Andrea “Anak! Uuwi ka ba muna sa bahay?” tanong ni dad ng naglakad na kami upang lumabas ng presinto.. “Opo dad. Nariyan naman po si Atlas. Pahatid po tayo,” tugon ko kahit hindi ako sigurado kung pagbibigyan ako ni Atlas. Bahala na baka naman pumayag kapag kausapin ko. Kanina lang naman ako galit dito kasi sa nalaman ko buhat sa kaniya. Pero ngayon okay na ako lalo na masaya ako kasi hindi na makukulong si daddy at wala na rin ang dalawang impakta sa bahay. “Atlas!” mahina ko siyang tinawag pero ang galing ha? Narinig pa niyon ni Atlas kasi lumingon agad 'to sa ‘min. Pinasadahan ako ng tingin pagkatapos humugot ng hangin bago muli humarap sa kausap niya. Sa paraan ng pag-uusap parang magkakilala ang dalawa. Halos magkasing tangkad sila at hindi rin pahuhuli sa kagwapuhan iyong lalaki na kausap niya. Nasa table pa sila ng hepe. Tumingin ako sa hepe at nakangiti ito sa asawa ko. Aba akala ko masungit ito gusto pala ng g'wapong kaharap letse siya isa rin haliparot. Parang
Andrea “Hop in,” mahinang sambit ni Atlas sa ‘kin. Salubong pa rin ang kilay niya, kaya inirapan ko. Na siyang pati ilong niya nalukot. Hindi nagustuhan ang ginawa ko. “Gusto mo ba roon sa likuran? Ayaw mo akong katabi?” tanong pa nito na siyang pinagtatakhan ko kasi halata ko ang inis sa boses niya. ‘Seriously? May topak nga’ bubulongbulong ko narinig niya suminghap ito. Parang babaeng nireregla ang mister ko, mainit ulo. Hindi ko naman gusto sa likuran pero ayaw niya ako sagutin kanina. Kaya inaakala ko na hindi niya ako gustong katabi. Hindi niya ako gustong makausap, e, bakit ngayon ikinagagalit ni Atlas. Aba, kay tagal naman pala matanggal ang sapak ni si Atlas. Hanggang ngayon nagsisintir ang damuho. Samantalang ako naka move on na kanina pa. Pero ito pa yata ang sobrang matampuhin. “Fine! Kung ayaw mo rito. Go ahead. Doon ka na umupo,” malamig ang boses nito. Ngumisi ako kaya napatda ito. Lalo na ng yumakap ako sa baywang niya. Narinig ko bumigat ang paghinga niya
Andrea Nagising akong nakayakap pa rin si Atlas sa ‘kin. Hindi ako makawala kaya naisip ko mag-angat ng tingin kung tulog pa ito. Napngiti ako ng nakapikit pa ito ngunit nakabantay lang pala. Dahil bago ko pa mabawi ang panakaw kong titig sa kaniya. Niyuko na ako huli na para magkunwari. Nakangisi si Atlas para bang nagmamalaki nahuli niya ako sa akto kaya napangiti na lang din ako. Sumilip ako sa pambisig kong relo. Nakasuot pa rin pala sa kamay ko kahit tulog. Buti hindi natanggal. Luh! Hapon na ah. Ang haba pala ng tulog ko malapit ng mag-alas-dos ng hapon. Kaya pala nakaramdam na ako ng gutom. Pero ang tibay ko ha? Kasi almusal pa sa bahay nila Atlas ang kain ko. Ngayon lang ako nagutom. Gumalaw si Atlas nanlaki ang mata ko pumaibabaw ito sa akin. Namula ang pisngi ko sa intimate naming posisyon. Hindi ako makagalaw ng siilin ako ni Atlas ng halik. Literal na nanlaki ang mata ko ng umpisa n'yang pasadahan ng dila ang labi ko. Malalim ang halik niya parang ayaw tumanggap n
