อ๊าห์….
อ๊อก ๆๆ
“เร็วกว่านี้…”
ซี๊ด….
สิ่งที่เขาชอบที่สุดในช่วงวันหยุดก็ไม่มีอะไรมาก.. นอกจาก..
ซี๊ด….
อ๊อกๆๆ แค่กๆๆ
“ชักช้า…” แม่งลีลา.. เมื่อกี้ก็เกือบแตกไปแล้วแต่แม่งลีลาท่ามาก.. ดังนั้นเขาจึงต้องช่วย.. ช่วยแบบไหน? ก็ช่วยเร่งยังไงละ กระแทกไอ้ส่วนนั้นของเขาเข้าไปให้ลึกที่สุดและในที่สุดสิ่งที่เขารอคอยก็ถูกปลดปล่อยออกมา…
อ๊าส์…
แค่กๆๆ
“ทีหลังอย่าลีลา.. ฉันมีหลายอย่างที่จะต้องไปจัดการ..”
“คุณไคล์ก็.. ก็หนูอยากอมนานๆ นี่คะ..”
หมับ…
“เด็กดี.. แต่แบบนี้มันไม่สนุก.. เธอทำให้ฉันเกือบแตกมาสองรอบ.. ถ้าเธออยากเล่น อยากอมอีก.. เธอก็ต้องขึ้นรอบใหม่สิ เพราะยังไงวันนี้เธอก็ต้องอยู่กับฉันหรือว่าเธอต้องไปไหน?”
“ไม่ค่ะ ไม่ได้ไปไหน.. วันนี้ส้มตั้งใจมาอยู่กับคุณไคล์ทั้งวันเลยค่ะ.. ส้มคิดถึงคุณไคล์ของส้มนี่ค่ะ ช่วงนี้ส้มเรียนก็หนัก และคุณไคล์ก็งานเยอะด้วย.. ส้มคิดถึงคุณไคล์มากๆ เลยค่ะ..”
“งานเยอะจริง และไม่ใช่แค่งานแต่ฉันยังเรียนด้วย.. ไม่แปลกที่จะยุ่ง.. เอาเป็นว่าเพื่อชดเชยที่ทำให้เธอคิดถึงฉัน.. เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้.. จะขย่มเอง จะท่าหมาท่าแมว.. บอกมาได้เลยแต่มีสิ่งเดียวที่ฉันให้ไม่ได้ก็คือ.. ลูก.. เพราะฉันจะเก็บน้ำของฉันเอาไว้ทำลูกกับคนที่ฉันรอคอย…”
เหอะ.. เธอล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าอีนั่นเป็นใคร.. ใครที่ทำให้คุณไคล์ต้องคอยเฝ้าระวังไม่ให้ตัวเองแตกในใส่เธอ เธอลองมาหลายวิธีแล้วแต่คุณไคล์ก็ยังคงเป็นคุณไคล์อยู่วันยังค่ำ.. เขารอบคอบที่สุด เขาไม่เพียงแค่ป้องกันความผิดพลาดของตัวเองแล้ว เขายังให้เธอกินยาคุมทั้งฉุกเฉินและปกติ ยาคุมฉุกเฉินเธอจะต้องมากินต่อหน้าเขา ส่วนยาคุมปกติเธอบอกเลยเธอไม่เคยกิน เพราะคุณไคล์ไม่มีทางรู้ว่าเธอกินหรือไม่กิน.. ถ้าเธอท้องลูกของคุณไคล์นะ.. เธอบอกได้เลย สบายไปสามร้อยล้านภพ สามร้อยล้านชาติ.. รวยขนาดนี้.. อีพวกผู้หญิงหน้าด้านทั้งหลายก็ต้องอยากได้คุณไคล์กันทั้งนั้นรวมถึงเธอด้วย.. แต่เธอไม่มีทางปล่อยให้อีคนพวกนั้นได้มีโอกาสหรอก…
“สักนิดก็ไม่ได้เหรอคะ? ”
“ถ้าคุยเรื่องนี้ไม่เข้าใจ.. กลับไปเถอะ..”
“คุณไคล์.. หนูพูดเล่นค่ะ.. หนูขอโทษ..”
