KABANATA 7

Huling-huli sa akto, at ang kasalanan ay natatatak na sa isipan ng isang tao.

KABANATA 7

Nang magbalik ako sa opisina ay ikinagulat ko na naroon pala si Carla. “O Carla nandito ka pala?” tanong ko sa kanya nang makapasok ako sa opisina.

“Nasaan si Papa? Galit ba siya sa akin dahil iniwan ko kayo kanina?”seryosong tanong ni Carla.

“Um… I think hindi naman, masaya pa nga naming tinapos ang lunch eh, sayang daw kasi yung mga food. Alam mo naman ang Papa mo ayaw no’n ng nagsasayang ng pagkain.”

“Ah ganon ba? Okay lang pala si Papa kahit ikaw lang ang kasama niya. Alam mo parang nagbago na si Papa sa akin, simula ng mamatay si Mama, si Papa nawalan na ng time sa ‘kin, parang nakalimutan na niyang may anak pa siya!” Umiiyak na na nadakot nito ang suot na palda ng bistida. At mahigpit na nakuyumos iyon.

“Don’t say that Carla, unawain mo na lang si Sir Delfin, alam mo lalaki kasi ang Papa mo, maybe may pangangailangan siya na hindi ikaw ang makapagbibigay,” sabi niya habang lihim na nangi