Andrea Pinanonood ako ni Atlas habang nagsusuklay ng buhok ko. Kung magbihis kaya muna ako. Maghapon na ang damit ko. Galing pa kami ng presinto kanina. Nakatulog na rin ako ni bihis hindi ko na inalala. Lumingon ako kay Atlas upang magpaalam. Nanonood pa rin pala siya sa akin. “Antayin mo na lang kaya ako sa baba gusto ko muna kasi magbihis.” Utos ko. Umayos ito ng tayo may nabasa ako sa mata ni Atlas. Parang alanganin ito sa utos ko sa kaniya. Ngumiti ako sa kaniya ngunit hindi ako nginitian. Suplado naman hindi lang ako ngitian kaya nag-iwas ako ng tingin. "H’wag mo akong umpisahan sa pang-aakit baka hindi na ako magpaawat,” wika nito kinatitig ko sa kaniya. “Usapan natin iyon ah.” “Okay lang ngayon hindi ko maipangako kaya ko lahat ng oras sundin ang sinabi mong usapan.” “Atlas mandaraya ka,” “Magbihis na kung magbibihis. Baka naman kunwari ka lang pero gusto mo tulungan kita—” “Hindi ah,” maagap kong tugon sa kaniya. Hindi ko na lang siya pinilit kung ayaw lum
Andrea "May kumalat na sauce sa gilid ng labi mo, baby," saad ni Atlas kaya agad ko sana pupunasan kaya lang bigla lang niya akong siniil ng mapusok na halik at hindi ako nakagalaw sa mabilis na kilos ni Atlas. Nakapikit na pala ako buong puso akong tumutugon sa bawat pagdampi ng halik ni Atlas sa labi ko. Hindi ko nga namalayan nadala ako sa aming paghahalikan. Nakayakap na ako sa batok ni Atlas, habang ito nakayakap na rin sa baywang ko. Kung hindi pa sa biglang pagsulpot ni ate Jane, hindi namin alintana nasa harapan kami ng dining table ninanamnam ang bawat tamis at sarap ng halik sa isa't isa. "Ay... s-sorry...nagkatukaan na pala !" biglang saad ni Ate Jane na kapapasok lang sa kitchen nakatawa. Nahihiya ako ngunit si Atlas masaya pa niyang sinagot si Ate Jane. "May sauce kasi sa gilid ng labi ni Misis kaya inalis ko," ngiti nito kinindatan pa ako. "Sir Atlas, ma diskarte ka talaga. Halik na ang labanan kapag may pupunasan," anang ate Jane sabay bumungisngis. "Sayang a
Andrea Nang makarating kami sa bahay nila Atlas. Naratnan namin bisita niya si Gian. Kanina pa pala nag-antay sa pagkadating namin ni Atlas, sobrang importante yata ang pag-uusapan ng magpinsan kasi matiyaga kaming hinintay niya na dumating. “Hi, Andrea, kumusta naman maging asawa ng pinsan ko? Hindi ka pa ba nauuntog dito sa pinsan ko?” “Idoit! Bakit naman naitanong mong mauuntog ang asawa ko,” sagot ni Atlas masamang tumingin kay Gian na pang-asar ang tawa. “Aakyat muna ako mahalaga yata ang sadya ni Gian sa ‘yo,” paalam ko kay Atlas subalit hindi lang ako pinakawalan nakaakbay pa ito sa akin. Siniko ko kasi ayaw akong sagutin doon lang ako niyuko napasentido ito. “Sabay na tayo mabilis lang dito si Gian,” tutol nito nakatikim ng pambubuska galing sa pinsan niya. “Sobra naman ‘yan cuz. Ayaw talagang mahiwalay sa paningin si Andrea.” “Shut up Gian. Mind your own business,” inis na tugon ni Atlas sa kaniya kaya lang hindi lang tinantanan ng pinsan niya. “Awts cuz. Akal
Andrea “Bwisit! Argh nakasisira ka ng araw!” bulyaw ko pa sa phone ko kahit naka off na ito na s’yang naabutan tagpo ng kararating na si Atlas. Shit ano kaya ang iniisip ni Atlas sa bigla ko lang pagsigaw. Pasimple kong inilapag sa tabi ko ang phone ko. Bakit ganito pa niya ako naabutan nagmukha pa akong may sira, phone ko sinisigawan ko. Bwisit galing talaga tumiming ni Atlas. Hindi pa lumakad si Atlas tumayo pa muna ito sa pinto. Saglit akong pinagmamasdan na seryoso. “May kaaway ka sa cellphone mo?” nagsalubong ang kilay ni Atlas malakas akong umiling. Pambihira talaga parang ayaw pa maniwala nito kasi nakataas kilay naman ngayon sa ‘kin. “Ayaw mong maniwala?” sinamaan ko siya ng tingin. Umiling ito kaya inirapan ko. Talaga nga tingin ko hindi naniniwala si Atlas, kaya tumayo na lang ako at lumipat sa couch kasi matiim niya akong pinagmamasdan hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko. Dito sa couch nakatilod ako sa kaniya. Narinig ko sinarado ni Atlas ang pinto pumikit
