Episode 29 ขอเวลา

Episode 29

ขอเวลา

หลังจากได้ฟังฉันบอกรักมันก็กดยิ้มมุมปากแล้วทำหน้านิ่งหน้าตายต่อ แต่ฉันดันต้องมานั่งครุ่นคิดเกี่ยวกับการกระทำของมัน

ทุกคนต่างเฮฮา ส่วนฉันก็ด้วย ทว่าความสงสัยนั้นยังไม่หายไป วันนี้กลับไปเราต้องคุยกันสักหน่อย

“ฮีลมานี่เซ้~” ฉันตบเตียงเบา ๆ ทั้งที่นั่งโงนเงนจะหลับอยู่รอมร่อ แต่อีกใจก็อยากคุยกับมันให้รู้เรื่อง

“อือ”

“ทำไม...อึก...” สะอึกไปแป๊บหนึ่งก่อนจะพยายามมองตามันเพื่อจับเท็จ “เกมหมุนขวดนั่นทำเพื่ออะไร”

“อยากฟัง” มันก็ตอบตรง ๆ อะนะ แต่ออกไปทางกวนตีนหน่อย ๆ

“อยากฟังเพราะต้องการแกล้งหรือต้องการรักกก ฮื้ออ”

เงียบไปอึดใจเดียว “คิดว่าไง” ถามหยั่งเชิงแล้วก็ถอดเสื้อที่เลอะเหล้าออก ปล่อยท่อนบนให้เปลือยเปล่าแล้วมองตาฉันหลังโยนเสื้อเน่า ๆ นั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดี

“พูดความจริงนะ”

“ถ้ารับความจริงไม่ได้เธอจะทำยังไง” ทางเดียวที่ฉันจะรับความจริงไม่ได้คือการที่มันบอกรักฉัน ดังนั้นจึงยกมือห้ามก่อนจะผลักมันออก เพื่อสื่อสารว่าไม่ต้องการที่จะฟังต่อแล้ว

“ไม่ต้องพูดละ ออกไปได้แล้ววววว”

“ฉันจะนอนนี่”

“ไม่ให้นอนนน” อ่า! ปวดหัวชะมัด แต่ยังต้องมาต่อปากต่อคำกับคนพูดไม่รู้เรื่องอีก

“และฉันจะพูด” มึนสุดก็มันนี่แหละ เวลานี้ตอนนี้ฉันเข้าใจสิ่งที่น้องฟางมันจะสื่อโดยที่ไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น เพราะอีกไม่นานมันก็คงจะพูดออกมา

“แต่ฉันไม่อยากฟัง ฉันรู้ว่านายจะพูดอะไรแต่ฉันไม่อยากฟัง!” พยายามบ่ายเบี่ยงอย่างถึงที่สุด ในขณะที่ร่างตัวเองกำลังเอนตัวลงกับเตียง

โอ้! ให้ตาย ฉันเมา มากด้วย...

อยากจะผลักมันออกไปให้ไกลแต่ก็ทำได้เพียงแค่นอนบ่นงึมงำ “อึก...หยุดนะ ถ้านายพูดออกมาเราเลิกเป็นเพื่อนกันนนน”

ฉันเคยคิดว่าถ้าจบความสัมพันธ์ Friends With Benefits แล้วเรายังสามารถเป็นเพื่อนกันต่อไปได้ แต่หากมันหลุดคำนั้นออกมาฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อ

“ฉันรักเธอมินนี่” แล้วในที่สุดมันก็พูดออกมา

อ๊ะ! โคตรหนัก รับรู้ว่าร่างกายตัวเองถูกทับโดยร่างหนาก็เบ้หน้าออกมา ลมหายใจกรุ่นร้อนที่เป่าไล่ยาวมาถึงลำคอสูงขึ้นไปจนถึงใบหูสร้างความกระสันให้กับฉัน

บ้าจริง เวลาเมาแล้วติดง่ายตลอด

“เลิกเป็นเพื่อนกับฉันไปเลย เพราะตอนนี้ฉันจะเป็นผัวเธออย่างเดียว” น้ำเสียงพร่ากระซิบข้างหู ทำฉันอยู่ไม่สุขจนมือที่พยายามจะดันมันออกก็กลายเป็นลูบไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่า

“ม่ายยย” ตลกตัวเองฉิบ พยายามที่จะปฏิเสธมันแต่มือไม้กลับเงอะงะ

“อึก...ฉะ...ฉันจะอ้วก” จากตอนแรกที่อยาก ความอยากจะอ้วกก็ดึงความรู้สึกนั้นออกไปหมด

“เดี๋ยวพาไปอ้วก” แล้วร่างของฉันก็ลอยหวือ โอ้ว คราวนี้แย่ยิ่งกว่า อาการคลื่นเหียนตีรวนขึ้นมาจนจุกอยู่ที่ลำคอ ฉันพยายามอดทนอย่างถึงที่สุดและสุดท้ายความอดทนนั้นก็เป็นผล

จนมันพาคนเมาอย่างฉันมายังห้องน้ำได้ทันเวลา

“ฮีล...” ในตอนที่โดนอุ้มมาอาบน้ำก็เรียกชื่อมัน คนที่อยู่ในอ่างเดียวกันจึงเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาคู่คมสื่อความลึกซึ้งออกมาแล้วใช้มือที่กำลังลูบไล้ร่างกายฉันมาประคองใบหน้าเกลี้ยงเกลาแทน

“ครับ...เมีย” ประโยคเดียวกันเด๊ะกับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนดังออกมาจากปากมัน ก่อนที่ริมฝีปากสีคล้ำอย่างคนที่ชอบสูบบุหรี่เป็นชีวิตจิตใจจะประกบเข้าปากฉัน

“ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้” ฉันว่า ส่ายหน้าไปด้วย

ฉันรับไม่ได้จริง ๆ รับความรู้สึกของมันไม่ได้

“ไม่สน จะเอา” ว่าแล้วก็อ้อมมือเข้ามาโอบกอดแล้วรั้งร่างของฉันให้ซุกลงกับอ้อมอก ก่อนอุ้มฉันให้ลอยหวืออีกครั้ง เช็ดตัวให้จนแห้ง แล้วดึงร่างของฉันนอนลงบนเตียง

“ลองดูสักครั้งไหม คบกับฉันสักครั้ง”

“ฉันเด็ดนะ”

“หล่อด้วย”

“รวยด้วย”

“แล้วฉันก็รักเธอมาก”

ได้ยินนะ ได้ยินชัดทุกถ้อยคำแต่ความง่วงกลับเล่นงานจนฉันต้องปิดเปลือกตาลง แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราในอ้อมกอดมัน

“อ่า...ปวดหัวชะมัด”

ตื่นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างหนักหน่วง จึงยกมือขึ้นนวดคลึงขมับก่อนควานมือไปหาน้ำเปล่าที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงมาดื่ม

คนที่เพิ่งบอกรักฉันยังไม่ไปไหน มันยังนอนฝันหวานอยู่ข้าง ๆ ฉันนี่แหละ

เอาจริงนะ ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ถูกเลย มันเป็นเพื่อนสนิทฉันเลยนะเว้ย! สนิทกันมาแต่ไหนแต่ไร เคยพึ่งพามันมาแต่ไหนแต่ไร จะให้เลิกเป็นเพื่อนกันมันก็ยากอยู่

แต่ฉันรับความรู้สึกฮีลไม่ได้จริง ๆ

“หิวไหม” ฮีลลุกขึ้นมากอดฉัน ก่อนเลื่อนมือขึ้นมากอบกุมเต้าอวบ

ทะลึ่งตลอด! เรื่องเซ็กซ์มันเอาแต่ใจ แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมมันอีกแล้ว

“พอเถอะ! นายไม่มีสิทธิ์แตะต้องร่างกายฉัน”

“...” มันเงียบ มือที่ตะปบหน้าอกเคลื่อนต่ำลงมาถึงเอวแล้วออกแรงกระชับแน่น ปลายจมูกไล้ไปตามผิวแก้มของฉันแล้วคลอเคลียเล่นอยู่อย่างนั้น

ขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชา แต่เพิ่งรู้ว่ามันหน้าด้านด้วยก็คราวนี้แหละ

เฮ้ออออ ถอนหายใจใส่ซะเลย

“ฟังทันหรือเปล่า เรื่องเมื่อคืน”

อันไหนอะ ที่มันอวดสรรพคุณอะเหรอ

ฉันเด็ดนะ

หล่อด้วย

รวยด้วย

หรืออันที่มันพูดคำต้องห้าม

แล้วฉันก็รักเธอมาก

ทันสิ ไม่ว่าประโยคไหนก็ทันหมดแต่ฉันไม่อาจรับความรู้สึกนั้นได้จริง ๆ “เราหยุดเถอะ ฉันทำไม่ได้”

“อย่าปิดกั้น เธอขาดฉันไม่ได้หรอก”

“ฉันขาดเซ็กซ์ไม่ได้ต่างหาก” เถียงกลับไปแทบจะทันทีแบบไม่ต้องคิด

“อย่าโกหกฉัน คนอย่างเธอที่ปิดกั้นความรู้สึกเก่งคงได้แต่หลอกตัวเอง ฉันเป็นผัวเธอนะ ฉันรู้มาตลอด”

“...” รู้อะไร มันจะมารู้ดีกว่าฉันได้ยังไง

“เธอหลงฉันจะตายมินนี่” ไม่ใช่

“ทั้งแอบหึงฉัน” ไม่ใช่!

“ติดร่างกายฉัน” ไม่ใช่!

“ติดกอดฉัน” ไม่ใช่!

“ติดจูบฉัน” ไม่ใช่!

ไม่ใช่! ที่ตอบตัวเองในใจไปก่อนหน้านั้นคือฉันโกหก ฉันติดร่างกายของมัน ติดกลิ่น ติดกอด ติดจูบ แล้วยังเคยหวงที่มีดาวมหา’ลัยมาจีบอีก

ปิดกั้นตัวเองเหรอ?

“หันหน้ามานี่สิ” ค่อย ๆ หันหน้าไปมองมัน สบนัยน์ตาคมก็รับรู้ถึงความรักที่ฮีลมีให้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฮีลสื่อออกมาแบบไม่ปิดบัง “คำนั้นถ้าเธอพูดมันออกมาโดยที่ฉันไม่ต้องสั่งก็คงจะดี”

เราสองคนประสานสายตากัน ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะแตะเข้ากับริมฝีปากของฉันแล้วส่งจูบที่หวานหยดย้อยและนุ่มนวลให้ เนิ่นนานกระทั่งฉันที่นั่งตัวแข็งยอมให้มันจูบแล้วยังเผลอไผลจูบตอบมันกลับไป จนถึงช่วงเวลาที่ต้องผละปากออกก็ยังรู้สึกเสียดาย

“ตอบสิ ตอบว่าจูบเมื่อกี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไร”

“ไม่...” ฉันตอบด้วยความสับสน เอาจริงนะ ก็อย่างที่มันบอกเลย ฉันปิดกั้นจนแยกไม่ออกแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อมันคืออะไรกันแน่

“ฉันขอเวลา!”