“อย่าล้อเล่นแบบนี้ฉันไม่ชอบอืม…”
จ๊วบ… อ๊อกๆๆ …
“ซี๊ด.. ดื้อ.. อ๊าห์… อื้อมากๆ .. ซี๊ด.. อม.. อมที่ไข่ด้วย.. เลียมัน.. อ๊าห์… ซี๊ด…”
ส้มรู้ใจเขาเกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์มากที่สุดเท่าที่เขาเอากับผู้หญิงมา ส้มอายุยี่สิบสองแต่ช่ำชองเรื่องบนเตียงเป็นอย่างมาก.. ส้มหัวไวเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เรื่องเรียนนะเหรอ? ไม่ได้เรื่อง โง่ถึงโง่มาก และด้วยเรื่องเรียนนี่แหละส้มเลยเอาตัวเองมาเสนอให้เขาและให้เขาช่วยเธอเกี่ยวกับการเรียน.. ถามว่าคุ้มไหม ก็คุ้มอยู่ กับอีแค่ให้เกรดไม่ต้องติดศูนย์แค่พอให้ผ่านๆ ไป และให้เศษเงินเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้ซื้อขนม.. คุ้มกว่าเลี้ยงอีตัวหลายต่อหลายเท่า… แพงและสกปรก อย่างน้อยๆ เขาก็ได้พาส้มไปตรวจสุขภาพอยู่ประจำ มันเลยทำให้เขามั่นใจว่าเขาจะไม่ติดโรคทางเพศเอาน่ะสิ…
จ๊วบ…
“ส้มขอที่ขอบเตียงได้ไหมคะ.. ส้มอยากจุก…”
หึ…
“เธอก็จุกทุกท่าอยู่แล้วนิ.. เธอต้องพูดออกมาตรงๆ ว่าเธออยากให้ฉันดูดนมและกัดที่หัวของมัน… เป็นเด็กเป็นเล็กอย่างโกหก…”
ฮิๆ
“ก็ได้ค่ะ.. ส้มยอมแล้ว.. ยอมสยบแทบเท้าคุณไคล์แล้วค่ะ…”
จ๊วบ…
อ๊าห์……
~~~~~
วันหยุดสุดสบายของเขาในที่สุดก็ผ่านไป.. สบายตัวและสบายอารมณ์สุดๆ การที่เขามีความสุขทางเพศมันก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายได้นะถึงแม้ว่าบางคนอาจจะมองเขานิสัยไม่ดีหรือเป็นคนเลวก็ตามแต่แล้วยังไงล่ะ? เขาต้องสนใจเหรอ? ก็ไม่นิ เขาปล่อยให้มันเป็นปัญหาของคนอื่นดีกว่า..
ตึกตึกตึก…
“คุณไคล์ครับ.. คุณท่านให้คุณไคล์กลับบ้านด้วยครับ..”
เฮ้อ….
“มีอะไรอีกวะไอ้ทัต…”
“ผมไม่ทราบครับ..”
“แกจะไม่รู้ได้ไงวะไอ้ทัตแกสนิทกับพ่อฉันจะตาย.. สนิทจนฉันคิดว่าแกเป็นน้องชายอีกคนของฉันแล้วนะเว้ย.. บอกมาเถอะ.. นะทัตนะ บอกมาว่าพ่อเรียกไปทำไม…” เฮ้อ… ไม่อยากกลับบ้านเลย.. น่าเบื่อกลับทำไรมีแต่เรื่องตามมาตลอด..
“คุณไคล์ครับ เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริงๆ คุณท่านฝากผมมาบอกแค่นี้จริงๆ ครับ…”
“ไอ้ทัต.. ถ้าแกโกหกฉันแกโดนเตะ…”
“ผมให้ต่อยด้วยเลยครับเรื่องนี้ผมไม่ทราบจริงๆ ท่านพึ่งจะส่งข้อความมาหาผมเมื่อครู่ไม่เชื่อคุณไคล์ดูสิครับ..”
เมื่อไอ้ทัตพูดจบมันก็ยื่นโทรศัพท์ให้เขาดูทันที.. และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ประโยคสั้นๆ ที่ได้ใจความว่า ให้ไอ้ตัวดีกลับมาบ้านด้วยมีเรื่องจะคุย… แค่นั้น.. แค่นั้นจริงๆ แล้วมันจะเป็นเรื่องอะไรวะเนี่ยโว้ย…
“ฉันควรต้องกลับจริงๆ เหรอวะไอ้ทัต..” โอเค ไม่ต้องตอบแค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าคงต้องกลับสินะ.. กลับก็กลับวะ..
