CHAPTER 3

ARJAY BUENAVIDEZ’S P.O.V

Mas maaga akong nagising ngayon, kumpara sa nakasanayan kong oras nang pag gising. I don’t really know why, but, when i heard from one of my staff na sigurado na raw na ngayon ang balik ng secretary kong si Thea sa office, galing sa vacation n’ya sa probinsya nila ay hindi na ‘ko nakatulog pa ng maayos, because i feel so much excitement, when i heard that news from one of my staff.

At first, i don’t really want to make this as a big deal, i even gaslight myself that maybe, i’m just excited to know na babalik na s’ya, because it’s the very first time na almost a month nawala si Thea, since nagsimula s’yang magtrabaho bilang secretary ko, 3 years ago, and i think that the only reason why i’m excited, is because i’m just really happy to know na babalik na s’ya- that's all.

Nagmadali na ‘kong maligo at paglabas ko’y diretso agad sa walk in closet ko, para kumuha nang susuotin ko pagpasok ko sa office. Nang makuha ko na ang susuotin ko ay ‘di na ‘ko nag-aksaya pa ng oras at agad na ‘tong sinuot, sinigurado kong maayos pa sa maayos ang itsura ko, nakakahiya naman kasi kay Thea kung isang dugyot na boss ang aabutan n’ya ‘di ba? Pero shempre, sinigurado ko rin na ako ang pinakagwapo sa company ko, iba’t ibang department o office man.

Things are really going well, dahil wala namang pinagbago, dahil kung ano’ng nakasanayan kong gawin kapag papasok ng office ay ‘yun parin naman ang ginawa ko, but i think i just have an extra energy today, because of the excitement. Ngunit kung kanina-kanina’y maayos pa ang lahat ay nagbago ito ng malapit na ‘kong umalis ng bahay.

Natagalan na ‘ko sa harap ng salamin, dahil hindi na ‘ko mapakali. Hindi ko rin mawari kung kinakabahan ba ‘ko o kung ano?

“Look, Arjay. Ano bang nangyayari sa’yo? Si Thea lang naman ‘yan, kumalma ka nga!” Parang baliw na saad ko sa harap ng salamin, para subukang pakalmahin ang sarili.

“Yeah, you’re right. Si Thea lang naman ‘to kaya hindi dapat ako kabahan. Hello, she’s not even my type, sa gwapo ko ba namang ‘to. I’m pretty sure na hindi ako papatol sa secretary ko..... Oo, tama, hindi talaga.” Pagpapakalma ko ulit sa sarili.

Naupo muna ako ng ilan pang minuto sa harap ng salamin para mas pakalmahin ang sarili at nang masiguro kong kalmado na ‘ko ay tsaka ko na tinawagan ang driver ko para magpahatid sa company ko.

I thought that i’m already fine, ngunit habang papalapit nang papalapit sa company ko ay mas lalo akong kinakabahan. Sinubokan ko ulit pakalmahin ang sarili ko, ngunit hindi na ito gaanong tumalab sa’kin, hanggang sa ‘di ko na namalayan pa na nasa labas na ‘ko ng company ko. Pinagpapawisan na ‘ko ng malamig at kung maaari lang sanang ‘wag pumasok ay hindi na ‘ko papasok, because, even if i’m the ceo and the owner of this company ay hindi parin valid reason na ‘wag pumasok, dahil lang kinabahan sa secretary n’ya, kaya nag-ipon na lang ako ng lakas ng luob, and i’m also hoping na hindi mahalata ng mga empleyado ko.

Pagbaba ko ng kotse ay agad kong tinawagan ang isa sa mga staff ko, para tanongin kung dumating na ba si Thea, and she said na hindi pa raw, kaya kahit papano ay nakahinga ako ng maluwag.

Naglalakad na ‘ko papasok sa Company ko at kan’ya-kan’ya nang bati ang mga empleyado at staff na madadaanan ko, ng biglang tumawag ang mommy ko, and when i answered the call, she just said that we’ll be having an urgent meeting about something.

