KABANATA IV

“Ano ito? Pagkatapos niyong hindi maprotektahan si kuya ipapakasal niyo ko sa anak ng demonyong iyon?!” nanglilisik ang mga matang tanong ni Elijah sa kanyang lolo. 

Ang matanda lalaki naman ay kalmado lamang nakamasid sa malaking glass window kung saan nakikita niya ang galaw ng mga tao sa pinakasentro ng kanilang maliit na siyudad. 

“Watch your tone, Elijah,” nagbabantang sabi ng kanyang ama na nakaupo sa harap ng mesa na gawa rin sa salamin ang ibabaw na bahagi. 

“Kung hindi niyo kayang gawin dahil natatakot kayo sa consequences na pwedeng makaapekto sa company, I will avenge Dylan in my own way.”

Lumingon ang matandang lalaki kay Elijah at sinenyasan ang anak na lumabas na muna ng opisina nito. Agad naman na tumalima ang ama ni Elijah at iniwan ang mag-lolo. 

“Take a seat, Elijah,” kalmadong sabi niya, ngunit bakas sa boses nito ang autoridad. Sinunod naman ni Elijah ang sinabi ng matanda at agad na naupo sa kaninang kinauupuan ng ama. 

Bagama’t nasa sitenta na ang edad ni Roman Grayson ay hands-on pa rin ito sa pag-mamanage sa kanilang company. Lalo na at sa tingin niya ay nakapa-incompetitive ng nag-iisang anak. 

Ang tanging inaasahan na lamang niyang magmamana ng kumpanya isang araw ay ang panganay na apo, na walang awang pinaslang ng mga Frost at Jameston. 

Nakakuyom pa rin ang mga kamao ni Elijah habang hinihintay na magsalitang muli ang lolo. 

“Let’s say, I hire someone to kill Nicklaus Jameston or Katherine, maibabalik ba ang nawalang buhay ng kuya mo?” 

Hindi sumagot si Eliijah. Nakakunot pa rin ang noo niya at puno ng galit ang mga mata, bagama’t kumalma siya ng kaonti sa presensyang dulot ng lolo niya. 

“We don’t have a solid evidence na sila ang nagpapatay kay Dylan. And if we take the law in our own hands, how much satisfaction can it bring us?”

“Dylan dedicated his life following everything you say, everything that you and dad will tell him. Pero ngayong nawala siya, na kung tutuusin ay may part rin naman kayo, you’re just sitting here while his perpetrators are celebrating?” 

“Don’t you dare put the blame on us, hijo. Kung hindi niya sana itinuloy ang relasyon niya sa babaeng iyon ay hindi sana siya malalagay sa sitwasyon na iyon.”

Hindi na sumagot si Elijah. Nawala na ang pagkunot ng kanyang noo at hindi na rin nakakuyom ang mga kamao niya, bagama’t matalas pa rin ang titig na ibinibigay niya sa matandang lalaki na nakatayo sa harap niya. 

“But he did not listen to us. He chose that wretched woman over his family, now what? He’s gone.”

“And we can do-”

“And we can avenge his death in a much more satisfying way, Elijah,” tumkhim ang matanda saka muling nagpatuloy.  

“You will be our trojan horse,” aniya. “Now, if you can’t do that out of spite to me and to your father, then do that for Dylan. Marry the Jameston girl, take everything away from them, one by one, and you will thank me later.”

Elijah stayed quiet. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Sa loob loob niya ay gusto niyang kumuha ng baril at ubusin ang angkan nila dahil sa walang awang pagpatay sa kuya niya. 

“How did you and Nicklaus agree with this?” tanong niya sa lolo. “He killed kuya. I don’t think ibibigay niya ng ganun ganun lang ang unica hija niya.”

Tumawa ng bahagya si Roman at tumingin sa apo na may pilyong ngiti sa mga labi. “I told him na kapag hindi siya pumayag ay isisiwalat ko sa buong mundo ang lahat ng mga anomalya niya kasama ang gobyerno. Hindi lamang siya ang babagsak. Malaki ang mawawala sa kanya.”

“But you don’t have the evidence.”

“Hijo, we can always make an evidence to make him believe.”