เสียงคลื่นทะเลที่ซัดสาดเข้ามาที่ชายฝั่งพร้อมกับลมที่พัดพากลิ่นทะเลอันหอมสดชื่นทำให้ใครก็ตามที่ได้มาเที่ยวทะเลต่างก็ต้องชื่นชอบและผ่อนคลาย.. ตอนนี้เธอพาทุกคนมาเที่ยวทะเลจะว่าเธอพามาก็ไม่ถูก ต้องบอกว่ากั๊ฟพามามากกว่า.. กั๊ฟมาครอบครัวเขาและครอบครัวเธอมาเที่ยวทะเลตามที่เขาสัญญาเอาไว้… กั๊ฟเลือกเช่าบ้านพักตากอากาศริมชายหาดและมีพื้นที่ใช้สอยส่วนตัวสำหรับพวกเราเอาไว้ด้วย.. แม่แป้งบอกว่าจะออกไปซื้ออาหารทะเลกับพ่อของเธอ.. เพราะว่าพ่อน่าจะมีความรู้เกี่ยวกับการเลือกซื้อมากกว่าแม่แป้ง แม่แป้งทำอาหารเป็นแต่เลือกซื้อของไม่เป็นดังนั้นหน้าที่ในการเลือกซื้อก็เลยตกเป็นของพ่อเธอ…^_^“ว่าไงคะคนสวยของแม่… น่ารักเชียว.. กั๊ฟ.. ให้น้องอ้ายเดินเองบ้าง.. น้องอ้ายน่าจะชอบ..”“อีฟ.. เรากลัวเปลือกหอยจะบาดเท้าลูกนี่นา..”“แล้วยังไงกัน บาดก็บาดสิ มันคือเรื่องธรรมชาติที่เราเองก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้.. ให้ลูกได้ทำในสิ่งที่เจ้าตัวไม่เคยทำบ้างก็ได้เราจะคอยตามโอ๋ลูกไปตลอดไม่ได้นะกั๊ฟ…”“แต่เราเลือกที่จะหลีกเลี่ยงได้นิอีฟ…”เฮ้อ.. ก็เป็นซะแบบนี้ไง.. เวลาเธอจะทำอะไรเธอก็ต้องแอบอยู่เสมอ.. กั๊ฟน่ะหวงลูกมากเกินไป หวงจนบาง
จากวันนั้นมาถึงวันนี้เธอก็เรียนมาจนครบหนึ่งปีการศึกษาแล้วและเธอก็มีเพื่อนใหม่ที่ชื่อไชน์… ไชน์กับกั๊ฟชอบทะเลาะกันมาก และสิ่งที่ทำให้เธอตกใจก็คือไชน์เป็นว่าที่คู่หมั้นของคิม… ซึ่งเรื่องนี้เธอกับกั๊ฟก็พึ่งจะรู้ได้ไม่นานส่วนไชน์ก็พึ่งจะได้เจอกับคิมไม่นานเหมือนกัน.. แต่เธอขอบอกเลย พูดตามความคิดของเธอเลยนะ.. คิมน่าจะเอาไชน์ไม่อยู่หรอก.. ไชน์เป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมากๆ มีความคิดเป็นของตัวเองขั้นสุด แล้วตอนนี้เธอคิดว่าลูกสาวของเธอเริ่มติดน้าไชน์มากๆ ด้วย ทุกครั้งที่แวะมาหาเธอที่บ้านไชน์มักจะหอบหิ้วของเล่นของกิน เสื้อผ้าและอะไรต่อมิอะไรมาให้น้องอ้าย.. ไชน์มีมุมที่น่าเสมอเวลาที่เจ้าตัวเล่นกับเด็ก.. ไชน์ชอบพูดกับเธอว่าไชน์อยากมีลูกเยอะๆ ด้วยความที่ไชน์เองเป็นลูกสาวคนเดียว.. จะว่าคนเดียวก็ไม่ใช่ คือแม่ของไชน์มีแค่เธอคนเดียวแต่ไชน์มีพี่ชายพี่สาวต่างแม่อีกสองคนแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะพวกพี่ๆ อายุต่างจากไชน์เยอะอยู่พอสมควรจะมีก็แค่พี่สาวที่พอคุยกันได้บ้างแต่ก็ไม่ถึงกับสนิทดังนั้นเธอจึงถูกตามใจจากคนเป็นพ่อและคนเป็นแม่มากๆ เธออยากได้อะไรก็ต้องได้ เธออยากทำอะไรเธอก็จะทำ แต่ไชน์เป็นคนที่นิสัยดีส
