LOGINTheo's POV
"What?" gulat na tanong ni Neo. "Are you serious?"
Tumango lamang ako bilang pagsagot sa kanya.
Natawa siya. "Akalain mo. Kanina lang ay sobra ka kung makatanggi sa magiging papel mo rito sa kumpanya niyo. Ano ka ngayon? Ang matindi pa ay ikaw ang pansamantalang papalit kay ate Taylor bilang CEO. Do you know how hard it is to manage a company?"
Sinamaan ko siya ng tingin. "Aba, malay ko! Ano bang alam ko sa mga 'yan? Saka hindi pa naman ako pumapayag. Besides, I don't believe her. Ako? Pagkakatiwalaan ng isang Mr. Irigo? Baka nga kapag nagkataon na maipit kami sa isang sakuna ay mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa tulungan ko siya."
"Come on, kuya. Wag mong hayaang tuluyang magkaron ng lamat ang relasyon niyong mag-ama," sinserong sambit ni Neo at di kalaunan ay nagbaling ng tingin sa kanyang wrist watch. "Shoot! Kailangan ko na palang umalis. May pupuntahan kami ni Irish. Mauna na 'ko."
"Sige," matipid kong sagot.
Matapos niyon ay nagpasya na rin akong lisanin ang balcony at agad na tinungo si Samantha. Napangiti ako habang mataman ko siyang pinagmamasdan na abala sa trabaho niya.
I leaned on the wall.
Hanggang sa hindi nagtagal ay nag-angat siya ng tingin at nagtama ang paningin namin.
"What's up, Mr. Theo?" aniya.
Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niyang iyon. Matapos niyon ay naglakad ako patungo sa pwesto niya at naupo sa upuan sa harap ng desk niya.
Dinukot ko mula sa bulsa ko ang isang piraso ng papel at binuklat iyon.
"I hope we don't meet again," basa ko sa nakasulat doon. Muli ay pinukulan ko siya ng tingin." Akalain mo, 'yong taong halos ayaw mo nang makita ulit ay kapatid pala ng boss mo. How ironic is it, don't you think?"
Umiling siya.
"Ilang beses ko ho bang sasabihin sa inyo, Mr. Theo, na mali kayo ng akala? That night, na sinasabi niyong nakita niyo 'ko sa bar, I am at my friend's house. Doon kami nag-iinuman."
Nilukot ko ang hawak kong papel at itinapon iyon. Humarap ako sa kanya.
"Look, I licked you and tasted you down there. Gusto mo bang ulitin ko 'yon at nang maalala mo kung gaano ka kaingay habang sarap-sarap sa bawat pagpasok ko sa 'yo? Or baka gusto mong ako mismo ang magsabi sa CEO na ang secretary niya ay dalawang beses nakipag-sex sa kapatid niya?"
Natigil siya sa kanyang ginagawa.
Pero imbes na makipagtalo sa akin ay nanatili lamang siya sa kanyang pwesto na para bang walang interest sa sinabi ko.
Ipinukol niyang muli ang kanyang atensyon sa kanyang ginagawa habang ako naman ay hindi pa rin makapaniwala sa tinuran niya. Kaya naman walang pagdadalawang-isip akong tumayo sa kinauupuan ko at tinungo ang opisina ni ate.
Akmang pipihitin ko na ang doorknob ay natigil ako nang agad siyang humarang sa pinto.
"Okay," madiin niyang anas.
I waited for her to say something.
"Naaalala kita…at lahat-lahat ng ginawa natin," aniya at hinila ako pabalik sa desk niya.
"Iyon naman pala, bakit kailangan mo pang itanggi?" tanong ko. "Ano? Ikinahihiya mo 'yong ginawa mo? Nahihiya ka na nagawa-"
Agad niyang tinakpan ang bibig ko sabay baling sa nakasaradong pinto ng CEO.
"Pwede bang wag kang maingay?" kunot-noo niyang anas. "Una sa lahat, lasing ako nang gabing 'yon at hindi ko 'yon ginusto. I was heartbroken at gusto kong makalimutan saglit ang problema ko. Kaya pwede ba? Tantanan mo na 'ko tungkol do'n?"
Bumalik siya sa kanyang upuan.
