. Aba, malamang! For your information, nasa tamang katinuan ako at walang dahilan para-""Sinabi mo na nagkakilala kayo sa bar?" sinsero niyang anas at kunot-noong tinapunan ng tingin ang kaibigan. "Anong nangyari nang magkakilala kayo roon? May asawa na 'yong tao, wag mong sabihing...""Oh, please, my friend!" anas ni Eleanor at tinalikuran ang binata. Nagtungo ito sa kusina at kumuha ng maiinom. "Wag kang mag-alala dahil hindi nangyari kung ano man
Third Person's POVNatigil si Roman sa kanyang ginagawa nang mabaling ang tingin niya kay Eleanor na naupo sa kanyang tabi. Bagsak ang balikat nito at tila ba may kung ano na namang mabigat na problemang iniisip. Umiling siya at napakamot na lamang sa kanyang batok. Bagamat sanay na siyaay hindi pa rin niya mapigilan ang kanyang sariling tanungin kung ano ang bumabagabag sa kaibigan. Paniguradong kung hindi tungkol sa pamilya nito ay tungkol doon sa bagong lalaking kinahuhumalingan ng dalaga."Problema mo?" tanong niya sabay siko sa kaibigan. "Bakit ba sa tuwing pupunta ka rito sa bahay ay ganyan nalang ang pagmumukha mo? Hindi na ba mababago 'yan?"Sinamaan siya nito ng tingin. "Problemado na nga 'yong tao, ganyan pa ang ibubungad mo sa 'kin! Kaibigan ba talaga kita?"Natawa si Roman. "Sana nga, hindi nalang! No offense! Pero ang gusto ko kasing kaibigan ay 'yong katulad kong palabiro at hindi overdramatic. Sa tingin ko, sa tuwing kasama kita ay pati ako sakop ng problema mo.""Ah