Napabuntong hininga na lang ako, habang pabalik sa kotse ko. Gusto ko sanang magdabog, dahil akala ko’y maayos na ang lahat, dahil hindi pa naman nakakarating si Thea sa office. Ngunit, heto ako ngayon, nakasakay sa kotse ko at papunta sa lugar na sinabi sa’kin ng mommy ko.

Pagdating ko sa lugar na sinabi sa’kin ng mommy ko ay s’ya namang pagtawag sa’kin ng isa sa mga staff ko sa office, and she told me na kararating lang din daw ni Thea sa office. Gustohin ko mang makita si Thea, dahil halos isang buwan nga rin s’yang nawala ay wala akong magagawa, because my mom will always be my number one priority- well, gano’n talaga siguro kapag mama’s boy ka. And besides, makikita ko parin naman si Thea- male-late nga lang.

Pagpasok ko sa resto na s’yang lugar na binigay ng mommy ko ay walang ibang tao rito, dahil ang tanging narito lamang ay ang mga pamilya ko, tulad ng parents ko at ang dalawang kapatid ko, naroon din ang mga auntie’s and uncle’s ko at ‘di na nakapagtataka na kasama ni Jaxon ang fiancé n’ya at ang hula ko’y ang ibang taong nandito na hindi ko kilala ay kamag-anak ng fiancé n’ya. Well, i think, this meeting is really important, kaya sinigurado nilang kami lang talaga ang andito.

Pagdating ko’y hindi na pinatagal pa ni mommy at pinatipon n’ya na agad kami sa iisang lamesa na mahaba, kumain muna kami at habang kumakain ay tsaka n’ya na sinimulan ang meeting.

Kung pumasok akong nakangiti sa restong ‘to ay lumabas naman akong galit at nakasimangot, dahil sa napag-usapan nila kanina, i even wonder why did they invite me to this meeting kung ‘di rin naman pala nila papakinggan side ko, tsk they’re so unbelievable!

Pagkatapos na pagkatapos nilang mag usap-usap ay ‘di na ‘ko nagpaalam pa at agad nang lumabas para magpahatid sa driver ko sa Company, sana pala ‘di na lang ako pumunta rito, dahil nasayang lang ang oras ko sa meeting na ‘to.

Habang papasok sa Company ko’y binabati ako ng mga empleyado at staff na madadaanan ko, ngunit ‘di ko magawang batiin sila pabalik at ni-ngumiti sa kanila’y ‘di ko magawa, dahil nasira na ang araw ko sa meeting na ‘yun- not until, makita ko si Thea pagpasok ko sa office.

Kagaya ng mga staff at mga empleyadong nadaanan ko kanina’y binati rin ako ng mga empleyado ko sa office, wala sana akong balak batiin sila, ngunit habang naglalakad ako papasok ay nasagi ng mga mata ko si Thea.

Napatigil ako saglit sa paglalakad ko nang makita ko si Thea, nakatayo lang s’ya at palingon-lingon na tila may hinahanap- oh god, i’m glad she’s really back!

Hindi ko na namalayan pang nakangiti na pala ako, habang nakatingin kay Thea- ng bigla s’yang tumingin sa direksyon ko. Halata sa reaction n’ya na nagulat s’ya nang makita n’ya ‘ko, no lies, i’ve missed the presence of this girl.

“Good morning, everyone!” Saad ko, habang nakangiti at nakatingin kay Thea, bago tuloyang pumasok sa office ko.

Hindi ako mapakali pagkapasok ko, i hate to admit this, but, i won’t lie that i really want to talk to her..... it’s just that, my other self don’t want me to.

Ilang segundo ko ring pinag-isipan kung papupuntahin ko ba talaga si Thea sa office ko, para makausap s’ya. Ngunit ‘di nagtagal ay napagdesisyonan ko paring papuntahin si Thea sa office ko, naisip ko kasi na ba’t ko pa patatagalin at pahihirapan ‘yong sarili ko, kung pwede ko namang tawagin at papuntahin na agad si Thea sa office ko, ‘di ba? Total, pareho lang naman, kakausapin at kakausapin ko parin naman si Thea, so ba’t hindi pa ngayon ‘di ba?

