KABANATA III

Nakakasilaw na liwanag ang bumungad kay Hazel pagbukas na pagbukas pa lamang niya ng mga mata niya. Hindi siya agad napansin ng mga taong nakapalibot sa kaniya, pero agad naman silang naglapitan ng makitang gising na siya. 

Bakas sa mga mukha nila ang pag-aalala. 

“Hey, may masakit ba sa ‘yo?” tanong ng best friend niyang si Emma. Suot pa rin nito ang damit niya kanina sa pagattend ng wedding. Sa kaliwa naman ni Hazel ay si Johann na nakaputing polo na lamang at nakasabit lamang ang neck tie sa magkabilang balikat. . 

“Are you okay?” tanong ni Johann. 

“Go. Tumawag ka ng nurse,” utos ni Emma kay Johann, na agad naman niyang sinunod. May pinindot lamang siyang button sa ulunan ni Hazel at mayamaya pa ay dumating na ang dalawang nurse at isang doctor. 

Pinalayo muna nila sina Emma at Johann, at agad ni ini-check ang vital signs ni Hazel. 

“Everything is normal,” sabi ng doctor matapos isabit ang kanyang stethoscope sa magkabilang balikat. 

“May masakit ba sa ‘yo? Nahihilo?”

Umiling si Hazel. “Wala naman po. Okay naman na po ang pakiramdam ko.”

“Good. Then, you can go home pagkaubos ng IV fluid mo. Just don’t forget to take your meds after this. Siguro ay masyado ka lamang na-stress sa wedding ng daddy mo. Give him my regards, okay?”

Tinapik na lamang siya ng marahan ni Doctora Santos sa balikat at ngumiti, nagpaalam na rin ito kay Johann at Emma. 

Pagkatapos lumabas ay nakatingin lamang si Emma kay Hazel, para bang naghihintay na tumawa ito at magsabing prank lang ang lahat para magulo ang wedding ng daddy niya. 

“Ano?” na-weweiduhang tanong ni Hazel. 

“Dahil ba nag-asawa ulit ang daddy mo?”

“Emma,” saway ni Johann sa kanya. Pero sumulyap din ito ng palihim kay Hazel at naghihintay ng sagot kung iyon nga ba ang dahilan at nag-collapse siya kanina. 

“Hindi. I mean, hindi na ako teenager para magpanggap pang na-collapsed sa kasal ni daddy.”

“So, hindi ka talaga okay?” tanong ni Emma. 

Bumangon muna si Hazel at naupo, inalalayan naman agad siya ni Johann. Huminga muna siya ng malalim bago magsalitang muli. 

“May sasabihin ako,” panimula niya. 

Dahil lsa tono ng boses niya ay lalong lumapit sa kanya si Johann at Emma. Kilala na nila ang isa’t isa magmula pa kindergarten, kaya’t alam na alam nila kung may ibubunyag na sekreto ang isa base sa tono ng boses. 

“Pero sa atin atin lang muna ito ah.”

Agad naman tumango ang dalawa na naka-focus lamang sa kanya, naghihintay ng mga susunod niyang sasabihin. 

“I met Katherine before the wedding, and hindi ko sinasadya na marinig yung conversation niya with her ex-boyfriend.”

Napasinghap si Emma nang banggitin ni Hazel ang salitang ex-boyfriend. “Tama yung mga naririnig kong tsismis,” sabi ni Emma. 

“Alam mo yung tungkol dun? Bakit ‘di mo sinabi sa akin?”

“Eh kasi hindi ako sure kung totoo. Hindi naman ako basta basta nagkakalat ng maling balita noh. I needed to be sure, and now I am.”

“And you shall not tell anyone about this. 2022 na, you need to stop putting your nose where it doesn’t belong,” pangangaral sa kanya ni Johann. 

Sumimangot na lamang si Emma kay Johann. “Sus! Nakikinig ka rin naman sa mga chismis ni Hazel. ‘Pag siya pwede, kapag ako hindi?”

Hindi na lamang pinansin ni Johann ang sinabi ni Emma at muling ibinaling ang atensyon kay Hazel. 

“And you were saying?” tanong ni Johann. 

“So, ayun na nga. Hindi ko sinasadya na marinig usapan nila and how she begged for him to understand. I think mahal na mahal niya talaga yung guy,” pagtutuloy ni Hazel. 

“Of course, based sa narinig ko ilang taon din sila nung guy. Pero ayaw ng Frosts sa pamilya ni guy, kaya ayun,” dagdag ni Emma. 

“And he was there,” sambit ni Hazel na naging dahilan upang lumaki ang mga mata sa kanya ni Emma. Si Johann naman ay napataas lamang ng kilay sa sinabi niya. 

“You mean um-attend siya? Nandoon siya sa mismong wedding hall?” naniniguradong tanong ni Emma. 

Tumango-tango naman si Hazel. “Naawa nga ako sa kanya eh. I felt guilt on my part kasi dahil sa daddy ko they could not be together. That’s horrible.”

“Pero,” singit ni Johann. “It was a good thing na kahit nandoon siya ay hindi siya nanggulo. Kung hindi malaking gulo ng mga pamilya kapag nagkataon.”

“Sabagay. Ayaw ni daddy ng eskandalo. Makasisira sa image ng company at ng company ng mga Frosts.”

“Hindi lang iyon,” sabi pa ni Johann na itinaas ang ulo mula sa pangangalumbaba. 

“I heard rumors na mula rin sa kilalang pamilya yung lalaki. So, kung sakali na nageskandalo siya doon, tatlong family names ang masasangkot.”

