Chapter 7 เหตุเกิดเพราะความเหงา

ร่างอวบอิ่มนั่งหน้าคอมอยู่สองชั่วโมง กลับไม่สามารถพิมพ์หนังสือสักตัว แม้จะอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษไปหลายรอบ บทรักร้อนแรงที่เธอเข้าใจจากการอ่าน แต่ไม่สามารถแปลออกมาในภาษาที่สละสลวยมีชีวิตได้

“เฮ้อ... เพราะฉันอ่อนประสบกามหรือเปล่านะเนี่ย”

คำพูดของเพื่อนผุดขึ้นมาในหัวรวมทั้งคำเย้าแหย่ของ บก.กวิตา มันทำให้มนสิชาคิดหนัก ใช่ว่าเธอตายด้านไม่รู้สึกรู้สา อายุสามสิบสอง ความต้องการในเพศรสเป็นเรื่องธรรมดา บางครั้งบางทีการได้เสพสิ่งเย้ายวนพลอยทำให้เธอมีอารมณ์เหมือนปุถุชนทั่วไป เพียงแต่จะเรียกร้องสิ่งที่ต้องการก็กระดากอายเกินกว่าจะทำแบบนั้น แล้วยิ่งกับธันย์ภพน่ะเหรอ เธอไม่กล้าหรอก ถึงเขาจะเป็นสามีของเธอก็เถอะ

บทรักในหนังสือที่แสนเร่าร้อน เธอเห็นภาพการบรรยายของนักเขียนทุกขั้นตอน แต่ไม่เคยมีประสบการณ์ความร้อนแรงตื่นเต้นแบบนั้น

หรือว่าเธอต้องหาเพื่อนคุย ว่าแต่จะหาเพื่อนแบบไหนล่ะ

แอปพลิเคชันที่เธอรู้จักก็ผุดขึ้นมาในหัว คำพูดที่คุยกับเพื่อนๆ วนเวียนมาให้นึกถึงอีก เธอพอรู้ว่ามันโฟกัสการเล่นไปเรื่องไหน แล้วถ้าจะแลกเปลี่ยนความคิดกับคนอื่น คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักบ้าง จะเป็นไรไป แค่แลกเปลี่ยนความคิด ผ่านตัวหนังสือ ไม่น่าจะเสียหายอะไร บางทีอาจจะได้มุมมองอะไรใหม่ๆ ที่ไม่เคยรู้จักมาใช้ในการทำงานก็ได้ ไม่ก็คุยเล่นแก้เซ็งฆ่าเวลาแค่นั้น

คิดได้แบบนั้น หญิงสาวจัดการเข้าไปศึกษาเรื่องการละเล่นในเว็บทันที จากที่เมื่อก่อนก็เฉียดไปมา ดูผ่านๆ ตามาบ้างแต่ไม่ได้สนใจอะไรจริงจัง

กว่าจะรู้ตัว... วันนั้นทั้งวันเธอก็หมดไปกับเรื่องราวของเว็บดังกล่าว ไปดูประวัติสมาชิกคนอื่นๆ พอเธอสมัครบ้าง ก็มีคนทักมา ทักทาย ชวนคุยและแอดเป็นเพื่อนพอควร มนสิชาเลือกใช้รูปสาวสวยจากอินเทอร์เน็ตที่เสิร์ชมาได้เป็นรูปโปรไฟล์ ตัดส่วนใบหน้าออกไป พร้อมลงข้อมูลส่วนตัวไว้เล็กน้อย จากงานแปลที่ทำอยู่ หนังสือที่มักอ่านบ่อยๆ และการท่องไปในโลกการสื่อสารไร้พรมแดนเป็นประจำทำให้มนสิชาพอจะรู้ว่า ทำยังไงถึงจะทำให้โปรไฟล์เธอน่าสนใจ และในวันนั้น เธอก็มีคนแอดเป็นเพื่อนเข้ามาจำนวนหนึ่ง

การสื่อสารที่ทันสมัยมันดีอย่าง ทุกอย่างรวดเร็วอย่างที่เขามักล้อกันแค่ขยับโทรศัพท์ก็ได้เพื่อนใหม่มาแล้ว

เธอรับเป็นเพื่อนไปหลายคน ลองคุยทักทายเป็นพื้นฐานเพื่อจะดูว่า นอกจากตัวแปรทางด้านอารมณ์ตามธรรมชาติแล้ว รูปแบบของเซ็กซ์แต่ละคนเป็นยังไง

ไม่ใช่ว่าเธอจะโพล่งถามไปตรงๆ หรอกนะ อาศัยสังเกตจากการตอบโต้พูดคุยมากกว่า อย่างหนึ่งที่เห็นชัดเจนคือ บุคคลในสังคมนี้ที่เข้ามาเล่น มีทุกอาชีพและทุกเพศทั้งชายและหญิง