“Then, why don’t you just fabricate an evidence at iyon ang ipakita sa buong mundo? Why take this road?” 

Muling tumawa ang matanda at naupo sa katapat na upuan ni Elijah. “Trust me, hijo. Revenge is best served cold.”

Matapos iyon ay napuno ng halakhak ni Roman ang buong opisina niya. Samantala, tinitigan lamang ni Elijah ang lolo at muling napakunot ang noo sa tila ba baliw na pagtawa nito. 

Napayuko siya at napatingin na lamang sa sahig. 

“I could have saved him. Nandoon na ako.”

Muling nag-play sa isip ni Elijah ang mga nangyari kahapon. Ang usapan nila ni Dylan ay siya ang kakausap kay Katherine. 

Naka-ready na ang chopper ng dalawa sa rooftop ng building. Nagdisguise na siya upang walang witness na makakitang nandoon siya o kahit sino sa kanilang magkapatid. 

Pero mas pinili ni Katherine na ituloy ang kasal at iwan si Dylan sa ere. 

Pinag-isipan ni Elijah ang sinabi ni Roman, napagtanto niya na may punto nga ang matanda. The Jamestons and Frosts took Dylan from them, now they will give them war. 

Sumandal siya sa kinauupuan at ngumisi. “Fine. I’ll marry her, then I will burn down their empire.”

—---

“Ano?!” gulat na tanong ni Emma matapos ibalita ni Hazel ang sinabi ng ama na balak siya nitong ipakasal. “Eh, ni hindi ka pa nga nakakagraduate.”

“I know,” malungkot na sabi ni Hazel. Nangalumbaba ito at tumingin lamang sa malayo. Hindi pa rin siya makapaniwal na darating ang arranged marriage sa kanya ng ganoon kaaga. 

Ang akala niya ay saka lamang siya mag-aasawa kapag graduate na siya sa college at ready na siya. Pero is nga pala siyang Jameston kaya hindi niya hawak ang future niya, hawak ito ng kumpanya ng pamilya nila. 

“Who’s the guy?” tanong ni Johann.

Mula ng sabihin sa kanila ni Hazel ang balita ay noon pa lamang si Johann nagsalita. 

“Hindi pa sinabi ni daddy. Pero ayoko munang makasal.”

“Final na ba talaga desisyon ng daddy mo? Hindi ba pwedeng kapag gumraduate ka with flying colors ay pagbigyan ka naman niya sa gusto mo?”

Umiling-iling sa Hazel. Bumuntong-hiniga ito at isinubsob ang mukha sa dalawang palad. “I’ll try to talk to him again pagkatapos nilang makauwi mula sa honeymoon ni Katherine.”

“Or you can escape,” singit ni Johann. Pareho namang napatitig sa kanya ang dalawang babae, hindi makapaniwala sa sinabi nila. 

“Teka, teka, ikaw ba talaga si Johann? Do you know escaping would break rules?” tanong ni Emma. 

“Pwede kitang tulungan na tumakas. My island na nakapangalan sa akin at wala pang masyado ang nakakaalam kung saan ang Island na iyon. Pwede ka munang magtago roon pangsamantala or until you turn twenty-five. Kung kailan pwede mo na kunin ang trust fund mo and mamuhay kung paano mo gusto.”

“Woah, you’re brilliant. Talino mo talaga Johann,” manghang bati ni Emma. 

Kahit papaano naman ay nagcheer up din ang mukha ni Hazel, ngunit agad din itong bumalik sa pagbusangot. “I don’t think kaya kong iwan mag-isa si Tyler. He still needs me.”

“Malaki na si Tyler, Hazel. Hindi na siya ang baby brother mo, so I think you can now trust him naman na to make the right decisions,” sabi ni Emma. 

“Besides, I can always help Tyler whenever he needs you. Kailangan mong isipin ang magiging future mo,” sambit naman ni Johann. 

Lalong bumilog ang mga mata at bibig ni Emma sa sinabi ni Johann. Tila ba naging mas agresibo at handang tumulong ang Johann na kaharap nila ngayon. 

“Sino ka at anong ginawa mo kay Johann?” pabirong tanong ni Emma. Pero hindi siya pinansin ni Johann na diretso lamang na nakatingin sa mga mata ni Hazel. 