ตื่นเต้นมากๆ เลย.. วันนี้เป็นวันเปิดเทอมครั้งแรกเธอรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ การที่เธอต้องกลับมาเรียนที่นี้โดยไม่มีบอมเพื่อนสนิทของเธอบางครั้งมันก็น่ากลัวอยู่นะและด้วยที่เธออายุเยอะกว่าคนอื่นๆ ในคลาสด้วย.. มันทำให้เธอทำตัวไม่ค่อยถูก…“ณิชา จิตขจร..”“มาค่ะ…” เปิดเทอมวันแรกมันมักจะตื่นเต้นแบบนี้สินะแต่ทุกครั้งมันไม่ค่อยกังวลเท่าไรเพราะมีบอมอยู่ข้างๆ แต่วันนี้ไม่แล้ว.. เพื่อนของเธอเรียนจบกันไปหมดแล้ว..“นึกว่าใคร.. ครั้งนี้จะกลับมาเรียนจนจบไหมเนี่ยณิชา..”“จบค่ะอาจารย์..”แฮะๆเพียงสิ้นประโยคของอาจารย์ประจำภาควิชาเสียงของนักศึกษาคนอื่นก็ดังขึ้นมาทันที.. เธอไม่รู้หรอกว่านักศึกษาคนอื่นซุบซิบเธอเรื่องอะไรแต่ที่แน่ๆ เธอจะไม่ใส่ใจกับอย่างอื่นเธอจะใส่ใจแค่เรื่องเรียนเท่านั้น.. ออ.. เธอลืมบอกไป หลังจากที่กั๊ฟพยายามขอร้องให้เธอท้องลูกคนที่สองอีกครั้งเธอก็ไม่ไว้ใจเขาอีกเธอเลยซื้อยาคุมมาเผื่อไว้มีทั้งที่บ้านและในกระเป๋าของเธอ.. เขาน่ะเจ้าเล่ห์จะตาย… ไว้ใจไม่ได้ ส่วนน้องอ้ายก็เริ่มคลานแล้วตอนนี้คลานเร็วมาก เร็วจนบางครั้งพวกเราก็เหนื่อยสุดๆ เหนื่อยวิ่งตามเพราะกลัวว่าน้องอ้ายจะไปชนหรือร่วงจากบันไดนะสิ.. ดื
เขาและอีฟใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเล็กๆที่แม่ได้สร้างเอาไว้ให้จะว่าอึดอัดไหมก็ไม่นะเพราะว่าการมาอยู่ที่บ้านของแม่มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอะไรเลยสักนิดแต่กลับต่างกัน มันกลับทำให้เขารู้สึกว่านี่อาจจะเรียกว่าครอบครัว ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่รู้จักมานานมากๆแล้ว.. อาหารฝีมือแม่.. เขาเองก็แทบจะจำไม่ได้ และยังมาเจอแฟนพี่เบิร์ดอีก.. คือแบบทำอาหารแม่งโคตรอร่อย ราวกับว่าเป็นคนสอนแม่เขายังไงยังงั้น แต่สิ่งที่เขาเห็นแล้วก็คิดว่ามันน่าแปลกมากๆก็คือ.. แฟนพี่เบิร์ดกับพี่เบิร์ดแม่งแบบ.. พี่เบิร์ดแกบังคับแฟนแกรึเปล่าวะ.. แต่จะว่าไป.. เขาเองก็บังคับ ช่างแม่งเถอะ เอาเป็นว่าอย่างน้อยๆเขาก็มีอีฟ น้องอ้าย และแม่อยู่ด้วย ส่วนป๊าก็.. มาบ้างเป็นบางครั้ง.. บางครั้งของเขาก็คือวันเว้นวัน เมื่อก่อนไม่อยากไปไหนเลย วันๆอยู่แต่บ้านพอตกกลางคืนก็ออกไปทำงาน ไปคุมร้าน แต่ช่วงนี้ป๊าอยู่ไม่ติดบ้านเลยเพราะว่าขยันมาหาหลานและมาหาเมียป๊าด้วย.. บางทีการที่เขาได้ดูคนแก่เล่นตัวมันก็เป็นอะไรที่สนุกดีนะ.. ตลกดี… “อีฟ.. เค้าไปคุยกับพี่ไคล์ให้แล้่วนะ พี่ไคล์บอกว่าเปิดเทอมหน้าอีฟก็ไปเรียนได้เลย.. ” พรึบ.. “จริงเหรอ? แต่ว่
