Chapter 04

Thaliana Pov

It's been a month, since i and Casper living in one roof. My parents agreed to my decision, but they not know that i live in Casper's condo. They know that i live in Roselyn condo, but not. I used Roselyn’s condo as my aliby.

“Let's go love,” aya sa akin ni Casper. Alas siyete na ng umaga at alas otso naman ang umpisa ng klase namin.

“Okay,” saad ko naman sa kanya.

Sa loob ng isang buwang pagsasama namin ay wala naman kaming naging problema, pwera nalang ang mga hindi pagkakaintindihan pero naayos naman namin agad ito.

Nang makarating kami agad sa school ay nagpaalam na sa akin si Casper dahil may kailangan pa daw siyang asikasuhin kaya mag-isa akong nagpunta sa room namin. Nadatnan ko namang busy sa phone si Roselyn.

“Goodmorning, mukhang busy ka ah.” saad ko sa kanya.

“Ah wala ito, random chats lang.” sagot niya sa akin. “Kamusta naman kayo ni Casper? Nakakatampo ka! Minsan ka nalang sumabay sa akin ng breaktime at lunch!” nagtatampong saad niya.

“Aysus, ikaw naman. Sorry na, promise babawi ako sayo later kasi may gagawin si Casper mamaya kaya hindi niya ako masasabayan.” saad ko sa kanya.

“Ay wow?! Ginawa mo pa akong pamalit!” singhal niya sa akin habang nakahawak sa dibdib na parang nasasaktan. “Pasalamat ka at bestfriend kita!” saad niya at niyakap ako.

Maya-maya ay dumating na ang prof namin at nag-umpisa na ang klase namin. Habang nagsasalita ang prof namin ay kinalabit ako ni Roselyn.

“Bakit?” bulong na tanong ko sa kanya. May tinuro naman siya sa labas kaya sinundan ko abg tinuro niya.

Nakita ko si Casper na may kausap na babae sa kabilang department. Masaya pa silang nagtatawanan. Ano kaya ang pinag-uusapan nila? May naramdaman akong kirot sa dibdib ko pero binaliwala ko ito. Baka may sinabi lang siya, tatanungin ko nalang siya mamaya.

“Oh ano?” tanong ni Roselyn sa akin.

“Anong ano?” inosente kong tanong.

“Tanga ka talaga!” pabulong niyang singhal. “Hindi mo ba nakikita?! Niloloko ka na niya!” dagdag niya. Medyo napalakas ang boses niya kaya napansin kami ng prof.

“Ms. Conception and Ms. Marasigan? Are you two listening?” Nakataas ang kilay na tanong ng prof namin.

“Yes sir.” Sabay na sagot namin.

Bumalik ang tingin ko sa bintana kung saan may kausap si Casper. Nakita ko siyang nakatingin sa akin, ang tingin niya ay walang emosyon at malamig. Napaiwas naman ako ng tingin at bumalik sa pakikinig sa prof namin.

Nang lunch break na ay aayain ko sanang pumunta ng cafeteria si Roselyn ng bigla akong nakaramdam ng hilo at parang nasusuka. Kaya dali dali akong pumunta sa restroom naming. Nakasunod naman sa akin si Roselyn at hindi alam kung anong nangyayari sa akin.

“Anong nangyayari sayo ghurl?!” Natatarantang wika niya.

“Okay lang ako,” mahinang saad ko sa kanya.

“Okay pero nagsusuka ka at nahihilo?!” Saad niya.

“Oo nga, ilang araw ko na itong nararamdaman eh. Baka tatrangkasuhin lang ako.” Saad ko.

“What?! Trangkaso? Baka buntis kana! Hindi ganyan ang nararamdaman ng may trangkaso!” saad ni Roselyn.

“Buntis? Hindi no!” Tanggi ko.

“Mabuti pa, para makasigurado tayo ay pumunta tayo sa hospital!” Aya niya sa akin, para mapatunayan ko namang hindi ako buntis. “Gumagamit ba kayo ng proteksiyon?! Sa loob niya ba pinuputok?!” Bulgar niyang tanong sa akin.

“Bastos naman! Pero hindi kami gumagamit non, and yeah sa loob nga.” sagot ko sa kanya.

“WHAT?! SHET KA GIRL!” Saad niya at minadali akong maglakad.

Nang makalabas kami ng university ay agad na tumawag ng taxi si Roselyn. Habang nasa daan kami ay pinagsasabihan niya ako na baka hindi ako panagutan ni Casper, yun din naman ang nasa isip ko. Malapit na kamin gumraduate, kaya paniguradong pananagutan niya ako kung sakali buntis nga ako.

Nakarating na kami sa hospital at pinuntahan namin ang tita ni Roselyn na Obygyne na si Dra. Evelyn Boswell. Nasa 4th floor pa iyon kaya nagpasama na kami sa isang nurse para hindi na kami maligaw. Masiyado kasing malaki at malawak ang hospital. Hinatid niya kami sa isang pintuan kung saan nakaukit ang pangalan ni Dra. Evelyn at iniwanan na kami.

Pumasok naman kami sa loob at nakita naming nakaupo si Dra. Evelyn.

“Goodmorning tita!” Nakangiting bati ni Roselyn kay Dra.

“Goodmorning mga Hija, bakit kayo andito? Wala ba kayong klase?” Tanong ng tita niya sa amin.

“Meron po tita,” Sagot ko naman.

“Magpapacheck up kasi kami sayo tita,” saad ni Roselyn.

“What?! Buntis ka Roselyn?!” Gulat na tanong ng tita niya.