“Sigurado ka? Pero paano ang pag-aaral ko? Isang semester na lang ang kulang natin and we’re done with college.”

“Well, it’s your choice naman. Set your foot down and say no to that marriage,” ngumuya muna ng pagkain si Emma bago magpatuloy. “Alam mo na, for once, stand against your dad for yourself and finish college unmarried. Or let him control your life once more,” seryosong dagdag niya.

Muling bumuntong-hininga si Hazel. Nalilito siya kung ano ang gagawin. Hindi niya alam kung kaya na ba niyang mag-go against her father, pero alam niyang hindi pa siya handang pumasok sa mundo ng pag-aasawa. 

Naputol ang pag-uusap nila ng biglang may sunod-sunod na putok silang narinig. Agad na tumalon si Johann sa kabilang table upang protektahan si Hazel at saka sila nagtago sa ilalim ng mesa. 

Nag-panic ang lahat ng estudyante at tumakbo papalayo sa field. Hinawakan ni Johann ang kamay ni Hazel, at hinila naman ni Hazel si Emma. 

Pero napako lamang sa kinatatayuan niya si Emma nang makita ang kulay pulang likido na unti-unti kumakalat sa likod na bahagi ng damit ni Johann. 

Napatingin si Hazel sa tinititigan ni Emma at napasinghap rin. “Johann,” tawag niya rito na tila hindi ramdam ang tinamong sugat.

“Ano ito? Pagkatapos niyong hindi maprotektahan si kuya ipapakasal niyo ko sa anak ng demonyong iyon?!” nanglilisik ang mga matang tanong ni Elijah sa kanyang lolo. 

Ang matanda lalaki naman ay kalmado lamang nakamasid sa malaking glass window kung saan nakikita niya ang galaw ng mga tao sa pinakasentro ng kanilang maliit na siyudad. 

“Watch your tone, Elijah,” nagbabantang sabi ng kanyang ama na nakaupo sa harap ng mesa na gawa rin sa salamin ang ibabaw na bahagi. 

“Kung hindi niyo kayang gawin dahil natatakot kayo sa consequences na pwedeng makaapekto sa company, I will avenge Dylan in my own way.”

Lumingon ang matandang lalaki kay Elijah at sinenyasan ang anak na lumabas na muna ng opisina nito. Agad naman na tumalima ang ama ni Elijah at iniwan ang mag-lolo. 

“Take a seat, Elijah,” kalmadong sabi niya, ngunit bakas sa boses nito ang autoridad. Sinunod naman ni Elijah ang sinabi ng matanda at agad na naupo sa kaninang kinauupuan ng ama. 

Bagama’t nasa sitenta na ang edad ni Roman Grayson ay hands-on pa rin ito sa pag-mamanage sa kanilang company. Lalo na at sa tingin niya ay nakapa-incompetitive ng nag-iisang anak. 

Ang tanging inaasahan na lamang niyang magmamana ng kumpanya isang araw ay ang panganay na apo, na walang awang pinaslang ng mga Frost at Jameston. 

Nakakuyom pa rin ang mga kamao ni Elijah habang hinihintay na magsalitang muli ang lolo. 

“Let’s say, I hire someone to kill Nicklaus Jameston or Katherine, maibabalik ba ang nawalang buhay ng kuya mo?” 

Hindi sumagot si Eliijah. Nakakunot pa rin ang noo niya at puno ng galit ang mga mata, bagama’t kumalma siya ng kaonti sa presensyang dulot ng lolo niya. 

“We don’t have a solid evidence na sila ang nagpapatay kay Dylan. And if we take the law in our own hands, how much satisfaction can it bring us?”

“Dylan dedicated his life following everything you say, everything that you and dad will tell him. Pero ngayong nawala siya, na kung tutuusin ay may part rin naman kayo, you’re just sitting here while his perpetrators are celebrating?” 

“Don’t you dare put the blame on us, hijo. Kung hindi niya sana itinuloy ang relasyon niya sa babaeng iyon ay hindi sana siya malalagay sa sitwasyon na iyon.”

Hindi na sumagot si Elijah. Nawala na ang pagkunot ng kanyang noo at hindi na rin nakakuyom ang mga kamao niya, bagama’t matalas pa rin ang titig na ibinibigay niya sa matandang lalaki na nakatayo sa harap niya. 

