32

แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ยังเหลือเวลาอีกมากโข เพียงไม่ถึง 15 นาทีเจ้าหน้าที่ก็ดำเนินการทุกอย่างให้ลินดาจนเสร็จสิ้น น่าเสียดายที่เธอลืมเรื่องนี้ไปจนสนิท วันนี้เธอจึงต้องมาถ่ายรูปด้วยสีหน้าสีตาที่เธอรู้สึกว่าไม่ค่อยพร้อม เสื้อผ้าก็ธรรมดาเหลือเกิน แต่ก็เอาเถอะ เห็นแค่ส่วนศีรษะเลยลงมาถึงช่วงไหล่แค่นิดเดียวเท่านั้น รูปที่ถ่ายออกมาหน้าตาเธอก็คงน่าเกลียดเหมือนตอนถ่ายบัตรประชาชนนั่นล่ะ ไม่เห็นจะดูดีเลยสักใบ

ลินดายังไม่ขึ้นรถ เธออยากจะหยุดคิดดูสักเดี๋ยวหนึ่งก่อนว่าจะกลับบ้านไปนอนฝันหวานถึงการเดินทางที่เธอสุดแสนจะตื่นเต้น หรือว่าจะไปเดินห้างในช่วงวันธรรมดา ในเวลาก่อนเลิกงานดี

สมัยเรียน เธอไปเดินห้างคนเดียวบ่อยๆ โดยเฉพาะในวันที่เลิกเรียนเร็ว มันโล่งโปร่งสบาย ไม่ใช่ไปทางไหนก็เจอแต่ผู้คนยั้วเยี้ยะ เดินหัวไหล่แทบจะชนกันทุกชั้น ลินดายังดีใจไม่หายที่ได้ทำงานที่นี่ ทั้งเลิกเร็ว ทั้งมีเวลาว่างมาก เดี๋ยวก็คงจะมีอีกหลายโอกาสที่เธอต้องออกมาทำธุระนอกออฟฟิศ แล้วเจ้านายก็คงอนุญาตให้กลับบ้านได้เลยอีกเช่นเคยนั่นล่ะ เธอจะมาเที่ยวห้างวันธรรมดาให้มันสาแก่ใจไปเลย ...จริงสิ เธอต้องเตรี