“No tita! Si Thaliana po ang ipapacheck up ko,” sagot naman niya.

“Ganun ba, oh siya umpisahan na natin ng makahabol kayo sa klase niyo.” Saad ng tita niya at pinahiga ako sa higaan at inasikaso ang mga gagamitin.

“Medyo malamig itong gel Hija,” saad ng tita niya na nginitian ko lang.

Matapos pahidan ng gel ang tiyan ko ay nilagay na ni Dra. ang isang bagay sa tiyan ko para makita mula sa monitor kung may laman ba ang tiyan ko.

“Congratulations Hija, your 1 week pregnant!” Maya-maya ay saad ni Dra. sa akin.

Natigilan naman ako sa saad niya. Pregnant? Buntis ako?

“Gosh, magiging ninang na ako!” Nagtititili na saad ni Roselyn. Ako naman ay pilit na pinoproseso sa utak ang mga nangyayari.

“Thankyou Dra.,” Saad ko at nagpaalam na na umalis kasama si Roselyn. Niresitahan pa ako ng mga vitamins ni Dra. para kay baby.

Nagpahatid nalang ako sa bahay kaya sinamahan ako ni Roselyn tutal maaga pa naman.

“Paano na yan? Sasabihin mo na ba kay Casper?” Tanong sa akin ni Roselyn. Andito kami sa sala kumakain ng ice cream habang nanonood.

“Oo,” maikling sagot ko.

“Tatanggapin niya kaya?” Tanong ulit niya.

“Oo naman, anak namin to eh. Tiyaka, don't worry about me okay?” Saad ko sa kanya pero nagkibit balikat lang siya at nanahimik.

Bandang alas otso ng gabi ay nagpaalam na si Roselyn na uuwi dahil sa gabi na nga at baka pagalitan pa siya ng parents niya. Ako naman ay nagshower na dahil tapos na din naman akong kumain. Nag order nalang kami ni Roselyn kanina dahil nakalimutan kong magluto sa kakapanood namin.

Pagkatapos kong mag shower ay bumaba na ako sa sala at nanood ulit. Gabi na pero wala pa rin si Casper. Baka busy lang siguro. Hindi ko namalayan ang oras dahil sa kapapanood at naramdaman ko nalang bumukas ang pinto, si Casper pala ang pumasok. Tinignan ko ang orasan at alas dose na ng hating gabi.

“Bakit gising ka ba?” Malamig na tanong niya.

“Hinihintay ka,” Sagot ko naman at lalapit sana sa kanya ngunit lumayo siya sa akin. “Bakit pala ginabi ka?” Tanong ko.

Hindi niya pinansin ang tanong ko.

“May sasabihin ako,” Saad niya, medyo kinakabahan naman ako sa paraan ng pagkakasabi niyang iyon.

“Ako rin,” saad ko naman.

“Okay, ikaw muna.” Saad niya at nakatingin ng diretso. Hindi na yung dating tingin na may lambing at pagmamahal. Ang malamig at wala ng emosyon ang nakikita ko ngayon. Medyo kinakabahan ako na sabihin kaya nautal pa ako sa pagkakasabi.

"B-buntis a-ako C-casper," nauutal kong saad sa kanya habang umiiyak.

"W-what?" gulat niyang tanong.

"I said, i'm pregnant with our child Casper." Saad ko sa kanya, nag-aaral palang kami pero kaya naman naming pagsabayin. Natatakot lang ako sa sasabihin ng magulang ko.

"O-our child?" he said so i nod. Nang mag-angat ako ng tingin ay nakita kong walang emosyon sa mga mata niya at umiiling pa siya. "Abort that child." he said with cold voice and no emotions in his eyes.

"W-what?! Are you our of your mind Casper?! This is our child! How can you say that to me?!" saad ko sa kanya. Hindi ako makapaniwala na sasabihin niyang ipalaglag ko ang anak namin. Akala ko ay tanggap niya, but fuck!

"I don't fucking care, Thaliana! I don't want that child and i don't want to have a child with you!" sigaw niya sa akin.

W-what?!

"A-ano? Ganun-ganun na lang ba lahat sayo Casper?! Lahat nang pinagsamahan natin?!" galit kong sigaw. "Tangina naman Casper! Akala ko may kakampi na ako eh, anak natin to! Kung sayo madali lang sabihin yan pwes sa akin hinde!" galit na galit kong sigaw.

"I don't love you! So better pack your things and leave." saad niya sa akin bago lumabas. Ngunit hindi pa siya nakakalabas ng magsalita ulit ako.

"Hindi ko ipapalaglag ang anak ko sa ayaw at sa gusto mo. At aalis na ako dito, isa lang ang masasabi ko sayo." putol na saad ko at tumayo. "Hinding-hindi mo makikita ang anak ko!" saad ko sa kanya at tinalikuran na siya para magligpit ng gamit ko. Pansin ko rin na natigilan siya sa sinabi ko pero wala na akong pakialam sa kanya.

Hinding-hindi mo na kami makikita pa…

Mabilis ang nag-iimpake ng mga gamit ko. Natawagan ko na si Roselyn at sinabing doon muna ako titira sa condo niya at pumayag naman siya. Hindi ko pa nakwento ang mga nangyari pero alam kong alam na niya dahil sa pag iyak ko.

Pagkatapos kong mag-impake ay lumabas na ako, pagdating ko sa sala ay wala na si Casper. Baka umalis dahil ayaw na niya akong makita.

Masakit. Pero ito talaga ang nakatadhana. Baka hindi talaga kami para sa isa't isa. Masakit man tanggapin, pero hindi niya talaga ako mahal…