Tumayo ako sa kinauupoan ko at kinuha ang cellphone, na nasa bag ko.

“Hi, Ms. Hera. Can you, please tell Thea to go into my office? I just really need to talk to her, about something. Thank you.” Pag text ko kay Hera. Hera, is one of the closest friends of Thea, here in office, at tinuturing na ring ate-atehan ni Thea, kahit na tatlong taon lang ang agwat nila.

Hindi ako mapakali sa kinauupoan ko, pagkatapos kong ma send ang text ko kay Hera. Pasilip-silip din ako sa labas ng office ko, para i check kung papunta na ba si Thea sa office ko.

Maya-maya pa’y tumayo ako sa kinauupoan ko, para sumilip sa labas ng office ko’t, pagsilip ko’y nakita kong nag-uusap si Thea, tsaka si Hera.

“Hmm, ano kayang pinag-uusapan nila?” I suddenly asked myself, habang tinitingnan si Thea at Hera na nag-uusap parin.

Bumalik ako sa kinauupoan ko at nagdesisyon na hihintayin ko na lang si Thea sa office ko, kapag natapos na silang mag-usap ni Hera.

Ilang minuto na rin akong naghihintay kay Thea, ngunit hanggang ngayon ay wala paring kumakatok sa pinto ng opisina ko.

“I can’t take this anymore, i badly want to talk to Thea, now!” ‘Di ko na napigilan pa ang sarili ko’t, kinuha na ang cellphone ko, na nilagay ko sa office table ko, para tawagan si Hera, ngunit nang akma ko na sanang i da-dial ang number ni Hera, ay s’ya namang biglang pagkatok sa labas ng pinto ng opisina ko.

Agad kong inayos nang madalian ang sarili ko, dahil baka si Thea na ang kumakatok sa pinto ng opisina ko.

“Pasok!” Sigaw ko, nang masiguro kong maayos na ang itsura ko.

Dahan-dahang bumukas ang pinto ng opisina ko at niluwa nito si Thea- wala akong masabi at ang tanging nagawa ko lamang ay titigan si Thea, habang naglalakad s’ya papalapit sa’kin.

“Oh, god. She’s so beautiful.” Napabulong na lamang ako sa aking sarili at tanging ‘yan na lamang ang mga katagang nasambit ko, habang nakatitig parin kay Thea, na nakatayo sa harapan ko.

I know that the reason why i asked Hera, to tell Thea to go into my office, is because i wanted to talk to Thea, but, i never knew, na kapag nandito na pala sa harapan mo ‘yong tao’y, ‘di ka na makakapagsalita- na torpe kumbaga.

I don’t really know what happened to me- i mean, the last time that i saw Thea, before she go into a vacation, on her province ay hindi naman ako ganito. Nakakapag-salita naman ako nang maayos, even if she’s around, and also, i know that she’s beautiful, and so what? I don’t care. But, this time? I don’t know what’s happening to me, but, i just wanna stare at this girl, and i don’t wanna get rid to her.

Nakaupo parin ako sa kinauupoan ko, at nakatitig parin kay Thea, habang si Thea naman ay nakatayo parin sa harapan ko.

Sandali kaming nabalot nang katahimikan, dahil gustohin ko mang magsalita para kausapin si Thea, ay walang kahit na anong lumalabas sa bibig ko, hanggang si Thea na ang bumasag nang katahimikan, sa pagitan naming dalawa.

“Ahmm, Mr. Buenavidez. About po ro’n sa informal na pagpapaalam ko po sa pag extend ko ng vacation sa probinsya namin-” Pinutol ko agad ang gustong sabihin ni Thea, did she thought na pinatawag ko s’ya, just to talk about that? Hell, no.

“Shhh, you don’t really need to worry about that. It’s totally fine, so..... how’s your vacation in your province?” Saad ko, finally! Natanong ko na rin, ‘yung tanong na sana kanina ko pa dapat tinanong.

Bakas sa itsura ni Thea na nagulat s’ya nang marinig n’ya ‘yung tanong ko- well, i’m not really surprised sa naging reaction n’ya, shempre ako na ‘to eh.