Andrea “Okay ka na ba r’yan, Lucy?” saglit siyang nilingon ni Atlas ng makalabas na kami sa gate. “Ayos lang po ako senyorito,” tugon nito. Ako naman ang humarap sa ate Lucy ng matapos siyang kausapin ni Atlas. “Ate Lucy, sure ka po okay lang sa inyo sa condo unit ni Atlas, tumira? Kasi mag-isa ka lang doon. Unlike po sa bahay nila Atlas. Marami kang kasama,” “Naku itong si Senyorita Andrea, maliit na bagay. Kayang-kaya, ako pa ba?” tugon nito may kasamang pakita pa sa muscle niya. “Pero ngayon summer araw-araw mo akong kasama. Kapag magpasukan ka ulit mag-isa ka na lang doon.” “Wow....sabi ko na bata ka pa senyorita Andrea, anong year mo na sa kolohiyo?” tanong nito kaya maingay na tuloy kaming dalawa. “Graduating po ako sa next na pasukan. Bakit po ate?” “Akala ko first year college ka pa. Para ka kasing eighteen lang,” aniya namamangha. “Hala, si ate sobra naman 'yan. Baka lumapad tainga ko niyan sa papuri mo?” hagikhik ko pa. “Twenty na po ako though bata pa nama
Andrea Lumapit ako sa kotse sa passenger seat iyon ang binuksan ko. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Kier, hindi ko lang pinansin. “Woah! Driver nga talaga ako ngayon,” parinig pa ni Kier. Sinamaan ko siya ng tingin bago ako pumasok sa loob ng passenger seat. Mabilis naman siyang umikot sa kabilang pinto sa driver seat. Sa labas ako nakatingin ng bumukas ang passenger seat senyales na pumasok na si Kier sa loob ng sasakyan. Naramdaman ko lumingon ito sa akin dedma ko lang. “Mrs Martinez baka naman p'wede mo akong pansinin,” wika nito't doon lang ako lumingon sa kaniya. Hindi naman pala nakatingin sa 'kin dahil sa unahang salamin ito nakatingin. “Bakit?” humalukipkip ako. “Grabe siya. Ginawa talaga akong driver. Saklap naman,” “Dami mong alam,” tugon ko kay Kier. Nang mag-umpisang patakbuhin ni Kier ang kotse niya. Nag-vibrate ang phone ko. Doon ko lang nilabas. Alam ko si Atlas iyon ang nag-text kahit iyong kanina dahil wala naman akong ibang naisip maaring mag-text sa a
Andrea “Kier?” nagulat ako ng pabalik na ako sa condo namataan ko siya parang nakaabang sa akin. Malapit na dapat ako sa entrance ngunit hindi ako tumuloy maglakad sa pag-aalala lalo niya ako mapapansin. Iniisip ko nga kung babalik ako roon sa pinuntahan kong tindahan o mas maganda rito. Dahil hagip pa ng CCTV sa building ng condo unit namin ni Atlas ang kinaroroonan ko. Nakita kaya niya ako? O sadyang alam nito nasa labas ako. Pero paano niya naman nalaman nasa labas ako? Maliban kung palagi itong nag-aabang dito sa building ng condo namin upang ma timingan niya ako sa labas. Nagkunwari akong hindi ko pa siya nakita ng umpisa siyang maglakad palapit sa akin. Nanatili akong nakayuko sa nilalakaran ko lang ako nakatingin, ngunit tinawag na ako ni Kier. Paktay talaga lagot ako nito sa asawa ko kapag nalaman nito lumabas ako at nakita pa ako ni Kier sa labas. Pero kung wala naman gagawing masama si Kier. Siguro hindi naman magagalit ang asawa ko nito. Hindi naman gano'n kakitid n