“But he did not listen to us. He chose that wretched woman over his family, now what? He’s gone.”

“And we can do-”

“And we can avenge his death in a much more satisfying way, Elijah,” tumkhim ang matanda saka muling nagpatuloy.  

“You will be our trojan horse,” aniya. “Now, if you can’t do that out of spite to me and to your father, then do that for Dylan. Marry the Jameston girl, take everything away from them, one by one, and you will thank me later.”

Elijah stayed quiet. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Sa loob loob niya ay gusto niyang kumuha ng baril at ubusin ang angkan nila dahil sa walang awang pagpatay sa kuya niya. 

“How did you and Nicklaus agree with this?” tanong niya sa lolo. “He killed kuya. I don’t think ibibigay niya ng ganun ganun lang ang unica hija niya.”

Tumawa ng bahagya si Roman at tumingin sa apo na may pilyong ngiti sa mga labi. “I told him na kapag hindi siya pumayag ay isisiwalat ko sa buong mundo ang lahat ng mga anomalya niya kasama ang gobyerno. Hindi lamang siya ang babagsak. Malaki ang mawawala sa kanya.”

“But you don’t have the evidence.”

“Hijo, we can always make an evidence to make him believe.”

“Then, why don’t you just fabricate an evidence at iyon ang ipakita sa buong mundo? Why take this road?” 

Muling tumawa ang matanda at naupo sa katapat na upuan ni Elijah. “Trust me, hijo. Revenge is best served cold.”

Matapos iyon ay napuno ng halakhak ni Roman ang buong opisina niya. Samantala, tinitigan lamang ni Elijah ang lolo at muling napakunot ang noo sa tila ba baliw na pagtawa nito. 

Napayuko siya at napatingin na lamang sa sahig. 

“I could have saved him. Nandoon na ako.”

Muling nag-play sa isip ni Elijah ang mga nangyari kahapon. Ang usapan nila ni Dylan ay siya ang kakausap kay Katherine. 

Naka-ready na ang chopper ng dalawa sa rooftop ng building. Nagdisguise na siya upang walang witness na makakitang nandoon siya o kahit sino sa kanilang magkapatid. 

Pero mas pinili ni Katherine na ituloy ang kasal at iwan si Dylan sa ere. 

Pinag-isipan ni Elijah ang sinabi ni Roman, napagtanto niya na may punto nga ang matanda. The Jamestons and Frosts took Dylan from them, now they will give them war. 

Sumandal siya sa kinauupuan at ngumisi. “Fine. I’ll marry her, then I will burn down their empire.”

—---

“Ano?!” gulat na tanong ni Emma matapos ibalita ni Hazel ang sinabi ng ama na balak siya nitong ipakasal. “Eh, ni hindi ka pa nga nakakagraduate.”

“I know,” malungkot na sabi ni Hazel. Nangalumbaba ito at tumingin lamang sa malayo. Hindi pa rin siya makapaniwal na darating ang arranged marriage sa kanya ng ganoon kaaga. 

Ang akala niya ay saka lamang siya mag-aasawa kapag graduate na siya sa college at ready na siya. Pero is nga pala siyang Jameston kaya hindi niya hawak ang future niya, hawak ito ng kumpanya ng pamilya nila. 

“Who’s the guy?” tanong ni Johann.

Mula ng sabihin sa kanila ni Hazel ang balita ay noon pa lamang si Johann nagsalita. 

“Hindi pa sinabi ni daddy. Pero ayoko munang makasal.”

“Final na ba talaga desisyon ng daddy mo? Hindi ba pwedeng kapag gumraduate ka with flying colors ay pagbigyan ka naman niya sa gusto mo?”

Umiling-iling sa Hazel. Bumuntong-hiniga ito at isinubsob ang mukha sa dalawang palad. “I’ll try to talk to him again pagkatapos nilang makauwi mula sa honeymoon ni Katherine.”

“Or you can escape,” singit ni Johann. Pareho namang napatitig sa kanya ang dalawang babae, hindi makapaniwala sa sinabi nila. 

