Episode 52 จูบมัดจำ

Episode 52

จูบมัดจำ

“อีมินนี่! แกทำลูกฉัน!” เสียงนี้ดังมาก่อนตัวจนฉันต้องหันไปมอง ก่อนพบผู้หญิงคนที่เคยอยู่ในตำแหน่งแม่เลี้ยงกำลังวิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางคุกคาม ทว่าสองมือกลับไร้เครื่องมือประทุษร้าย

แต่เมื่อกี้เหมือนทางนั้นจะพูดอะไรผิดไปนะ ลูกสาวของมันต่างหากที่ทำฉันก่อน

เพราะเธอพุ่งเข้ามาอย่างไร้การตรึกตรอง การส่งเสียงมาก่อนตัวในระยะร้อยเมตรจึงทำให้ฮีลกับพี่ฮัทที่นั่งทานข้าวอยู่กับฉันรีบกันออกไปได้ทัน

“อีมินนี่ ฮืออออ” หลังจากที่ทำอะไรฉันไม่ได้เธอก็ทรุดลงกับพื้นพร้อมทั้งร้องไห้โฮ ก่อนจะรำพันไปเรื่อยเปื่อยคล้ายคนบ้า

เฮ้อออ เห็นแล้วถึงกับต้องพรูลมหายใจออกมา ทำไมสองคนนั้นถึงเอาแต่คิดว่าฉันเป็นตัวต้นเหตุ ทั้งที่ความจริงคือพวกมันต่างหากที่เป็นคนเริ่ม

เป็นคนเข้ามาทำให้ชีวิตครอบครัวของฉันวุ่นวาย

“รอสงเคราะห์คนที่อยู่ในเรือนจำก็พอ อย่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นเลย”

“แก!”

“ไม่ต้องมาเรียก! ฉันใจดีแค่ไหนที่ให้มันไปนอนในคุกเฉย ๆ ไม่ทำกับมันเหมือนที่มันจะทำกับฉันก็บุญแล้ว!”

ตอบแค่นี้คนข้างล่างก็มองฉันด้วยแววตาเคียดแค้น ถัดมาแววตาก็อ่อนลงเหมือนคนหมดหวัง นั่งเหม่อลอยบนพื้นคอนกรีตด้วยดวงตาที่ปริ่มน้ำ

สงสารนะ แต่ผู้ใดกระทำผิดผู้นั้นย่อมต้องรับผลกรรม

“บุษ...” เสียงทุ้มโทนนุ่มของพ่อเรียกชื่ออดีตเมียตัวเอง พร้อมทั้งเดินเข้ามาใกล้คล้ายมีอะไรอยากจะพูด ทว่าท่านก็หันมาพูดกับฉันก่อน “พ่อแวะมาหาน่ะ”

ฉันพยักหน้าให้ เป็นเชิงว่าให้พ่อคุยกับเธอเถอะ

“บุษ...”

“คุณคะ คุณ...” แม่มิรินคลานเข่าเข้าไปหา เกาะที่สองขากำยำของอดีตสามีตนเอง “ช่วยมิริน ช่วยมิรินที”

“ฟังผมนะ” พ่อทรุดกายลงกับพื้น คุกเข่าแล้วตบบ่าของเธอเบา ๆ “ถ้าคุณรักลูก คุณต้องให้ลูกได้มีเวลาสำนึกผิด คุณต้องให้มิรินได้เรียนรู้บทเรียนที่ตัวเองทำไว้”

“คุณ...ฮืออออ”

“ผมรักมิรินนะ รักเหมือนลูกคนหนึ่งเลย” เมื่อพ่อพูดถึงตอนนี้ฉันก็เบือนหน้าหนี ฉันไม่ได้น้อยใจอะไรพ่อแล้วแหละ และพอเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว

พ่อรักมิรินและรักฉันด้วย แต่การที่ท่านเอาใจมิรินมากกว่าเป็นเพราะยัยเด็กคนนั้นดูไร้เดียงสา อ่อนโยน และบอบบาง การเลี้ยงดูจึงแตกต่างกัน วันแรกที่สองคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านฉันจดจำแววตาหวาดหวั่นของมิรินได้ดี

ฉันเพิ่งเข้าใจเรื่องนี้ก็ในตอนที่ไปบ้านฮีลเมื่อวันก่อนนี่เอง แม่ฮีลเองก็เลี้ยงพี่ฮัทกับไอ้ฮีลแตกต่างกัน แต่เพราะไม่มีปัจจัยอื่น ๆ มาเป็นตัวแปรร่วม ครอบครัวของฮีลเลยอยู่กันอย่างเข้าใจ

“ฉะ...ฉันเสียใจ ฉันเสียใจ”