มีเพียงไม่กี่คนที่หญิงสาวเลือกจะแอดเข้ามาคุยในโปรแกรมแชตไลน์ ในเว็บบล็อกนั้นซึ่งเป็นเว็บไซต์หลักสำหรับฝากประวัติจะมีเหล่าเซเลปคนดังประจำเว็บที่ได้รับความนิยมประหนึ่งว่าเป็นดาราเจ้าบทบาทมากฝีมือ ส่วนแอปเสริมคือตัวที่ใช้แชตพูดคุยกันผ่านตัวอักษร แต่เท่าที่สังเกต คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยเล่นกัน หลังจากทำความรู้จักก็ให้ไอดีของโปรแกรมแชตไลน์มาอีกที ซึ่งมันเป็นแอปที่กำลังได้รับความนิยมมากกว่า และสามารถออนไลน์ได้ตลอดเวลา เรียกว่าทักทายกันได้ 24 ชั่วโมงผ่านการส่งข้อความ หรือจะโทร.คุยแบบโทรศัพท์หรือโทร.วิดีโอแบบเห็นหน้ากันเลยก็ได้ มนสิชาเลือกพูดคุยกับคนเหล่านี้บางส่วน ก็... คนมีประสบการณ์ก็ย่อมมีทัศนคติให้เธอได้ศึกษาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ประสบกามนี่นะ และบางส่วนคือคนที่ทักทายพูดคุยแล้ว ลองเสิร์ชจากไอดีไลน์ดูหน้าตาในรูปโปรไฟล์แล้วน่าจะพอคุยกันได้ ที่สำคัญไม่ใช่คนรู้จักของเธอแน่นอน หนึ่งในนั้นคือผู้ชายหน้านิ่งๆ ออกดุ ตัดผมสั้นเกรียน

‘แอดมาแล้วไม่ทักกันเหรอครับ’

เขาส่งข้อความทักทายมาก่อน พร้อมสติกเกอร์ไลน์ตัวการ์ตูนที่ชื่อว่ามูน (moon) ที่ทำหน้าตาออดอ้อน

มนสิชารู้จักชื่อเขาจากการส่งข้อความทักทายกันสองสามประโยค ที่เขาแนะนำตัวเองว่าชื่อกฤษฎิ์ เธอส่งสติกเกอร์หัวเราะตอบกลับไป

‘หน้าดุเนอะ ไม่กล้าทัก’

‘หน้าดุจริงเหรอ พี่ว่าไม่นะ ตัวจริงไม่ดุครับ’

นี่เป็นอีกเรื่องที่มนสิชาขำ จากประวัติที่ฝากไว้ เธอระบุปีเกิดและอายุไว้ว่าสามสิบปี อายุจริงๆ คือ สามสิบสองย่างสามสิบสามแล้ว ส่วนผู้ชายคนนี้อายุสามสิบเอ็ดย่างสามสิบสอง

จากนั้นรูปภาพของชายหนุ่มในอิริยาบถต่างๆ ก็ถูกส่งมาให้ดูหลายภาพ ทั้งหน้าตรง ด้านข้าง เห็นเฉพาะหน้า และเห็นทั้งตัว หญิงสาวมองพิศดูรูปแล้ว ค่อนข้างแปลกใจ เพราะคนอื่นๆ ที่เธอแอดมาไม่มีใครส่งรูปมาให้ สำหรับเขา รูปโปรไฟล์ในไลน์เห็นหน้าชัดเจน รูปที่ส่งมาให้ก็เห็นหน้าชัดเจน อ้อ ไม่ติดเรตแบบที่เธอเห็นมาทั้งวัน ซึ่งมนสิชาค่อยหายใจโล่งหน่อย

ใบหน้าเขาคมสัน คิ้วเข้มพาดยาวเหนือตาคมกริบ จมูกโด่ง ปากเข้มได้รูป เหนือริมฝีปากมีหนวดบางๆ กับแถวใต้ปลายคาง ถ้าถามว่าหล่อไหม ในความคิดของมนสิชาก็คือปกติ ไม่ได้หล่อโดดเด้งเหมือนพวกดาราที่ออร่าจับ แต่กฤษฎิ์มีความดูดีในแบบของเขา เสียนิดเดียวตรงที่อายุน้อยไปหน่อย

‘ก็หวังว่าจะไม่ดุค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ส่งรูปมาเสียเยอะเลย’

‘เช่นกันครับ การส่งรูปเป็นมารยาทและกติกาที่พี่ยึดถือครับ ส่งรูปให้ดูก่อน ถ้าสนใจก็คุยกันต่อ ถ้าไม่ถูกสเปกก็เลิกคุยได้ครับ เห็นที่มนแนะนำตัวเองแล้ว พร้อมจะเป็นนักเรียนที่ดีจริงเหรอครับ’