Andrea Dalawang linggo na ang nakaraan simula ng galing dito si Maxine. Naging malapit na rin namin siyang kaibigan ni Vianca. Hindi na rin kami nagduda sa kaniya. Si ate Lucy, nasa province nila kahapon umuwi dahil fiesta sa kanila. Apat na araw ang paalam ni Ate Lucy, bago siya bumalik dito. Urong-sulong pa nga iyon noong una kasi nag-aalala sa akin mag-isa lang daw ako. Kung hindi ko pa pinagtabuyan hindi sana iyon matutuloy. Kasi alam ko kunwari lang siyang ayaw umuwi pero gustong-gusto ni ate Lucy makasama ang pamilya niya. Matagal na rin naman siyang hindi nakauuwi sa kanila. Kaya naglalambing ang Nanay nito umuwi kahit ngayon fiesta lang nila. Gusto nga ni Atlas papuntahin dito ang isa nilang kasambahay sa mansyon. Ganun din ang mommy Brenda, gusto papuntahin dito. Tumawag kahapon bago umalis ang ate Lucy. Ihahatid daw dito ang isa nilang kasambahay pansamantala kasama ko habang nasa province ang ate Lucy. Pumayag na lamang ako kahit na kayang-kaya ko naman mag-isa ri
Andrea Nang matapos ang seminar namin ni Atlas sa simbahan. Niyaya ko siyang dalawin muna si Tita Olivia sa rehab. Dalawang linggo na rin naman ang nakaraan sa huling dalaw ko roon. Kasama pa namin ni daddy si Erica. Speaking of Erica kailangan ko pala siyang i-text na patungo ako ngayon sa mommy niya para lang alam niya at baka maisip din n'yang sumama. Bilang respeto rin dito sa dalaga kaya kapag dadalaw kami sa mama niya ipinaalam namin. Ako: pupunta ako sa mommy mo. Kailan ka ulit dadalaw kay Alvina? Inantay ko pa siya kung mag-reply ngunit wala kaya ibinalik ko na sa bag ko ang phone ko. Busy siguro kasi hindi nag-reply. Alam ko nag-apply ito ng trabaho rito sa Maynila. Nasa Boni si Erica naka bed spacer. Inalok ko nga sa bahay siya tumuloy ayaw naman. Nahihiya raw siya sa daddy ko kung doon siya tutuloy. Okay lang naman daw siya roon sa kuwarto inuupahan niya mabait ang kasama niya. Tatay rin niya ang nagbabayad pansamantala sa kuwarto, habang hindi pa siya natatanggap sa i
Andrea Sinamahan ako ni Atlas ihatid si Maxine. Uuwi na si Maxine, nauna siya kay Vianca. May lakad pa si Maxine. Trabaho raw ang pupuntahan niya kaya kahit gusto pa n'yang mag-stay sa condo kasama namin ni Vianca. Napilitan si Maxine umuwi ng maaga. “May taxi na girl,” kinuhit ko siya sa braso niya nasa unahan namin si Maxine kaya lumingon siya sa akin. Pinara ni Atlas ngunit may sakay pala hindi lang kita kaya nag-antay ulit kami ng dadaan. Wala pang limang minuto. Umatras si Maxine nagtaka ako tinanong ko siya kung bakit? Dahil tumigil siya maglakad kaya pantay na kami sa kaniya. “Bakit ka tumigil at parang balisa?” tanong ko pagkatapos napatingin ako sa magarang kotse huminto sa tabi ng kalsada. “Isa iyan sa kotse ni Paul,” bulong ni Maxine siyang kinalunok ko. Marami nga pala ito kotse dahil ito ang business ni Paul. Kaya hindi ko kilala ang gamit nito ngayon. Bigla akong humawak sa braso ni Atlas dahil nanumbalik sa alaala ko ang nangyari noon sa Soltero. Hindi ko
Andrea “Maxine naiintindihan kita. Pero wala ka bang balak hiwalayan si Paul? Matagal ka na rin naman nagtitiis sa kaniya. Kapag kusang loob naman ang binigay n'yang tulong. Hindi mo kailangang makonsensya. Basta ‘wag kang mahihiya magsabi sa ‘kin ha? Dahil sa abot ng aking makakaya. Handa kitang tulungan. Lakasan mo ang loob mo. Nasaan ang mataray Maxine mukhang bahag na ang buntot ngayon,” wika ko pa at pareho na kaming kumalas sa isa't isa. “Woi!” natawa ako ng sumibi si Maxine. Kaya naman muli ko siyang niyakap upang pakalmahin. Mas lalong lumakas ang iyak kaya hinayaan ko munang nakayakap siya sa ‘kin. Dumaan ang katahimikan. Parang nahimasmasan na si Maxine. Wala ng tunog ang hikbi nito at dahan-dahan na kumalas sa yakap ko. “Okay ka na?” tanong ko at tumango siya at nakangiti na ngayon. Ngunit kitang-kita ko ang lungkot sa mata Maxine pilit lang nitong itinatago. “Gusto ko. Gustong-gusto ko makawala na sa kaniya, Andrea. Pero paano? Hindi lang basta lang si Paul. Natatakot