ฟังแค่นั้นฉันก็ปลีกตัวออกมา อาหารที่กำลังจะทานก็ดันกลืนมันลงท้องไม่ลง เพราะจู่ ๆ ก็รู้สึกหดหู่ วูบหนึ่งฉันแอบรู้สึกเสียใจที่ทำลายอนาคตของมิริน แต่ก็แค่วูบเดียวเท่านั้น จิตใจด้านเลวมันก็บอกกับฉันว่าตัวเองทำถูกแล้ว

คนเลวต้องได้รับผลกรรม

ฉันขึ้นคอนโดแล้วใช้น้ำเย็น ๆ ช่วยปลอบประโลม หลังไถตัวลงในอ่างอาบน้ำก็รู้สึกสงบขึ้น สัมผัสได้ถึงอะไรอุ่น ๆ ตรงไรผมในตอนที่ยันตัวลุกขึ้นจากมวลความชุ่มฉ่ำ

ยกมือลูบหน้าตัวเองแล้วลืมตามอง เห็นร่างสูงกำลังนั่งอยู่ก็รู้ว่าตัวเองโดนขโมยจูบ

“นิสัยไม่ดี มาขโมยจูบคนอื่น”

“หวง?”

ฉันส่ายหน้า แต่ที่พูดออกไปแบบนั้นเพราะจูบนั้นทำให้ฉันตกใจอยู่เล็กน้อยต่างหาก นึกว่ามีแมลงอะไรตกลงมาใส่เสียอีก

“อือ คุณเมาส์คงไม่มีสิทธิ์หวง” ฮีลตอบ กดยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดต่อ “หวงกับคนที่จูบทุกส่วนมาแล้วแบบนี้ไม่ได้นะ”

เกลียด เกลียดท่าทางหยอดให้เขินแบบนั้นของมัน ทำหน้านิ่ง ๆ มากสุดก็แค่กระตุกยิ้มมุมปากแล้วพูดให้ใจเต้นแรง

“ตอนนี้ก็อยากจูบ” อยากจูบแล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะ “แต่พ่อคุณเมาส์รออยู่”

“งั้นถ้าพ่อกลับจะมาให้จูบ”

ว่าแล้วก็หยัดกายลุกขึ้นจากน้ำ ถึงจะเขินหน่อย ๆ แต่ไม่มีทางที่ฉันจะบิดตัวม้วน ไม่มีทางที่จะแสดงอาการเก้อ ๆ ให้มันเห็นมากมายจนได้ใจไปหรอก

ซงจุงกิอะพระเอก แต่ซงจุงฮีลมันตัวร้าย ดังนั้นฉันจะไม่มีทางทำให้แฟนตัวร้ายของตัวเองได้ใจเป็นอันขาด

“อ๊ะ!” ฉันร้องออกมาเมื่อถูกรวบตัว ก่อนถูกผลักให้หลังชิดกำแพง “อะไรเนี่ย!”

“ขอวางมัดจำหน่อย”

“มัดจำอะไร” มุ่นคิ้วขึ้นอย่างงุนงงในท่าทางเจ้าเล่ห์ของฝ่ายนั้น ฉันไม่ใช่สินค้าที่จะมีค่ามัดจำสักหน่อย

ปลายนิ้วอุ่นไล้เบา ๆ ตรงเรียวปากของฉัน ฮีลก้มตัวลงมา ใช้ริมฝีปากตัวเองทาบทับกับริมฝีปากบางเบา ๆ หนึ่งหน กดเบา ๆ ตรงนั้นแล้วผละออกไป เว้นช่วงให้ฉันได้หายใจเพียงแค่สองวิเห็นจะได้ก็ทาบลงมาซ้ำจุดเดิม พร้อมแทรกเรียวลิ้นเข้าไปด้านใน

กลิ่นปากของฮีลหอมหวานมากขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อไร้รสบุหรี่ ฉันจึงค่อย ๆ ขยับตอบอย่างเคลิบเคลิ้ม

ฮีลยังไม่ได้เลิกบุหรี่นะ แต่กำลังพยายามอย่างหนักมากเพื่อให้เป็นไปตามความต้องการของฉัน และฉันก็เห็นว่ามันทำได้ดีเพราะนี่ก็เกือบจะบ่ายแล้ว แต่ปอดก็ยังบริสุทธิ์ ไม่ได้สูดนิโคตินเข้าปอดไปสักนิดเดียว

“พอใจยัง” หลังจูบเนิ่นนานฉันก็เอ่ยถาม

อะไรคือการใช้จูบมัดจำจูบ เจ้าเล่ห์จริง ๆ

“ยัง แค่นี้ยังน้อยอยู่” ทั้งที่จูบฉันอย่างสนุกปากเนี่ยนะ จูบกันจนเคลิ้ม ไล้ฝ่ามือยุ่มย่ามไปทั่วร่างกายฉันขนาดนี้ยังมาบอกว่ายังอีก

“ของจริงต้องโดนจูบทุกสัดส่วน”

ปึก!