"Ayaw kong malaman ni Ms. Taylor ang tungkol doon dahil sobra pa sa sobra ang pagtitiwala niya sa 'kin," pagpapatuloy niya. "You wouldn't understand dahil wala ka sa posisyon ko. Ayaw kong masira ang pinaghirapan kong trabaho rito na umabot ng six years."
Six years?
Sana noon pa man ay ginusto ko nang magpunta rito sa opisina. Di sana matagal ko na siyang nakilala.
Maya-maya ay nagtungo ako sa likod niya kasunod niyon ay ang pagtungkod ko ng dalawang kamay ko sa desk niya. Inilapit ko ang bibig ko sa tenga niya na bahagya niyang ikinalingon sa akin.
"Tulad ng sinabi ko sa 'yo kanina, Samantha…you're mine," I whispered in a tempting tone. "I will not do anything to harm you or to put your career on the pedestal. Basta pumayag ka lang sa gusto ko."
"Gusto mo? Bakit? Ano bang gusto mo?" She smirked as she looked at me. "Do you want to have another round with me? Iyon ba ang gusto mo?"
Natawa ako.
"Yes, I want more than one round with you. Pero saka na natin pag-usapan ang tungkol dyan." I caressed her cheeks. "Right now, what I want is for you to be my girlfriend. I want you to be my woman."
Napangiti siya sa sinabi kong iyon. Nagbaling siya ng tingin sa kanyang desk at mula roon ay dinampot niya ang blue folder.
It was about the document of agreement that I needed to sign to be the company's temporary CEO.
"Kung papayag ka sa usapan niyo ni Ms. Taylor na palitan siya bilang CEO, temporarily," aniya at muli ay tinitigan ako, "papayag din akong maging girlfriend mo. What do you say?"
Isang nakakalokong ngiti ang gumuhit sa mga labi ko.
"If you're thinking na makakatakas ka sa 'kin after I sign this agreement, nagkakamali ka. Gawain ko rin ang ganito noon, Samantha. You can't fool me," nakangisi kong sambit sabay hablot ng hawak niyang folder.
Samantha HernandezI've never been more happy seeing Theo sleeping next to me. Bagamat taon na rin ang inabot simula nang mag-live in kami at halos araw-araw ko siyang nakikita at nakakatabi. Ibang-iba pa rin ang feeling na katabi ko ang lalaking hindi ko akalaing magiging asawa ko ngayon.I've met him in a most dramatic and heartbreaking part of my life.Isang gabing puno ng pighati na dala ng ex-boyfriend ko at isang gabing puno ng kapusukan mula sa lalaking hindi ko inaasahang magiging malaking parte ng buhay ko.Kung tutuusin ay hindi naman talaga siya gusto.First of all, napakababaero niya at iyon ang ayaw na ayaw ko pagdating sa isang lalaki. I never planned to stay with him and make him my official boyfriend. But things suddenly changed at sa hindi inaasahan ay napadpad ako sa isang sitwasyon na hindi ko na alam kung paano ako makakatakas.But I'm actually glad, I didn't.Maya-maya ay natigil ako sa paghahanda ng mga rekado para sa lulutuin kong almusal nang maramdaman kong ma
Theo BuendiaIsang malalim na buntung-hininga ang pinawalan ko habang titig na titig ako sa babaeng naglalakad patungo sa altar at sa akin. She's wearing a white dress and a veil. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga sa mga sandaling iyon because of the fact that after an hour, she's going to be my wife.Maya-maya ay narinig ko ang pagtikhim ni Neo kasunod niyon ay ang pagsiko niya sa akin."Other than marrying her, sa tingin ko ay may kailangan ka pang tuparin sa kanya," halos pabulong niyang sambit. "Naalala mo 'yong bahay at lupa na ipinangako mo pagkatapos mo siyang makilala? She remembered that. Kaya kung ako sa 'yo, after ng event, doon mo siya iuwi."Marahan akong tumango sabay tapik sa kanyang braso."Thanks for the reminder," anas ko na mahina niyang ikinatawa.Matapos ang ilang minuto ay tuluyan na rin siyang nakarating sa altar. Ramdam ko ang nginig ng buong katawan ko sa mga sandaling iyon hindi dahil sa gutom kundi dahil sa tuwa