“So, you knew about this as well?”

“Well, just like Emma, I heard rumors about that. Pero hindi ko nalang pinansin.”

“Bakit parang nagiging late na ‘ko sa mga balita?”

“That’s because you were so busy trying to finish college with flying colors.”

Napabuntong-hininga na lamang si Hazel. Kung tutuusin ay iyon na ang pinakamahabang pahinga niya sa loob ng ilang linggo. Kung wala siya ngayon sa hospital, malamang ay subsob ang mukha niya sa libro. 

She needs to graduate with latin honors, maybe that way, magiging proud sa kanya ang daddy niya. 

“Anyway, so ano ‘yon? Umalis lang si guy? Napakamasokista naman niya. Kung ako iyon hindi ko na kakayaning umattend sa wedding ng taong sa akin dapat,” malungkot na sabi ni Emma. 

“He left. But,” napalunok si Hazel sa mga susunod na sasabihin. “He was gunned down right after niyang umalis. Siya yung lalaking nabaril kanina sa labas ng event center.”

“What? Oh, my God!” singhap ni Emma. 

Ilang segundo ang lumipas bago nabasag ang katahimikang bumalot sa kwarto. “Nahuli daw ba yung suspek?” tanong ni Johann. 

Umiling si Hazel at iniiwas ang tingin sa dalawang matalik na kaibigan. Hindi lumagpas kay Johann ang reaksyon na iyon ni Hazel kaya’t nakapakunot ang noo niya. 

“Wala naman kinalaman ang daddy mo doon, hindi ba?” tanong niya kay Hazel. Hindi rin sigurado si Johann kung bakit niya itinanong iyon, parang ang inappropriate. 

Mabuti na lamang at umiling iling agad si Hazel. “Wala. Nothing. I don’t think magagawa ni daddy ang ganun. He might be manipulative, but I don’t think magagawa niya ang pumatay ng tao.”

Tumango tango naman si Johann pati na si Emma. Bagama’t ipinalabas ni Johann na naniniwala siya sa sinabi ni Hazel, alam niya sa loob niya na hindi malabong magawa iyon ni Mr. Jameston. 

Hazel had known her father since she was a kid as business-savy guy. Someone who would do everything para lang makuha ang lahat ng gusto and maisakatuparan ang lahat ng plano niya. 

But Hazel doesn’t have any idea how far her father would go in the name of money, in the name of their family’s honor and legacy. 

But Johann has. 

Nakita na niya ang side ni Mr. Jameston na hindi pa nakikita ng sarili nitong anak. And for the sake of his best friend, he decided not to say anything about it. 

Pagkatapos maubos ng IV fluid ni Hazel ay umuwi na rin agad siya. Emma and Johann stayed by her side through that time, samantalang sumama ang kapatid niya sa pagsundo sa kanya ng driver nila. 

Pagpasok pa lamang ng bahay ay sinalubong na agad siya ng dad niya. Pero sa halip na isang yakap at pag-aalala ang isalubong sa kanya ay tiningnan lamang siya nito. 

“Go to you room, Tyler,” utos nito sa bunsong anak. Agad namang tumalima ang binata at umakyat na sa kanyang kwarto. 

Samantala, sinenyasan naman ni Nicklaus ang anak na sumunod sa kanya sa kanyang home office. 

“Hazel Andrea Jameston,” panimula ng ama habang paupo ito sa kanyang swivel chair. Pagpasok pa lamang ng opisina ng ama ay lalong nanlamig si Hazel. 

Mula pagkabata ay ilang beses lamang siya nakapasok sa kwartong iyon, at sa mga pagkakataong iyon ay upang pagalitan lamang. 

Bukod sa ipinagbabawal ng daddy niya ang pagpasok doon ng walang pahintulot, ayaw niya sa kakaiba at malamig na atmosphere na bumabalot sa opisina. 

“Hija, ang akala ko ay tapos na ang pagiging teenager mo years ago. You’re already a senior in college. Don’t you take it was a bit childish to make a scene like that?”

Nagpanting ang tenga ni Hazel sa narinig. “Make a scene?” 

Tumango tango ang ama habang nakatuon ang paningin nito sa whisky na ibinubuhos sa baso. 

“Yung nangyari kanina sa labas ng wedding hall. You need to grow up, Hazel. And yet you ask me bakit si Tyler ang minomold ko to be the heir of this company.”

“Dad, I wasn’t faking it. How can you-”

“Enough! Enough of your childish tricks, Hazel.” 

Halos mapatalon si Hazel sa boses ng ama lalo na nang ibagsak nito ang baso sa kamagong na mesa. 

“Dad,” iyon na lamang ang nasabi niya sa ugaling ipinakita ng ama. Strikto si Nicklaus pagdating kay Hazel, palagi niya rin itong pinagsasabihan at pinapangaralan, pero never niyang napagtaasan ng boses ang anak. 

Dinaanan lamang siya ng ama papunta sa pinto ng opisina. Bago pa man niya tuluyang isara ang pinto at lumabas ay nagsalita itong muli, “Fix yourself, Hazel. You will be doing a huge responsibility for our family. I already said yes, so you can’t say no. You will get married.”

Napakunot ang noo ni Hazel sa narinig. Pero bago pa man siya makapagsalita at makatanggi ay isinarado na ng ama ang pinto sa mukha niya. 

Wala na siyang nagawa kung hindi hayaan ang mga luhang nag-uunahan sa pagtulo mula sa mga mata. 

She expected to have an arranged marriage, but not before she could graduate from college. Not before she could figure out her own life.