CHAPTER FIFTY SEVEN

LUMIPAS na nga ang ilang araw ay walang Jolo ang dumating sa penthouse ni Lawrence. At sa tuwing mapapansin niyang napapatulala ako ay agad na gumagawa ng paraan si Lawrence para makuha ang atensyon ko. 

"Hey Shella, are you okay?" napabaling ang mga mata ko nang marinig ang boses ng binata. 

Kasalukuyan kasing nakaupo ako sa harap ng telebisyon ngunit ang pokus ay wala sa pinapanood. Parang hinahayaan ko lang na marinig ng kanan kong tenga ang sinasabi ng palabas at hahayaan ulit itong lumabas sa kaliwa nang hindi man lang iniintindi ito. 

"Shella?" isang beses niya pa ulit na tawag sa pangalan ko. Tipid lamang akong ngumiti at umusog ng kaunti sa kinauupuan. Na para bang sinasabi ko na tabihan ako ni Lawrence sa pagkakaupo. 

Tila naintindihan naman niya ang gusto kong ipahiwatig dahil agad na itong naupo sa tabi ko.  

"Okay ka lang ba?" siya ulit ang nagtanong.

Dahan-dahan akong tumango na para bang iyon na ang pin