Samantha's POVIsang malalim na buntung-hininga ang pinawalan ko matapos ang ilang minutong iginugol ko sa pagsasabi ng katotohanan kay Theo.Sa puntong iyon ay nakaupo lamang siya roon na hindi maalis-alis ang pagkakatitig niya sa akin. Bukod pa roon ay kita ko ang hindi maipintang reaksiyon sa kanyang mukha. Salubong ang kanyang dalawang kilay at mayroong tanda ng pagtataka.Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga oras na iyon.Gusto kong tumayo mula sa kamang kinaroroonan ko o di kaya ay magtalukbong nalang dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. I had no idea kung ano ang tumatakbo sa utak ni Theo at kung ano man iyon ay ayaw kong marinig ang mga sasabihin niya tungkol doon."I know what you feel," mahina kong sambit na tila ba ako lang ang nakarinig. "Hindi ako magrereklamo sa kung ano man 'yang nararamdaman mo ngayon dahil sa pagsisinungaling ko sa 'yo. Just tell me if you're mad or you hate me. Tatanggapin ko 'yon dahil deserve ko
Theo's POVNamilog ang mga mata ko nang marinig ko ang sinabi ng doktor.Tila ba nanghina ang mga tuhod ko at pakiramdam ko ay nawalan ako ng balanse. Kaya naman sa mga sandaling iyon ay napakapit ako kay Neo.Muli ay tinapunan ko ng tingin ang doktor na sa puntong iyon ay patuloy pa rin sa pagpapaliwanag sa sitwasyon ni Samantha. But my mind couldn't comprehend what I am feeling right now.Halo-halo ang mga nararamdaman ko at tila ba wala akong naririnig kundi ang utak ko na nagsisisigaw sa mga sandaling iyon."She's pregnant," bulalas ni Neo pagkaalis ng doktor. "She's pregnant! Magkakaanak na kayo. Narinig mo ba 'yon?"Marahan akong tumango. "Yeah, I did. Malinaw na malinaw sa 'kin ang mga narinig ko…""What?" ani Neo na ikinatitig ko sa kanya. "Bakit parang iba ang reaksiyon mo sa inaasahan ko? Hindi ba't gustong-gusto mo na magkaanak na kayo? You want it more than her, right? Wag mong sabihin na nagbago ang isip mo?"
Samantha's POVNapabalikwas ako ng bangon nang maramdaman kong may humalik sa pisngi ko.It was Theo.Nakaupo siya sa gilid ng couch habang nakangiti siyang pinagmamasdan ako. Hula ko na kararating lang niya dahil nakasuot pa siya ng pang-opisina niyang damit.Sa kabilang banda naman ay hindi ko akalain na nakatulog pala ako rito sa couch. Bago pa man kasi umalis si Alya ay talagang antok na antok na ako. Sa natatandaan ko ay balak ko sanang pumunta sa kwarto upang doon matulog ngunit hindi iyon ang inaasahan ko.Nabaling ang tingin ko sa orasan.It's 6:30 pm. So, I've been sleeping for almost two hours.Pinangakuan ko pa man din si Theo na ipagluluto ko siya ng dinner. Akmang babangon na ako ay siya namang paghiga ni Theo sa tabi ko kung kaya't agad akong natigil. Hanggang sa hindi nagtagal ay wala na akong nagawa kundi ang pagmasdan siya nang isubsob niya ang kanyang mukha sa leeg ko ganoon din nang ikorner niya ako sa kanyang mga b
Third Person's POVAgad na umangat ang dalawang kilay ni Vince nang mabasa niya ang mga nakasulat sa notebook na nakapatong sa coffeetable.- bridal shoes and gown- groom's suit and shoes- venue- bride's bouquet- pre-meal food and dinner with dessert- hair and makeupNgunit bukod sa mga nakalistang iyon ay mayroon ding mga developed photos na nakakalat sa coffeetable na mas lalong nagpatameme sa kanya.Akmang dadamputin niya na iyon upang rekisahin ay natigil siya nang lumabas mula sa kusina si Ms. L. Ngiting-ngiti ito at ramdam din niya ang hindi matatawarang saya nito sa mga oras na iyon. Kabaliktaran naman ang reaksiyon ni Vince kung saan ay kunot-noo siyang nakatitig sa huli habang hindi maalis sa kanyang isip ang pagtataka."Mukha yatang ang saya-saya niyo ngayon. Anong meron?" bungad niyang tanong na ikinatigil nito.Tinapunan siya nito ng tingin. "Nandito ka na pala. Kanina ka pa ba? Pasensya ka







