Prologue

"Jill please stop crying, Mama's on the way. Bakit ka ba kasi iyak ng iyak diyan?" Tanong ni Vonn sa kakambal. Sumilip ako serysong nakatingin si Vonn sa binabasang libro habang si Amara naman ay tahimik na umiiyak sa tabi nito.

"Mama said, if we'll be good pupunta tayo sa mall tomorrow, you like it right?" malambing nitong sabi kay Amara. Tuluyan niya ng binaba ang libro na binabasa niya. "Please, stop crying na."Pagpapatahan niya sa kakambal na mukhang kanina pa umiiyak. Pulang pula na ang ilong nito at namamaga na ang mga mata.

"Why are you crying ba kasi?"

"K-kuya, why papa is not with us? Di ba niya tayo love?" Natigilan ako. Hindi ko inaasahan na marinig ito mula sa kanya.

"Stop it, Jill" supladong putol ni Vonn. Bahagya pa itong lumayo sa kambal niya.

"Teacher said its family day on friday." humihikbi nitong sabi.

"So? What about it, Jill?

" Andrea said to me that we should bring p- papa and mama together sa family day. But, b-but..." she started crying again dahilan para muling lumapit si Vonn sa kanya.

"Wala tayong p- papa, sinong isasama natin?"

"We're good Jill. Mama is enough" Seryosong sagot nito sa kakambal niya.

 Hindi ko inaasahan na ito ang madatnan ko ngayong araw. Napatda ako sa aking kinatatayuan. Rinig ko sa labas ang usapan ng kambal. This is the first time na naghanap ng ama si Amara. At hindi ko inaasahan ang naging reaksiyon ni Vonn dito.

Yes,  I had twins. Vonn is minutes older than Amara. They are my angels. Sila ang dahilan na nakayanan ko lahat ng mga problemang dumaan sa akin. Sila ang rason na nagsusumikap ako ngayon sa buhay. They are my life. They are my strength. They're all of me. Hindi ko kakayaning mawala sila sa buhay ko.

Vonn Zeus,  is the quiet type of kid, seryoso at medyo masungit. He is smart pero tahimik lang hindi at hindi palakibo. He's the exact opposite of his twin. 

Amara Jill,  is super bubbly. Little miss friendship ang bansag ng bestfriend at kababata kong si Daphne dito. Lahat ng madadaanan nginingitian at binabati niya. 

They're both the sweetest. Lahat ng pagod ko nawawala makita ko lang silang dalawa. They re-charge my drained energy. Araw-araw kong ipanapasalamat sa Panginoon na ibinigay sila sa akin. They are my life's greatest treasure.

It's been five years. Kinalimutan ko na ang pangyayaring iyon sa aking buhay.  It's the worst yet the best experience of my life. Isang masamang bahagi nang aking nakaraan. Tinuring ko na itong masamang panaginip. It's all in the past but, I admit the pain of betrayal is still there. Pero sisikapin kong kalimutan ang lahat for me to finally heal. After all I have my angels, my sweet beautiful angels.

Kakauwi ko lang galing opisina kung saan nagtatrabaho ako bilang Accountant for 2 years now. I'm a single mom. I had them when I was 20. Graduating ako ng makilala ko si...siya. 

I'm a candidate for Latin honor na pinagsikapan at pinaghirapan ko talaga. Pero nasayang ang lahat ng nakilala ko ang taong mag-iiwan ng isang marka ng hanggang ngayon nahihirapan pa rin akong burahin.

Isang taong nag-iwan ng malaking sugat sa bata kong puso ng hanggang ngayon sinusubukan ko paring hilumin. 

May mga bagay talaga na kahit gaano mo pa ka gusto kailangan mong bitawan. Mga taong pinasaya ka pero kailangan mong iwanan.  Mga desiyong masakit pero kailangan mong panindigan.

I came from a poor family my father is a farmer and my mother is a plain housewife. Hindi sa amin ang lupa na sinasaka ni papa. Pero kahit maliit lang ang kanyang kita pinagsisikapan niyang maigapang kami sa araw-araw na pangangailangan sa buhay.

 I have a loving mother, siya ang nag aasikaso sa lahat ng pangangailangan namin. Simple lang ang buhay namin pero masaya. Nag- iisang anak lang ako. Sabi ni mama mahirap ang kanyang pagbuntis kasi medyo may edad na siya nung pinagbuntis niya ako kaya di na nasundan.

Valedictorian ako nung high school kaya I was given the chance to study in college. Pangarap kung makapagtapos at makahanap ng magandang trabaho para someday ako naman ang magtatrabaho para kay mama at papa. Matanda na si papa para sa trabahong bukid, by that time ako naman maghahanap buhay para sa kanila. 

It was my last year in college nung nakilala ko siya. I'm having my On the job training sa company nila, where he works as the CEO.

I trusted him. I gave my all, thinking na mahal niya rin ako. Pero lahat ng kanyang pinakita ay puro pagpapanggap lang pala. Pinaglaruan niya lang ako at pagkatapos ng lahat iniwan ako sa ere.

But life is like that. We have to learn how to be strong. We have to accept na may mga taong dadaan sa buhay natin not to stay but only to teach us lessons. Kapag magmahal ka wag ibuhos lahat, kailangang magtira para sa sarili  because at the end of the day walang ibang tutulong sa atin kundi ang ating sarili lamang.  We have to learn even if... even if it's the hard way.