ออกแรงทุบที่ลาดไหล่อย่างแรงหนึ่งหนทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น “ถอยออกไปก่อน อย่าลืมว่าพ่อรออยู่”

“มีแรงแค่นี้เหรอคุณเมาส์”

“แล้วจะให้แรงแค่ไหน”

“แรงแบบที่ทำให้ฉันคิดว่าคุณเมาส์ปฏิเสธมันจริง ๆ” โอ๊ยยยย! เกลียด ฉันกรีดร้องกับคำพูดของฮีลอยู่ในใจ

“ฉันไม่ได้อยากจะปฏิเสธสักหน่อย แต่แค่บอกให้หยุดก่อน ถ้าขืนนายยังไม่ปล่อยฉันตอนนี้ฉันจะป้อนจูบนายด้วยตัวเองแทน”

“หึ” คำตอบนั้นทำให้อีกฝ่ายอมยิ้มออกมาพลางหัวเราะในลำคอ “ไปเถอะ ไม่งั้นฉันจะอดใจไม่ไหว”

แล้วก็ค่อย ๆ คลายอ้อมกอดให้ฉันได้ไปแต่งตัว ก่อนเดินออกมาหาพ่อที่นั่งรออยู่ตรงห้องรับแขก

“มินนี่”

“คะ”

“ลูกโกรธพ่อหรือเปล่า” พ่อถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ท่านอาจจะคิดว่าฉันรู้สึกไม่ดี จึงได้หนีขึ้นคอนโดก่อนทั้งที่พ่อมาหา

“ไม่โกรธค่ะ” ก็อย่างที่บอกไว้ เวลานี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของพ่อแล้ว

“มินไม่โกรธพ่อแล้วล่ะ เพราะมินเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วว่ามิรินไม่ได้แย่งความรักของพ่อไป”

“มิน ลูก...”

“ยัยเด็กคนนั้นน่ะบอบบางและต้องการความเอาใจใส่เป็นพิเศษพ่อถึงได้แสดงออกมากกว่า ผิดกับหนูที่เป็นคนแข็งกระด้าง”

“ขอบคุณที่ลูกเข้าใจนะ พ่อรักมินมากจริง ๆ”

“ค่ะ...” เวลานี้ฉันไม่กล้าพูดคำว่ารักกับพ่อด้วยซ้ำ จึงเม้มปากแน่นแล้วนั่งลงข้าง ๆ เขา

“พ่อเองก็ทำเรื่องผิด ๆ ไว้เยอะ มินถึงได้เป็นแบบนี้” เราไม่ได้คุยกันสองคนอีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้ร่างสูงก็กำลังเดินเข้ามาท่ามกลางบทสนทนาของเราสองคนพ่อลูก พร้อมทั้งทรุดกายลงฝั่งตรงข้ามฉัน

“พ่อดีใจที่ฮีลรักลูกสาวของพ่อนะ”

“ครับ...ผมรักเธอมาก” รับรู้ถึงความจริงใจของอีกฝ่ายเมื่อได้เห็นแววตาจริงจังไม่มีเล่น ซึ่งมาพร้อมกับน้ำเสียงหนักแน่น

“พ่อขอโทษจริง ๆ นะลูก แต่...”

“แต่อะไรคะ หวังว่าพ่อคงไม่อยากกลับไปหาแม่อีกนะ”

“พ่อ...” ท่าทางอ้ำอึ้งทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองต้องเดาไม่ผิด ก่อนที่พ่อจะก้มหน้าลงเหมือนหนักใจมาก ๆ

ก็ท่านเคยรับปากฉันไว้แล้วนี่นา

“หนูไม่เอาเรื่องของพ่อมาปิดกั้นตัวเองอีกต่อไปแล้ว ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ หนูก็ไม่อยากบังคับอะไรใครหรอกค่ะ ปล่อยให้แม่ตัดสินใจเอง”

รอยยิ้มของพ่อไม่ได้กว้างเสียทีเดียว เพราะตอนนี้แม่กำลังมีรักครั้งใหม่

ฉันรู้ว่าพ่อกำลังจับตาดูแม่อยู่ห่าง ๆ

เรื่องนี้ฉันสังหรณ์ใจไปเองก็จริง แต่เพราะก่อนหน้านั้นพ่อก็แอบตามดูฉัน แล้วมันจะไม่แปลกไปหน่อยเหรอหากเขาไม่ตามดูอดีตภรรยาของตัวเองที่เคยผูกพันกันมาเนิ่นนาน

มันเป็นสิ่งที่เขาควรได้รับมานานแล้ว ความรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าคนที่ตัวเองรักกำลังมีใจให้คนอื่นน่ะ แต่เรื่องของพ่อกับแม่มันต่างกัน ก็ตรงที่แม่ไม่ได้นอกใจพ่อ