ในที่สุดเขาก็ได้เมียสักทีและที่นี้แม่ของเขาก็จะได้ไม่ต้องกระแหนะกระแหนเขาเกี่ยวกับเรื่องลูกเรื่องหลาน.. เพราะตอนนี้แม่เขาได้พาอีฟและน้องอ้ายไปอยู่บ้านท่านแล้วนั่นเลยทำให้เขาต้องมาอยู่บ้านแม่แทน.. เมื่อก่อนเขาไม่อยากมาที่นี่สักเท่าไรเพราะมาทีไรเขามักจะเจอแม่บ่นเรื่องนิสัยที่เหมือนป๊าไปทุกวันๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเพราะว่าตอนนี้เมียและลูกของเขามาอยู่กับแม่ถามว่ามาตอนไหน.. ก็ตอนที่เขาพาอีฟไปจดทะเบียนสมรสนั่นแหละ แม่นะรีบพาน้องอ้ายกลับบ้านท่านทันทีเมื่อมาถึงคอนโดเขาและอีฟหาลูกไม่เจอจนเขาต้องโทรหาป๊าและป๊าก็บอกว่าแม่ได้พาน้องอ้ายมาที่บ้านของท่านแล้วสุดท้ายอีฟร้องไห้.. กว่าจะปลอบได้หลังเขานี่แทบขาด.. เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะว่าอีฟฟาดเอาๆ แล้วก็ด่าเขายกใหญ่แต่ไม่ได้ด่าคำหยาบคายนะจะเรียกว่าด่าก็ไม่ได้เรียกว่าบ่นจะดีกว่า…“อีฟ.. ไปทำงานด้วยกันไหม.. เค้าจะได้มีกำลังใจ..”“ไม่ว่างต้องเลี้ยงน้องอ้าย…”“ก็เอาน้องอ้ายไปด้วยไง.. เอาไปเลี้ยงที่นั่นก็ได้…”“ไม่.. น้องอ้ายยังเล็กน้องอ้ายไม่ควรที่จะเจอกับสิ่งแบบนั้น…”“ก็ถูก.. งั้นไม่ไปทำงานมันละ..” “ไม่ได้นะกั๊ฟนายจะไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้นะ…”
เธอนะอยากจะออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนั้นตอนนั้นเลยเอาจริงๆ เธอได้ยินจากปากของ อดีตสามีเธอว่าเจ้าลูกชายตัวดีของเธอมันมีหลานให้เธอแล้วเธอนะดีใจจนน้ำตาไหลเธอทำตัวไม่ถูก เธอพึ่งจะบอกกับเจ้าเบิร์ดไปหยกๆ ว่ารีบมีหลานให้เธอทีเธออยากเลี้ยงหลาน (Past to you ย้อนเวลาไปพบรัก) เธอพูดยังไม่ถึงเดือนเลยตอนนี้เธอก็มีหลานเป็นของตัวเองแล้ว.. เธออยากเห็นหลานมากๆ เธออยากดูหน้าตาว่าจะน่ารักน่าชังขนาดไหน…“ขับรถให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหม…”“จะรีบไปไหนกัน.. ทำตัวอย่างกับตัวเองเป็นวัยรุ่นไปได้รีบร้อนเกินคน…” เฮ้อ.. อดีตภรรยาของเขานี่ก็ใจร้อนเกินคนไปนะ เขาไม่แปลกใจเลยว่าไอ้ความใจร้อนและการขับรถเร็วน่ะได้มากจากใคร.. ไอ้กั๊ฟมันได้มาจากแม่ของมันหมด…“ฉันไม่ได้พูดกับคุณ ช่วยหุบปากอุ๊ย.. เงียบปากทีนะน่ารำคาญ…” ชิ.. อยากคุยด้วยตายแหละ จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง…“พูดกับผัวไม่เพราะ…”“อดีต..” “อดีตแล้วไงถึงยังไงเราก็ได้กันจนมีลูกมาแล้ว..”“หุบปาก”“ดุฉิบหาย… แบบนี้ถึงได้รัก…”ขวับ..“ถ้าคุณยังไม่หุบปากฉันจะตบปากคุณจริงๆ แล้วนะคุณกษิดิศ..” อย่าให้ความอดทนอันน้อยนิดของเธอสิ้นสุดลงนะ.. ถ้าเธอได้โมโหเธอไปสุดนะ…“พี่ดิศ เมื่อก่อนเร