“Teka, teka, ikaw ba talaga si Johann? Do you know escaping would break rules?” tanong ni Emma. 

“Pwede kitang tulungan na tumakas. My island na nakapangalan sa akin at wala pang masyado ang nakakaalam kung saan ang Island na iyon. Pwede ka munang magtago roon pangsamantala or until you turn twenty-five. Kung kailan pwede mo na kunin ang trust fund mo and mamuhay kung paano mo gusto.”

“Woah, you’re brilliant. Talino mo talaga Johann,” manghang bati ni Emma. 

Kahit papaano naman ay nagcheer up din ang mukha ni Hazel, ngunit agad din itong bumalik sa pagbusangot. “I don’t think kaya kong iwan mag-isa si Tyler. He still needs me.”

“Malaki na si Tyler, Hazel. Hindi na siya ang baby brother mo, so I think you can now trust him naman na to make the right decisions,” sabi ni Emma. 

“Besides, I can always help Tyler whenever he needs you. Kailangan mong isipin ang magiging future mo,” sambit naman ni Johann. 

Lalong bumilog ang mga mata at bibig ni Emma sa sinabi ni Johann. Tila ba naging mas agresibo at handang tumulong ang Johann na kaharap nila ngayon. 

“Sino ka at anong ginawa mo kay Johann?” pabirong tanong ni Emma. Pero hindi siya pinansin ni Johann na diretso lamang na nakatingin sa mga mata ni Hazel. 

“Sigurado ka? Pero paano ang pag-aaral ko? Isang semester na lang ang kulang natin and we’re done with college.”

“Well, it’s your choice naman. Set your foot down and say no to that marriage,” ngumuya muna ng pagkain si Emma bago magpatuloy. “Alam mo na, for once, stand against your dad for yourself and finish college unmarried. Or let him control your life once more,” seryosong dagdag niya.

Muling bumuntong-hininga si Hazel. Nalilito siya kung ano ang gagawin. Hindi niya alam kung kaya na ba niyang mag-go against her father, pero alam niyang hindi pa siya handang pumasok sa mundo ng pag-aasawa. 

Naputol ang pag-uusap nila ng biglang may sunod-sunod na putok silang narinig. Agad na tumalon si Johann sa kabilang table upang protektahan si Hazel at saka sila nagtago sa ilalim ng mesa. 

Nag-panic ang lahat ng estudyante at tumakbo papalayo sa field. Hinawakan ni Johann ang kamay ni Hazel, at hinila naman ni Hazel si Emma. 

Pero napako lamang sa kinatatayuan niya si Emma nang makita ang kulay pulang likido na unti-unti kumakalat sa likod na bahagi ng damit ni Johann. 

Napatingin si Hazel sa tinititigan ni Emma at napasinghap rin. “Johann,” tawag niya rito na tila hindi ramdam ang tinamong sugat.

“Ano ito? Pagkatapos niyong hindi maprotektahan si kuya ipapakasal niyo ko sa anak ng demonyong iyon?!” nanglilisik ang mga matang tanong ni Elijah sa kanyang lolo. 

Ang matanda lalaki naman ay kalmado lamang nakamasid sa malaking glass window kung saan nakikita niya ang galaw ng mga tao sa pinakasentro ng kanilang maliit na siyudad. 

“Watch your tone, Elijah,” nagbabantang sabi ng kanyang ama na nakaupo sa harap ng mesa na gawa rin sa salamin ang ibabaw na bahagi. 

“Kung hindi niyo kayang gawin dahil natatakot kayo sa consequences na pwedeng makaapekto sa company, I will avenge Dylan in my own way.”

Lumingon ang matandang lalaki kay Elijah at sinenyasan ang anak na lumabas na muna ng opisina nito. Agad naman na tumalima ang ama ni Elijah at iniwan ang mag-lolo. 

“Take a seat, Elijah,” kalmadong sabi niya, ngunit bakas sa boses nito ang autoridad. Sinunod naman ni Elijah ang sinabi ng matanda at agad na naupo sa kaninang kinauupuan ng ama. 

Bagama’t nasa sitenta na ang edad ni Roman Grayson ay hands-on pa rin ito sa pag-mamanage sa kanilang company. Lalo na at sa tingin niya ay nakapa-incompetitive ng nag-iisang anak. 

