CHAPTER SEVEN

NORMAL na sa buhay probinsya ang magising ng maaga, at sa halos ilang linggong pagtigil ng binatang si Jolo sa kubo nila Tatay Ruben, nasanay na rin siyang magising ng alas-sais at mag-almusal ng ganoong oras. 

“Oh Sir Jolo, grabe, kaya niyo po palang gumising ng ganitong kaaga-”

“Huwag mong simulan ang araw ko ng pambibwiset mo Lawrence, baka samain ka sa’kin at hindi mo na gustuhing bumalik sa Manila,” usal ng binata habang pinipira-piraso ang pandesal na hawak. Nang makuntento sa ginawang maliit na putol ng pandesal ay mabilis niya itong inilubog sa kape at kinuha gamit ang kutsarita. 

“You’re even dipping your bread into your coffee sir, hindi ba’t sinabi niyo sa akin noon, kadiri at-”

Mabilis na umatras ang kanyang sekretarya nang bigla siyang makitang tumayo at walang sabi-sabing kinuha ang suot-suot na tsinelas at ak