Share
KPL 9.1
Third Person's POV
"So, paano ba 'yan? Mauna na 'ko," wika ng binata na ngayon ay nakatayo na sa harapan ng kotse niya.
Madilim na ang paligid at lumalamig na din sa labas. Isang araw na naman ang natapos.
Bahagya siyang yumuko upang mapantayan si Marga. Madungis na ito at maasim na ang amoy. Masyado kasing nag-enjoy sa paglalaro niya kanina kasama ang ibang bata.
"Aalis na 'ko, magpapakabait ka sa mommy mo, ha?" Ginulo niya ang buhok nito.
Napangiti naman ang bata dahil doon at saka sunod-sunod na tumango. Napangisi si Derrick at saka dumiretso ng tayo. Si Trixie naman ngayon ang tiningnan niya.
"I won, so it means nagse—"
Naputol ang sasabihin ni Trixie nang iangat ng binata ang palad para patahimikin siya.
"Don't mention that stupid scenario," wika niya at ibinaba ang kamay. Nakapamulsa siyang
Related chapters
Kung Pwede Lang KPL 9.2
(Continuation of chapter 9)"Hindi ka ba marunong magkabit ng seatbelt?" inis na tanong sa kanya ng binata habang inaayos nito ang seatbelt niya.Naiilang tuloy ito sa posisyon nila ngayon. Ang akala talaga niya kanina ay hahalikan siya nito. Ngunit mabilis naman niya iyong binura sa isipan. Boss niya ito, mortal enemy, at isa pa… bakit ba niya iniisip ang mga gano'ng bagay? As if naman na may gusto siya sa boss niya?Matapos no'n ay umayos na siya ng upo. Gano'n din si Derrick at pinaandar na ang sasakyan. Wala pang kalahating minuto ay tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang mamahaling restaurant."Dito tayo kakain?" tanong niya sa binata."Of course, mukha ba 'yang cinema?"Inirapan na lamang niya ito at siya na mismo ang nagbukas ng pinto at lumabas. Sabay na silang pumasok doon. Sa entrance pa lang ay nasinghot na ng ilong niya ang napaka
Kung Pwede Lang KPL 10.1
Third Person's POV"I don't like her. Itigil mo nga 'yang iniisip mo. And besides, hindi siya bagay sa 'kin," wika ni Derrick. Nagtipa na siyang muli sa laptop.Nagkibit-balikat na lamang si Joel at saka tumayo mula sa lamesa."Okay, sabi mo, eh. Anyway, si Tito Lucas talaga ang sadya ko. Maiwan muna kita." Tinapik pa niya ang balikat ng kaibigan bago na lumabas ng opisina nito.Napapaisip pa din hanggang ngayon ang binata. Hindi nga ba niyo gusto si Trixie? Alam niyang kailan man ay hindi magsisinungaling ang nasa loob niya. Pero ayaw naman niyang magpadala nang dahil lang sa mga maliliit na bagay na nararanasan niya. Siguro kailangan pa niya ng konting panahon para hanapin ang sagot sa tanong ni Joel.—————"Trix, hindi ka ba papasok? Anong oras na, oh. Baka ma-late ka," ani Dara habang nagsusuot ng stockings nito.
Kung Pwede Lang KPL 10.2
(Continuation of chapter 10)Hindi na mabilang ni Trixie kung ilang beses na ba siyang napalunok habang dahan-dahang naglalapit ang mga mukha nila.Natigil ang pangyayaring iyon nang biglang tumunog ang cellphone ni Derrick mula sa bulsa. Doon lang tila sila natauhan at nagmamadaling bumangon para makalayo sa isa't-isa. Hindi sila makatingin sa parehong mga mata. Namumula sa kahihiyan ang babae."Hello?" wika ng binata matapos sagutin ang tawag.Tahimik lang na naglakad papalabas ng silid si Trixie kahit nanlalabo ang paningin. Abala sa pakikipag-usap si Derrick kaya hindi niya namalayang nakalabas na pala ng kwarto ang babae. Dumiretso ito sa kusina at kumuha ng maiinom.Ngunit bigla namang naibagsak ni Trixie ang babasaging baso na naglalaman ng tubig. Naging sanhi ito ng ingay kaya narinig agad ito ng binata."Trixie?" Mabilis niyang pinatay
Kung Pwede Lang KPL 11.1