Ang tanging inaasahan na lamang niyang magmamana ng kumpanya isang araw ay ang panganay na apo, na walang awang pinaslang ng mga Frost at Jameston. 

Nakakuyom pa rin ang mga kamao ni Elijah habang hinihintay na magsalitang muli ang lolo. 

“Let’s say, I hire someone to kill Nicklaus Jameston or Katherine, maibabalik ba ang nawalang buhay ng kuya mo?” 

Hindi sumagot si Eliijah. Nakakunot pa rin ang noo niya at puno ng galit ang mga mata, bagama’t kumalma siya ng kaonti sa presensyang dulot ng lolo niya. 

“We don’t have a solid evidence na sila ang nagpapatay kay Dylan. And if we take the law in our own hands, how much satisfaction can it bring us?”

“Dylan dedicated his life following everything you say, everything that you and dad will tell him. Pero ngayong nawala siya, na kung tutuusin ay may part rin naman kayo, you’re just sitting here while his perpetrators are celebrating?” 

“Don’t you dare put the blame on us, hijo. Kung hindi niya sana itinuloy ang relasyon niya sa babaeng iyon ay hindi sana siya malalagay sa sitwasyon na iyon.”

Hindi na sumagot si Elijah. Nawala na ang pagkunot ng kanyang noo at hindi na rin nakakuyom ang mga kamao niya, bagama’t matalas pa rin ang titig na ibinibigay niya sa matandang lalaki na nakatayo sa harap niya. 

“But he did not listen to us. He chose that wretched woman over his family, now what? He’s gone.”

“And we can do-”

“And we can avenge his death in a much more satisfying way, Elijah,” tumkhim ang matanda saka muling nagpatuloy.  

“You will be our trojan horse,” aniya. “Now, if you can’t do that out of spite to me and to your father, then do that for Dylan. Marry the Jameston girl, take everything away from them, one by one, and you will thank me later.”

Elijah stayed quiet. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Sa loob loob niya ay gusto niyang kumuha ng baril at ubusin ang angkan nila dahil sa walang awang pagpatay sa kuya niya. 

“How did you and Nicklaus agree with this?” tanong niya sa lolo. “He killed kuya. I don’t think ibibigay niya ng ganun ganun lang ang unica hija niya.”

Tumawa ng bahagya si Roman at tumingin sa apo na may pilyong ngiti sa mga labi. “I told him na kapag hindi siya pumayag ay isisiwalat ko sa buong mundo ang lahat ng mga anomalya niya kasama ang gobyerno. Hindi lamang siya ang babagsak. Malaki ang mawawala sa kanya.”

“But you don’t have the evidence.”

“Hijo, we can always make an evidence to make him believe.”

“Then, why don’t you just fabricate an evidence at iyon ang ipakita sa buong mundo? Why take this road?” 

Muling tumawa ang matanda at naupo sa katapat na upuan ni Elijah. “Trust me, hijo. Revenge is best served cold.”

Matapos iyon ay napuno ng halakhak ni Roman ang buong opisina niya. Samantala, tinitigan lamang ni Elijah ang lolo at muling napakunot ang noo sa tila ba baliw na pagtawa nito. 

Napayuko siya at napatingin na lamang sa sahig. 

“I could have saved him. Nandoon na ako.”

Muling nag-play sa isip ni Elijah ang mga nangyari kahapon. Ang usapan nila ni Dylan ay siya ang kakausap kay Katherine. 

Naka-ready na ang chopper ng dalawa sa rooftop ng building. Nagdisguise na siya upang walang witness na makakitang nandoon siya o kahit sino sa kanilang magkapatid. 

Pero mas pinili ni Katherine na ituloy ang kasal at iwan si Dylan sa ere. 

Pinag-isipan ni Elijah ang sinabi ni Roman, napagtanto niya na may punto nga ang matanda. The Jamestons and Frosts took Dylan from them, now they will give them war. 

Sumandal siya sa kinauupuan at ngumisi. “Fine. I’ll marry her, then I will burn down their empire.”

—---

“Ano?!” gulat na tanong ni Emma matapos ibalita ni Hazel ang sinabi ng ama na balak siya nitong ipakasal. “Eh, ni hindi ka pa nga nakakagraduate.”