Andrea Nang bumalik si Atlas sa condo unit namin umahon ang tatlo. Sabi ko nahihiya lang sila kay Atlas. Kaya ayaw magsiahon ng tatlo kong kasama. “Kain na tayo,” niyaya ko sila sa dalang meryenda ni Atlas. Pinagsaluhan namin ang dalang pizza ni Atlas. Dalawang malaking box kaya naman hindi namin naubos binigay ko sa duty guard. Si ate Lucy, nagpalipas lang ng kabusugan maya-maya rin bumalik din agad sa pool dahil gusto pa raw n'ya lumangoy. Kaming tatlo ang naiwan nagkwentuhan na lamang kaming tatlo. “Kayong dalawa kasama sa entourage sa kasal namin ni Atlas, ha? Besh, maid of honor ka at Ikaw naman Maxine bridesmaid.' Nanlaki pa ang mata ni Maxine. Para bang hindi niya inaasahan na kukunin ko siya na abay sa aming kasal ni Atlas. “S-salamat A-Andrea. Ang bait mo talaga at ang ganda pa. No wonder maraming nagkakagusto sa ‘yo,” sabi nito biglang naging malungkot ito. “Parang hindi ako naniniwala na maganda ako. Kasi kapag tumabi ka sa ‘kin lalamunin lang ang kagandahan ko
Andrea The next morning, I woke up dizzy and felt like I was going to vomit. Dali-dali akong bumangon at bumaba sa kama nagmamadaling tumakbo patungong CR sa takot naabutan ako sa kama. Naulinigan ko pa napamura si Atlas, baka raw ako madulas hindi lang ako sumagot. Narinig kong bumangon din siya at sinundan ako ni Atlas. Dahil bumukas ang pinto ng CR hindi ko lang pinagkakaabalahan lingunin dahil masakit ang sikmura ko dahil sa patuloy kong pagsusuka. Kaya rin hindi ko siya nilingon dahil alam ko naman na sumunod agad siya sa akin. Eh, kung magtatagal pa ako baka sa kama ako abutan. Dahil sakto lang din pagdating ko sa bathroom sink nilabas ko ang kanina pa pinigilan ko umiikot sa tiyan ko. Naiiyak na ako at pinagpapawisan ng malamig. Nanghihina rin ako dahil sa walang katapusan na pagsusuka kahit mapait na laway lang din naman ang sinusuka ko. Kumalma lang ako ng haplusin ni Atlas ang likuran ko nag-aalala ito sa ‘kin panay tanong kung ayos lang ako. Dahil wala akong lakas na
Andrea Pagdating ng alas-singko ng hapon dumating si Atlas. “Oh, akala ko ala-sais ka pa darating kasama na sina mommy?” Lumapit siya sa ‘min ni Alvina. Mahina niyang kinurot ang pisngi ni Alvina. Hinalikan ako sa gilid ng ulo ko kasi karga ko si Alvina pinatatayo ko sa hita ko. Umupo si Atlas sa tabi ko. “Gusto mong kargahin si Alvina?” tanong ko kay Atlas kasi nakangiti siyang nakatingin sa ‘min ni Alvina. Ililipat ko si Alvina kay Atlas. Pumalahaw naman ng iyak si Alvina hindi ko itinuloy. “Ayaw niya sa mga pangit,” biro ko kay Atlas na kinasimamangot nito. Humalakhak ako umiyak lalo si Alvina. Natakot pa ang kapatid ko sa pagtawa ko. Tumayo na lang tuloy ako at sinayaw sayaw para lang tumigil ito sa pag-iyak. Nakangiti na si Atlas ngayon sa 'min nakatingin. “Baby, bagay sa ‘yo. I'm sure ngayon pa lang maswerte na ang mga anak natin sa ‘yo. Nagkaroon sila ng mommy na maganda, sexy at mabait pa," “Swerte rin sila kasi guwapo at mabait ang daddy nila,” napangiti ako kasi