Third Person's POV"Yes, Joel. Ipadala mo na lang kay Maggie mamaya sa office ni Dad. Thanks."Nang makapasok sa parking lot ng MCC ay kaagad hinanap ng mata niya ang isang tao. Inaasahan niya kasing sasalubong sa kanya si Trixie sa umaga kagaya noon. Ngunit bumagsak lang ang balikat niya nang wala siyang madatnang babaeng nakasuot ng office uniform.Mukhang hindi pa din magaling ang babae. Pagkaparada niya ng sasakyan ay kinuha na niya ang susi bago lumabas."Good morning, Sir." Isang tinig ng pamilyar na babae ang nadinig niya.Hindi siya maaaring magkamali. Kilala niya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Paglingon niya sa kanyang likuran ay nakatayo na doon ang kanyang sekretarya. Malawak ang ngiti nito habang hawak ang baso ng kape at ang notebook niya."Here's your coffee," dagdag pa niya at saka inabot ang kapeng hawak para sa bi
Kung Pwede Lang KPL 11.2
(Continuation of chapter 11)Punong-puno ng tissue ang basurahan sa ilalim ng lamesa ni Trixie. Sa wakas ay natanggal din niya lahat ng nagkalat na kulay berde sa mukha niya. Ilang sandali pa'y tumunog ang telepono at kaagad naman niya iyong sinagot."Hello.""This is me, your boss."Muli na namang nag-init ang ulo niya nang marinig ang boses ng binata."Oh, ano na namang kailangan mo?" inis niyang tanong."Hey! Gan'yan na ba makipag-usap sa boss ngayon?"Napairap na lamang siya. Mabuti na lamang ay hindi siya nakikita ni Derrick."Ano ba kasing kailangan mo?""I want some coffee. No sugar please, hintayin ko hanggang mamaya."Matapos no'n ay pinatay na ng binata ang tawag. Padabog namang ibinalik ni Trixie ang telepono. Tumayo na siya at dumiretso sa vendo mach
Kung Pwede Lang KPL 12.1
Third Person's POV Mabilis na napailing si Trixie. "M-mauna na po ako, Sir. Baka po hinahanap na 'ko ng anak ko," pag-iiba niya sa usapan at saka tumayo. Pilit na ngumiti ang matanda. "I understand, take care, hija." Paglabas ni Trixie ng opisina ay dumiretso na kaagad siya sa elevator. Hindi din niya alam ang isasagot sa tanong ni Lucas kanina kaya minabuti na lamang niyang magpaalam. Nasabi na din naman ng matanda ang nais nitong sabihin sa kanya kaya wala ng rason para manatili siya doon. Bigla na lamang bumukas ang elevator at tumaas ang isa niyang kilay nang mabungaran si Derrick. "Oh, what a coincidence. I thought you're already gone." Pumasok ang binata sa loob at saka na nagsarado ang pintuan. "Pauwi na sana, kinausap lang ako ni Sir Lucas." "My dad? A
Kung Pwede Lang KPL 12.2
Third Person's POVNakatayo si Derrick habang nakatanaw sa isang babaeng nakaputi na naglalakad papunta sa kanya. Napaka ganda nito ngunit hindi niya makita ang mukha dahil nasisinagan ito ng liwanag.Kasabay ng pag-lakad ng babae ay ang pagbilis ng pagpagtibok ng kanyang puso. Hindi niya akalaing aabot sila sa ganito. Sa lahat ng pinagdaanan nila, sila pa din pala talaga hanggang dulo. Ilang dipa na lang ang layo nila sa isa't-isa ngunit malabo pa din sa paningin niya ang mukha ng babae."You may now kiss the bride," anunsiyo ng pari.Humarap siya sa babaeng ito at nanlaki ang mga mata niya nang malaman kung sino siya."T-trixie?"Mabilis na nagmulat ang kanyang mga mata. Bumungad sa kanya ang isang madilim at masikip na silid. Hanggang ngayon naririto pa din sila sa loob ng elevator. Panaginip lang
Kung Pwede Lang KPL 13.1
Third Person's POVNagising si Trixie na wala sa tabi niya si Marga. Maliwanag na din sa labas, umaga na kasi."Marga?" tawag niya sa anak. Wala siyang tugon na natanggap.Bumangon na siya at ginawa ang morning rituals niya. Pagpihit niya ng seradura ng pinto ay nagulat siya sa nag-aabang mula sa labas nito."Happy birthday, Mommy!" May hawak si Marga na maliit na chocolate cake at kandila na may sindi. Sa likod niya nakatayo si Dara na nakasuot ng party hat."Happy birthday, Trix!" bati niya.Kaagad na napaisip si Trixie. July 18 na ngayon, kaarawan na nga niya. Dahil sa pagka-busy sa trabaho ay nakalimutan na niya ang petsa."Mommy, wish ka na po."Pumikit siya at saka humiling. Hinipan na niya ang kandila at saka naman pumalakpak si Dara. Bahagya siyang yumuko para mapantayan ang anak na napaka
Latest chapter