“I know,” malungkot na sabi ni Hazel. Nangalumbaba ito at tumingin lamang sa malayo. Hindi pa rin siya makapaniwal na darating ang arranged marriage sa kanya ng ganoon kaaga. 

Ang akala niya ay saka lamang siya mag-aasawa kapag graduate na siya sa college at ready na siya. Pero is nga pala siyang Jameston kaya hindi niya hawak ang future niya, hawak ito ng kumpanya ng pamilya nila. 

“Who’s the guy?” tanong ni Johann.

Mula ng sabihin sa kanila ni Hazel ang balita ay noon pa lamang si Johann nagsalita. 

“Hindi pa sinabi ni daddy. Pero ayoko munang makasal.”

“Final na ba talaga desisyon ng daddy mo? Hindi ba pwedeng kapag gumraduate ka with flying colors ay pagbigyan ka naman niya sa gusto mo?”

Umiling-iling sa Hazel. Bumuntong-hiniga ito at isinubsob ang mukha sa dalawang palad. “I’ll try to talk to him again pagkatapos nilang makauwi mula sa honeymoon ni Katherine.”

“Or you can escape,” singit ni Johann. Pareho namang napatitig sa kanya ang dalawang babae, hindi makapaniwala sa sinabi nila. 

“Teka, teka, ikaw ba talaga si Johann? Do you know escaping would break rules?” tanong ni Emma. 

“Pwede kitang tulungan na tumakas. My island na nakapangalan sa akin at wala pang masyado ang nakakaalam kung saan ang Island na iyon. Pwede ka munang magtago roon pangsamantala or until you turn twenty-five. Kung kailan pwede mo na kunin ang trust fund mo and mamuhay kung paano mo gusto.”

“Woah, you’re brilliant. Talino mo talaga Johann,” manghang bati ni Emma. 

Kahit papaano naman ay nagcheer up din ang mukha ni Hazel, ngunit agad din itong bumalik sa pagbusangot. “I don’t think kaya kong iwan mag-isa si Tyler. He still needs me.”

“Malaki na si Tyler, Hazel. Hindi na siya ang baby brother mo, so I think you can now trust him naman na to make the right decisions,” sabi ni Emma. 

“Besides, I can always help Tyler whenever he needs you. Kailangan mong isipin ang magiging future mo,” sambit naman ni Johann. 

Lalong bumilog ang mga mata at bibig ni Emma sa sinabi ni Johann. Tila ba naging mas agresibo at handang tumulong ang Johann na kaharap nila ngayon. 

“Sino ka at anong ginawa mo kay Johann?” pabirong tanong ni Emma. Pero hindi siya pinansin ni Johann na diretso lamang na nakatingin sa mga mata ni Hazel. 

“Sigurado ka? Pero paano ang pag-aaral ko? Isang semester na lang ang kulang natin and we’re done with college.”

“Well, it’s your choice naman. Set your foot down and say no to that marriage,” ngumuya muna ng pagkain si Emma bago magpatuloy. “Alam mo na, for once, stand against your dad for yourself and finish college unmarried. Or let him control your life once more,” seryosong dagdag niya.

Muling bumuntong-hininga si Hazel. Nalilito siya kung ano ang gagawin. Hindi niya alam kung kaya na ba niyang mag-go against her father, pero alam niyang hindi pa siya handang pumasok sa mundo ng pag-aasawa. 

Naputol ang pag-uusap nila ng biglang may sunod-sunod na putok silang narinig. Agad na tumalon si Johann sa kabilang table upang protektahan si Hazel at saka sila nagtago sa ilalim ng mesa. 

Nag-panic ang lahat ng estudyante at tumakbo papalayo sa field. Hinawakan ni Johann ang kamay ni Hazel, at hinila naman ni Hazel si Emma. 

Pero napako lamang sa kinatatayuan niya si Emma nang makita ang kulay pulang likido na unti-unti kumakalat sa likod na bahagi ng damit ni Johann. 

Napatingin si Hazel sa tinititigan ni Emma at napasinghap rin. “Johann,” tawag niya rito na tila hindi ramdam ang tinamong sugat.